Uitgesloten

afbeelding van Dirk30

Gisteren stuurde mn vriendin een sms dat ze het uit wou maken en dat ik met haar geen contact meer mocht zoeken. Reden: ze heeft kinderen maar is nog getrouwd met iemand waar ze niet van hield en woont er nog mee samen. Ja ik was haar minnaar waar ze echt veel van hield. Ik hield van haar en wou ook mijn verantwoordelijkheid inzake de kinderen en huishouden op mj nemen. We hadden volop gepland en afgesproken hoe we het allemaal zouden aanpakken. In het geheim had ze al een nieuwe woonst gevonden en was van plan om in sept haar man te verlaten. Maar haar man werd achterdochtig en vermoedde dat zij een relatie had maar vond tot heden geen bewijs. Nu heeft zij schrik want zij wil haar kinderen bij haar. Nu hij iets vermoed heeft ze het schrik dat hij juist heel moeilijk gaat doen over de kids, haar zwakke plek zeg maar. Gisteren heeft ze dan toch mij,opgebeld om te zeggen dat ze rust wil en enkel haar energie wil besteden aan haar kids en haarzelf en er geen tijd meer over was voor een relatie. Ik moest haar vergeten en me erover zetten en mocht niet meer mailen, sms en skypen enz... Vroeger zei ze altijd als het uit zou zijn tss ons dat ze per se maatjes wilde blijven. Maar daar is nu ook van afgestapt. Vandaag nog heb ik haar een sms gestuurd maar idd, ze reageert niet meer. Ze had wel zo eens terloops gezegd dat als ze alleen zou wonen misschien wel eens zou bellen of sms'en maar om eerlijk te zijn, ik geloof daar weinig van want zij is een heel sterke krachtige gedecideerde vrouw. Eens een beslissing, daar blijft zij bij. En nu voel ik me echt alleen en eenzaam. Als ik iets leuk had meegemaakt bracht ik haar dan van op de hoogte, das nu over. En de leuke momenten, die zijn over en bestaan nu enkel in mn gedachten.
En nu wil ik juist haar mailen, sms'en, fb'en. Maar dan denk ik: zo ga je zeker bij haar een slecht beeld vanjezelf creeeren terwijl ze gisteren nog zei dat ze van me hield. En o weeee als haar man dat te weten zou komen want naar het schijnt controleerde ie haar gsm en fb.
Ik vind dit allemaal zo kut en ben nu heel emotioneel en niet in staat om helder te denken. Want denken jullie rationele outsider ervan? Heb ik me op glad ijs begeven? Wat moet ik nu doen?

afbeelding van rozenblaadje

@dirk30

Minnaars... altijd een gevaarlijke situatie hé? Ikzelf kan er niet van meespreken, maar mijn beste vriendin heeft ook n verhouding. Ik zie hoe erg ze ervan afziet... Dat constante stiekeme gedoe en hij die zijn vrouw niet wil verlaten voor haar. Beiden getrouwd, bij elkaar willen zijn tot het moment van de waarheid. Jij moet jezelf eens afvragen of je op de tweede plaats wil blijven komen, want dit is hoe het er nu voor staat. Het zijn niet de woorden die tellen, maar de daden. Dit klinkt misschien hard en pijnlijk. Maar ik denk dat de situatie heel erg moeilijk en pijnlijk is, voor beiden misschien wel. Zij heeft nu n standpunt ingenomen en misschien verandert ze nog in de toekomst van gedacht, maar jij moet nu ook n standpunt gaan innemen. Wat wil JIJ? Probeer nu vooral weer te focussen op jezelf en los te komen van haar. Het is moeilijk en het vraagt tijd, heel veel tijd. Maar dan zal je weer helderder kunnen denken! Veel sterkte en liefs

