ik weet niet goe hoe ik eraan moet beginnen en ga proberen zoveel mogelijk details te schrijven maar weet zeker dak een paar zal vergeten maar goed,

in de zomer ( juli van 2015 ) ging ik naar een openlucht zwembad met mijn moeder, heel gezellig maar opweg botste ik aan tegen een jongen hij keek me geschrokken aan en ik hem ook, eerste wat ik dacht is wauw lekker ding ( lijkte op mijn ex lol ) het was duidelijk dat hij daar werkte en ik viel haast in zwembad door tegen hem aan te botsen maar hij lacht en ik smolt ik liep door en keek om en op dat moment deed hij net het zelfde, erna keek ik steeds vanuit het zwembad naar hem en droomde telkens weg, toen we weggingen had hij pauze en zat hij gwn te zitten dus ik dacht ja ! mijn kans maar ik durfde niet en ben weg gegaan zonder een woord,

ik kon het niet af na dagen bleef ik denken aan hem, ik kende hem niet en was de eerste keer dak hem zag !
dus een vriendin poste een status in de groep van dat zwembad wie die jongen was dat er werkte en binnen de 2 minuten kreeg ze een naam, ze stuurde hem maar helaas hij bleek een vriendin te hebben, toch zei hij dak contact mocht opnemen met hem dus deed ik dat en vanaf dag 1 klikte het, we hadden alles gemeen van gitaar spelen tot muziek groepen, en hij woonde nog eens 3 straten van mij !!! waoh nooit tegen gekomen terwijl hij zo dicht woonde, maar hij was dol verliefd op zijn vriendin, toch begonnen we te flirten... toen hadden we afspraak gemaakt dat ik terug naar zwembad zou gaan, maar ik was enorm verlegen !!!! toch bleef hij kijken naar mij hij kon letterlijk zijn ogen niet van mij afhouden en dat was duidelijk voor al mijn vrienden, ze begonnen te praten en hij was nog leuker dan ik had verwacht, als ik wat bijzonder deed zou die me trakteren op een zelfgemaakte pizza dus ik deed wat wat die leuk vond,

na die dag namen we afscheid als gewoone vrienden kus op de wang hij dacht dat ik al eerder weg was en was opgelucht dat ik toch nog afscheid kwam nemen, maar die avond gebeurde heel wat meer dan dat ,,, we waren over seks bezig en van eene kwam anders pikante fotos werden filmpjes en ik heb hem laten klaarkomen, de volgende dag zei die dat nooit meer mocht gebeuren vanwege zijn vriendin dus hebben we ons contact afgesloten maar op 1 of andere manier kwamen we weer bij elkaar, en stond die ineens voor me neus aan de shopping winkels waar die wou praten, hij zei dat die zijn vriendin niet kwijt wou en dat snapte ik... toch liet ik blijken dat me gevoelens meer waren. we hebben dan eindje geen contact gehad en dan kwam hij terug contact zoeken... het ws uit met zijn vriendin ook al wou hij niet toegeven het was duidelijk dus ik steunde hem dat als er wat was hij met me kon praten, hij leek er erg mee in te zitten maar wou wel ineens daten? dus 2 weken later hadden we een date we keken een film maar na de film trok ik hem op mij en hij zoende mij ook al beste ik hem en trok ik mezelf weg natuurlijk kwam er van zoenen meer en hadden we seks... het was een geweldige dag en vanaf die dag liep alles geweldig, we praten dag en nacht zoals ervoor en we deelden onze interesse en maakte nieuwe plannen om af te spreken, vriendin van me had dan een date in park geregeld zonder dat we beiden wisten waar we beiden niet veel zin in hadden want men beste vriendin die moeide zich met ALLES!! na 2 weken kreeg hij een dipje en zei ik dat hij me beter even kon laten

maar dat antwoord wat hij zei had ik niet verwacht en hij zei oke, dus ik werd kwaad en zei als die me nu liet dat die me altijd moest laten en dat nam hij veel te letterlijk, na een week voelde ik me niet zo lekker, pijnlijke borsten elke keer veel plassen en misselijk, mijn beste vriendin zei al ' je bent zwanger ' maar dat ontkende ik dat kon gwn niet ! maar paar dagen later een knal positieve test in handen terwijl ik maar 3 weken zwanger kon zijn ! na bloed trekken was het duidelijk ik was echt echt zwanger!!! hoe moest ik hem da vertellen we hadden geen contact meer ! op een zondag ochtend belde mijn beste vriendin hem maar nam niet op na een bericht dat echt belangrijk was nam die op en vertelde ze hem dak zwanger ben... de eerste 2 minuten waren dood dood stil.. en toen kwam het van dat kan niet ?? is het van mij ?? en een ontkenning fase na eenhalf uur kreeg ik een sms van hem dat hij wist en we moesten praten, was opgelucht dat hij wou praten en hij me niet liet staan

