na 4 jaren!!!!

afbeelding van goodbye

Ik weet niet waar ik naartoe moet met mijn verhaal...mijn woede..mijn verdriet...het is zo diep maar toch ook zo zichtbaar... Na 4 jaar samengewoond te hebben is het dan zover..we zijn uit elkaar, zonder kus zonder ook maar iets.. De liefde en passie was er nog alleen jij was er niet, niet in gedachten niet in rust. Familieomstandigheden hebben ertoe bijgedragen dat het zover is gekomen...waarom kon je geen geduld hebben en ben je steeds naar je zgn vrienden gerend?? Ik hoop dat ze je kunnen geven wat je toch steeds hebt gemist en van je zullen houden zoals ik. Ik haat je omdat ik zoveel van je houd, omdat ik je keer op keer heb vergeven en er telkens weer in ben getrapt.. Nu zit ik zo verstrengeld in jouw liefdesweb dat ik niet eens meer kan praten, huilen of eten. Ik adem meer niet, ik hoop dat je trots bent op jezelf!
vooralsnog,
goodbye

afbeelding van Eve

Een soort van liefdesverdriet...

Ik ben nog wel bij mijn vriend, maar ik zit er aan te denken om het uit te maken... het werkt echt niet meer tussen ons. Ik word doodmoe van al die ruzie's en dingen die we niet begrijpen van elkaar. Hij zit op dit moment bijvoorbeeld zonder werk, logisch dat ie niet zo vrolijk is maar dat word op mij afgereageerd en dat pik ik niet. Hij doet geen moeite om aan werk te komen, alles is te min voor hem en als ik daar wat van zeg krijg ik te horen dat ik zelf achterlijk werk doe... (ik werk in een callcenter, oke is niet echt leuk werk, maar ik werk!!) Nou dat soort dingen hebben we nou constant en ik word er doodziek van!
Ik weet wel dat dit eigenlijk niet echt liefdesverdriet is maaar ik wilde mijn verhaal toch even kwijt en ik vond deze site wel het toepasselijkste...
Wat moet ik nou doen? Moet ik het uitmaken of het NOG een keer proberen? Ik ga nou 3 jaar met hem maar het is eigenlijk vanaf het begin al zo geweest, maar ik kan hem gewoon niet loslaten. Het is 1 keer 3 maanden uitgeweest, toen ben ik hem weer tegen gekomen bij een party en toen was het weer raak. Daar heb ik nou wel spijt van, ik had het beter uit kunnen laten. Mensen veranderen niet zo snel, dat heb ik nou wel weer door.... Verdrietig