afbeelding van Dirk30

Je hebt gelijk

Hoi rozenblaadje

Je hebt gelijk. Ik had er ook een hekel aan dat stiekem gedoe. Ik keek er volop naar uit naar haar scheiding met haar man en eindelijk in volle openheid en vrijheid af te spreken. En we hadden concrete plannen maar daar zag zij uiteindelijk van af. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik in het verleden het al met haar heel even heb uitgemaakt omdat ik de situatie ni langer houdbaar vond en zij iemand moest vinden die haar rust en stabiliteit kon geven, iets wat ik door persoonlijke omstandigheden niet kon. Maar door een stom toeval kwamen we weer bijeen. Zij gaf me laatst te kennen dat ze nu al haar energie wil steken in de kids en haarzelf en onder het juk van haar man weg zien te geraken met alle rompslomp (verhuizen, opvang regeling treffen met man inzake kids, verkoop van huis enz). Je moet weten dat haar man sinds een paar maand verschrikkelijk achterdochtig is geworden en haar controleert op haar fb, mail, mobiel en wat weet ik nog allemaal. Dus ze wil niets riskeren in functie van haar kids. Ook gaf ze toe dat ze is serieus beginnen na denken over wat ik allemaal zei toen ik het eerst uitmaakte met haar.. ( ik had dat via een brief gedaan).
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook wat tot inzicht ben gekomen. Ik heb haar echt heel graag gezien, ze zat in mn hart, ik keek er alrijd naar uit om haar te zien MAAR ik heb gedurende de relatie mijzelf belogen nml: ik ben nooit echt verliefd op haar geweest. Ik denk dat het bij haar dieper zat, denk ik. Ze gaf me toe dat de relatie haar veel energie vroeg. Ik zou perfect vrienden kunnen blijven zonder het dat het me iets zou doen.Dus echt diep heeft het dan nooit gezeten he. Ik heb in een vorige blog al reeds aangehaald dat ik iets mistte. En jah, dat was verliefdheid. Zij was denk ik meer mijn maatje. Ik laat het nu ff allemaal bezinken. En ik geef haar de rust waar ze om vroeg en probeer wat in het reine te komen met mezelf. En ik wil haar wel eens terug zien, maar dan eerder als 2 vrienden die elkaar vertellen hoe hun leven is ge evolueerd. Want waar ik wel blij voor ben: wij zijn gesplit zonder ruzie of haat.

afbeelding van rozenblaadje

@Dirk30

Je komt er wel! Veel zelfinzicht heb je en das belangrijk om bepaalde dingen te verwerken. Veel succes nog met de rust te zoeken verder! liefs

afbeelding van pallmallwoman

@Dirk30:vraag

val jij vaker op vrouwen die gebonden zijn?

afbeelding van Dirk30

@pallmaalwoman Hallo, Nee tis

@pallmaalwoman

Hallo,

Nee tis geen fantasie ofzo van me. Maar ik heb haar vorig jaar leren kennen via skype, en van heteen kwam het ander. Ze gaf toe dat haar huwelijk op was. En jah, ik was toen mss naief om te denken "laat ik het maar een kans geven". Ik weet nu wel beter Verdrietig

afbeelding van pallmallwoman

dirk30

en dan de volgende vraag, de foto die je zag eerder van je.... een oude love? ook getrouwd en kids? heb je daar al contact mee opgenomen?
vandaar mn vraag, vind het nogal wat namelijk, ook van je vriendin, had jij je niet beter gevoeld als zij eerst het een af zou maken alvorens in t volgende te springen, jou dus!

afbeelding van Dirk30

@pallmallwoman Ja die oude

@pallmallwoman

Ja die oude liefde heeft nu ook kids en is getrouwd. Maar toen ik verliefd was op haar dan spreken we over 17 jaar geleden. En zij was toen verliefd op iemand anders en ik heb haar niet voor me kunnen winnen door mn onvolwassen gedrag toen. Ik neem geen contact met haar. Ik zie daar geen nut van in. Daar was echt wel sprake van verliefdheid, als ik het zo mag noemen,,iets wat ik bij mn huidige ex nooit heb gevoeld. Maar jah, ik ben met de jaren ook veel nuchterder geworden, een gevolg van ouder worden zeker. Hoop dat het een antwoord op je vraag was.

afbeelding van pallmallwoman

ik heb gelezen dat je dat

ik heb gelezen dat je dat bedoelde met gemis, ergens begrijp ik het, maar aan de andere kant ook niet, dat is overigens mijn makken, iets waar je niets mee kan trouwens omdat t iets van mij is.....

