Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Uit het oog, niet uit het hart
Ik ben een man en heb voor vijf maanden terug een date gehad met leuke vrouw. De date werd door ons beiden als leuk en gezellig ervaren. Toch twijfelde ze die avond en wilde ze erover nadenken. Na twee dagen gaf ze te kennen geen gevoelens voor mij te hebben en niet langer open te staan voor contact. Mijn gevoelens voor haar daarentegen waren des te meer aanwezig, en niet zomaar, maar echt diep en zuiver.
Blijf ik met de vraag zitten waarom iemand zomaar abrupt het contact wil verbreken ondanks de gezellige avond. Ik heb haar nog een mailtje teruggestuurd, maar er kwam geen antwoord meer op. Uit een zekere beleefdheid zou je dat toch mogen verwachten; er was immers niets tussen ons voorgevallen.
Na drie mailtjes gaf ze eindelijk antwoord terug. Geïrriteerd gaf ze te kennen geen enkel contact te willen en ze had er al spijt van ze wist die avond toch al dat het niks ging worden.
Dat laatste begrijp ik nog steeds niet. Met name op die gefrustreerde toon waarop ze het zij. De ervaring was die avond totaal anders. Wat had ze te verliezen.
Ondanks alles kan ik mij haar niet uit het hoofd (hart) zetten. Toen weer een neutraal mailtje gestuurd over wat me bezighield enzovoorts, dus niet over de liefdesperikelen an sich, maar antwoord komt er niet, zoals was te verwachten. Vraag me af of ze überhaupt de mails heeft gelezen.
Hoe kan ik haar loslaten? Ze blijft maar rondspoken in mijn hart. Mijn gevoel is alleen maar sterker geworden. Ik wil echt iets voor haar betekenen; voor haar vechten. Ze heeft zelfs een visuele beperking waarop ook niet iedere man zit te wachten, maar ze wil het klaarblijkelijk geen kans geven.
Hoe kan ik het van me afzetten. Of moet ik mijn hart blijven volgen. Zal ze ooit een keer alsnog voor me openstaan.
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@ guest
Zoals dit aan hoort klinkt het niet helemaal prettig. Zowel voor jou als voor haar niet.
Als je op date gaat is het vrij normaal dat één van de twee het gevoel kan hebben dat het toch niet meer zal worden dan die ene date. Ondanks dat het gezellig was, maar gezelligheid hoeft niet per defenitie te betekenen dat er ook liefde in het spel zit. Daar is veel meer voor nodig en voor haar was dit er blijkbaar niet.
Je komt op mij wat wanhopig over (niet negatief bedoeld) je lijkt je enorm vast te klampen aan deze persoon, wat voor haar ook angstaanjagend kan zijn, jullie kennen elkaar nog maar net. Het lijkt er op dat je hele heftige emoties aan haar koppelt, deze emoties zijn nog niet realistisch maar zijn jouw eigen emoties die je over haar gecreërt hebt. Je heb een beeld van haar, maar je kent haar nog helemaal niet dus je weet ook niet of dat beeld wel kloppend is. Op dat beeld ben jij verliefd zo te horen.
Zij is jou niks verschuldigd naar 1 date, mijn advies: laat haar met rust en kijk eens naar je eigen gevoel. Is dat wel realistisch vind jezelf om zoveel om iemand te geven die je één keer ontmoet hebt?
Als jij je hart gaat volgen, zal dat negatief gaan uitpakken. Zij zal het niet waarderen, dat merk je nu al aan haar reacties (ze reageerd niet of erg geprikkeld). Je vraagt hoe je haar kan loslaten, door geen contact meer met haar te zoeken en je te richten op jezelf.
Veel succes!
Quasi@Binas
@Binas,
Wat heb jij het goed verwoord!!
:)
Dank je wel.
Uit het oog, niet uit het hart
Je hebt volkomen gelijk, Binas. Tot deze conclusie was ik ook al gekomen. Echter, mijn gevoelens zijn er steeds nog.
Hiervoor heb ik twee dates gehad. Van mijn zijde geen gevoelens en dus gewoon achter me gelaten. Zelfs toen ik met haar ging daten dacht ik vlak van tevoren nog dat het niks ging worden omdat zij die visuele beperking heeft. Toch wilde ik haar weleens ontmoeten. En dat pakte dus geheel anders uit. Ik noem het niet wanhopig, ik vind haar gewoon bijzonder, bijzonder genoeg om contact mee te houden. Had ze gelijk die avond te kennen gegeven niet verder contact te willen, dan had ik me er waarschijnlijk beter overheen kunnen zetten.
Vind het gewoon jammer dat een tweede ontmoeting en contact houden er niet in zit. Misschien was het dan alsnog niets geworden, maar dan had ik er meer vrede mee. Nu vind ik het doodzonde dat zij zo snel afhaakt. Zij heeft mij ook niet goed genoeg leren kennen. Misschien ook een verkeerd beeld van mij gevormd.
Op mezelf gaan concentreren en dus met mezelf bezig zijn, lijkt me juist geen goed iets. Ik moet me meer openstellen voor andere vrouwen, denk ik.
Bedankt voor je reactie, Binas. Iemand moest mij even weer wakkerschudden. Ik weet alleen niet waar ik met die gevoelens heen moet. Zal wel slijten met de tijd, hopelijk.
