Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Pijn, alleen maar pijn...
Hoe kan het toch dat iemand van wie je gedacht had dat hij altijd bij je zou blijven... toch er ineens een punt achter zetten?
Mijn vriend heeft het na een jaar relatie uitgemaakt. Zonder aanwijzing, gewoon pats boem. Ik was nog zo dol op hem. Het gevoel dat we niets meer hebben en dat alles weggegooit is voelt echt ondraaglijk.
Geen moment dat ik niet aan hem, ons en de toekomst denk. We wilden gaan samenwonen. Maar hoe kan je in een maand jezelf zo gek maken en dan glashard zeggen dat je geen gevoel meer hebt? Waarom heeft hij nooit eerder gemeld dat het niet lekker ging? Hoe is dat mogelijk als de ander juist dol is op je en het helemaal ziet zitten, niet alleen deze maand, niet alleen dit jaar, maar ook verder?
Ik kan alleen maar hier aan denken, ik heb voortdurend een pijnlijk, naar gevoel ik mijn maag. Dit wil er niet uit..
Ik eet slecht en slaap slecht. Het enige wat ik kan is huilen, er over praten en op internet zoeken naar hulp.
Ik weet dat het vanaf nu, dit moment, alleen maar beter kan worden.. Maar mijn gevoel is er één van verdriet.
Ik ga eraan kapot.
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
je bent niet de endige die
je bent niet de endige die dit allemaal meemaakt.
bij mij is het ook heel onverwacht uit gegaan, na 1,5 jaar samenwonen had hij plotseling zoiets van dit wil ik niet meer.
hij heeft niet met me gepraat niks gezegd. Bij het ophalen van zijn spullen is hij blijven zeggen dat hij van me houdt, om me geeft en zijn gevoelens niet veranderd zijn. hiermee heeft hij het voor mij 10x moeilijker gemaakt, ik voelde altijd dat we bij elkaar hoorden en dat we oud zouden worden. Nu ben ik 5 maanden verder, ik heb er mee leren leven, ik hou nog van hem, begrijpen doe ik het nog steeds niet,
maar weet ook, dat ik iemand wil die van me houdt, over alles met me kan praten, niet alleen de leuke en goede dingen, maar ook de moeilijke en slechte dingen.
Niemand kan in het hoofd van een ander kijken, daar moet diegene over praten,
en ik weet dat het hard klinkt, maar probeer eens rationeel te denken, als hij nu niet met je praat over zijn gevoelens, waarom zou hij dat de volgende keer wel doen?
ik weet dat het heel moeilijk is om te doen, je moet alles op je eigen tempo verwerken, en degene die het niet hebben meegemaakt, vinden al snel dat je teveel blijft hangen.
ik hou nog steeds van mijn ex, ben nog knettergek op hem, en hoewel wij het ook over trouwen en kinderen hebben gehad, probeer ik dat allemaal achter me te laten, verder te gaan en van alles genieten.
En ik weet het, het klinkt afgezaagd en je hoort het honderd keer van alles en iedereen en het is neit hetgeen je wil horen. Ik heb zelf al meer dan 100x geroepen dat ik niet meer verder wil, maar als ik dan om me heen kijk, hoeveel mensen om me geven en van me houden, weet ik wat ik heb, dat er nog heel veel mensen zijn die van me houden en om me geven. Juist met deze mensen heb ik veel gepraat, uitgehuild, geschreeuwd, boos geweest op me ex, hem uitgescholden, maar ook leuke dingen met hen gedaan, niet om hem te vergeten, maar voor afleiding.
Je zal iedere keer aan hem denken, dat je dat met hem had willen doen, we je nog meer met hem had willen doen, dat zal ook niet zomaar over gaan, maar niks doen en in je bed blijven liggen, maakt je leven er ook niet beter op.
Heel veel sterkte met alles!
en je verhaal kwijt kunnen, helpt heel erg, al heb je het al 100 keer verteld, iedere keer gaat het wat beter.
liefs
Bedankt voor jullie
Bedankt voor jullie woorden.
Ik ben nu bijna een week verder, maar dat gevoel van verdriet en pijn overheerst de dag nog door.
Ik weet dat er dingen zijn die ik nooit zal kunnen begrijpen, maar het verlies van iemand die me zo dierbaar is maakt het zo hard.
Ik zie alweer lichtpuntjes en voel ook dat er vriendinnen zijn die me steunen.
Maar het blijft moeilijk...
