Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Mag ik eigenlijk wel verdriet hebben?
Het valt me zwaar, na weken hem zo te missen ben ik nu eigenlijk boos, boos om het feit dat hij alles sirieus wilde maken, maar later bleek al na 2 weken te twijfelen. Dit heeft nog een maandje geduurt.
Mag ik eigenlijk wel verdriet hebben? Na een relatie van 2 maanden? We hebben lang gedate dat wel. Het voelde goed.
En ineens was het gevoel minder en twijfelde meneer, terwijl hij me wel wilde zien. Was het dan om iemand te hebben, ik twijfel nu echt of dat het überhaupt wel iets betekend heeft.. Zucht.
Heb ik dan wel het recht om na zon korte relatie het er slecht mee te hebben? Hij gaat gewoon verder en lijkt er niks moeilijk mee te hebben. Ook heel irritant..
Wie kan me raad geven?
- Eviansie's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
"september"
September
en ik plukte een roos
en iemand riep:
"dat mag niet, die zijn niet van jou..."!
De tuin was leeg
en alles was groot en ontzagwekkend om mij heen:
De lucht, het gras, het trillen van mijn hand,
de roos die viel
en de stem die riep:
"verdriet, dàt is van iedereen..."
(Toon Tellegen)
dus ja, jij hebt het recht om verdriet te hebben... zoals velen hier op de site me dunkt...
Al is het maar een 'relatie' van één dag... een week... een maand... een jaar...
En iedereen zit hier om dezelfde reden: "to get over it..."
Natuurlijk mag je verdriet
Natuurlijk mag je verdriet hebben, dat lijkt me vrij normaal.. je bent gekwetst omdat je jezelf eigenlijk voor de gek gehouden voelt, en dat maakt je dan ook meteen boos. Of het echt iets betekend heeft, daar kan alleen jij voor jezelf over oordelen. Uiteindelijk, betekend het altijd iets, al is het maar dat je er zelf iets van leert, of je er beter van wordt, want dat kan ook.. Misschien wel een andere manier van het beantwoorden van je vraag. Na mijn falende relaties, waarin ik mezelf hetzelfde afvroeg.. ben ik naderhand misschien alleen maar sterker geworden.
En degene die het beëindigd heeft het nou eenmaal altijd makkelijker dan degene die met de vragen blijft zitten. Die kun je overigens wel aan hem stellen, maar zullen altijd voor een groot deel onbeantwoord blijven.
Misschien moet je maar zo denken, hij heeft je laten gaan omdat hij weet dat er ergens op deze wereld, iemand is die beter en leuker voor je is.. omdat dat is wat jij verdiend, dat maakt het zijn verlies, niet de jouwe.
Je mag daar zeker verdriet om
Je mag daar zeker verdriet om hebben!!
Ik heb pas iets heel gelijkaardig meegemaakt: 1,5 maand een relatie gehad met iemand, die dan plots besefte dat ze nog niet over haar ex heen was. En daar sta je dan plots machteloos... (lees m’n recente blog maar eens: http://www.ldvd.nl/afstand-nemen-of-afwachten).
Ik ben ook heel verbaasd hoe iemand na zo’n korte periode al zo diep in je hart kan zitten. Ook al was het nog pril, voor mij betekende dat wel iets en hoopte ik op een nieuwe relatie met haar. Dan voel je je wel kut als je beseft dat dit voor de ander helemaal niet (of in veel mindere mate) het geval was... Je voelt je voor de gek gehouden en dat kwetst wel. Meer dan ik eigenlijk zou willen toegeven.
Ik zocht ook naar antwoorden waarom dit mij nu zoveel doet, en toen kwam ik op een artikel dat exact beschrijft waarom korte relaties toch zoveel liefdesverdriet kunnen geven. Hier is de link naar het artikel, misschien heb je er wel wat aan: http://www.psychologisch.nu/annerieke-ruijter/hoop-en-luchtkastelen-waar...
Bottomline heeft het te maken met luchtkastelen, teleurstelling en valse hoop. Je hebt verdriet om de toekomst die je met hem/haar had voorgesteld (het luchtkasteel) die nu niet door gaat (de teleurstelling), maar ook een soort ‘wat nou als’ gevoel (valse hoop).
Je zag het al helemaal voor je, samen een leven opbouwen. En dat is allemaal nooit uitgekomen. Daar mag je best wel verdrietig om zijn...
mooi en goed artikel Hamlet!
mooi en goed artikel Hamlet! Heb het in mijn verleden (en nu stiekem ook) helaas ook al mogen ervaren. Je maakt je gewoon een idee in je gedachten, in je gevoel, en als dat idee dan ineens weer weg moet, dan doet dat gewoon even pijn. Ook al was het nog maar zo kort en ook al weet je met je verstand best wel dat het nog pril was.
re
Prima verwoordt Petals ik had het niet beter kunnen doen