Ik ben 15 jaar opgegroeid met mijn vader, moeder, broertje van 12 en broer van 18.
Ik heb ADHD mijn broertje en broer hebben PDDNOS en vorm van autisme.
Ik ben altijd heel gelukkig geweest.
Rond mijn 14e begon het heel erg te veranderen.
We waren op vakantie naar Hongarije.
Samen met mijn vader, broer en 2 vrienden van mij gingen we een klimparcours doen.
Mijn broer was in een irritante bui en ging me Zogenaamd kietelen ik zei dat hij moest stoppen.
Maar dat deed hij niet en hij is ook niet bepaald zachthandig...
Je kon het geen kietelen noemen eerder handen die in je zij worden gestoken.
In een reflex ging mijn hand naar achter en voordat ik het wist raakte die zijn gezicht.
Snel zei ik dat het me speet.
Mijn instinct zei dat ik moest rennen en dat deed ik ook.
Ik rende het klimpark in en draaide me om.
Mijn broer kwam op me af gerent en duwde me met volle kracht naar achter.
Ik viel tegen tafels en stoelen aan waardoor alles op de grond viel.
Toen ik weer stond begon hij tegen mijn schenen en benen aan te trappen.
Hij heeft me ook in mijn gezicht geraakt.
Mijn vader kwam tussen ons en moest het hardhandig doen omdat mijn broer krankzinnig was geworden.
Hij stond een stukje verder op met mijn broer te praten.
Ondertussen vroegen mijn vrienden hoe het me me ging.
Ik stond te trillen op mijn benen van al de adrenaline.
Terwijl hij me sloeg en trapte had ik niks gedaan.
Maar de woede kwam naar boven toen ik hem zo schijnheilig zag lachen.
Ik pakte een steen hij zei dat ik het moest gebruiken.
Zijn zieke lach zie ik nog steeds voor me.
Ik was wijs en liet de steen op de grond vallen en ging weer terug naar mijn vrienden.
Mijn broer liep weg en zei dat hij terug naar de camping zou lopen.
En dat was wel een paar kilometers.
Met mijn vrienden en mijn vader liep ik terug naar de auto.
Mijn vrienden waren erg geschrokken ze hadden nooit zo iets heftigs gezien.
Ondanks de pijn zijn we uiteindelijk gewoon gaan klimmen.
Ik wist dat het hem nog gelukkiger zou maken als hij dit uitje voor mij zou kunnen bederven.
Toen we weer terug waren was hij er nog niet.
Mijn moeder was boos erg boos op mij en mijn vader.
Dat we mijn broer hadden laten gaan!
En ze was niet eens boos op hem.
Dat deed me zo pijn!
Het gaf me het gevoel dat hij me gewoon kan verwonden zonder gevolgen.
Ik heb een enorme blauwe plek op mijn boven been hij bedekte bijna de hele breedte, een scheur in mijn scheenbeen, wondje boven mijn lip, en allemaal kleine blauwe plekken op mijn benen.
En dit was nog niet eens de eerste keer. Maar dit was de eerste keer dat ik vond dat het niet klopte.

Toen ik 13 of 14 was had hij een vriendin een meisje uit mijn klas.
En mijn vriendje nu ex ( ik weet niet of hij toen ook mijn ex was).
We waren een beetje aan het klieren en hij lag in bed met zijn vriendin en ik gooide iets en dat kwam op de plank boven zijn bed iets viel er daardoor af.
Hij vloekte kwam op me af ( ik zat op de grond) hij boog zich over me heen en begon me slaan en ik weet niet wat.
Ze moesten hem van me af trekken.

We kregen alleen straf toen we klein waren huisarrest hebben we nog nooit gehad en ik vind het belachelijk!
Een tiener die zegt dat haar moeder straf zou moeten geven klopt toch niet?
Ik zou dan bijna nooit straf krijgen.

En weet je wie naar hij toe komt als het uit is met zijn vriendin naar mij!
Wie moet het oplossen als hij zogenaamd zijn pols wil door snijden? Ik!
Wie moet alle problemen bij vrienden en familie oplossen? Ik!
ik ben verantwoordelijk voor iedereens geluk?
Waarom gebeurt dit bij mij? Zodat ik een sterker persoon wordt?
Soms denk ik dat het ook aan mij licht.
Ik heb soms last van woede aanvallen ( alleen bij mijn broer nog nooit bij iemand anders)
Ik ga schreeuwen en als ik iets in mijn handen heb gooi ik het maar verder niks.

