Hallo allemaal, hier mijn eerste verhaal.

Ikzelf ben een 27 jarige jongeman, die al wat watertjes doorzwommen heeft. Zo ook twee maal een langdurige relatie (3 jaar en 5 jaar) maar die jammer genoeg op niets uitgedraaid zijn waar ik enorm van afgezien heb. Het heeft me meer dan een jaar gekost om over mijn laatste relatie te raken, met ziekenhuisopnames en wat nog allemaal erbij. Maar dit is niet waarover ik het wil hebben. Een tijdje terug heb ik iemand nieuw leren kennen. Ik werd stapel op haar, en het klikte echt wel enorm. Het heeft niet lang geduurd voor we een item waren.

In den beginne was het allemaal koek en ei, echt een droom om het zo te noemen. Ik voel me zo goed bij haar, het is onbeschrijfelijk. We waren niet zo veel samen (zij woont nog thuis en is een stuk jonger dan ik) maar die momenten dat we samen waren waren geweldig. Alles liep vlot, we hielden veel contact via msn, telefoon, sms'jes enzo en zij liet meer dan genoeg blijken dat ze het volledig zag zitten. Ik was de eerste dagen/weken wel wat voorzichtiger maar heb me uiteindelijk ook laten gaan en mijn 'muurtje' afgebroken. Er waren zelfs gesprekken tussen ons over 'later' en de toekomst en zo die mij geweldig aanspreekten (eventuele verhuis naar het buitenland en zo), die ter sprake gekomen zijn toen zij een aanbieding kreeg om in het buitenland te gaan werken. Ze wou niet vertrekken zonder mij, ik heb hierop nuchter gereageerd en haar laten weten dat ik niet degene was die haar zou tegenhouden en dat als het even kon ik haar zou vergezellen naar het buitenland. Ik kan het niet beschrijven, het vlotte allemaal goed (misschien te goed?).

Maar een kleine twee weken terug, kreeg ik een mailtje dat ze met twijfels zat en ze niet kon thuisbrengen. Dat ze niet wist wat ermee aan te vangen. Ik heb hierop weerom nuchter gereageerd en gezegd dat ze erover mocht praten maar dat zij het uiteindelijk zou zijn die moest uitmaken waaraan en waarom ze twijfelde. Veel meer is er toen niet over gezegd want de dagen erop leek alles weer in orde te zijn. Nu kreeg ik vorige week dinsdag ineens weer een mail waarin ze stelde nagedacht te hebben over die twijfels. Even verkort de mail :
"Ik heb deze week nog eens nagedacht over die twijfels, en ze gaan niet weg. K vind het echt niet cool, kan het niet uitleggen, ik heb veel gevoelens voor jou maar ik twijfel eraan of ze echt zijn. Ik wil kunnen feesten en plezier maken. En doen en laten wat ik wil. Ik wou echt dat het anders was, ik denk dat ik nog niet klaar ben voor een relatie ik ben nog jong. Je bent echt lief en zo ... pfff ik ben aan t worden, k zit lichtjes in de knoop met mijn gevoelens. XXX en ik hoop dat ik je snel terug zie"

Uiteindelijk zijn we met elkaar aan de praat geraakt via de telefoon, en het enige dat eruit komt is dat ze geen zin geeft om zich te binden en een relatie te hebben. Dat ze op het ogenblik niks wil. Maar twee seconden later komt er dan wel uit dat als ze me mist, ze me zeker zou komen opzoeken (ze heeft trouwens nog de sleutels van mijn appartement). En dat er nog altijd veel gevoelens zijn voor mij. Naar mijn bescheiden mening (maar misschien niet nuchter genoeg) denk ik dat ze gewoon bang is om eraan toe te geven dat ze me graag ziet. Ik ben in tranen uitgebarsten, en ze heeft genoeg laten blijken dat ze er echt mee in zit, en dat het haar enorm pijn doet om het te willen uitmaken. Ook zei ze dat ze me de dag erop misschien zou komen opzoeken en dat ik wel mocht bellen als ik wou. En nog even erbij vermelden zij zet er dus een punt achter, maar wil me wel nog zien en in geval ze me mist zoekt ze me op. Ik heb proberen praten met haar, maar er komt niet veel uit behalve: geen zin in relatie ondanks wat ik voel voor je.

