Mijn ware jongen kwijt...

afbeelding van Ivaai

Mn verdriet is groot, 2 maand en 9 dagen geleden heeft mijn vriend het uitgemaakt, nadat we 1 jaar en twee maand samen waren.
Het rare is, ik zag dit nooit aankomen, we waren beide zo hard overtuigd dat het voor altijd zou duren tussen ons. Geen kalverliefde maar echte liefde en hij hield zoveel van mij. 2 maand en 9 dagen geleden zei hij me dat zijn gevoelens over waren en vooral dat hij vrijheid wilde. Hoe kan hij nu vrijheid willen na alles wat we samen hebben gedeeld?
Het ergste van dit alles is dat hij nu al denkt dat hij opnieuw verliefd is, op 1 of ander meisje van zijn school... En hoe kan ik daar ooit tegen op, ik zie hem maar 1 keer in de week en zij ziet hem elke dag, hoe kan ik hem ooit voor mij terugwinnen?
En als het nooit meer goed komt, hoe moet ik dan ooit accepteren dat ik mijn ware liefde kwijt ben?
Als iemand hetzelfde meemaakte, please deel het...

afbeelding van Han26

precies hetzelfde

Hoi Ivaai,

Precies hetzelfde maakte ik ruim een week geleden mee. Ik weet niet of mijn toemalige vriend ook verliefd is op iemand anders maar ik weet wel dat ik dacht dat dit de ware was. Nooit had ik verwacht dat dat voor hem zomaar anders kon zijn. Hij maakte een einde aan onze relatie omdat hij vrijheid wilde. Het is ontzettend moeilijk te accepteren dat je iemand kwijt ben met wie het zo goed klikte en goed voelde. Vandaag heb ik de vakantie die we samen hadden geboekt moeten annuleren en dat doet zoveel pijn. We woonden samen en al zijn spullen zijn inmiddels weg, het voelt leeg in mijn huis maar ook in mijn hart. Ik weet precies waar je doorheen gaat en ik wens je alle sterkte toe.

afbeelding van AnGeL1C

tsjah ingewikkeld allemaal :<

tsjah ingewikkeld allemaal :<

Het is vaak zo dat iemand het zomaar ineenso onverwachts uitmaakt.
Het lijkt me sterk dat die gevoelens zomaar ineens verdwijnen. Ik denk dat de personen die het uitmaken er altijd al een tijdje mee rondlopen in hun hoofd en het al aan het verwerken zijn voordat ze hun partner uiteindelijk vertellen dat ze niet meer verder willen. Hierdoor hebben ze dan al een voorsprong op de ander met verwerken, maar of die verliefde gevoelens voor het andere meisje wel echt zijn?
een jaar en 2 maanden is niet niks natuurlijk. Ik weet hoe erg het aan je knaagt als je machteloos moet toekijken hoe de ander weer verliefd word en jij nog met zoveel verdriet zit, maar of je echt pogingen moet ondernemen om hem terug te winnen? ik denk dat zoiets toch vanzelf moet gaan, anders duw je hem alleen maar meer van je weg lijkt me, maar wie ben ik Glimlach. En die leegte in je hart dat is onvermijdelijk, maar uiteindelijk ga je weer de lol in andere dingen inzien en word je hart stukje bij beetje weer gevult.

veel sterkte

afbeelding van Liezeke

same feeling

Na twee jaar samen te zijn geweest maakte mijn vriend ook een einde aan onze relatie. Ik had dit ook nooit zien aankomen. Ik had mij nog nooit zo goed gevoeld bij iemand. Hij was echt mn soulmate geworden. We hadden het al over samen wonen maar mits dat ik studeer ging dat niet. Hij wou eers tijd voor zichzelf om na te denken. Ik denk niet dat hij dat echt gedaan heeft maar dat was waarschijnlijk om mij nog ergens hoop te geven. Een echte reden heb ik nooit van hem gekregen. Nu zie of hoor ik hem niet meer en dat is best moeilijk. De laatste keer dat ik gezien heb, ben ik wel te weten gekomen dat hij al samen was met iemand anders...deed wel pijn.
Ik ben ook mijn ware liefde kwijt en spijtig genoeg moet ik dat gedwongen accepteren...

