Hallo allemaal,

ik ben al 1 jaar samen met mijn vriendin, en ben nog steeds dol op haar, ze betekent echt de wereld voor mij.
Maar nu komen dus de probleempjes in zicht.

1.Ze wil emigreren naar een ander land.
-Ze is op stage geweest (jaar) in een ander land en ze heeft het daar zo naar haar zin gehad dat ze daar eigenlijk nooit meer weg wilde. het gekke is, is dat ze hier in het begin niet zo duidelijk over was, wel dat ze ontzettend veel om me gaf(en geeft hoop ik) en ik merkte dat ze ontzettend hard vocht om mij haar vriendin te mogen noemen.
Ze zei alleen in de loop van onze relatie dat ze zich niet gelukkig voelt in nederland, ze voelt zich hier niet thuis.
ze vond het daar zo leuk dat ze er hoe dan ook een toekomst ziet. met of zonder mij.
dit kwam natuurlijk als een steen in mijn maag binnen ,en zit er nu nog steeds mee.

Veel gesprekken gehad over ''waarom zij het daar beter vindt dan in nederland'' ''of ze niet bij mij wil blijven''
''of ik net zoveel voor haar betekent als dat land''' en ''dat we samen in 2012 op vakantie gaan daar. met als achterliggende gedachte ''of het iets voor mij is''. ik moet daarbij zeggen dat ze heel erg onzeker is of ik het wel wat zou vinden.

2.Ik heb ERS, emotie regulatie problematiek.
-Ik ben snel van slag, en merk dat ik daardoor heel lang hierdoor over blijf piekeren, en het bizarre is, is dat ik toen nog geen relatie met haar had (we kennen elkaar al best lang) en toen stuurde ze me elke keer brieven vanuit dat land en ook toen ze nog in nederland was voordat ze daarop stage ging. en ze stuurde knuffels, rozen, dat soort dingen en hele romantische gedichten over dat ze zo graag wil dat ik sterker zou worden en school weer zou kunnen oppakken etc. en ze noemde me koosnaampjes, zelfs toen ik nog niks voelde, toen zat ik erg met mezelf en was ik niet echt met relaties bezig, was wel aan het daten en chatten om te kijken of er iets kwam, maar zij was ook jaloers omdat ik met andere meiden chatte destijds, alleen ik heb uiteindelijk voor haar gekozen, omdat ik toen ze terug was compleet voor haar ben gevallen, en toen was het contact met die andere meiden ook al lang uit zicht, en ze hadden mij trouwens ook bedrogen op de chat .. pff, en nu merk ik dat het een beetje veranderd is, ze doet 'anders'.

3.Het werk is haar heilig
-Ze heeft sinds kort een baan, en ze werkt ontzettend hard. en dat waardeer ik aan haar.
ik heb haar hier ook altijd al in gesteund en positieve dingen gestuurd en als ik bij haar was veel met haar gepraat over het werk leven en alles waar ze over wil praten. zelfs dat land (dat is haar obsessie zegmaar).
alleen nu komen er dus steeds opmerkingen van haar kant van;

-Ik weet niet of ik wel elke avond wil samen eten, dat vind k zo traditioneel. *niet dat ik dat zo'n groot punt vind, hou ook wel van andere dingen doen en spanning in de relatie, maar de volgende dingen komen als volgt*
-Ik weet niet of ik überhaupt wel kan samen wonen, ik moet me afzonderen , erger me er al aan dat mijn familie om me heen is. *ik ben echt iemand van het samen zijn, en denkt ze dat ik in een vreemd land alleen wil wonen? zij kan dat wel, ik wil dat ook wel kunnen, maar moet ik dat kunnen...?*
-Ik wil mijn teranium niet kwijt *snap dit gevoel niet... wel als ze stress heeft ok, maar zij heeft dit altijd zegt ze*
-Ik weet niet of ik wel naar verjaardagen toe kan want werk is nou eenmaal werk he? dus moet je maar alleen op zulke dagen. *terwijl ik het lullig vind om alleen naar verjaardagen te gaan enzo en te zeggen van ''tsja mijn vriendin vind het niks om op verjaardagen te zijn:/ pff*
-Als we 'samen' zijn in dat land, wil ik het liefst maar 1 a 2 keer op bezoek in nederland.
*ik heb vaak gezegd van en ik dan? ik vind het belangrijk om mijn familie te zien*
-Ze ergert zich aan meiden die zo gehecht zijn aan familie, ze vind het afhankelijkheid.
*ik heb haar gisteren een mail gestuurd dat ik wil dat ze dit waardeert aan mij, dat ik merk dat ze dit niet leuk vindt aan mij maar het ontzettend belangrijk voor mij is, en ik zie het niet als afhankelijkheid, ik zie het als liefde.*
-Ze zegt dat de meeste nederlanders allemaal gehecht zijn aan hun familie, zal wel een nederlands iets zijn, ofzo.
*huh?*
-Ze vertelde doodleuk bij mijn ouders dat ze elke dag kan worden opgeroepen dus dat ik er aan moet wennen dat zij zo is als we later samenwonen, zo ben ik nou eenmaal. zei ze. *mijn moeder keek met pijn toe en ze wil zich er graag in mengen maar dat heb ik haar gezegd absoluut niet te doen en gewoon mij het uit te laten zoeken.
natuurlijk praten doen we wel af en toe.
-Ze zegt dat ze bang is en onzeker of ze mij wel kan geven wat ik nodig heb. *Ik weet diep in mijn hart hoeveel ik van dr hou, dus hoe kan ik hier nou mee omgaan?*
-Ze zegt dat ze ontzettend boft met mij, omdat een meisje nog nooit zoveel voor haar heeft gedaan en dat ze weet dat ik echt om haar geef en dat ik altijd voor haar klaar sta.

En dat is ook zo, maar in het begin was ze zo anders... het leek alsof ze mijn reddende engel was/is.
echt alles wat ik met haar besprak luisterde ze uren naar (niet dat ik haar wil opzadelen)
en we hadden zulke romantische gesprekken en heel intiem als we samen waren
we zijn samen op vakantie geweest, was echt letterlijk elk weekend bij haar...
en ze zit nu aan de andere kant van NL.. ivm haar baan.
En ik ben al naar haar toegeweest alleen met de trein.. heb echt zo veel voor der over..
3 uur heen en terug en ook nog 3 uur gewacht op schiphol ( ja zo gek ben ik zeker haha )

wat zouden jullie doen in deze situatie en hoe moet ik dit zien?
liefde maakt soms blind... maar ik weet dat ze zeker een goed hart heeft...
en ze is ook nog eens ontzettend romantisch (als ze lief is hahaha, ze noemt zichzelf een romanticus)
en ze heeft ook humor waar ik echt van kan genieten maar kan ook erg serieus zijn

maar dat neemt niet weg dat deze dingen zwaar voor mij vallen

liefs, ben niet duidelijk in verwoording misschien maar dat komt omdat ik dingen niet zo goed kan filteren zgmaar..

hoop dat jullie beetje begrijpen wat ik schrijf, ik ben namelijk soms erg warrig.. door piekeren

yora