Niet zo lang geleden was mijn ex bij mijn broer en ze kwamen naar beneden.
Mijn moeder was bij mijn overbuurvrouw en waar mijn vader was weet ik niet.
Ik ging naar de wc en toen had hij de deur dichtgebonden met de hondenriem.
Mijn ex had de deur weer losgemaakt.
Toen ik naar de keuken liep begon hij opeens tegen mijn rug te trappen.
Ik begon tegen hem te schreeuwen ik gooide nog net niet met mijn mobiel.
Ik probeerde langs hem heen te rennen en rende op blote voeten de straat over naar mijn moeder.
Daar heb ik het huilend zitten vertellen.
Normaal huil ik nooit waar iemand anders bij is soms wel bij mijn moeder.
Mijn broertje die alles had gezien heeft mijn oma gebeld en alles in paniek verteld.
Mijn ex en broer ontkende allebei dat mijn broer me had getrapt.

Ik droom de laatste tijd vaak dat mijn broer me probeert te vermoorden.
En ook dat hij mij alles af kan pakken (Wat hij in het echt ook heel vaak probeert)
Wat ik wil wilt hij ook.
Dat hij me geestelijk en lichamelijk mishandeld betekend niet dat ik me zomaar gewonnen geef.
En nu hebben we het alleen nog maar over een paar van de lichamelijke incidenten gehad.

Hij zit de hele dag achter zijn computer ( waardoor hij bij mijn moeder nog zo'n 600 euro in de schulden staat)
En hij heeft grote boxen waardoor ik ook kan genieten van zijn o zo slechte muziek smaak.
En dan nog niet te spreken over zijn gevloek en schreeuwen.
En door hem kan ik ook nooit vroeg gaan slapen.
De regel is dat hij om 9 uur moet stoppen met praten maar hij mag wel gewoon computeren.
Maar daar houd hij zich nooit aan.

Als ik in mijn kamer zit te zingen en hij hoort dat roept hij dat ik niet kan zingen en dat ik mijn bek maar moet houden.
En van mezelf en anderen weet ik dat ik niet vreselijk ben om aan te horen.
Hij probeert me in alles naar beneden te halen.
Draag je dat naar school? Je loopt dan echt voor gek!
Waarom draag je dat je ziek er uit als een hoer.
( ter informatie het was een topje in de zomer en je zag misschien 0,5 of 1 cm van mijn buik)
Maar hij is degene die met meisjes gaat 10 tegelijk?
Hij maakt ze depressief maakt ze dan weer gelukkig en ontvangt dan geld of cadeau's.

Misschien en maand geleden ging mijn vader naar boven naar mijn broer zijn kamer en vroeg of die muziek zachter kon zodat ik kon slapen.
Hij zei tegen mij vader: "flikker op."
Mijn vader: "zo praat je niet tegen mij."
Mijn broer: "flikker op."
Mijn vader: "anders gaan de stekkers er uit."
Mijn broer begint te lachen.
Mijn vader trekt een stekker eruit.
Mijn broer begint nog harder te lachen want het is dus de verkeerde stekker.
Mijn vader trekt nu de goede eruit en mijn broer flipt.
Mijn broer: "Kanker mogol"

Mijn moeder gaat naar boven en mijn vader naar beneden.
( mijn moeder heeft een verkalking haar schouders en is heel vaak eraan geopereerd en doet dus heeel veel pijn)
Hij duwd haar gewoon tussen de deur en blijft heel hard duwen.
Mijn moeder begint naar mijn vader om hulp te roepen.
Ik ren samen met mijn vader naar boven.
Mijn broertje komt ook uit zijn kamer.
( Mijn broertje is erg onschuldig en ik vind het erg dat hij dit allemaal mee moet maken)
en verder is het nog meer chaos.
en krijgt mijn broer straf nee joh!

We lopen met het gezin bij een organisatie die ons helpt bij het gezin enzo.
Deze keer kregen we door dit incident een familie gesprek.
Toen ik vertelde dat mijn broer steeds "kanker mongool" schreeuwde vertelde ik dat ik dat heel erg vond omdat onze gehandicapte tante eraan is overleden met enorm veel pijn.
Het enige wat hij kon zeggen was: "Ik mog haar toch niet."
Dat maakte mij zo boos.

Misschien heb je nu wel een idee van hoe mijn leven thuis eruit ziet.
Ik ben je echt heel dankbaar als je je kostbare tijd heb besteed om mijn verhaal te lezen.