Citaat:

Ja die oude liefde heeft nu ook kids en is getrouwd. Maar toen ik verliefd was op haar dan spreken we over 17 jaar geleden. En zij was toen verliefd op iemand anders en ik heb haar niet voor me kunnen winnen door mn onvolwassen gedrag toen. Ik neem geen contact met haar. Ik zie daar geen nut van in

t nut niet, maar liever doe je t wel? of heb ik het fout indeze?

afbeelding van Dirk30

Snappie

pallmallwoman schreef:

dat is overigens mijn makken, iets waar je niets mee kan trouwens omdat t iets van mij ?

Wat bedoel je met het bovenstaande, begrijp je zin niet goed.

En of ik het liever wel doe betreffende dat contact zoeken? Langs de ene kant wel, maar nogmaals wat is het nut? Oude dingen gaan oprakelen? Nee voor mij hoeft dat niet. Die gaat denken "hey waarom zoekt die nog contact met me?

Makes sense??

afbeelding van pallmallwoman

wat ik ermee bedoel is dat ik

wat ik ermee bedoel is dat ik het dus niet snap, relatie met getrouwde vrouw, iets wat niet voorkomt in mijn woordenboek....
dat dus!!!!! mijn makken dus....onbegrip!!!

afbeelding van Dirk30

@pallmall

Ok ik begrijp wat je wilt zeggen. Zoals ik eerder aanhaalde, zoiets overkomt je! Zeg nooit " dat gebeurt bij mij niet". Vroeger zei ik weleens : hoe kan je nu spookrijder zijn , je ziet toch hoe je rijdt. Wel, op een gegeven dag is het bij mij gebeurd!! Op een vroege morgen zat ik op snelweg maar aan de verkeerde kant!
Hier ook.
Je leert elkaar kennen, komt goed overeen, spreekt wat af en de situatie wordt serieuzer. Had zij een goed huwelijk gehad, ok, dan had ik de boot afgehouden. Maar dat was hier niet. Toen ik haar leerde kennen was ze al volop,plannen aant maken om hem te verlaten, maar door omstandigheden was er een vertraging. En ik die vroeger zelf een relatie met getrouwde vrouw afzwoer!!!. Zie me nu!! Heb ik spijt? Ja en nee. Nee:want we hebben mooie momenten samen gehad die we beide nu nog koesteren. Jah: want desondanks ze in mn hart zat en haar enorm graag zag en alles voor haar deed, ben ik geen seconde verliefd op haar geweest. Ik had eerlijker moeten zijn. Een gekke anekdote: toen ik in begin bij mn ouders over onze relatie vertelde, het eerste wat mn ma zei: jongen, jij bent niet verliefd! En ik maar in alle tonen ontkennen. Een jaar lang!!

afbeelding van pallmallwoman

dirk30

oke zoiets overkomt je, ook daar kan ik nog inkomen! en nee zal voor mezelf nooit zeggen dat t me niet overkomt....but..... en ja je leert elkaar kennen en ook dan is er voor mij niks aan de hand, maar als blijkt dat de liefde van 2 kanten komt, dan had jij toch kunnen zeggen, oke.tot hier en niet verder!! ga eerst je sores oplossen en als dan het gevoel van beide kanten oke is, -dan gaan we samen naar een oplossing zoeken....