Donderdag sprak zij mij ineens aan op msn. En ze is onmiddellijk heel lief tegen me, onmiddellijk ne knuffel geven en zo, en héél geinteresseerd in mijn dag, en als ik dan vraag hoe haar dag was, dan zegt ze dat ze zich heel raar voelde, dat ze zo goed als gans de middag geslapen heeft. Na nog wat keuvelen, vraagt ze wat ik gepland heb dit weekend. Ik laat haar weten dat ik niets gepland heb, en lichtjes geprikkeld zeg ik tegen haar: Jij zal wel een feestje bouwen zeker. Bitsig reageert ze erop, zo van waarom zeg je da nu, denk je dat ik het leuk vind dat het over is tussen ons? ... Ik ben er niet verder op ingegaan, maar heb wel laten vallen dat de geplande filmavond vrijdag nog altijd doorgaat en ze meer dan welkom is, en haar reactie was : nee dat zal mij en jou ook te veel pijn doen denk ik. Als het haar zoveel pijn doet, waarom breekt ze dan met me? Hierna was het gewoon nog wat over koetjes en kalfjes maar ze bleef wel lief en geinteresseerd ... En op het einde van het gesprek weer knuffels en zelfs kussen??? Terwijl het zij is die mij niet meer moet. Ik heb zo nuchter en 'koel' mogelijk gereageerd maar jah ...

En de volgende avond/nacht ben ik gekraakt, had dit helemaal niet verwacht. Ze is er voor uitgekomen na veel aandringen van mij dat ze niet helemaal eerlijk is geweest uit schrik om mij niet te kwetsen. Wat blijkt, een kerel die we samen twee weken tegen het lijf gelopen zijn op café heeft van de situatie misbruik gemaakt. Ik had toen al zoiets van: die heeft meer dan gezonde interesse in haar, maar heb me er niet echt druk over gemaakt, heb het haar wel ff onder de neus geduwd maar meer niet. Wat blijkt nu, de zondag is die kerel haar op haar werk gaan opzoeken, en heeft blijkbaar van haar niet al te sterke positie gebruikt gemaakt om zijn kans te wagen, en heeft haar zover gekregen dat ze mij heeft laten vallen. Niet onmiddellijk, maar ze heeft ipv er met mij proberen door te komen zich in zichzelf opgesloten en zich laten overhalen ...

Wel heeft ze nog laten blijken dat het haar ook veel pijn doet, dat ze me wel nog wil zien, maandag zou ze zelfs langskomen om te praten, ze liet vallen dat ze verward was en heeft laten vallen tegen haar schoonzus dat ze me echt niet kwijt wil omdat ze me te graag heeft. (maar meer wou ze er niet over lossen) ... Pffffffff, het doet me echt pijn, en ik verdrink bijna in mijn verdriet. Ik weet niet echt hoe hiermee om te gaan, en ik ben bang dat ik in hetzelfde straatje zal raken, zoals een jaar geleden (breuk met mijn ex waar ik vijf jaar me samen was) ... Erg zelfs na dit nieuws zie ik haar nog graag en ben ik eigenlijk kwaad op mezelf dat ik niet ingegrepen heb als ik het aangevoeld heb ... want ik weet dat ze iemand is die van de ene korte relatie in een ander springt, en altijd maar twijfelt (wat me ook deed denken aan bindingsangst) misschien heeft dit er toch iets mee te maken.

Maar de volgende morgen voor ze ging werken, kwam ze poeslief goeimorgen zeggen via msn. Wat moet ik daar nu mee, ik had geen tijd om te reageren, t was: Goeiemorgen, knuffel en terug weg was ze ...

Na het voorval van de vorige morgen dat ze zomaar op msn kwam zonder me kans te laten te reageren wist ik niet goed wat te doen. Ik heb op mijn website een aantal gedichten staan voor haar. Dus ik dacht laat ik die gaan updaten en er recentere gedichten opplaatsen aangezien de situatien niet ideaal is ... Dit heb ik ook gedaan en er staan een 40-tig tal gedichten op, waarvan ik er nu een groot aantal vervangen heb door recentere gedichten, en ja ze zijn niet opgewekt, integendeel. Nu ja, na dat gedaan te hebben, heb ik me een beetje afgezonderd tot de avond ... Wat blijkt nu, zij is thuisgekomen van haar werk en is onmiddellijk op mijn website gevlogen. Heeft daar alle, ja inderdaad ALLE gedichten gelezen. Dit heb ik gezien na het gesprek die daarop volgde op msn op de logs van mijn site. Dusja ze sprak me aan op msn met: Ben je nu helemaal aan het doorslaan?

