Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Stom
Ik ben zo stom geweest. Mijn ex had vrijdag een berichtje gestuurd, ik had daar niet op gereageerd. Gisteren dacht ik, ik ga hem blokkeren want ik wil geen contact meer hebben. De lijntjes moeten door zodat ik echt afstand kan nemen.
Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om dat zomaar te doen, dus heb hem bericht dat ik dat ging doen en waarom.
Hij reageerde direct heel lief en we raakten aan de praat. Weer probeerde ik dingen van hem te krijgen die hij niet geven kan.
Hij wil met mij verder, hij wil graag bij mij zijn, maar komt niet met oplossingen om uit onze destructieve patronen te komen.
Het boek "Houd me vast" van Sue Johnson, gelooft hij niet in en wil hij niet lezen. Hij blijft erbij dat alles negeren de beste oplossing is. Daar geloof ik dus niet in.
Onze beleving en wat we willen ligt tever uit elkaar.
Maar stom als ik ben heb ik hem gebeld. We hebben een uur aan de telefoon gehangen. Het gesprek ging nergens over, het was alleen zo fijn elkaar te horen en weer even dichtbij te zijn.
Hij zei nu ook: het weer proberen heeft geen zin, we verschillen teveel en dan zitten we straks weer op hetzelfde punt.
Absoluut waar en ik was blij dat hij dat ook zo ervaart.
Na dit gesprek heb ik hem geblokkeerd, ik moet afkicken.. Niet weer in de verleiding komen hem te bellen, of steeds het gevoel hebben dat hij mij kan berichten of bellen. Want ik ben weer terug bij af. Het verdriet zit weer hoog 
Even in zelfmedelijden modus: Wat een ellende toch dat liefdesverdriet ik heb mijn portie nu wel een keer gehad! Ik vind het zo cru ook. Eindelijk ervaar ik dat de liefde wederzijds zo sterk is, zoveel passie, etc. En dan is het ons niet gegund doordat we beide niet weten hoe je veilig kan hechten. Hij komt uit een soortgelijke jeugd als ik, alleen stopt hij dat weg en negeert het en ben ik actief bezig het in het hier en nu aan te pakken. Mijn patronen te veranderen.
Ik weet dat het pad wat ik nu kies goed is, hem laten gaan. Maar de pijn, ik wil het niet, maar ik moet Ik weet even niet waar ik nieuwe energie vandaan moet halen. Dat helpt goed om liefdesverdriet aan te gaan. Ik schiet een beetje in een oud patroon, van mijzelf terugtrekken in mijn huis, met mijn katjes. Veilig, rustig, alleen.
Ik spreek uiteraard wel af met vriendinnen en ik dans elke week. Maar ik wil meer dingen waar ik energie van krijg. Ik heb elke week van vrijdag t/m zondag vrij. Iets wat ik voorheen heerlijk vond, ook voor mijn ex. Iets waar ik nu vreselijk tegenop zie.
Het eenzame gevoel bekruipt mij dan, terwijl ik rationeel gezien niet eenzaam ben.
Het enige wat ik kan doen is aanvaarden, aanvaarden dat dit nu zo is zoals het is. Ik heb verdriet wat er mag zijn. Het kan niet anders. Tijd heelt alle wonden, ook dat weet ik, dus dat is geruststellend. Het komt goed.
Ik ben teveel bezig met de toekomst, teveel aan het sturen en proberen grip op iets te krijgen. Terwijl ik alleen het hier en nu veranderen kan.
Van mij afschrijven geeft ook rust merk ik. Ik begon geëmotioneerd en voel mij nu weer rustig.
Genieten van mijn zondag, alleen. Wat ik altijd heerlijk heb gevonden, dus dat kan ik nu ook! Hopelijk met net zulk mooi weer als gisteren.
Fijne zondag allemaal.
Binas
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Binas
Weet je jezelf op je kop geven omdat je iets menselijks doet.
Je ex bellen teveel focussen op de toekomst..
De pijn niet willen..
In oude patronen vervallen..
Controle willen houden.
Daarmee maak je het groter voor jezelf..
Ikzelf noem dat mijn innerlijke criticus.