ik ben geneigd de kant van exman te kiezen, omdat hij in de zeik genomen word, omdat hij niet weet wat er speelt, en dan zie ik je schrijven over kids, waarvan ik helemaal de kriebels krijg, die hummeltjes vragen er niet om.....mama word verliefd en wil weg met hun? hoe denk je dat dat speelt in de koppies van die kids??? auw als je t mij vraagt......snap je een beetje waar ik naartoe wil

afbeelding van Dirk30

@pallmall

Klopt, de man wordt eigenlijk in de zeik genomen door haar maar niet door mij. Ze had van begin afaan tov hem open kaart moeten spelen. Maar nogmaals, zij beslist daar over, niet ik. Ik sta daar volledig buiten. Je hebt zeker een punt: ik had idd beter eerst gezegd, los je sores eerst maar zelf op. Ik redeneerde toen mss wat egoistisch in de zin van: dat is haar probleem, zij moet het maar bezien. Ik geniet van onze momenten samen. Maar hoe langer de relatie duurt, hoe ernstiger het werd. Weet je, ik heb vandaag zelfs ff gedacht" ik ga die man op een informele manier op de hoogte brengen van wat er allemaal,is gebeurd het laatste jaar. Tenslotte, ik heb niks te vrezen, tenzij een blauw oog, maar zij des te meer. Maar dat ga ik dus niet doen want dan ontploft de bom waar zij en haar kids het slachtoffer van zullen zijn. Dat wil ik ook niet. Ik beloofde haar rust en die krijgt ze.
Hij, als vader, zag niet naar zijn kids om. Uiteraard kan ik dit niet verifieren. Voor alle duidelijkheid, ze was wel van plan om weg te gaan met de kids ALVORENS ze mij kende. Wat vind jij? Moet ik hem op de hoogte brengen?

afbeelding van pallmallwoman

Citaat:Hij, als vader, zag

Citaat:

Hij, als vader, zag niet naar zijn kids om. Uiteraard kan ik dit niet verifieren. Voor alle duidelijkheid, ze was wel van plan om weg te gaan met de kids ALVORENS ze mij kende. Wat vind jij? Moet ik hem op de hoogte brengen?

uiteraard kan jij dit niet verifieren....

juist...jij hoort alleen haar versie....dit krijg je dus in dit soort situaties....

je vraagt me wat ik vind, das een moelijke, maar als ik op mijn gevoel af moet gaan, en das eigenlijk altijd wat ik doe...zeg ik nee, het is jou taak niet, om hem op de hoogte te brengen....wat jou taak wel is, en nu ben ik heeeeeel hard, sorry daarvoor...hou je lul in je broek, laat haar afsluiten wat goed is, zonder je daar nog langer in te mengen....het is haar verantwoordelijkheid, echter had jij beter moeten weten....
sorry voor mn hardheid, tis niet meer dan een mening van een buitenstaander....de keus ligt bij jou.....

pallmallwoman

afbeelding van Dirk30

Voila zo denk ik er ook

Voila zo denk ik er ook over!!! Ik moei mij er niet mee. Ik ben er vanaf en het is mijn probleem niet meer. En wat die lul betreft, de relatie ging wel dieper dan alleen maar sex hoor. Of ik beter had moet weten?? Mss wel jah, maar spijt heb ik niet want het was een mooie intensieve tijd waar we beide met plezier naar op terug kijken. Heb ik iets verkeerd gedaan? Nee. Dus nee ik voel mij niet schuldig. Je hardheid wordt op prijs gesteld.

afbeelding van Dirk30

Verleiding

En wat is verleiding groot om die mobiel te pakken en een berichtje te sturen zeker als je als vrienden bent uiteengegaan. Hoe kan je nu iets eindigen dat mooi en goed was? Vandaag een week geleden haar stem gehoord. Ik had gehoopt hier niet meer op deze site terrecht te komen. En toch blijft ze in mn hart. Weer een kutdag voor de boeg.

afbeelding van InDubio

Ik vindt het als vrouw wel

Ik vindt het als vrouw wel iets aantrekkelijks hebben als een man de tijd neemt om zijn verdriet echt te verwerken. Ik heb zoiets dat je dan ook echt gaf om de persoon waarmee de relatie verbroken is. En dat je niet zo een gast bent die van de ene vrouw naar de andere vrouw overspringt. Zoals heel veel mensen doen om maar die leegte optevullen.

