Hoi,
dit is mijn eerste bericht hier, ben net nieuw. Heb al wel een hoop verhalen gelezen en dat is erg fijn. Mijn verhaal zit zo: Ik ben nu ongeveer 5 jaar samen met mijn vriend. We houden nu nog erg veel van elkaar, maar de spanning is ver te zoeken. We passen wel super bij elkaar, kunnen overal over praten, perfect samen op vakantie enz. Wel hebben we altijd heel erg veel samen gedaan. Op mijn sport en zijn muziek na, waren we de avonden en weekenden bij elkaar. Waarschijnlijk is het een "sleur" geworden, al heb ik dat gevoel nooit zo ervaren. Nu is sinds het eind van de vakantie (een week of 3 geleden) bij mij de twijfel toegeslagen. Ik weet niet meer wat ik voel en ik voel me er zo ontzettend klote onder. We hebben er veel over gepraat, hij is er ook kapot van en voor hem zit alles nog wel goed. Pas gisteren is bij hem ingeslagen dat het misschien echt wel over zou kunnen zijn. Maar eerst willen we er alles aan doen om het gevoel weer terug te krijgen. We wilden meer apart doen en wel bij elkaar blijven wonen, maar dat werkt op dit moment denk ik niet. Het is zo intens allemaal, en steeds steun bij elkaar zoeken, samen huilen enz. lost volgens mij niks op. Nu hebben we besloten dat ik een tijdje naar mijn ouders ga. We zien elkaar dan door de week niet en willen dan bv op zaterdag een date doen waarna we allebei weer apart slapen. Zo hopen we dat de gevoelens weer heftiger worden, dat er passie terugkomt of zo. Zou dit kunnen werken??? Ik hoop het zo hard! Maar misschien is het juist wel niet goed om uit elkaar te gaan, wordt de stap dan misschien te groot. Ik kan me ook niet indenken zonder hem te zijn, maar ik denk wel dat we even de ruimte nodig hebben. Misschien zit ik zelf wel gewoon niet goed in mijn vel, dat kan ook, ik heb namelijk geen idee waar dit klotegevoel vandaan komt!
Ik hoop zo erg dat het goed komt. Ik ben trouwens 26 en mijn vriend 36, maar daar heb ik echt geen last van. Het is niet zo dat ik het stappen of zo mis. Wie kan helpen of gewoon meepraten??? Het is trouwens mijn eerste echte relatie. We wonen ook alweer 2 jaar samen en hebben ook net een huisje gekocht samen. Mijn eerste huis (nu wonen we in zijn flat), dit kan dus ook spanning opleveren (onbewust dan). Wat een rotzooi allemaal. De gevoelens wisselen elkaar ook de hele dag af, dan denk ik weer dat het goed komt, dan weer dat het niet goed komt enz.
Life sucks sometimes! Alvast bedankt voor de reacties!