Dit lijkt het verhaal van mijzelf, schrijft "Mijzelf", *grinnik*.
Ik loop tegen hetzelfde probleem aan, tel er alleen 10 jaar in leeftijd bij op.
Ik mis iets.
De ene dag denk ik: het valt wel mee, de andere dag lijk ik te stikken.
Ik heb voor mijzelf nu bedacht dat het wellicht komt omdat ik toch onbewust vergelijk. Ik vergelijk met een eerdere gepassioneerde grote liefde met een getrouwde man die ik heb verbroken. In vergelijk met die relatie is dit maar een saaie zooi, zogezegd.
Ik zou niet moeten vergelijken, iedere relatie is uniek. Ik probeer mijn eigen leven te hebben en niet de hele tijd rondom hem te hoeven hangen, het is een wisselwerking, het is een gouden gozer, maar toch.......
Hoeveel water doe je bij de wijn? Wanneer zeg je tegen jezelf: deze wijn smaakt naar water?

Als ik het antwoord wist, zou ik het je geven.
Volg je hart geldt hier niet, want je hart is verdeelt tussen een goede vent die je alles wilt geven (en die liggen niet voor het oprapen) en je verlangen naar spanning, passie.....leven.........

Lastig, erg lastig!Het is LDVD maar op een unieke wijze, je kunt nl. ook LDVD hebben als je nog in een relatie zit, gewoon omdat je iets mist......en het toch best goed hebt.

Sterkte met je beslissing, ik hoop dat je er uitkomt en dat je het m laat weten!!

JC

www.langsdedijk.nl
www.momentandmore.nl

Dat is niet zo fraai... ooit waarschijnlijk verliefd geweest, maar nu dus niet meer. Ik zou je partner niet willen zijn.... Weet hij er uberhaupt van dat jouw gevoelens verdwijnen/verdwenen zijn? Wordt in elk geval tijd om eens te gaan praten want dit mag je nooit zo verder laten aanmodderen natuurlijk. Met hem hierover spreken is wel zo eerlijk en misschien, wellicht krijgt hij de kans de man te zijn waarop je verliefd bent geworden. Groot kans dat hij dat nog diep van binnen is, maar dat hij geen idee heeft wat er eigenlijk speelt. Typisch mannentrekje: je weet pas wat je mist als ze er niet is.... Of werken aan je relatie of stoppen, maar nooit doormodderen. Maar let wel op, als hij van jou houdt dan gaat dat heel veel pijn geven als je stopt, dus pak het goed aan en besluit niet van de ene op de andere dag een einde er aan te maken (in de zin van vertellen dat het over is, zonder dat hij de kans gekregen heeft eraan te werken).

Ik speel toch een beetje advocaat van de duivel, maar da's puur omdat IK hem niet zou willen zijn en ik wel zo'n iemand ben geweest de laatste tijd... de lieve jongen die het niet had.... tja, anyway, heel veel succes en sterkte!

het is precies de situatie waarin ik zo´n 3 jaar geleden zat. Ik was nog veel jonger, was vanaf 19 tot 24 bij een jongen en ook samengewoond. Na 4 jaar kreeg ik diezelfde gevoelens als jij had. Het gemis aan spanning, het gevoel van is dit het nou, wil ik niet meer, is hij de persoon met wie ik oud wil worden. Na een jaar en vele bespreekmomenten heb ik toch de knoop doorgehakt. Ik heb hem niet gemist, hoe erg het ook moge klinken. Ik heb wel echt mijn best gedaan om het voor hem uit te leggen, maar desondanks weet ik hoe moeilijk het voor hem moet zijn geweest. Sindsdien sukkel ik op liefdesgebied maar wat aan met heel veel foute mannen. Ik heb geen spijt van mijn besluit, maar heb wel 1 ding geleerd. Het gras is altijd groener bij de buren. Je denkt misschien nu dat je van die spanning gaat opleven dat klopt maar uiteindelijk wil ik zelf ook niet alleen blijven en wat je ´out there´ in het single leven aan mannen tegenkomt geloof me soms prijs je je zelf al gelukkig dat je gewoon een eerlijke lieverd hebt getroffen zoals jij volgens mij wel hebt. Ik zeg niet dat je je gevoel moet negeren, maar ik wil alleen zeggen dat die spanning ook weer overgaat als je bij de volgende bent. Ik denk dat dit een dilemma is waar een heleboel mensen voor staan. Ik snap je heel goed, maar probeer ook te waarderen wat je wel hebt en probeer daar ook energie in te steken om het weer te verbeteren voordat je de knoop doorhakt.