Sterkte !

afbeelding van Ivaai

Dankje meisjes

Dit is toch het eerste goeie ding dat ik gedaan heb sinds mijn vriend het heeft uigemaakt, me op deze site inloggen. Het sterkt me echt dat jullie een reactie geplaatst hebben! Ik heb vandaag ook alweer met een vriendin van me gepraat die net hetzelfde heeft meegemaakt. Het lijkt wel of alle jongens ineens toch de vrijheid terug willen, terwijl ze ongelooflijk gelukkig waren in de relatie. Net als bij mij vertelde mijn vriend me dat hij nog nooit zo gelukkig geweest was, dat hij nooit iemand anders wou en altijd bij mij zou willen blijven, hoe vergeet je zoiets? Het is zo verwarrend allemaal.
In ieder geval, we hebben een gezamelijke hobby die we elke vrijdagavond met onze vrienden doen, dus morgen zie ik hem. Ik ga doen wat iedereen me aanraad, gewoon niet achter hem aanlopen en zorgen dat hij zelf naar me toekomt. Dat is het beste zegt iedereen me. Als we nooit meer samenkomen wil ik toch onze intense vriendschap terug aansterken, want hem helemaal verliezen zou ik nooit aankunnen!
In ieder geval erg bedankt allemaal!

afbeelding van Faye K

..

ik voel me precies hetzelfde, ik had ook een hele goede band met hem en die wil ik ook niet kwijt. maar dat is zo moeilijk ook. want als we tegenover elkaar staan kunnen we alleen maar huilen en als we niet huilen doen we alsof het nog gewoon aan is.. hij zei ook tegen mij dat hij nog steeds heel veel van mij houdt en dat ik het meisje ben voor hem, maar dat hij op dit tijdstip van zn leven geen relatie wil. wat is er toch met die jongens? ze worden gek als het te goed gaat ofzo. echt onbegrijpelijk. je hebt toch gewoon met elkaar zo lang het leuk is? het is dat ik vond dat het de laatste tijd niet heeel goed ging, anders was de klap bij mij nog veel harder gekomen. dan had ik het denk ik ook neit overleefd. als ik al die verhalen lees , lijken alle jongens hetzelfde te hebben. het zal wel bindingsangst zijn... het beste is denk ik om alle contact te vermijden, omdat je er dan sneller overheen komt, maar dat is slechts rationeel gezien. het gevoel zegt dat dat toch niet kan , zo klats boem opeens geen contact meer en dat wil je ook helemaal neit, en dat gevoel is veeel sterker. het is zo moeilijk.. afleiding zoeken is ook het beste denk ik. langzamerhand moet het wel overgaan....toch? ik hoop het zo, want nu voelt het echt alsof dit gevoel nooit meer weggaat. zoiets heftigs en verschrikkelijks .. veel sterkte ..