Je geeft je zelf het bese
Je geeft je zelf het bese advies: je moet je snel gaan openstellen voor andere vrouwen. Kennelijk zit je al in het datecicuit, gewoon lekker gaan daten. Er zijn meer leuke vrouwen en voordat je het weet ontwikkel je gevoelens voor iemand. Ben je deze vrouw zo vergeten!
Wel is het zo dat je gezien je heftige reactie op deze vrouw jezelf kunt afvragen wat dit over jou zegt en wat er nu toch met jou zo aan de haal gaat? Het is allemaal wel extreem. Wellicht heb je een diep verlangen naar liefde en hunker je daar echt naar en projecteer je dat op haar? Ook maar psychologie vannde koude grond. Sterkte.
psychologie van de koude grond
Maar waarom projecteer ik dat uitgerekend op haar en niet op die andere vrouwen. Misschien omdat ik haar gewoonweg leuk vond om wie ze is... Haar afwijzing en vertwijfeling was voor mij misschien onbewust een extra stimulans om haar te gaan veroveren. Zou ze direct heel enthousiast hebben gereageerd, zou ik misschien juist wantrouwend tegenover haar zijn geweest, want dan deed ze het misschien door die handicap. Denk dat je het meer in die hoek moet zoeken.
@ guest
Nu ja, je hebt zelf al twee dates beëindigd, nu komt het van de andere kant... it's all in the game! Lastig in dit geval is dat je gevoelens alreeds onomkeerbaar zijn geworden. Je moet altijd uitkijken dat je niet te vroeg gevoelens krijgt; Die fout maakte ik ook! Nu is de vraag: Hoe hanteer ik deze onbeantwoorde gevoelens? Om nog maar weer eens te berde te brengen: Bij mij duurde het lang. Dat gun ik overigens niemand. Zoek afleiding, afijn je kent het wel. Verwacht niet dat ze nog contact opneemt. Het is over. Of zit ik nou allemaal overbodige dingen te zeggen?
@Poemlover
Tja, niet te vroeg gevoelens krijgen... Er bestaat geloof ik ook nog zoiets als liefde op het eerste gezicht. Had ik bij die andere vrouwen geen last van. Alleen ik had het niet zo moeten laten blijken door mijn gevoelens de vrije loop te laten. Vooral niet na vijf maanden nog...
Ik ben er nu achter dat ze nooit en te nimmer meer contact opneemt en dat het over is. Daar was ik jullie reacties voor nodig. Mensen in mijn omgeving gaan juist lopen sussen. Jullie als buitenstaander laten mij tenminste de waarheid onder ogen zien. Alleen op deze manier kan ik afstand doen.
Puur rationeel bekeken: waarom zou ik me druk maken om iemand die niet voor mij open staat. Die mij niet leuk genoeg vindt om wie ik ben. Die waarschijnlijk denkt dat de man op de volgende date nóg weer leuker en interessanter zal zijn dan ik.
Wel moet ik zeggen dat door haar visuele beperking er van oogcontact vrijwel geen sprake was, net als het zien van mijn gezichtsuitdrukking en uitstraling. De ogen zijn toch de vensters van de ziel. Dat zal ook hebben meegespeeld. Plus het feit dat de meesten haar afwijzen om haar beperking. Nu was het een keer andersom, en kwam het misschien opeens te dichtbij voor haar.
Maar enfin, life goes on...
Het kan zijn dat iemand
Het kan zijn dat iemand charmant is vanwege een handicap, maar dat is op zich geen reden voor een relatie. Dan moet het totaalplaatje kloppen.
Hoe dan ook moeilijk zat. Maar je zegt dat je het achter je hebt gelaten, en daar bespaar je jezelf het meeste ongeluk mee denk ik
Veel geluk, wijsheid en liefde (met een ander 
).
charmant vanwege handicap
Vraag me af of ze werkelijk in mij geïnteresseerd is geweest. Ze maakte een aantal vreemde opmerkingen, eigenlijk al tijdens het mailen. Ik ga niet alles tot in detail bespreken, maar ze kwam niet oprecht over, wel vriendelijk maar ze reageerde ook een paar keer onaardig zonder enige aanleiding. Dat hoeft niet per se iets met mij te maken te hebben, kan ook aan haar zelf hebben gelegen. Maar heb dan tenminste het fatsoen om uit beleefdheid dit soort dingen gewoon achterwege te laten. Zo ga je niet met elkaar om. Wees dan van meet af aan oprecht, dan is het meteen helder en duidelijk.
Ik ben er in ieder geval klaar mee! Ik denk dat, hoe moeilijk ook, mij juist een hoop ellende bespaard is gebleven.
..
Je gevoelens slijten wel naarmate je haar los laat, daarnaast ben ik het heel erg eens met powerlady en dat bedoelde ik met richt je op jezelf. Kijk waar die gevoelens vandaan komen, wat maakt dit gevoel in jou los? Wat raakt het aan? Er zit iets bij jou dat dit met je doet.
Het is misschien wel fijn om te weten waar je zo op reageerd, straks gebeurd het vaker en schrik je daar leuke vrouwen mee af.
In elk geval veel succes! Moedig van je dit bericht op ldvd.
goed verwoord. Tja, helaas
goed verwoord. Tja, helaas gebeurt dit vaak mensen 'wille TE graag' tenminste, dat is het gevoel wat ik vaak krijg bij het lezen van datings verhalen. je hebt het goed weten te vertalen naar een duidelijk verhaal..
Quasi@Guest,
Sorry Man,
Ben het helemaal met Binas eens. Trek je conclusie.
Sterkte met de verwerking van je gevoelens.