Tegen beter weten in..

afbeelding van Mister_X

Tegen beter weten in toch weer eens gedate..
Ik kon het niet laten.
Ze kwam niet opdagen.

Weer een gepasseerd station.

Is er een manier om verlost te raken van verlangens, die een destructieve invloed op je leven hebben?
Ik zou namelijk het liefst immuun zijn voor het verlangen naar een partner.
Zou daar een pil voor bestaan, geef 'm mij dan maar.

afbeelding van petals

pfffffffffft.... ok als het

pfffffffffft.... ok als het je helpt, aan de kant van de vrouwen gebeurt het ook hoor, heb het ook eens meegemaakt dat ik alleen met mijn wijntje in een kroeg zat en de betreffende meneer niet kwam opdagen. Dat is gewoon echt ontzettend zuur. Maar laat dat niet voor jou betekenen dat het hele daten een gepasseerd station is. Stomme mensen die niet met andere mensen weten om te gaan heb je overal. Op datingsites zitten ze alleen iets meer lijkt het wel, het is allemaal heel vluchtig, sommigen zijn er niet serieus in, anderen zijn er nog niet klaar voor, en het lijkt wel of sommigen denken: ach het is maar online, het is nog niks, waarom zou ik basis omgangsregels volgen... heel rot als jij wel serieus bent.

Ga wel voor jezelf bekijken in hoeverre het verlangen naar een partner je leven bepaalt. Als daten betekent dat je daar heel erg mee bezig bent, misschien is het dan goed om een tijdje helemaal voor jezelf te gaan leven? Ik date nu al een hele tijd niet, bewust, omdat ik ook nog teveel verstrikt zat in het verlangen naar een partner. Ik wil dit jaar echt mijn eigen kring vergroten, de dingen gaan doen die ik wil doen, met passie. Dat is me daarvoor ook wel tig keer verteld maar het drong op de een of andere manier nooit door. In plaats van het 'obligate' daten ben ik nu volop aan het leven, en voor het eerst echt helemaal gelukkig met mezelf. Ben jij, als je kijkt naar jezelf vanbinnen, echt blij, ook zonder partner? Bruist je leven, ook zonder partner? Of heb je het gevoel niet compleet te zijn zonder partner?

afbeelding van Mister_X

Hmm..

Ik ben geen dwangmatige dater.
Sterker nog: ik had al in jaren niet meer gedate.
Op het gebied van relaties heb ik maar weinig ervaring, zie ook mijn tot nu toe enige andere "artikel" hier.

Of ik wel of niet "compleet" ben zonder partner, weet ik niet.
Maar ik citeer: "Als daten betekent dat je daar heel erg mee bezig bent, misschien is het dan goed om een tijdje helemaal voor jezelf te gaan leven?" Het gevaar van negatieve suggestie ligt hier op de loer.
Als ik je de opdracht geef om tien minuten lang niet aan roze olifanten te denken, waar denk je de komende 10 minuten dan aan?

Ik denk dat het weinig zin heeft om met andere dingen bezig te gaan, alleen maar zodat je dan niet met relaties bezig bent. En zoals ik in mijn andere post beschrijf, denk ik dat relaties voor mij eigenlijk helemaal geen haalbare kaart zijn.
Maar een enkele keer kruipt het bloed waar het niet gaan kan, en ga ik toch een date aan.
Misschien heb ik dat nodig om me er aan te herinneren dat ik er beter niet mee bezig zou kunnen zijn, al geraak ik daarmee natuurlijk niet van het probleem van negatieve suggestie af.

Ik zou werkelijk geïnteresseerd zijn in en manier om dat verlangen definitief de nek om te draaien.
Dat zou beter zijn voor evenwicht in mijn gevoelsleven.

afbeelding van mrpither

Re:

Ik ken dat verlangen niet, zit niet in me. Maar het is ook een mindset, je hoeft niet elk verlangen te beantwoorden.
Hoe minder je er mee bezig bent zal het langzaam wel verdwijnen.

Doe in ieder geval niet iets tegen je zin, er is nl geen enkele verplichting om een partner te hebben.

Mij bevalt dat prima en het wordt steeds beter, vrijheid is onbetaalbaar

afbeelding van Mister_X

Hmmm..

Ik kan er niet bewust "niet mee bezig zijn".
Gedachten laten zich niet zomaar sturen.

Ik mis af en toe gewoon een paar armen om me heen, en een lieve stem die me waardeert.
I can't help myself.

Ben er wel minder mee bezig dan, zeg tien jaar terug, maar zo nu en dan komt het weer terug.
En dat heeft niets met "verplichtingen" te maken, maar met de behoefte om te delen, op een manier die je met vrienden niet kent.

afbeelding van petals

je bent dan misschien niet

je bent dan misschien niet met daten bezig, in de zin dat je per week 2 dates hebt in een dwangmatige zoektocht naar een partner. Maar je bent er blijkbaar innerlijk wel mee bezig, en niet op een positieve manier, tenminste dat is wat ik er uit lees. Je denkt al bij voorbaat dat relaties voor jou geen haalbare kaart zijn, dat zit als grondgedachte bij jou vanbinnen, als ik dat lees dan vind ik het altijd jammer, en ik vraag me af waarom mensen dat over zichzelf denken. En als je dan een date hebt die mislukt, dan zeg je: gepasseerd station. Denk dat je voorzichtig moet zijn dat dit niet weer het innerlijke beeld binnen in jezelf gaat bevestigen: zie je wel, probeer ik een keer, lukt het weer niet.

Je leeft toch juist voor jezelf, niet om je af te leiden van daten? Het is voor mij juist niet de roze olifant, het is op een zo positieve manier bezig zijn met andere dingen dat die hele roze olifant naar de heel verre achtergrond verschuift. Ik herken wel dingen uit de gedachtegang die ik bij jou meen te bespeuren, in mijn gedachtegang van vroeger: ik ga leuke dingen doen als een soort van afleiding, en ik was me er altijd van bewust dat ik op de achtergrond eigenlijk liever die dingen met een partner had gedaan, was ik toch weer bezig met daten (de roze olifant). Dan probeerde ik een tijd helemaal niet ermee bezig te zijn, ook weer uit negativiteit: het mislukt toch, het doet alleen maar pijn, ik kan beter mijn leven door laten gaan zoals het nu is, dat is beter voor mijn gemoedstoestand. Maar ja, dan ga je er dus alleen maar aan lopen denken want het verlangen verdwijnt niet.

Nu doe ik die dingen omdat het mijn leven is. En als het dan komt, dan komt het wel, maar niet bij voorbaat al denken ik ben er toch niet geschikt voor, of het mislukt toch. Dan beperk je jezelf bij voorbaat al, en dit soort negatieve gedachten hebben een enorme impact op hoe je je in je leven naar anderen en naar het hele fenomeen daten gedraagt. Leven, positief zijn, dingen laten gebeuren, en accepteren dat teleurstellingen erbij horen maar dat dat niet betekent dat jij niet geschikt bent.

afbeelding van Mister_X

Ik zou toch..

Ik zou het toch prettig vinden als je de andere post van mij eens bekijkt.
Ik ga niet zomaar bij voorbaat ergens van uit.
Het is juist gestoeld op ervaringen.
Dat maakt de conclusies echter niet minder pijnlijk.

http://www.ldvd.nl/onverdedigbare-liefde

Maar je hebt in zoverre een punt dat ik niet echt een "positivo" ben.
Ben ik ook nooit geweest, eigenlijk.
Ik zou niet eens weten hoe.
Therapieën hebben er in ieder geval niet veel voor gedaan.