7 jaar geleden leerde ik mijn ex kennen, zij was toen 16 en ik was, dacht ik toen, gelukkig getrouwd. die relatie ging kapot omdat ik op een dag thuis kwam en mijn toenmalige vrouw thuis met de buurman in bed vond. Uiteraard volgde er een scheiding. In die periode ging ik regelmatig uit met mensen van de vereniging waar ik nu nog lid ben en Brenda ging ook altijd mee. Het was niet de bedoeling maar omdat ik mijn verhaal ook bij Brenda kwijt kon en zij me ook regelmatig belde om wat te gaan doen kwam er van het een het ander. Na een 2 jaar wat gerotzooid te hebben, overal en nergens, besloten we om een apartement te kopen en te gaan samen wonen. Dat verliep allemaal goed en we kochten een groter huis. Nadat we op kraamvisite waren geweest bij een neef en nicht van Brenda in drente begon ze op de terug opeens over kinderen. Wat ik er van dacht???? Stomme vraag. Ik was inmiddels 32 en wilde wel een kind om mijn leven compleet te maken. We hebben er toen uitgebreid over gesproken, omdat Brenda toen nog maar 21 was heb ik de keus aan haar gelaten. Na een paar dagen begon Brenda er weer over en ze wilde zelf ook heel graag. Mede ook omdat ze, nadat we terug kwamen van 3 weken vakantie in Noorwegen, een miskraam heeft gehad ( we wisten niet eens dat ze zwanger was toen we terug kwamen )
December 2002 stopte ze met de pil. In Januari was het gelijk raak ( sorry voor de mensen waar het moeizaam gaat, wil jullie NIET kwetsen ) en ik was de koning te rijk. In Oktober 2003 werd onze zoon geboren met een spoedkeizersnee. Na de bevalling heeft Brenda een Eclampsie-insult gehad incl een zware epiliptische aanval, en 7 minuten zuurstof gebrek. Ik heb toen een week in het ziekenhuis geleefd om voor Mike te zorgen. En toen zijn de problemen begonnen. Brenda ging op een gegeven moment weer werken, waar ik het niet helemaal mee eens was omdat ze nog lang niet de oude was maar het was nodig vanwege de financiën. In mijn ogen liep het allemaal goed in onze relatie, buiten de normale akkefietjes om. Maar een half jaar geleden begon het gedonder. Opeens veel etentjes met alleen de collega's, dus geen partners, veel overwerken. En daar kwamen de problemen. Ik werd "narrig" omdat ze veel uit eten ging, of wat ze ook allemaal deden. En dan kreeg ik steevast te horen: "Je vertrouwt me niet." Nee nogal logisch. Als ik vroeg waar ze gingen eten dan wist ze dat nooit te vertellen alhoewel er wel van tevoren geboekt moest worden, en ook nooit hoe laat ze dacht thuis te zijn.
Feitelijk wist ik niets meer dan dat ze uit eten ging en daar hield het bij op. Zelfs als ze thuis kwam vertelde ze niets en als ik er naar vroeg zei ze altijd: "Sinds wanneer interesseer jij je in mijn uitjes." Het is nu 3 weken datze het huis verliet samen met ons kind. In die 3 weken heb ik mijn zoon niet gezien of wat over hem ondanks dat we samen in dezelfde band spelen. Een aantal malen heb ik haar gevraagd of er een ander in haar was wat volgens niet zo was, maar je gaat toch twijfelen als je verhalen om je heen hoort. Nu heb ik eindelijk mijn zoon dit weekend, ja ja lekker genieten ( hij slaapt nu als ik dit schrijf )Maar nu komt het vreemde, of de klap voor mij. Afgelopen dinsdag kreeg ik een mailtje van Brenda. Sinds een week of heeft ze iemand leren en daar is ze nu dit weekend gezellig een weekendje mee naar Duitsland en in Augustus gaat ze met hem 2 weken op vakantie. Heb haar nog gesproken en gevraagd hoe het nou precies zit. Kreeg als antwoord: "Ik ga een weekendje weg om hem te leren kennen en om te zien of het wat wordt." Mijn reactie was van als je samen een weekendje weg gaat dan ken je elkaar al langer.

Mij zoon lijdt hier onder. Door de weeks is zijn moeder constant de hort op, weet ik van haar moeder want ze zit bij ouders in huis. En in de weekenden ziet hij zijn moeder ook nauwelijks. Ik ben behoorlijk van slag door dit alles. Voel me weer in de zeik genomen, een zaaddonor naar haar toe. En overgeleverd aan haar nukken en grillen wanneer ik Mike mag zien.

En daarbij komt dat ik nu pislink op haar ben. Waarom???? Er kan nog eens smsje vanaf hoe met Mike gaat bij mij. Blijkbaar gee interessre in haar eigen kind. Als er wat zou gebeuren dan is zij niet eens te bereiken. Moet alles maar met haar ouders regelen.
Heb het hele weekend, ook al ben ik een "stoere" bouwvakker nog niets anders gedaan dan huilen, van verdriet en van geluk. Vrienden??????? Die hoor of zie ik niet meer sinds mijn ex bij hun langs is geweest.

dit was mijn verhaal moest het gewoon even kwijt.