afbeelding van 409801

Ik kan begrijpen hoe je je vo

Ik kan begrijpen hoe je je voelt. Ik had 1 jaar en 3 maanden een vriend. Ik was helemaal weg van hem. Toen besloot hij dat we beter even rustig aan konden doen. Hij wilde ook zijn vrijheid terug en was, zoals ik begreep, nog niet toe aan zo'n serieuze relatie. We zouden elkaar een week niet spreken. Maar na 5 dagen belde ik hem op. Hij zei me dat hij niet meer van me hield en me niet had gemist. Ik was kapot. Later is hij hier wel op terug gekomen. Hij hield nog wel van me, maar wilde niet samen verder. Hij wilde vrijheid. 2 weken later ben ik hem gedag gaan zeggen. Dat was het laatste wat ik zou doen. Ik wist dat ik, hoewel ik nog heel veel van hem hield, gewoon verder moest. De volgende dag hoorde ik dat hij al een tijdje (naast mij dus) een vriendin had. Wat nou vrijheid terug? Vanacht kreeg ik een smsje dat hij me miste. Wat moet ik nu?
Hij had eerder al een keer met een ander meisje gezoend, maar hij heeft er toen alles aan gedaan om mij bij hem te houden. Als ik nu terug kijk op onze relatie, zie ik dat hij eigenlijk helemaal niet onwijs lief voor me was. Ik weet ook dat het beter is om niet op hem te reageren. Dat doe ik ook niet. Maar moeilijk vind ik het wel. Hoewel ik weet dat het nooit meer goed zou komen tussen ons (ook al zou hij dat willen) voel ik nog steeds iets heel speciaals voor hem. Ik kan het niet verwoorden. Het is meer of anders dan 'houden van'. Ik vind het moeilijk te bedenken dat ik niet meer elke ochtend naast hem wakker kan worden.
Jongens zijn soms echt niet te begrijpen. Ik hoop dat het inmiddels iets beter met je gaat. En dat je er zo snel mogelijk over heen bent. Het is een moeilijk strijd, maar het is er niet een waarbij je kan opgeven. Laat je niet kennen naar hem toe. Hij weet waarschijnlijk dat jij nog van hem houdt. Als hij jou terug wilt zal hij dat zeker laten weten. Maar hij is jou niet waard. Je moet een jongen hebben die voor jou door het vuur gaat, alles voor je doet. Een jongen die net zoveel van jou houdt als jij van hem. Iemand die jou voor geen goud zou laten gaan. Dat is wat mij steeds verteld wordt.
Ik weet dat het heel moeilijk is, maar denk aan jezelf aan hoe jij hier het beste uit zou komen. Zorg dat je veel afleiding hebt. En als je hem tegen komt, doe dan wat jij denkt dat het beste is. Ook al zou je hem gelijk om zijn hals willen vliegen, dat zal je later alleen maar weer pijn doen. Probeer zoveel mogelijk goede dingen te bedenken die er zijn nu jullie niet meer samen zijn. Bedenk zijn slechte eigenschappen. De dingen die je niet leuk vond aan jullie relatie. Ook al is dat nu moeilijk om te bedenken, geloof me, die waren er. Die zijn er altijd.
Heel veel sterkte!

afbeelding van SaKo

onbegrijpelijk

Mannen zijn soms niet te volgen, maar andersom is het ook vaak raak!
Mijn vriendin heeft mij ook zomaar als bliksemslag bij heldere hemel verteld dat ze toch niet meer 100% van me houdt en dat ik een meisje verdien die dat wel doet. Maar dat wil ik helemaal niet. Nu is het een maand uit, en afgelopen weekend lagen we weer samen in bed (sex met je ex) en zondag zaten we weer te zoenen samen.....
Maar het is niet weer aan! Misschien komt dat nog, ik hoop het.
Maar ik weet niet wie mijn verhaal allemaal gelezen hebben van ongeveer halverwege februari. Maar vrouwen kunnen ook net zo onnavolgbaar zijn.

If it's real love it will find you, catch you by the heal!

afbeelding van Ivaai

Het kan altijd nog slechter blijkbaar...