Ik heb hier koeltjes op gereageerd met ne sorry. En het gesprek daar niet over verdergezet, gewoon over andere zaken begonnen (zoals ff grappen over haar speedy-reactie s'morgens). Toen liet ze me omdat ze naar een vriendin zou gaan, om even te gaan praten. Wat me wel opviel is dat ze via emoticons liet blijken dat ze er wel mee inzat.

Veel heb ik me er dan niet van aangetrokken, en heb gewoon een filmavondje gedaan met mijn broer die langsgekomen is. Net toen mijn broer vertrokken was (net voor middernacht) spreekt ze me opnieuw aan, maar ik zie dat haar foto op msn ontbreekt. Ff gevraagd en ze zegt dat ze op haar vader's pc zit. Geen acht op gegeven en ik zeg dat ze wel vroeg terug is van haar vriendin. Ze zei dat ze toch niet geweest was, dat ze geen zin had, waarop ze dan zegt: Zeg je gedichten op je site zijn ook maar depri hoor Waarop ik gewoon reageer dat ik niet van plan ben om te verbergen dat ik me niet goed voel zonder meer. En weg was ze. Zonder kus/knuffel niks ... Ze was hier heel kort en bot. Volledig tegenovergestelde van het gesprekje een paar uur ervoor.

Ik ben in bed gekropen, en kon er mijn gedachten niet vanaf zetten. En ineens wist ik wat er aan de hand was. De tweede keer dat ze me aansprak zat ze NIET thuis, maar wel bij die ander. Ik wist het niet zeker en ben toen eens nagegaan ... en idd na controle van mijn weblogs, en ook een aantal msngegevens blijkt dat ze idd niet thuis zat. Waarom liegt ze hier dan over, en nog sterker, waarom zou ze in godsnaam van bij haar nieuwe vriend thuis (prille liefde zou zijn bij mij knus in de zetel genieten en niet op de pc zitten hé) met mij ff contact zoeken. Ik raak er knotsgek van, met momenten zit ik te schreien als een kind die zijn lolly afgepakt word, het word me allemaal te veel, waarom is ze niet gewoon eerlijk tegen me en zegt ze me waar het op staat????

Na het voorval met het chatten met mij van bij haar ex, en het haar te laten weten dat ik het wist en er niet mee gediend was dat ze gelogen had erover, ben ik de zaterdagavond uitgeweest, met haar broer, schoonzus en schoonbroer die al langer vrienden zijn van me dan ik haar ken. Het was een ramp, zij heeft verschillende keren haar broer gebeld, en ze wou komen als hij haar kon gaan halen (samen met haar nieuwe vriend). Haar broer heeft haar dan ook duidelijk gezegd dat ze haar eigen boontjes moet doppen, dat hij voor hem zeker geen taxi zal spelen. Ik was hier niet van op de hoogte, maar haar schoonzus heeft mij apart genomen en verwittigd dat ze zou komen samen met haar nieuwe vriend. Dat was de doodsteek, ik ben gecrashd ...

Zondagmorgen komt ze online en begint ze te zagen over dat ik zei dat ze gelogen had, en was ze duidelijk over haar toeren. Ik heb haar koeltjes afgewimpeld en kon eindelijk eens denken: bubye tot nooit meer. En dat heb ik ook laten uitschijnen ... Maar s avonds heeft ze zich geexcuseerd voor haar 'grof en kwetsende' taal en houding. Ik heb koeltjes gereageerd, zelfs het gesprek ervan afgewend met de woorden: geen zin in ruzie, laat vallen. En uiteindelijk viel het allemaal goed mee.

Wat volgt is te gek voor woorden, na niets van haar gehoord te hebben, had ik afgesproken met haar broer en schoonzus om te gaan zwemmen (wat al een paar dagen vaststond). Ik ben ernaartoe gegaan en na een kwartierke in het bad: Dag Valium achter mij. Ik draai me om en wie staat daar recht voor me: haar nieuwe vriend. Ik stond op ontploffen, heb me kalm gehouden en ben gewoon ff ergens anders heengegaan ... Toen ik terugkwam, was zij daar ook aangekomen ... ik zei kort: praten wil je niet maar onnozel doen met je nieuwe aanwinst wel? Ze reageerde we zullen straks praten. Tja ik heb me normaal gedragen, enkel tegen hem geen woord! Maar tegen haar en de rest onnozel doen en fun maken. Op een bepaald moment wil ik haar kopje onder duwen en draait ze zich bruusk weg en gaat naar hem toe en dan is het beginnen foutlopen. Man wat was die jaloers zeg. Anyway, aan de hamburgertent zeg ik nog ff tegen haar: blijf zitten dan praten we ff, ze wou niet en toen heb ik gezegd als je niet wil praten zeg het dan, draai niet rond de pot. "Het enige dat ik wil is goeie vrienden blijven" de rest interesseert me niet.