Klopt het dat deze vrouw dus een tijdlang een dubbeleven heeft geleidt ? Wil haar niet beoordelen maar is toch ook wel een bep type persoon die daarin in staat is denk ik dan. De enige wat dan het beste is om dit soort mensen niet te geven waardoor ze een reden gaan hebben om tussen die 2 walletjes door te blijven liegen. Laat maar van je horen als je de keus hebt gemaakt dwingt wel een keuze voor je eigen af dan. Heb je iig niet de sorus van gebruikt ze me nou of niet.

afbeelding van Dirk30

@Indubio

Ja het klopt, zij leidde een dubbel leven, een jaar lang. Maar ik denk dat nu bij haar de schrik opduikt omwille van haar kids. Zij staat voor veel zaken alleen he, manlief doet niets. En ik begrijp wel dat een relatie nu ook veel van haar energie vraagt. Int geheim afspreken, opvang voor kids voorzien enzo. En jah, haar man is heel achterdochtig geworden en checkt alles. Ik mag totaal geen contact met haar zoeken ( niet via mobiel, mail, fb, skype....). Wordt allemaal gecheckt. En in het grootste geheim zoekt ze een nieuw app waar ze met haar kids zou gaan wonen. Want hij weet nog van niets dat zij hem gaat verlaten. Ik denk dat het bij iedereen kan gebeuren. Ik zei vroeger ook altijd dat ik niets zou beginnen met een getrouwde vrouw, laat staan 1 met kids. Ik weet ni of ze me heeft "gebruikt". Ik gun haar rust omdat ik geen nare situaties wil creeren. Haar kids is alles voor haar en ik respecteer dat. Maar ik ga zeker ook niet achter haar aanhollen. Ik heb ok mn zegje gedaan maar daar stopt het.

afbeelding van InDubio

Als ik je zo lees ben je n

Als ik je zo lees ben je n goeie gozer. Je gaat er wel uit komen. Hoe moet ik dat trouwens zien, niet verliefd zijn maar jezelf daarin wel voorliegen ? Wilde je te graag ? Als je nl niet echt verliefd op dr was waarom jezelf dan wel een flinke tijd in die positie van 3e wiel zetten ?

afbeelding van Dirk30

Goede vraag InDubio

Heel goede reactie van je Indubio.

Ik denk dat ik inderdaad het te graag wilde. Ik had al lang geen partner meer. Heb al lang geen verliefdheid meer gevoeld. Ik weet nog dat ik tijdens mn relatie me ooit de vraag stelde of "verliefdheid" op je 20e hetzelfde is als verliefdheid op je 40e. Ik wist het antwoord niet maar ik maakte me zelf duidelijk (of misschien wijs) dat zoiets moest groeien. Dus ik dacht: we zullen wel zien! Dat er dus wel een verschil is tss je 20 of 40e. Waarom heb ik me idd op een 3e wiel gezet? Geen idee. Mss mistte ik iets. Het gevoel om niet meer alleen te zijn gaf mij wel een goed gevoel. Het gevoel dat er iemand was die mij graag zag, die naar mij uitkeek om me te zien. Iemand waar ik lief en leed mee kon delen. Ik denk dat zij voor mij meer een maatje was dan een geliefde. Bij haar zat het dieper dan bij mij, da weet ik zeker. Ik heb een hele tijd gedacht: die verliefdheid komt wel, dat moet groeien. Dus jah, ik heb mij een jaar lang iets wijsgemaakt. Ik had het al eens met haar uitgemaakt door een mooie brief te schrijven omdat ik toch voelde dat er iets "niet klopte". Ik heb naar haar toe een wispelturig gedrag vertoond, omdat ik het op het laatste zelf allemaal niet meer wist, maar toch voor mezelf blijven volhouden dat zij de ware was. Het enigste wat ik nu hoop is dat zij rust vind, en dat wij ooit als vrienden eens samen een biertje gaan drinken om over ons verdere leven te gaan vertellen, zonder dat daar weer een relatie mag uit ontstaan.