Ik ben ook 7 weken door een
Ik ben ook 7 weken door een hel gegaan .. ik bleef als het ware ook hangen doordat zij me geen duidelijkheid kon geven .. ze had tijd nodig bla bla ... ik zat in die weken in een achtbaan van emoties.
fijne site dit 
Totdat opeens de zeepbel der liefde uit mekaar spatte toen ze zei een ander te hebben ... dan voel je je verraden .. en boosheid. En juist die boosheid zorgt ervoor dat je makkelijker afstand kunt nemen. Nu bijna een week na die woorden die toen uitgesproken zijn voel ik me veel beter!!! Dus na 2 maanden ldvd ben ik al een stuk opgeschoten ... ook mede vanwege alle verhalen lezen en schrijven hier en ook de reacties van alle mensen daar weer op
Ja, ik merk dat ik ook
Ja, ik merk dat ik ook langzaam weer de goede kant op ga. Ik begin ook echt boos te worden. Ik heb nu ook al vanaf zondag niets meer gehoord. Geen smsje, geen belletje of niets.
Ik ben boos om het feit dat ik zomaar aan de kant ben gezet. Ik ben boos om het feit dat ik geen eerlijke kans heb gekregen. En ik ben boos dat iemand die je vertrouwde je zo hard als een baksteen laat vallen.
Zaterdag zie ik hem weer. Laat hem nu maar zelf contact opnemen, want ik vertik het. Ik weet niet wat ik ga doen als ik hem zie. Maar ik ken mezelf. Als ik boos ben, dan kan ik niet zitten lachen en net doen alsof alles goed is... We zullen zien!
Kruimeldiefje, hoe heb jij die woede ge-uit?
hoezo..
zie je hem nog dan?
Ja, we moeten elkaar nog wel
Ja, we moeten elkaar nog wel vaker zien. We zitten namelijk in dezelfde vriendengroep. En ik wil me niet zomaar aan de kant laten zetten door niet meer af te spreken met de groep.
Ook hebben we nog een probleem.
We zouden met een stel vrienden deze zomer op vakantie gaan. En ik laat me die vakantie niet afpakken. Maar hoe zal dat gaan? We kenne mekaar al 4 jaar. Ik hoop door toch met z'n allen op vakantie te gaan dat we weer wat normaler met elkaar kunnen omgaan. Maar dat is natuurlijk wel moeilijk, omdat ik nog veel voor hem voel.
Lastig lastig..
Die woede die ik nu heb, wil ik juist wel aan hem duidelijk maken. Maar zoals kruimeldiefje het zegt, klinkt ook wel goed. Ik moet toch nog later met hem door één deur kunnen.
Maar ik wil ook laten weten hoe gekwest en verdrietig ik me voel zodat hij weet wat hij heeft gedaan.
Wat moet ik doen??
In mijn geval bleef ik
In mijn geval bleef ik rustig .. en heb ik wel in woorden gezegd wat ik er van vind, maar wel netjes verwoord zeg maar.. en achteraf via via heb ik ook te horen gekregen dat zij het heel moeilijk vond ermee om te gaan, omdat ik me verraden voelde ...
Dus je hoeft niet helemaal pissed off te gaan doen ... de ander heeft toch wel door hoe je je voelt .. zeker als je net een langdurige relatie achter de rug hebt... weet die ander ook wel hoe jij je voelt.
Dankje
Ja, je hebt ook wel gelijk...
Net onder de douche er even over na gedacht. Het heeft toch geen zin om boos te worden. Je maakt jezelf dan alleen maar kwader.
Als hij vraag hoe het met me gaat kan ik gewoon rustig blijven en eerlijk antwoorden.
Ik denk ook wel dat hij weet wat hij heeft gedaan.
Nu heb ik gelukkig weer een goed moment, ik voel me beter!
Het is fijn om er even over te kunnen schrijven en jullie reacties te lezen.
@doornroosje
Ik ben juist netjes gebleven ... ze had me verlaten voor een ander en ik zei gewoon rustig: als je daar gelukkiger van wordt, moet je het vooral doen ...
en het was verder gezellig. Tuurlijk voelde ik me verraden .. en was ik boos en vol woede. Maar als ik dat uit naar haar, dan maak ik het voor haar zoveel makkelijker .. dan denkt ze: "wat een eikel, maar goed ook dat ik van hem af ben"... en bovendien wilde ik niet eindigen met ruzie en haat naar mekaar.
