mijn ex maakt me gek. Of doe ik het zelf?

afbeelding van Myself and I

Heey iedereen,

Ik word op dit moment gek van mezelf. Met de oorzaak: mijn ex.
Normaal krop ik alles op, zwijg ik, en ga ik gewoon verder. Maar dit verhaal speelt al 10 jaar (ikzelf ben ondertussen 21).

Ik denk dat iedereen dat wel kent, op 11-12 jarige leeftijd je eerste vriendje/vriendinnetje. Handjes vasthouden, kusje op de wang, ...
Ook ik had dit op deze leeftijd. Dit duurde 1,5 jaar, tot wij naar de andere kant van het land verhuisde. Ik was ondertussen 12, hij (laat ik hem even A noemen) 13 en ons contact verminderde. Ookal heb ik hem nooit vergeten (en A mij ook niet) hielden we toch onze afstand, en contact was volledig verdwenen

Dit tot ik 14 was. We gingen van thuis uit op famillie bezoek, bij hem in de buurt, terwijl mijn ouders bij mijn oma waren had ik met een paar oude klasgenoten, en dus ook hem afgesproken. En deze "chemie" die we als 11-12 jarige hadden was er nog steeds. Heb toen ook mijn eerte kus gehad. Hebben hier toen ook over gepraat en besloten het toch een kans te geven. Dit heeft een half jaar geduurd, maar was afstandsgewijs gewoon niet te doen. En zo is het contact weer uitgedoofd geraakt.

Om mezelf te beschermen tegen deze zeer (want ja, vergeten kon ik A toch niet) had ik besloten om volledig opnieuw te beginnen waar ik woonde. De eerste periode heb ik nergens meer zo een gevoel gehad. Toen ik 16 was en op stap ging wel meerdere flirts gehad, maar niks serieus. Tot ik M leerde kennen toen ik 18 was.

Toen ik 1,5 jaar een relatie had met M nam A ineens weer contact met mij op via FB Ik zat echter in een gelukkige relatie (of dat hield ik mezelf ten minste voor) en ik hield dan ook het contact wat af. Zeker nadat A toegaf dat hij al meerdere relatie's had gehad, maar mij nog steeds niet kon vergeten.

A en ik hebben ongeveer een jaar lang redelijk veel en vaak met elkaar zitten sms'n. M was hiervan op de hoogte, en vertrouwde mij wel, maar A niet. Na meerdere ruzie's heb ik uiteindelijk een punt achter mijn relatie met M gezet en toen ook het contact volledig met A verbroken. (Ik was ondertussen 20)

Dit was ongeveer een half jaar goed gegaan. Tot ik een BBQ gaf voor het behalen van mijn vrachtwagenrijbewijs en verjaardag.Wie kwam ineens de hof op: A met zijn nieuwe vriendin. En dit terwijl ik totaal niks had laten weten. Mijn ouders hadden hem uitgenodigd omdat ze wisten dat hij ook net zijn vrachtwagenrijbewijs behaald had, en we super met elkaar over weg kunnen;

Op de BBQ heb ik A zoveel mogelijk proberen te negeren. Tot zijn vriendin naar huis ging en hij mij appart pakte om toch eens te praten. Vooral omdat hij het jammer vond dat we ook niet meer als vriende met elkaar overweg gingen. Samen besloten om gewoon contact te houden en met momenten werd er meer ge sms't, dan weer minder. En dit tot 1 maand geleden.

Had in Augustus de alarmbelletjes al moeten afgaan? Ik weet het niet.
Hij wou afspreken zonder zijn vriendin, voor mij goed. Zij moest me toch niet. A en ik hadden een super gezellige avond. En je voelde de chemie in de lucht hangen. Beide hebben we deze genegeerd. En voor mij was het goed zo. Ik had er eindelijk vrede mee genomen dat het toch niks meer zou worden.

Hierna hebben we nog meerdere keren afgesproken, ik naar hem, hij naar hier. We hebben nu toch beide een auto, dus de afstand was stuk makkelijker te overbruggen. En dit ging super. Tot het voorbije weekend. Toen kreeg ik van hem het bericht dat hij niet langer kon doen alsof, dat hij nog steeds gevoelens had voor mij. En dat hij me gewoon niet kon vergeten. En dat dit enorm doorweegde op zijn relatie omdat hij niet meer van zijn vriendin hield.

Ik heb A toen gezegd dat ik hier even over moest nadenken, dat ik niet wist wat hij hiermee wou bereiken, dat ik er net vrede mee had genomen dat het niks meer zou worden. Na wat heen en weer ge sms afgesproken om woensdag (gisteren dus) te gaan zwemmen en face to face hierover te hebben.

Ik heb me de hele week zitten opjagen, nadenken, niet wetend wat doen.Wou ik hem terug? Ja, zonder twijfel. Wat hield me tegen? De problemen die ik met M heb gehad, A zijn vriendin en toch nog ergens de afstand. Hier ook met mijn mama over gehad. En volgens haar moest ik eens aan mezelf denken. En zou ik voor A moeten gaan.

Gisteren zijn we dus gaan zwemmen, er is heel veel gepraat geweest. Ook is het hier dus niet bij gebleven en zijn we redelijk ver gegaan. Hierna stuurde hij ook waar ik bij naar zijn vriendin dat de relatie gewoon niet meer kon, dat hij nog steeds van zijn ex (mij) hield en dat hij morgen (vandaag dus) zijn spullen kwam halen en haar spullen kwam terug brengen.