afbeelding van Dirk30

3 keer dubbele f@ck

Bijna 1 week uit. Tot hiertoe mij goed in stand gehouden door rede. Waren momenten dat ik haar niet mistte. Het ging eigenlijk "te" goed mede omdat ik hier mn verhaal kon doen. Was eigenlijk niet normaal. God wat ging het goed......dacht ik.
Opeens kreeg ik daarstraks onverwacht goed nieuws inzake mn werk. En mn eerste reactie was om haar het goede nieuws te vertellen. "Wacht eens, het was uit, zij wou mij niet meer horen of zien". En opeens kreeg ik de hamer op me kop. Het drong me sinds 1 week echt door. Ik ben der kwijt.... Mijn liefde, mijne maatje waar ik alles tegen kwijt kon, mijn thuis. Mens, voor iemand waar ik nooit verliefd ben op geweest, zit zij toch verdomd diep in mn hart. En dan wil ik er bellen. Maar wat zou ze dan zeggen? "Zet je erover man", "ik ben al over jou", "jeetje, jij kan lullen seg", "laat me met rust". En ik realiseer dat ik net zoals haar ook verder moet. Drie keer dubbele f@ck, IK MIS MIJN MAATJE.

afbeelding van petals

erg is dat he... ik had het

erg is dat he... ik had het ineens deze week weer, na 5 jaar. Had ineens iets wat ik hem wilde vertellen. En dacht ook ineens, dat vanzelfsprekende dat ik met hem had, komt nooit meer terug, er staat nu een mega muur tussen ons in. En had ik bij de ex erna ook nog lang. Dan kreeg ik een nieuwe fiets, wilde ik hem meteen bellen. Pffffff het is een rotgevoel, het zit er automatisch. Gewoon maar hier blijven schrijven hoor, wij lezen het ook, het is niet hetzelfde maar toch gefeliciteerd met het goede nieuws op je werk!

afbeelding van Dirk30

De downfall

En had daarstraks de song op staan "magic" van Coldplay. Man man, dit ging door merg en been en dacht meteen aan onze intieme momenten en geheime afspraakjes. Met de nodige tranen uiteraard. Grrrrrrrrrr. Waarom vandaag?? Ik ben toch zo'n dikke idioot!!!!

afbeelding van petals

probeer zoveel mogelijk in de

probeer zoveel mogelijk in de realiteit te blijven he: met geheime afspraakjes en intieme momenten kom je niet al te ver in een relatie. Als zij niet bereid is om voor jou te kiezen, dan heb je daar weinig aan. En volgens mij zijn er maar weinigen die in een relatie zitten of getrouwd zijn, die uiteindelijk echt voor de ander gaan. Je kunt je heel erg door je verliefde gevoel laten meeslepen, langs beide kanten. Het is lekker spannend en leuk en verliefd en intiem, maar krijgt eigenlijk nooit echt de kans om te 'landen' in de realiteit. Daarvoor moet die ander dan een stap nemen die vaak toch te groot is. En waar een gezin inclusief kinderen dan de dupe van wordt. Probeer dus ook daarnaar te kijken, even een ander muziekje op als dat liedje langskomt.

Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar wel al gevallen in mijn vriendenkring. Zelf 1 keer de verleiding gehad in een periode dat ik overal zelf ook schijt aan had (excuses voor de bewoording ;p) maar blij dat ik er niet aan ben begonnen, volgens mij brengt het niets dan ellende. Als iemand nog bezet is, niet aan beginnen, als iemand zeer recent gescheiden is, ook heel voorzichtig mee zijn. Klinkt allemaal weinig romantisch en passioneel, maar denk dat je in dit soort gevallen maar beter rationeel te werk kunt gaan.