Ok dat uit de weg terug onnozel beginnen in het zwembad, hij meed me als de pest (misschien maar best ook) en zij draaide zich weg wat ik ook deed. Na een stom voorval met een sigaret riep ze uit: laat me gerust. Dat heb ik dan ook gedaan en de laatste twee uur heb ik niks meer geprobeerd naar haar of hem toe.

S avonds kom ik thuis en oja : een woedende mail van haar: t komt er op neer dat ik naar daar moet komen om fun te maken, en dat ze me niet meer wil zien als ik dat niet kan. Tja mijn reactie was duidelijk: ela fun maken moet ik maar als ik het doe dan reageer je alsof ik een doodzonde bega. Mail verzonden, en guess what klein halfuur later meld HIJ zich aan onder haar account en begint van zijn neus te maken: ik mag mijn gedichten niet meer online zetten, mijn nicks op msn neemt hij persoonlijk op zich enozverder enzovoort. Hij houd me dus al meerdere dagen in de gaten, zowel op msn als via mail. Wel Wel Wel dat verklaart deels waarom ze zo verandert is ... En één ding is zeker: zij WIST donders goed dat ik daar was!!! haar schoonzus had het haar nog gezegd voor ze vertrokken waren.

GRRR, ik was razend ...

Dinsdagavond was het zover ze sprak me aan. Ik heb haar duidelijk gevraagd wat voor zever dat nu allemaal was met haar nieuwe vriend enzo die mij aansprak op msn. Ze antwoordde ik weet het niet, da's nie erg dat em op mijn msn zit, hij mag alles van me weten inclusief de mails en zo die jij stuurt. Ik heb niets te verbergen. Daar kon ik haar dus niet aan haar verstand brengen dat bepaalde zaken echt niet voor hem bestemd zijn, en dat ze zelfs de boel er zeker niet makkelijker op maken als hij bepaalde dingen leest enzo.

Erna nog ff gediscussieerd over het gedrag in het zwembad, ze deed net alsof alles mijn schuld was, dat ik daar niet had moeten zijn enzoverder. Dat ze er niet mee opgezet was dat ik gezegd had: voor spelen heb je tijd en voor mij nie? Na ff heb ik haar toch duidelijk kunnen maken dat ik het was die mijn uiterste best gedaan heb, voor haar en niet andersom. Maar dat was dan ook dat.

Dan even over het nu verder moet, ze zegt dat ze wel vrienden wil blijven, waarop ik gereageerd heb dat ze me dan ook zo moet behandelen, ipv te negeren of zelfs uit mijn kot te lokken. Ze riep uit: denk je nu dat ik schuldgevoelens zal krijgen omdat ik je zo behandel? Verder stond daar ze heel onverschillig over, ze zei dat het mijn probleem was als ik niet overweg kon met haar gedrag tov mij. Vrienden worden ging niet gaan volgens haar en daar bleef ze bij. Geen uitleg kon haar op andere gedachten brengen. Dan heeft ze afgesloten met de woorden: we zien elkaar nog wel eens, slukes en t amusement. dadaa xxx En mij geblokkeerd.

Wat ik niet begrijp is hoe kan het lieve meisje waar ik een pracht van een relatie mee had ineens zo hard en zo kil worden, hoe kan zij nu zo bitsig en hard reageren ... Ik heb haar nu zelf geblokt en zal haar nu een tijdje geblokt houden, maar ik ga mezelf niet wegsteken voor haar, ik ga nog met mijn vrienden (waar toevallig ook vrienden en familie van haar tussenzitten) nog altijd waar ik ga en doe wat ik wil, als zij daar is en ze kan het niet verdragen dan is het zij die moet baan ruimen en niet ik, of heb ik dat verkeerd op?

Bij deze dus mijn verhaal, het is nu al twee dagen geleden sinds het laatste contact met haar, ze heeft me geblokkeerd op msn enzoverder en ik heb het er echt moeilijk mee ...