De woede heb ik geuit in het praten met andere mensen .. die haar verder niet kennen, maar wel mij steunen. Zodat het niet alsnog op haar bord komt. De woede heb ik dus vooral gebruikt voor mezelf om haar los te kunnen laten. En dat heeft zeker geholpen .. door de woede kan je veel makkelijker afstand nemen!
Inderdaad, er over
Inderdaad, er over praten/schrijven helpt zeker. Ik heb periodes gehad dat ik hele dagen op deze site zat. En nachten ook nog wel. Verhalen lezen, verhalen schrijven. Ik had tenminste het gevoel dat ik niet de enige was met ellende. Want gedeelde smart is halve smart en misery loves miserable company.
Veel sterkte!
moet je doorheen
Ik voel met je mee, ik ken het gevoel. Films, liedjes, boeken alles gaat over de liefde en verdriet. Pff zo kan een ritje in de auto al pittig zijn met de radio aan en de liedjes met bijbehorende herinneringen....
Dat gevoel in mn maag zie ik als de knoop, zodra je die doorhakt is die bal van stress en verdriet weg. Je kan het ook acceptatie noemen....
Ik wens je veel sterkte,
Dikke knuffel,
Anita
herkenbaar
Mensen zijn raar, mijn ex had ook zomaar opeens geen gevoel meer voor me... echt sommige mensen kunnen zo tegenvallen, en ik vind het wel makkelijk om te zeggen "ik heb geen gevoel meer voor je"
Makkelijk
Het kan zeker een makkelijke oplossing zijn. Maar je hebt gelijk, het is echt raar. Helemaal als je dat gevoel zelf totaal niet hebt. Maar als de ander het niet meer heeft, houdt het gewoon op! In dat opzicht is de liefde erg oneerlijk. Wat ook raar is; mensen hoeven vaak niet te verklaren waarom het aan gaat, maar juist wel als het uit gaat. Je begint een relatie omdat het goed voelt, dus zou je de relatie kunnen breken als dat gevoel er niet meer is. Dat is makkelijk praten, maar zo is het wel. Als je geen gevoel meer hebt voor iemand, kan het best nog leuk en gezellig zijn, maar wordt het moeilijk als er ook mindere tijden aanbreken. In het begin doe je alleen leuke dingen en zie je geen negatieve trekken. Als de relatie verder vordert komen die geleidelijk naar voren. Als je echt gevoel voor mekaar hebt, dan maakt het niet uit hoe veel dagen je shagerijnig bent, maar wil je elkaar steunen en het beste voor elkaar. Ook als je lastige situaties tegenkomt moet je er samen uit komen. Als je dat niet meer kunt opbrengen, dan klopt er iets niet. Zo is het bij mij helaas gebeurt. Ik heb ook eens getwijfeld, maar ik besefte me toen na een paar dagen dat ik gewoon hem wilde. Hoe en wat daarvoor nodig zou zijn, maakte me niets uit. Mijn ex heeft dit gevoel niet gehad, en kon het ook niet meer opbrengen.
Helaas was de liefde nog maar van een kant. En dat maakt het zo moeilijk...
herkenbaar
Ik herken het gevoel helemaal. Bij mij is het nu 2 weken geleden. De hele week deed hij een beetje raar, maar ik dacht dat het voornamelijk kwam door stress met werk. Hij was nogal afstandelijk, hij probeerde zoveel mogelijk onder onze gesprekken uit te komen. Toen ik uiteindelijk doorvroeg, kwam toch de aap uit de mouw. Hij had geen gevoelens meer voor me. BAM! Zonder aanwijzing heeft hij me aan de kant gezet, het weekend ervoor zag hij al in dat het voor hem niet meer kon, maar kon mij pas een kleine week later telefonisch dit vertellen. Terwijl we 2 weken ervoor nog op vakantie waren geweest en er niks mis was. Wat voel ik me verraden! We hebben altijd alles samen gedeeld, over alles gepraat, nooit hebben we problemen gehad. Dat hij ineens dit besluit heeft genomen, alleen, is voor mij ondragelijk. Ik voel me zo machteloos en snap niet hoe bij hem zo snel zijn gevoel kon veranderen. Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, maar niks is voldoende om hem uit mijn hoofd te zetten. De pijn is onbeschrijfelijk.
@stolenlief
Hey, Ik ga nu ook mijn tweede week in. Ondanks dat ik weet dat mijn vrienden er voor mij zijn voel ik mij soms 'teveel' met mijn gevoel en gehuil.
Ik snap ook niet waarom en hoe het zo snel voor hem kon veranderen. hebben jullie nog contact of wederzijdse vrienden?