afbeelding van Dirk30

@petals, Je hebt rationeel

@petals,

Je hebt rationeel gezien 100% gelijk. Vroeger zou ik ook zo hebben gereageerd. Maar ik leefde teveel met mn verstand en dacht "foert, ik geef het een kans". Ze gaat weg van haar man met de kids, dat staat vast. Dus voor mij was er wel hoop. Maar dat ze ook mij uitsluit, begrijp ik niet echt, en dan weer wel. Verleiding deze ochtend was weer groot om haar een berichtje te sturen. Gelukkig niet gedaan. Ben ik wel fier op. Want mn principe blijft wel om niet als een hondje achter haar aan te lopen. Of de situatie realistisch was?? Wel, geen idee. Het maakte het er zeker niet gemakkelijker op. In mn hoofdje draait het zot, al die vragen die in me opkomen en waar we waarschijnlijk nooit geen antwoord op gaan krijgen. Heeft ze zich mss laten ompraten door een goede vriendin van haar? Allemaal vraagtekens. Ik hoop dat ik sterk genoeg blijf en geen contact zoek met haar. Gelukkig kan ik hier terrecht om me bloot te leggen.

afbeelding van torn

Afsluiting ?

Heb je überhaupt nog wel gelegenheid gehad om terug te reageren op haar berichtje waarin zij de relatie verbrak ? Iets afsluitende voor jezelf terug te kunnen sturen/zeggen (Afgrijselijke manier trouwens om een relatie te verbreken. Maar soms kunnen mensen gewoon niet anders handelen op dat moment)

afbeelding van Dirk30

@tornJaja hebben we gedaan.

@torn

Jaja hebben we gedaan. Een uurtje later belde ze me op. Ze zag me graag, maar had idd geen energie meer om door te gaan omwille van haar situatie en ging het de komende maanden met haar verhuizing en scheiding veel te druk hebben voor een relatie. En ze had vrees dat haar echtgenoot, waar ze van weg gaat, haar ging betrappen. Plus, ik had het met haar al een keer uitgemaakt. Had dat via brief gedaan maar is daarna uitgepraat geweest. Maar toch zei ze dat die brief is blijven "hangen" al wou ze het daar ook ni helemaal op steken. Voor mij allemaal moeilijk te controleren en te geloven, het leek wel of ze excuses verzon. Ze zei dat ze mss in de toekomst als ze gesettled is, me ging contacteren, misschien. Maar laat ons eerlijk en realistisch zijn he: dat gaat niet gebeuren!!!! Die is over een paar maand al lang over me heen en gaat geen behoefte hebben om me nog eens te horen. Net zoals ik trouwens, daar ben ik ook realistisch in. Gaat enkel aan me denken als een leuke herinnering maar verder??Uiteindelijk heeft ze neergelegd omdat ze het te moeilijk kreeg.

Ik had beter moeten weten want blijf nu gekwetst achter. Nogmaals, stomme idioot die ik ben. Ik had een jaar geleden NEE moeten zeggen. Maar jah, vallen en opstaan zeker?

afbeelding van waterman

Dirk30

Hoi Dirk,

snap je situatie wel een beetje.... Snap ook alle antwoorden, die er hier gegeven worden Knipoog

Ik zou zeggen, zoals altijd....... geef het tijd..... Laat haar haar eigen zaakjes uitzoeken. Haar eigen zaakjes uitvechten. Laat haar haar echte probleem oplossen. Kijk of ze daarna terugkomt. Zij weet ook wel dat er bij haar thuis iets moet gebeuren, maar zij is de enige die dat kan doen. Dat geeft jou tijd en ruimte. Om na te gaan of je echt verliefd was............ Of er misschien andere mensen op je pad komen...... Om te denken over jouw leven........

Als het moet, als jullie naar elkaar op zoek zijn, dan kom je elkaar wel weer tegen. Tot die tijd is er alleen maar chaos.

Heel veel sterkte!!!
Waterman

afbeelding van Dirk30

@waterman

Dag waterman,

Sorry dat ik zo laat reageer op je reactie.