Je hebt ergens bewustzijn op gekregen.
Dit wil je niet meer..
Je wilt ooit een stabiele relatie.
In de eerste instantie met jezelf.
Daarom ben je uit deze relatie gestapt.
Dat eenzame gevoel..
Loop daar niet voor weg..
Ga dat voelen.. geef dat aandacht..
Ik denk dat je wel weer wat ik daarmee bedoel..
Want die eenzaamheid heb je misschien altijd opgevuld..
Fijne dag voor jou Binas.
Mariah
Bedankt voor jouw reactie!
Ik weet het, ik zie het, maar toch is het nu zo moeilijk een andere kant op te gaan. Ik stel steeds uit, omdat het oude vertrouwd en comfortabel voelt, zeker nu met verdriet.
Ik voel zeker, ik weet dat ik er niet voor weg kan lopen, het is er, dus ik accepteer het. Al schop ik er soms tegen aan.
Net al een stap in de goede richting gezet en voor de vrijdag ochtend yoga lessen gekocht. Ben ook aan het kijken of ik nog leuke workshops kan volgen. Ik weet precies wat ik doen moet, maar met dit verdriet lijkt het ineens alsof ik een hele berg moet beklimmen i.p.v. een drempel.
Grappig, de innerlijke criticus, hij is er toch weer he.. Ik ben al veel milder naar mezelf, maar nu word ik wel echt op de proef gesteld met ldvd. Toch veroordelend naar mezelf. Mooi dat je mij er op wijst.
Binas
Hoi Binas
Hoi Binas,
ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik denk dat je te streng bent. Te hard aan het vechten bent. Met jezelf vooral. Je doet dingen waarvan je denkt dat het moet voor jezelf, en je geeft jezelf daarna niet de ruimte om te accepteren dat je het gedaan hebt. Je zet hele enorme stappen, en wilt daarna dat je die stappen niet gezet had………. Poeh…….. Moeilijk hoor!
Kun je proberen ietsje milder te zijn voor jezelf? En voor de situatie? Rustig, ietsje meer observer worden? Ietsje meer afstand nemen, van jezelf, van de situatie, en gaan afwachten? Hoe de situatie zich ontwikkelt? Hoe je emoties zich ontwikkelen? Hoe jouw standpunt zich ontwikkelt? Gewoon kijken hoe het gaat? Gewoon dingen zich laten ontwikkelen?
Het probleem met die enorme stappen zetten is dat ze je uit evenwicht brengen. En daar moet je voorzichtig mee zijn, soms. Dan ben je gebaat bij kleine stapjes, bij niet-oordelen, bijna bij niet-doen, maar afwachten. Bij denken: Ach jaaaaaaaaaaa……….. we zien wel.
Ik vind dat je erg goed bezig bent. Maar ik denk wel dat je jezelf ietsje tijd en ruimte moet gunnen om ook rust in jezelf te vinden. Stil zitten om de rust in jezelf te horen
. Zoiets……….. Eigenlijk wat Mariah ook al zegt.
Liefs
Waterman
Waterman
Bedankt voor je reactie!
Kan je mij uitleggen wat je bedoeld? Ik begrijp niet helemaal welke enorme stappen die ik niet had willen zetten?
Milder wil ik zeker zijn en dat ben ik na mijn idee ook al.
Ik lees wat je zegt alleen je reactie komt niet helemaal binnen bij me, kan je mij concreter zeggen wat je bedoeld. Ik waardeer het namelijk je reactie, ik wil hem goed begrijpen om te kijken of ik er wat mee kan en vooruit kan komen.
Liefs Binas
Hoi Binas
Hoi Binas,
ik zal proberen het uit te leggen, wat ik bedoel. Of ik gelijk heb, dat weet ik niet. Ik interpreteer dingen die jij schrijft, en ik put uit eigen ervaring. Klopt het niet, wat ik schrijf, dan heb jij gelijk. Jij kent de situatie beter dan ik!
Maar wat ik bedoel met grote stappen is dat jullie een heel diepgaand en liefdevol gesprek gehad hadden. Dat is mooi, denk ik dan. Maar daarna voel jij dat je dat niet aankan, en dat het een fout patroon is waar jullie in terecht gekomen zijn. En je wilt dat niet, en dus blokkeer je hem. Dat noem ik een grote stap. Daarna heb je heel erge spijt van je grote stap………. Dat bedoel ik.
