Mijn leven...pseudologica fantastica

afbeelding van Maury

Graag deel ik met jullie mijn verhaal. Ik zit er middenin en speel gedeeltelijk de hoofdrol.
Mijn naam is Maury, een nick-naam om mij en mijn gezin te beschermen. Daarbij heb ik het één en ander in mijn gezinssamenstelling veranderd qua geslacht en datums. Mijn verhaal is verder zuiver.
Ik probeer niet teveel in detail te gaan omdat er mensen uit onze omgeving wel bepaalde dingen weten maar toch niet begrijpen en om nog meer verwarring en onrust te voorkomen.

Het begon zo ongeveer zeven jaar na mijn scheiding van de vader van mijn twee kinderen.
Toen leerde ik mijn huidige man kennen.
Ik ben waarschijnlijk één van de oudsten hier maar ik zet mijn verhaal neer om jullie te behoeden voor heel veel ellende, pijn en verdriet. Hopelijk her -en erkennen jullie bepaald gedrag en kun je, hoe moeilijk ook, beter een punt zetten achter jullie prille relatie. Dit meen ik echt. Bij mij ligt dat nu anders; ik ben met hem behandelingen aan gegaan daar kom ik later op terug; Ik denk n.l dat deze mensen nooit helemaal beter worden. Dat de naast betrokkenen leren er beter mee om te kan gaan is wat anders. Dan is het ook weer anders als het je partner is of een familielid of vriend. Tevens deel ik mijn verhaal om lotgenoten te kunnen ontmoeten en te kunnen delen.

Alles lijkt erop dat ik getrouwd ben met een man die pseudologia fantastica heeft. Misschien in een mindere fase of ik ben er al zo in mee gesleept dat ik dat mezelf wijs maak. Ik pik het niet meer dat hij over bepaalde zaken liegt of iets achterhoud en confronteer hem gelijk met zijn gedrag. Ik ken hem en zijn trekjes en houding inmiddels zo goed dat mijn water als het ware aanvoelt dat er iets is dat meneer verzwijgt of dat hij iets verteld dat niet meer zo dichtbij de waarheid ligt. Hij kan erg overdrijven, ook in emotie en heeft vaak ook emoties op momenten dat ze niet gepast zijn; het omgekeerde van normaal. Hij denkt me vaak te kunnen overtuigen van zijn misvattingen of naar aanleiding van een woordenwisseling waarbij hij zijn gelijk probeert te halen om zo zijn gedrag weer goed te praten maar ook daar trap ik niet meer in. Ik praat hem letterlijk nu in een hoek en eerlijk gezegd gaat het u na jaren stukken beter met hem en zijn lieg gedrag.

Er is maar weinig over deze psychische aandoening bekend, althans details uit het dagelijks leven van iemand met deze aandoening en eventuele ervaringen voor, na en tijdens behandelingen. Deze aandoening kan in de jeugd van een kind zijn ontstaan door een trauma ; bijvoorbeeld in dit geval seksueel misbruik. Een kind kan zich dan niet ontwikkelen als een 'normaal' kind en is erg beschadigd. Het kind gaat liegen, jokken , dingen verzwijgen omdat het zich dan niet hoeft te verantwoorden, dan een leugentje om bestwil en dan gaat de puber al over tot echte leugens. Het besef wat daarvan de gevolgen zijn worden niet meer toegepast in hun systeem. Liegen wordt dan een gewoonte. Op den duur wordt het een overlevingsdrang en dat vooral om er bij te kunnen horen. Dat zit ook in het hoofd. Eigenlijk kun je het zien als aangeleerd gedrag. Er is een heel laag zelfbeeld, geen inlevingsvermogen naar anderen toe en normen en waarden worden op een eigen manier nageleefd. Zelfs daar waar nodig, aangepast. Ik ervaar dat mijn man vele uitvluchten heeft en alles wat maar op dat moment voor hem werkt. Eerst legt hij het ook nog eens bij mij op het bord en probeert me een schuldgevoel aan te praten of een dergelijke situatie die met mij te maken heeft te zoeken om die tegen mij te gaan gebruiken. Dat lukt hem bijna niet meer. Ik ben hem nu een stap voor en confronteer hem direct. Eerst weer de ontkenning en vaak erg onredelijk gedrag maar later wordt me excuus aangeboden maar dan is het al te laat. Mijn zolder ligt er al bezaaid mee.
Onvolwassen gedrag en dwanggedachten. Elke patroon heeft weer uitzonderingen dus is het geen patroon te noemen want hij veranderd het elke dag. Je kunt niet op hem bouwen en hem op veel gebied ook niet vertrouwen. als ik weer een poging die hem te vertrouwen met de financin bijvoorbeeld dan is het twee maanden later weer helemaal mis. Hij kan totaal niet met geld om gaan.
Het syndroom van Munchhausen is ook zoiets maar dan anders. Dat is is een psychische aandoening waarbij ziektes worden nagebootst. De patiënt verlangt naar de aandacht en zorg van het medische personeel en om die aandacht te krijgen bootst de patiënt ziektes na. Vaak lukt dit zo goed dat de patiënt al verschillende keren onnodig geopereerd is. ( Bron; Wikipedia)

