Opnieuw verliefd, opnieuw gebroken

afbeelding van hennaaah

Hallo!

Ik was er even een jaartje tussenuit, vorig jaar November was ik gedumpt door mijn ex C. Het deed ontzettend veel pijn en ik heb er maanden in gehangen, veel blogs geschreven hier totdat ik er achter kwam dat het enige wat hielp accepteren en loslaten was. Toen we uiteindelijk echt het contact verbraken heb ik nog wat tevergeefse pogingen gedaan hem op te zoeken. Hij ging hier gelukkig niet op in en na drie kwart jaar voelde ik mij eindelijk beter. Ik deed lekker mijn dingen ik genoot van het festival seizoen en ik was elke dag met vriendinnen.

In Augustus vroeg mijn beste vriendin mij mee uit, alleen dit keer zouden er vrienden van haar vriend mee gaan. Ik kwam uit werk, het was dus nogal onverwachts "Er zijn leuke jongens" zei ze maar ik had er niet op gehoopt. Ik was er eerlijk gezegd niet naar op zoek of mee bezig, maar toen ik in de stad aan kwam bleek ik L wel leuk te vinden. De hele avond was ik met hem aan het kletsen en na een aantal drankjes kreeg mijn vriendin mij zo ver, hem te zoenen. Het voelde goed, ik had een leuke avond en ik vroeg hem mee naar huis. In eerste instantie was ik dronken en wilde ik knuffelen maar toen we thuis op bed lagen, liet ik het maar over mij heen komen. Na die nacht had ik niet veel verwachtingen, ik weet van one-nights-stands dat je elkaar vaak niet meer ziet of spreekt. Tot mijn verbazing bleef L mij berichten sturen, het waren erg lieve berichten met de vraag of ik geen spijt had en of ik wilde afspreken.

Sinds die nacht zijn we gaan daten en zag ik hem zeker ieder weekend, ik voelde dat ik het eng vond mij opnieuw over te geven aan liefde. Hij was erg begripvol en geduldig en gaf mij het gevoel alsof ik echt van belang was, iets wat C nooit bij mij had gedaan. Hij was blij om met mij te zijn en trots mij voor te stellen aan mijn vrienden, hij bedankte me als ik was geweest en stuurde me dagelijks berichtjes. Ik merkte dat het goed zat toen hij mij aan zijn familie voorstelde als zijn 'nieuwe liefde' maar het was allemaal heel snel gegaan, binnen vier weken zat ik al aan een familie diner. Ik maakte mij zorgen, ging het niet te snel? Maar telkens als ik die vraag stelde zei hij kalm "Het voelt toch allemaal goed? Ik ben gewoon ontzettend blij als je bij mij bent, het voelt goed opnieuw verliefd te zijn" ik geloofde hem alleen het werd lastiger, namate school begon ging hij op kamers in Leeuwarden. Door zijn nieuwe studie, de afstand en de combinatie van vrienden en mij zien werd zijn leven ineens drukker. Hij wilde elke donderdag stappen omdat hij mij in het weekend zag en voor we elkaar zagen moest hij of ik twee uur reizen. Ik vertelde dat ik er moeite mee had dat hij iedere week wilde indrinken met meiden over de vloer, ik vertrouwde hem wel maar het idee dat het iedere week moest beviel me niet. We kregen onze eerste meningsverschillen en ik kreeg de angst dat het niet goed meer zat als ik vroeg of hij ergens mee zat, stelde hij mij gerust dat alles goed zat alleen dat we aan elkaar moesten wennen.

Die week erna merkte ik dat er wel wat was, hij belde mij niet, hij appte mij amper en hij had niet laten merken dat hij blij was dat ik dat afgelopen weekend was langs gekomen. Na drie dagen te hebben gedaan alsof er niks was, barste bij mij de bom. En er was dus wel wat, meneer gaf toe dat hij twijfelde en dat niet wist of hij er wel voor wilde gaan. Niet nu, dacht ik nog, niet nu ik net weer verliefd ben.. Ik gaf hem die week de ruimte om na te denken maar hij gaf aan dat hij zaterdag wilde praten. Het leek erop alsof hij het wilde uitpraten maar toen ik zaterdag aan kwam zei hij vrijwel direct dat het niet werkte, we waren te verschillende. Ik snapte er niks van, hij was zo verliefd en hij wilde mij zo graag zien en ineens kapte hij het af? Het lag niet aan mij, er waren andere dingen, zei hij. Hij wilde nog wel contact houden, omdat hij mij een topper vind maar ik gaf aan dat ik eerst over hem heen moest komen. Het was zo snel gegaan en het was zo leuk geweest, wat was er ineens zo fout gegaan dat zijn gevoelens zodanig weg waren dat hij niet verder wilde? Alles doet mij weer aan hem denken, hetzelfde liedje als bij C, verliefd zijn doet gewoon pijn.. en ik snap niet hoe en waarom het zo snel is gegaan terwijl alles goed leek maar ik mis hem en het voelt alsof hij mij helemaal niet mist. Hij was er zo zeker van, hij gaat niet in op mijn berichten en ik ben bang dat hij mij gaat vergeten.. bah liefde...

afbeelding van petals

oei meid, als ik het zo lees

oei meid, als ik het zo lees is de afstand en de combinatie megadruk eigen leven - vriendin op afstand hem opgebroken... toch te ver weg, elke keer twee uur reizen, hij is natuurlijk net op kamers gegaan, veel verandering in zijn leven, zou dat het kunnen zijn? Bah bah bah voor jou... misschien inderdaad dan maar het beste om eerst over hem heen te komen, misschien dat je in een later stadium wel wat meer antwoorden krijgt wat er precies speelde bij hem, maar nu zit er helaas niets anders op.. Het is voor mij ook een doemscenario hoor, ben nu een jaar vrijgezel, en soms ook best bang om me weer open te stellen. De kans blijft erin zitten dat je weer op je bek gaat. Je kan er helaas zo weinig aan doen..

afbeelding van hennaaah

Heey petals! bedankt voor je

Heey petals! bedankt voor je reactie.