Ik snap best dat het heel ongemakkelijk kan voelen, als je het uitgemaakt hebt (ook een enorme stap?), en je hebt daarna toch weer zo’n indringend en intiem gesprek. Dat is heel moeilijk, dat brengt je uit je evenwicht. Uit je net herwonnen evenwicht. Dat snap ik allemaal. En daarna heb je hem geblokkeerd. Dat snap ik volkomen.
Maar je kunt jezelf in dat soort gevallen ook jezelf iets meer lucht geven. Dat je onrustig bent na zo’n gesprek is duidelijk. Dat het hard binnenkomt is duidelijk. Maar laat zo’n gesprek bezinken. Geef jezelf een paar uur, een paar dagen, om te kijken wat de impact van het gesprek is. Blokkeren? Nu meteen? Nee toch, dat kan morgen ook nog. Of overmorgen, als het moet. Niets moet vandaag. Er dreigt geen acuut gevaar, het is een heel grote beslissing, dus hij kan wachten. Probeer jezelf aan te leren dat soms dingen tijd nodig hebben, een beetje vaag mogen blijven. Omdat je eigen lijf er nog niet helemaal uit is, wat er moet gebeuren. En je toch die grote stappen zet. Energie toevoegt aan een instabiele situatie. En daardoor gaat de zaak verder uit evenwicht raken……….
Dat bedoel ik denk ik met niet-doen. Jezelf aanleren in situaties te wachten, om te kijken of de grote stappen nodig zijn. Grote stappen veel tijd geven om over nagedacht te worden. Veel tijd geven om je gevoel en emotie rondom grote stappen te gaan voelen. Rustig over gaan slapen, rustig laten pruttelen. Er dreigt immers geen acuut gevaar? De beslissing is wel nodig, maar niet direct nu? Geef jezelf de kans het uit te vogelen. Dat kan je best! Geef het allemaal wat tijd. En ondertussen? Niks doen. Afwachten. Andere dingen doen. Afwachten. Relativeren. Relativeren. Relativeren. Totdat de oplossing zich aandient.
Dat is een beetje mijn strategie voor situaties waarin ik ineens voor hele grote beslissingen kom te staan. Uitstellen, uitstellen, uitstellen, totdat ik het weer met mezelf eens ben over wat ik ga doen. En dan accepteren dat je dat doet (of dat je het niet-doet)……… En accepteren dat je er enorme fouten in kan en zal maken. Maar daar is niks aan te doen. We zijn mensen, he…. We weten niet beter…… We doen ons best. Steeds opnieuw. En dat is bewonderenswaardig.
Binas, ik hoop dat ik het ietsje duidelijker gemaakt hebt. Ikzelf hou erg van een website als Fuck-it (https://www.facebook.com/thefkitlife/?pnref=story). Ze leren je te relativeren en afstand te nemen.
Lieve Binas, dit verhaaltje is niet om te zeggen dat je het niet goed gedaan hebt, of dat je dingen anders moet doen. Ik weet niet wat goed is, en wat fout is. Ik was er niet bij. Soms werken dingen, soms niet. Ik weet niet of mijn strategietjes werken. Soms wel, soms niet. Maar dingen hun gang laten gaan, afwachten, is een van de vele alternatieve manieren om met stress en onrust om te gaan. Of het werkt? Dat kan alleen jij beoordelen…..
Heel veel liefs
Waterman
Waterman
Hoi Waterman,
Bedankt voor jouw uitgebreide reactie. Wat ik hier voornamelijk uithaal is dat ik wat minder impulsief kan zijn. Dat onrustige gevoel zoals jij beschrijft, die wil ik vaak kwijt waaruit ik ga handelen. Niet handig, dat besef ik mij ook. Je hebt gelijk dat het beter is de rust te nemen voordat je handelt. Ik vind het echt knap dat mensen dat kunnen, ikzelf zou het ook kunnen en ik denk dat het mij zelfs evenwichtiger in mijn schoenen laat staan. Maar het is echt een lastig puntje voor me.