Mijn man heeft hier ook iets van mee gekregen denk ik. Op neurologisch vlak heeft hij ook verscheidene aandoeningen gehad in het verleden en daar kampt hij nog steeds mee. Gek genoeg is de bloeddruk steeds onregelmatig met vlagen. Eerst was er sprake van migraine maar dat bleek later spanningshoofdpijn te zijn. Laten we maar gewoon zegen dat hij hoofdpijn had. Een detail is dat hij daarvoor niet alleen asperine maar ook mijn ibuprofen in nam waar ik pas achter kwam toen ik ze zelf voor mijn rugpijn nodig had. Natuurlijk ontkent hij dat in de eerste instantie totdat ik er ophef over maak en de aap wel uit de mouw komt. Toch probeert hij dan ook nog tegen mij te zeggen dat ik me zelf misschien vergis in het aantal dat ik nog had. Dan laat hij me twijfelen aan mezelf. Daar is hij heel goed in maar....ik kijk er nu dwars door heen en dat weet hij donders goed nu.
Tja, als er verder van ons gezin niemand dit medicijn neemt dan blijft hij buiten mij om, over. Dan moet je wel bekennen, er wonen hier immers geen kabouters.
Zijn kinderen zijn een paar jaar, voornamelijk overdag door hem opgevoed door omstandigheden destijds. Zijn ex -vrouw heeft me dat ook bevestigd, dat kwam per toeval een keer bij een gesprek naar boven.
mijn en zijn kinderen zijn totaal verschillend opgevoed. Mede doordat zijn vrouw, hun moeder in het buitenland verbleef hebben de kinderen geen of weinig gevoel van eigenwaarde, geen of weinig inlevingsvermogen, geen goede normen en waarden, geen verantwoordelijkheidsgevoel.

Er zijn wel steeds meer verhalen en de kenmerken en symptomen worden wel genoemd maar lotgenoten kan ik nauwelijks vinden. Het toeval wil dat ik zojuist wel een boek heb gevonden over een vrouw die een soortgelijk leven als ik achter de rug heeft, die ga ik bestellen.

wordt vervolgd...dank voor het lezen...

afbeelding van cees58

leugens

lieve Maury, ik weet hoe erg het is om te leven met altijd maar leugens en onzekerheid. Kan jij je man nog wel vertrouwen, word je niet gek van de onzekerheid. Ik sta, na 10 jaar grote liefde van mijn kant, op het punt de knuppel in het hoenderhok te gooien. Dat doet me groot verdriet, want ondanks alle leugens en bedrog, hou ik nog heel veel van deze man. Hoe voet dat voor jou?

afbeelding van Maury

Hoi..lieve x Het is een paar

Hoi..lieve x

Het is een paar jaar heel erg geweest en daar had ik lichamelijke klachten van omdat ik dag in dag uit in spanning leefde. Dat elk moment de bel kon gaan en er of een politieagent aan de deur zou staan, dan voor roekeloos rijgedrag of om te vertellen dat hij een ongeluk had gehad, of een deurwaarder die de zoveelste brief voor las waar ik wederom niet van op de hoogte was.
Nu ik dwars door hem heen kan kijken en iedere houding en trekje ken, is mijn intuitie het scherpst en dat weet hij ook. Ik confronteer hem direct met zijn lieg gedrag. Ik tollereer geen verdraaing van de waarheid meer of ook maar een enkele overtuiging tot zijn waarheid na een conflict. Ik laat me niet meer in een hoek van onzekerheid drukken en me aan mezelf twijvelen. Ik hou het vol omdat ik zielsveel van mn man hou en hij steeds mee werkt aan elke vorm van 'genezing' zover dat te genezen valt- eerder acceptatie.
We willen niet dat de ziekte ons uit elkaar haalt en dus wint....

Ik wens je veel sterkte,
liefs Maury

afbeelding van Meeuwtje

Dat is heel heftig... Ik heb

Dat is heel heftig...
Ik heb 10 jaar in een relatie gezeten met een narcist, hij loog en bedroog dat het een lieve lust was.
Toen ik er achter kwam (na 9 jaar...) hoe het werkelijk zat en hem er dan mee confronteerde probeerde hij mij ook een schuldgevoel aan te praten of hij bracht het gesprek heel ergens anders op. Toen ik dat doorhad en het niet meer pikte werd het ook steeds ruzie.
Het is een tijdje van kwaad tot erger gegaan, een heel verhaal maar uiteindelijk heb ik met behulp van een collega van hem af weten te komen.
Ook omdat ik niet wilde en kon zijn met iemand die totaal geen respect voor mij had. Hij mocht alles, maar als ik maar naar een andere man keek dan moest ik dat weken lang aanhoren.
Ik ben er bijna aan onderdoor gegaan, hij speelde heel gemene spelletjes toen hij doorhad dat ik bij hem weg wilde maar uiteindelijk is het me gelukt om bij hem weg te gaan.
Na een half jaar heb ik met behulp van een psycholoog het contact verbroken omdat hij me bleef lastig vallen.
Die collega en ik waren inmiddels verliefd op elkaar geworden en kregen een relatie. Mijn ex (de narcist) heeft mijn collega zelfs op het werk lastig gevallen.