Hij heeft al een nieuwe vriendin, het ergste is dat hij niet eens het lef heeft om me dat zelf te vertellen. Hij zet het gewoon in zijn nickname op msn en ik zal het dan wel lezen, zeker... Ik had verschrikkelijk veel zin om kwaad op hem te zijn en hem uit te schelden voor alles wat lelijk was, maar ik heb besloten om niets te zeggen. Nu kwel ik mezelf niet meer en ben ik sinds zaterdag (toen ik zijn nickname zag) niet meer online gegaan. Ik zag in dat ik daarmee enkel mezelf kwel, en ik moet er door geraken. Ik probeer mijn leven voort te zetten, er moet toch een leven na hem zijn? En als hij mij niet meer de moeite waard vindt, waarom zou ik hem dan nog steeds de moeite waard moeten vinden? Ik besef dat ik niet verdient heb wat hij me aandoet. Het ergste is dat ik alles voor hem zou gedaan hebben, en alles voor hem zou opgegeven hebben, gelukkig heb ik dat niet gedaan want anders had ik nu niets meer. Dit gevoel overheerst op dagen dat ik me goed voel en wanneer ik mijn zelfvertrouwen helemaal terug heb.
Maar ik moet elke dag doorvechten om mij niet te concentreren op hoe goed we het samen hadden en hoe mijn ware jongen mij deed voelen. Ik mag ook niet denken aan hoe het nu zou zijn voor hem met HAAR, of hij echt verliefd is op haar, of hij haar ook zo speciaal doet voelen en haar ook beloofd altijd bij haar te blijven...

afbeelding van Femke

Negeren

hey,

Jeetje wat rot voor je zeg!
Hoe moeilijk het ook is, hou de eer aan jezelf! Ga niet achter hem aanlopen! Daarmee krijg je niet veel respect van hem en mocht hij het even niet meer weten, dan ben jij een mooi vangnet en dat wil je ook niet zijn, toch?

Als je het kunt, delete hem dan van msn. Het is wel een hele stap, want ineens is die mogelijkheid om met hem te praten ook ineens weg, maar na een tijdje zul je het fijn vinden.

Ik heb zoveel mailtjes naar mijn ex gestuurd en weer gedelete. Gelukkig maar, want daarin liet ik mezelf alleen maar enorm kennen! Hoe moeilijk het ook is, zeker als je elkaar steeds weer tegenkomt, blijf hem negeren. Je kunt hem wel groeten als hij dat ook doet, maar laat jezelf gewoon niet kennen. Laat hem idd maar naar jou toe komen als ie dat zo nodig moet.

Ik snap dat je hem niet helemaal kwijt wilt en hem dus als vriend aan je wilt binden, maar zie daar nu gewoon eerst even van af. Geef jezelf de ruimte. Al denk je nu dat je hem nooit los zult kunnen laten (dat denk ik ook nog steeds), geef het de tijd en je zult zien dat je steeds een stapje verder komt.

Heel veel sterkte!

afbeelding van 409801

Ik snap hoe je je voelt. Ik h

Ik snap hoe je je voelt. Ik heb mijn ex gelijk geblokkeerd en gedelete. Het is een grote stap geweest, maar ik ben heel erg blij dat ik het heb gedaan. Gister kreeg ik weer een emailtje van hem, dat hij een ongeluk heeft gehad. Met hem is alles gelukkig oke. Ik vond het moeilijk, maar heb er niet op gereageerd. Hij zou nog geld van me krijgen, maar na me zo belazerd te hebben geef ik hem dat echt niet. In zijn mailtje gaf hij nog een keer zijn rekeningnummer. Ook zei hij dat ie me miste. Zegt hij dat alleen voor dat geld? Ik snap het niet meer. Ik weet wel dat ik beter af ben zonder hem, hoewel ik hem ontzettend mis. Ik denk de hele dag aan hem, maar weet diep van binnen dat onze relatie nooit eerlijk is geweest. Wat moet ik nou met zijn mailtjes en smsjes? Wat wil hij daarmee? Mij terug? Of wil hij alleen maar dat ik hem ga missen?
Het is heel goed dat je je niet laat kennen. Dat is de beste manier om hem te laten zien hoe goed het met je gaat. Ook heb ik gemerkt dat als ik doe alsof alles oke met me is, dat ook even zo voelt. Ik heb voor mezelf bedacht hoe ik tegen hem ga doen als ik hem tegen kom, zodat ik niet ineens met een bek vol tanden sta.
Een mens kan zo veel meer aan dan hij denkt. Dat is bij ons allemaal zo. Duw het geluk niet aan de kant, zoek het op. Ga leuke dingen doen, mensen ontmoeten, echt het zal je goed doen!
Kop op!