Volgens hem lag het inderdaad niet aan mij, er waren andere dingen en kleine dingetjes van mij die meespeelde en hij kon het even niet meer aan. Opa en oma ziek, toestweek en ik die klaagde over het dat hij zo vaak moest drinken en uitgaan. Ik had gewoon de kans willen hebben er over te praten en er iets aan te veranderen, want ik dacht dat ik dit keer een serieuze jongen had. Het heeft bij mijn vorige ex inderdaad een jaar geduurd voordat ik mij weer open durfde te stellen en dat met veel twijfels en vraagtekens. Maar L was zo lief en gaf mij het gevoel dat wij een langdurige relatie zouden opbouwen. Natuurlijk waren er dat jaar vaker jongens geweest maar ik voelde gewoon geen klik, niet het idee van "Dit kan wel is werken" toen L op mijn pad kwam, was ik er ook helemaal niet mee bezig.

Ik ben inderdaad machteloos in deze situatie, ik voel me zwaar gedumpt.. erger nog dat ik naar hem toe ben gekomen om daar gedumpt te worden om vervolgens huilend weg te kunnen gaan. Ik ben heel nuchter gebleven, ik heb niet gesmeekt ik heb alleen gezegd dat ik ontzettend teleurgesteld in hem was. Ik baal er het meest van omdat wij het zo leuk hadden en dat merkte ik aan alles, aan hem, aan hoe hij deed en zijn moeder die altijd heel blij was als ik er was, omdat ik haar zoon zo blij maakte. Hij was helemaal zichzelf bij mij, ik mis die ouders heel erg, ze waren echt toppers en ik mis die omgeving en natuurlijk ook zijn eigen huisje die ik met hem heb ingericht. Het pijnlijke is dat hij later wel vrienden met mij wil zijn, omdat wij het zo leuk hadden. Dat gaan dan natuurlijk ook nergens over, want je kan geen vrienden zijn met iemand waar je nog veel voor voelt. Hij wilde mij dan ook niet spreken, absoluut de komende weken niet. Wat zeer doet zo zomaar ineens geen contact meer..

afbeelding van petals

zo te horen wil hij de

zo te horen wil hij de student uithangen, uitgaan drinken plezier hebben, en was hij misschien nog niet toe aan de verantwoordelijkheid van een serieuze relatie... en jij bent dat wel, je wilt tijd een aandacht en ja dat voelt hij natuurlijk ook, zeker als je tegen hem begint te 'klagen', nou ja vanuit jouw perspectief is dat toch begrijpelijk? Alleen hem benauwde het denk ik.

Ik heb toen ik begin 20 was ook wat gehad met een jongen, ontmoet met carnaval, ik dacht eerst pffff carnaval dat is vast een scharrel maar ook deze jongen zat ineens bij mijn hele familie aan tafel met het etentje van mijn oma en opa, kwam het hele land doorgereden voor mij. Om na 4 maand ineens te roepen dat hij een eeuwige vrijgezel was en het pats boem uitmaakte. Waarna hij weer volop het vrijgezellenleven indook. En dat terwijl hij 31 was en ik 23 of zo! Je kunt er helemaal niks aan doen. Mijn hart was toen ook echt gebroken en hij wilde ook vrienden blijven, gelukkig zag ik hem niet zo vaak maar als ik hem zag zocht hij weer toenadering... en ik met mijn gebroken hart... Verliefd zijn kan gewoon zo klote voelen als het op deze manier gaat!

afbeelding van waterman

Hennnnnnnaaaaaaaahhhhhh!

Wat leuk wat van je te horen Knipoog Of eigenlijk, helemaal niet leuk..... Wat vervelend voor je. Weet je, het lijkt een beetje of Petals gelijk heeft. Te druk eigen leven, te veel dingen die om hem heen gebeuren, en misschien net te weinig gevoel voor jou. Hij lijkt afstand te nemen.........

De beste strategie is denk ik dan altijd zelf ook afstand nemen. Niet achter hem aan gaan rennen, je weet dat dat geen zin heeft. Hem duidelijk maken dat jij iets anders wilde. En als hij daar niet voor in is, dan lopen jullie weggetjes niet langer parallel. Dan moet hij maar verder zijn weggetje, en jij verder jouw weggetje. Het is jammer, het is vervelend, want je had op zoveel andere dingen gehoopt. Maar helaas.............

Het is het risico van het vak he..... Uitgaan hoort soms bij liefde zoals dag hoort bij nacht en regen hoort bij zonneschijn. Het gebeurt, en het geeft jou de mogelijkheid om weer op zoek te gaan. Naar eentje die beter bij jou past, naar eentje met wie de weggetjes iets langer wel parallel lopen.......

Hennaaaaaaaaaaaaaahhhhhhh Heel veel knuffels!!!!!!
Waterman

PS.... Ik luister dit plaatje vaak..... Daarin zit het zinnetje "if you're thinking of letting me go then it's time that you do" ..... Misschien is dat wel een heeeeeeel wijs zinnetje..