Wat ik nu voornamelijk de afgelopen tijd gemerkt heb, dat door het impulsief handelen ik mij onzeker en afhankelijk kan gaan gedragen. De rust nemen, dat is wat ik nu ga proberen te doen.
Een diepgaand gesprek heb ik nog nooit met mijn ex gehad. De reden dat we gingen bellen, was omdat ik hem vooraf een bericht had gestuurd dat ik hem ging blokkeren, omdat ik de afstand echt even nodig had.
Toen kwamen we aan het berichten en uiteindelijk bellen. Het gesprek ging nergens over, het ging over wat hij aan het doen was, wat ik aan het doen was. Wat hij aan het eten was blabla.. Niks dus.
Het was een afsluitend gesprek, waarna ik hem heb geblokkeerd. Maar dat blokkeren past niet bij mij, het was een advies van m’n therapie groep om dat te doen. Hij is inmiddels alweer van de blokkade af en ik heb nog een lijmpoging gedaan. Hij zei dat hij niet meer zeker was of hij met mij door wilde. Wel wilde hij mij zien om te voelen of dat fijne gevoel er nog was tussen ons en van daaruit een beslissing maken.
Ik heb gezegd dat niet te willen, waarop hij mij nu is gaan negeren. Ook een optie
En heel eerlijk, ik voel mij sindsdien rustig. Hopelijk blijft dat zo. Negeren is zijn manier om niet te hoeven voelen.
Nu is het ook gewoon duidelijk, de relatie werkt niet. Hopelijk laat hij mij nu echt met rust, want het contact kwam steeds vanuit hem, waarop ik dan weer doorga, vandaar dat blokkeren even het beste leek. Ik wil door het contact die hij maakt, proberen hem tegemoet te komen en mijn onrust door het contact weer kwijt te raken, hierdoor handel ik impulsief en kom ik in een afhankelijke rol die helemaal niet bij me past. Want ik weet wat ik wil: geen relatie meer met hem.
Dat prent ik voorlopig even heel goed in mijn hoofd.
Ik waardeer je reactie!
Liefs Binas
Hoi Binas
Ik hoop dat je nog meeleest, dat je mijn antwoord nog ziet
. Sorry voor het late reageren, maar ik had een tijdje alleen mobieltje en dat typt vaak wat slecht. Hoe is het nu met je?
Dat onrustige gevoel zoals jij beschrijft, die wil ik vaak kwijt waaruit ik ga handelen. Niet handig, dat besef ik mij ook. Je hebt gelijk dat het beter is de rust te nemen voordat je handelt. Ik vind het echt knap dat mensen dat kunnen, ikzelf zou het ook kunnen en ik denk dat het mij zelfs evenwichtiger in mijn schoenen laat staan. Maar het is echt een lastig puntje voor me.
Wat ik nu voornamelijk de afgelopen tijd gemerkt heb, dat door het impulsief handelen ik mij onzeker en afhankelijk kan gaan gedragen. De rust nemen, dat is wat ik nu ga proberen te doen.
Wat je hier beschrijft geldt volgens mij voor heel veel mensen. Rust nemen is voor heel veel mensen (iedereen?) een heel lastig punt, en vaak wil je zo graag dingen recht zetten dat je handelend gaat optreden. Onder het mom van beter strijdend ten onder gaan dan niet gedaan hebben, en allemaal dat soort redeneringen....... Maar het klopt ook dat het dan juist de onrust verder voedt. Aan een situatie die toch al heel instabiel is meer energie toevoegen, dat is niet altijd een goed idee. Rust nemen, jezelf met rust laten, de ander rust gunnen, de ander met rust laten, dat is vaak een goed idee. Je hoofd komt tot rust, de spanning verdwijnt uit je borst, je kunt beter nadenken, en beter relativeren. Allemaal dingen die je zo verdomd hard nodig hebt.
Train jezelf in zeggen: Wat gaat er mis als ik dit gewoon uitstel tot morgen? Dit telefoontje, dit mailtje, dit contact? Wat gaat er mis als ik dit gewoon uitstel tot volgende week? Kijken hoe ik me dan voel? Nu effe wat anders ga doen?