Helaas zijn die collega en ik (we zijn inmiddels al anderhalf jaar geen collega's meer) onlangs uit elkaar gegaan, hij heeft de relatie verbroken en daarom zit ik nu hier. Maar dat is weer een heel ander verhaal!

afbeelding van Maury

ook heftig...

Hoi Meeuwtje,

Misschien ben ik raar... om te zeggen dat je pas na negen jaar allerlei leugens had ontdekt en hem toen pas confronteerde? Of bedoel je dat je toen doorgepakt hebt....dat denk ik eerder.
Wat erg zeg...blij dat je er van af bent !
Ik hoop dat je het allemaal een beetje achter je hebt gelaten....

Dank je voor je bijdrage,

Sterkte,

Liefs Maury

afbeelding van Meeuwtje

@ Maury

Ik had al heel lang het idee dat er iets niet klopte, maar hij wist het altijd weer recht te praten als ik hem ermee confronteerde. En ik stak mijn hoofd weer veilig in het zand.
Maar ik kwam er na 9 jaar pas achter wat er daadwerkelijk aan de hand was, en toen kwam ik er langzaam ook meer en meer achter waar hij allemaal over loog enz...
We woonden ook niet samen, dus dat verklaart waarom hij gewoon lekker zijn gang kon gaan.

Ik heb het gelukkig allemaal achter me kunnen laten. Soms wordt ik nog wel eens boos om wat hij mij allemaal geflikt heeft maar dat duurt gelukkig niet lang. En ik ben er een heel stuk sterker uitgekomen Glimlach

afbeelding van hortensia

@Maury

Zal wel een hele stomme gedachte van me zijn ...maar zou hij mss geholpen zijn bij Lithium ? ( ik ben geen arts ) maar dacht zeg het toch eventjes omdat deze zoutoplossingen bij bepaalde stoornissen onwijs kan helpen .

Maar nogmaals ik ben geen arts ...hoop gewoon dat het iets kan doen voor hem/jullie

afbeelding van Maury

hoi hortensia

...waarom stom..( je zelf niet zo naar beneden praten, hoor;-)....vind het juist attent dat je me een tip geeft, dank je wel! Lithium zegt me qua naam wel wat maar verder niets, Ik zal me er eens in verdiepen. Mijn man heeft geen medicatie, ook niet gehad. Er is ook geen sprake van geweest maar dat zal ook te maken hebben met het niet vast stellen van een diagnose. Fijne avond nog en anders een fijne dag morgen.

afbeelding van Postinnetje74

Pseudologia fantastica

Hallo Maury,
Ik ben net lid van het forum, ik heb geen ldvd, en ben gelukkig getrouwd. Ik heb net dit blog gelezen (voordat ik lid werd). Wat herken ik heel erg veel van uw man in het gedrag van onze dochter... Ik heb schermafbeeldingen van dit blog gemaakt en ga morgen een afspraak maken bij de huisarts (omdat ik (en mijn man) er best onder lijden) Ik hoop dat we door dit blog verder kunnen komen omtrent het gedrag van onze dochter. Dank u wel voor dit blog.

Groeten Postinnetje

afbeelding van tedeka70

pseudologia fantastica

Beste Maury, heb 5 maanden een relatie gehad. In het begin dacht ik echt "dit is de ware". Maar na een paar maanden vond ik de verhalen over zijn werkzaamheden steeds vreemder en bizarder worden. Hij had inderdaad ook dagelijks hoofdpijn. Nam dan paracetamol en ibuprofen. Had ook ADD zegt hij. Slikte dagelijks veel medicijnen. Als ik nu google is dat allemaal tegen depressies. Hij dronk ook veel alcohol. Kon inderdaad ook ontzettend overdrijven. Vaak agressief. Heb de relatie beëindigd. Helaas krijg ik nog geld van hem. Zit dus nog wel ff aan hem vast. Hij zelf denkt dat we in een relatie crisis zitten en dat alles nog goed komt. Aan de ene kant vind ik hem zielig, want hij is gewoon ziek in zijn hoofd. Maar aan de andere kant ook zo boos, hoe hij over alles heeft gelogen en van mij geld heeft geleend. Terwijl hij geen schulden bij derden had, maar het gewoon voor zichzelf heeft gebruikt en er allerlei spullen van heeft gekocht. Hij had ook geen auto, was ook zo'n lulverhaal over een aanrijding gehad enzo. Dus hij leende de mijne. Heeft in 5 maanden tijd ruim 9000 km gereden, god mag weten waar hij allemaal is geweest. Als ik hem ergens mee confronteerde begon hij ook te stotteren en te haperen. Kon me ook nooit lang aankijken. Aan zijn nagels friemelen en eraf scheuren.
Ik hoop nooit meer zoiets mee te maken. Ben het vertrouwen in mannen kwijtgeraakt.
Petje af dat jij nog steeds bij hem bent. Succes verder....
groetjes, Tanja