na veel praten en denken hadden we een echo maar die dag moest hij naar school dus afgesproken dat hij zou komen na de echo , maar de echo bleek er geen 1 kindje te zijn maar 2 !!!! die shock kwam voor ons beiden hard aan, en hij bleef maar halen op bed dat we niet konden houden we zaten beiden op school, hij doet unief dus hij zou zijn studie moeten opgeven, hij knuffelde mij steunde mij.. EN HIJ GAF DUIDELIJK OM ONZE TWEELING OOK ! maar hij was broken dat ze weg moesten... het was nog te vroeg voor een hartslag dus moest week later terug gaan en dat deed ik ( hij moest weer naar school maar wou mee ) na de echo kwam hij weer af en moest ik vertellen dat ze nog steeds geen hartslag hadden, lokaal konden we ze niet houden hij was van slag dat ze toch geen hart slag hadden, zo gingen er weken voorbij en leek de tweeling werkelijk geen hartslag te hebben onze hele date leven werd opgestaan met een verlies van onze kindjes, we wouden ze maar we konden niet,, geen hartslag we waren meer van slag en zo lagen we elke week paar keer in elkaar armen te huilen onze hele relatie hing af van de tweeling, hij zei dat die vreselijk veel om me geeft maar een relatie niet mogelijk meer was door ons verlies alsnog bleef die doen alsof we relatie hadden, komen knuffelen maar niet zoenen en seks durfde hij toch niet meer, ne week beviel ik van 2 dode jongetjes ze waren gelee klein , tijdens belde hij me erna belde hij me en we bleven huilen. toch zouden we elkaar blijven steunen. maar het verlies eiste zijn tol ik wou hem niet kwijt zoals de tweeling en bij ons draaide alles rond drama hoe hard ik ook probeerde van niet elke keer gaf ik hem beetje de schuld van de tweeling... na de tweeling zag ik hem nog paar keer.. ik was op gegeven moment zo boos dat ik de echo weg gooide en hij er achter aan liep... ik zei dak hem terug wou maar hij fietste weg ik deed de deur dicht en huilde tuiten aan de deur dan hoorde ik dat hij iets inde bus stak de echo maar mijn reactie was de deur opendoen en hem slaan toen die weer weg fietste riep ik dak vanher hield... die avond zei ik dat me speet dat da gebeurd was en hij vergaf me ... hij zij dak meeste bekende in zijn leven van allemaal, dat ik net onder zijn zus stond en zijn zus is zijn wereld ! we probeerden te praten maar elke keer kwam de twins terug en was er weer drama op een gegeven moment

kon ik hetniet meer aan, ik was vast besloten ik wou hem niet kwijt en de tweeling wou ik terug ik zag geen uitweg en ik nam pillen ... ik voelde me duizelig en was vast belosloten dit gevoel kon ik niet meer aan, maar ik wou zijn stem nog 1 keer horen en we belden, hij had gelijk door en zei dat ik moest uitkosten maar ik wou dat niet ik probeerde hem te laten begrijpen dat ik niet meer aankon dat ik hem niet kwijt wil dak al genoeg kwijt ben en hij herhaalde dat ik hem niet kwijt zou zijn, ik zei dak nog afscheid wou nemen maar hij zei dan dat ik hem zeker nog zou zien maar dat geen afscheid zou zijn, tussen alles door en zijn overtuigingen huilde hij enorm hard nog meer dan bij de tweeling, hij stopte niet en hij kon amper woord tussen smijten zo hard huilen deed hij, hij maakte zijn moeder wakker om 2 uur snaacht dat ik zelfmoord pleegde zijn moeder nam de telefoon over maar zijn gehuil had me al lang overtuigfd en was het aan het uitkosten, toch bleef ik duizelig en ik zei dak had uitgekotst hij bleef maar zeggen hoeveel die om mij gaf en was bij zijn moeder gaan liggen al snikkend heb van me leven me nog nooit zo schuldig gevoeld als toen , hij bleef aan de llijn tot ik in slaap viel

de volgende dag hoorde ik niks van hem... hmm sms was die geschrokken?
die vogende dag ook niet en de dag erna ook niet, ik wou hem dan sturen maar zag dat hij me overal had geblokkeerd
ik begreep er niks van want hij beloofde er voor me te zijn, beloofde elkaar nog te zien en geen afscheid te nemen
maar hij had me echt overal geblokkeerd!
mijn beste vriendin ook geblokkeerd... andere die stuurde niks noppes

ik snapte er niks van
vriendin van me wachten hem dan eens aan huis af maar toen hij het zag draaide hij zen ogen zuchte hij en ging naar binnen

dat alles is nu bijna 2 maand geleden, heb hem in 2 maand niet gehoord of gezien en ik snap er nog steeds niks van, ik weet dat ik dom geweest ben maar op dat moment zag ik geen uitweg ik ben hem dankbaar dat hij men leven heeft gered zonder hem was ik hier niet meer, de tweeling mis ik nog steeds enorm maar hem nog meer...
ik weet niet goe wat ik moet doen, en ik hoop dat hij gwn de tijd nodig heeft en uiteindelijk OOIT nog ga praten

heeft iemand tips ? of wat er in hemels naam zou kunnen gebeurd zijn? ik wou dat ik iets kon doen om alles goed te maken ik hoor hem steeds zeggen dak zoveel beteken voor hem,