Hierna is hij naar huis gereden, hebben 's nachts nog wat zitten sms'n. Tot ik in slaap viel. En kreeg deze ochtend toen ik wakker was het bericht dat hij er nog eens goed over nagedacht heeft, en dat hij toch niet bij zijn vriendin weg kon. En dat het hem speet, dat hij nog steeds vrienden wil zijn. Maar dat hij toch te veel van haar houd om het risico te nemen voor terug naar een lange afstands relatie te gaan. Omdat hij zich zelf ook niet vertrouwde op gebied van vreemdgaan als hij niet alle dagen bij zijn vriendin kan zijn.

Heb ik spijt van gisteren avond? Nee
Maar ik zit nu wel volledig met mezelf in de knoop, verder vechten (zoals mijn ouders en onze gemeenschappelijke vrienden zeggen)? Of mijn verlies nemen. En hopen dat ik ooit een jongen/man tegen kom waar ik ook de gevoelens voor heb, en waar ook de chemie in de lucht hangt zoals bij A?
Of beelde ik me die chemie gewoon in?
Ik weet het even niet meer. En daarom dat ik het ook wou uittypen. Msch dat ik hierna er zuiverder over kan nadenken. Of dat jullie me tips kunnen geven.

afbeelding van waterman

Duidelijkheid

Myself and I,

jullie wilden beiden blijkbaar op zoek naar duidelijkheid. Jullie zijn gaan praten. De duidelijkheid die je wilde die is er nu. Hij kiest niet voor jou. Nu moet jij wegwezen, hier, en je eigen leven op gaan pakken. Zonder hem...

Hij zegt het heel duidelijk, hij wil het risico niet nemen. Klaar dan.

Dit kost pijn, dit kost moeite, maar het is niet meer dan dit. Accepteren. Er is niks om voor te vechten. Dan hou je jezelf voor de gek.

Waterman

afbeelding van Myself and I

Je hebt gelijk

Mijn verstand zegt hetzelfde, maar mijn hart, mijn hart zegt dat ik moet wachten.
Zelf wil ik dit wachten niet, ik wil als ik iemand ontmoet kunnen zeggen dat ik volledig voor hem kan gaan.
Maar hoe kan ik dit, wetend dat ookal zijn zijn gevoelens voor zijn vriendin sterker, er nog steeds gevoelens zijn voor mij.
Mijn verstand zegt dat ik het er gwn bij moet laten. Ik heb mijn duidelijkheid, ik heb mijn eerlijkheid.
Maar het is ook zo moeilijk. Bij ons op school is er dit jaar van alles te doen. Hij zou van alles regelen, ookal woont hij aan de andere kant van België, en ik weet dat hij dit ook nog steeds zal blijven regelen. Maar hoe moet ik hier dan mee om, elke keer als ik hem zie?
Ik wou dat ik mijn hart op dezelfde lijn kreeg als mijn verstand. Maar totzelfs al speelt het ondertussen 10j lukt het gewoon niet. En als het eindelijk lukt dan geraken we toch weer in contact...

afbeelding van waterman

Voor je eigen bestwil

ga hem effe ontlopen..... Laat hem geen dingetjes meer voor je regelen. Dat kan jij zelf....

Jullie hebben gepraat. Hij heeft je niets te bieden, wat ook maar enigszins in de buurt komt van wat jij wilt. Ga dat accepteren. Het is een hele harde boodschap, voor je hart. Maar het is de enige manier om je hart een beetje heel te houden. Hij breekt het anders nog een keertje.

Pak jezelf op. Dit ventje wordt het niet... Zoek een ander.

Heel hard, maar er is niets meer, hoor.....
Sterkte!!!!
Waterman

afbeelding van Myself and I

Het regelen is niet voor mij

Het regelen is niet voor mij (jammer genoeg). Het regelen is voor de klas, voor iedereen die hier iets mee te maken heeft. Zij steunen ondertussen op het geen wat hij zou doen. En hier heb ik jammer genoeg de connecties niet voor.

Maar voor de rest heb je wel gelijk, hoe een zeer het ook doet.

afbeelding van waterman

OK.... dan jezelf een pantser aanmeten

..... jezelf af gaan schermen. Hij is niet geschikt. Geen valse hoop. Geen valse verwachtingen. Het is uit........

Sorry..... Zo hard is het....
Waterman

afbeelding van Claudia29

Myself

Lieve schat!

Ik denk dat hij echt wel om je geeft en het misschien wel zou willen maar het niet aandurft. Vanwege de afstand en zijn huidige vriendinnetje. Blijf in ieder geval niet meer om elkaar heen draaien, wees hard en hij heeft nu zijn beslissing gemaakt. Laat NIET met je spelen, de kans is groot dat hij nog een paar keer op zijn beslissing zal terugkomen en jij keer op keer met verdriet achterblijft.

En misschien moet je zo denken, had het zo moeten zijn? Dan had het allang gebeurd in die 10 jaar dat jullie om elkaar heen draaien.

Ik weet het is nu verstand vs gevoel, je gevoel wilt er voorgaan maar ECHT volg je verstand.

Denk en kies vooral voor jezelf!