Train jezelf in tot 10 tellen voor het mailtje weggestuurd wordt, voor je de send-knop indrukt. Tot 10, tot 100, tot 1000. Train jezelf om heel diep adem te halen voor je het doet. Train jezelf om eerst naar buiten te gaan, een wandelingetje te gaan maken. Train jezelf in al dat soort dingen. Als je onrust voelt, en je voelt de aandrang tot handelen. Tot grootse daden........ dan eerst je rust opzoeken!
Je kent dit liedje van de Beatles vast wel...... Dat gaat daarover........
Binas, heel veel liefs. Het ga je goed. Heb vertrouwen. In jezelf. Je kunt veeeeeeeel meer dan je denkt. Dus je kunt gewoon effe afwachten. Effe jezelf met rust laten.
Liefs,
Waterman
@Binas
Binas,
Sorry als k het mis heb , maar stel je voor dat je ervoor zou kiezen om het toch te proberen die relatie , alleen even theoretisch, heb je dan het gevoel dat het je spanning geeft , je het idee hebt dat je niet helemaal je zelf durft te zijn. Als je dan thuis komt in je eigen huisje , er als het ware iets van je schouders valt ?
Zoals ik lees kunnen jullie goed met elkaar praten en ik denk dat je dan al heel veel gewonnen hebt , dan vraag ik me af waarom bij beide die druk erop leggen ? Ik kan je gevoel van meteen willen blokkeren heel goed volgen , ik snap je gevoel heel goed. Maar als je er eens over nadenkt of het een optie is om misschien blij te zijn met enkel hele goede vriendschap als uitgangspunt , waarin beide niks van elkaar verwachten ...? ik kan er echt totaal naast zitten hoor en negeer dit dan gewoon maar
Hortensia
Hij en ik kunnen niet goed praten, dat is het hele probleem. Ik ben een emotioneel mens, vol zelf reflectie en analyses. Hij is een rationeel mens, die niet nadenkt over zichzelf en zijn emotionele kant.
Daarnaast is mijn ex iemand die controle wil, hij wil iemand die in zijn doosje past. Zijn regels volgt. Ik ben daar allergisch voor.
Heb geprobeerd hem dat duidelijk te maken, iemand willen veranderen kan niet, mag niet. Iemand kan zich alleen aanpassen, als hij/zij dat zelf wil.
Mijn ex is erg uiterlijk gericht en materialistisch. Ik ben innerlijk gericht en heb niks met materialistische dingen. Ik hou van eenvoud. Tegenpolen dus.
Het werkt niet en ondanks dat ik dat weet, heb ik er nog steeds af en toe verdriet om. Verlang ik naar het gevoel die ik met hem had. Zou ik hem ook willen veranderen in iemand die wel kan praten over zichzelf en zijn emoties. Het is alleen niet haalbaar. Vriendschap ook niet, want onze basis is nooit goed geweest.
Bedankt voor je reactie!
Binas
@Binas
Sorry ik had het niet goed gelezen wat het praten betreft .
Ik denk ook niet dat je een ander moet willen veranderen , het is natuurlijk altijd een beetje geven en nemen maar een persoon veranderen dat gaat in mijn beleving niet , denk ook niet dat je dat moet willen .
Soms trekken tegenpolen elkaar juist aan , maar zoals met plus en min stoot het ook elkaar af als je de plus op de plus houdt ..
Wel jammer want de liefde is er wel , en jij als gevoelsmens lijdt daar erg onder en hij op zijn manier misschien ook wel.
Rot hoor dat het zo vast loopt op verschillende karakters en beide zich verloren gaan voelen , het een beetje wordt "niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar kunnen" . |Wens je veel sterkte want gemakkelijk is dit zeer zeker niet ....
Waterman
Bedankt voor je lieve reactie. Dat raakt me. En wat je zegt is helemaal waar voor mij.
Ik ga proberen de onrust te laten en daardoor betere keuzes te kunnen maken. Je verwoord het mooi, met handvatten wat voor mij zinvol is.
Leuk nummer ook haha, let it be.. Zeker!
Dank je wel!!
Liefs Binas