Op dit moment weet ik het zelf niet meer. Zoals je zei, ze gaat veel aan haar hoofd hebben, zeker als ze weg gaat gaan bij haar man, de kinderen onder haar hoede gaat nemen, haar huis verkopen, alle juridische zaken die er bij komen te kijken. Dus ik kan enerzijds begrijpen dat ze zegt dat dit veel energie in beslag neemt. Ze haalde aan dat ze momenteel geen man wilt omdat teveel energie in beslag neemt. En ze haalde ook aan dat ze eens rust wilt. Het zijn argumenten waar ik weinig kan tegen inbrengen. Alleen vind ik het spijtig dat ze op haar afspraak terugkomt. We hadden afgesproken om het kalmer aan te doen, mede omdat haar man heel achterdochtig is geworden en zij in fuctie van de kids niets wil riskeren, maar van een breuk en dat ze me niet meer wil zien, daar ben ik van geschrokken. Ik ga het gewoon moeten accepteren maar het doet nog zeer. Ik wilde echt openlijk met haar een relatie hebben en ik accepteerde haar kinderen. Wij kwamen zelfs heel goed met elkaar overeen. In ons laatste gesprek zei ze dat ze MISSCHIEN daarna wel eens ging contacteren, al was dat niet dat ze dat met overtuiging zei. Dus dat gaat ws wel niet gebeuren. Zoals je zei: alleen maar chaos en onzekerheid......en gemis van mn maatje.

afbeelding van waterman

Hoi Dirk

Weer snap ik wel een beetje wat je aan het zeggen ben.... Misschien....

Maar misschien ben jij op het moment niet de juiste persoon om haar te steunen. Juist omdat jij om haar geeft, en omdat zij misschien ook wel iets om jou geeft. Juist daardoor maak je de chaos op dit moment voor haar misschien groter. Als ik jou lees, dan denk ik dat zij niet tegen je aan het zeggen is: "Rot op, ik wil je niet meer zien". Ze is niet aan het zeggen dat ze je een klootzak vindt, en dat je nooit meer in haar leven mag. Ze is aan het zeggen dat er NU geen ruimte is voor jou in haar leven. Ze heeft andere zaken te doen. Ze snapt haar eigen leven eventjes te weinig. Ze moet eerst zelf pruttelen.

Volgens mij moet jij dit niet persoonlijk opvatten (Jeeeeeeeeemig, wat een moeilijke zin). Volgens mij zoekt zij ruimte voor zichzelf, en gaat dat helaas ten koste van jou. En jij kunt niks anders dan dat accepteren, juist omdat jij er eigenlijk geen rol in speelt. Zij richt zich wel tot jou, maar jij bent op dit moment haar probleem niet. Als jij blijft aandringen, dan wordt je wel haar probleem, dus dat lijkt niet verstandig.

Dus.............................. geef haar effe ruimte................. geef haar effe tijd.......................... Wijs haar niet af, maar haal haar niet aan. Geef het tijd. Ga door met je eigen leven. Als zij je opzoekt, dan merk je dat wel. Maar verwacht niet dat dat morgen al zal zijn.

Herken je dit een beetje?
Waterman

afbeelding van Dirk30

@waterman

Bedankt voor de uitleg.

Ik herken heel goed wat je zegt. Hetgeen wat jij zegt is eigenlijk hetgeen wat het kleine stemmetje in me zegt. Ik neem het idd niet persoonlijk op want ik weet "ze zag me graag" en ik begrijp haar argumenten heel goed. En dat is hetgeen wat ik doe: haar rust GEVEN. En eerlijk gezegd, het geeft mij ook rust wetende dat we geen vijanden zijn zoals bij vele koppels wel gebeurt. Het enigste wat ik heb gedaan na de dag na de breuk is haar een berichtje gestuurd met al hetgeen wat op mn lever lag (niets negatiefs hoor). Dat is nu 2 weken geleden maar heb sindsdien haar met rust gelaten. We zijn als 2 vrienden uiteen gegaan zonder ruzies, ofwatdan ook. En als ik haar nu ga lastig vallen, dan is haar beeld over me heel anders. En dat wil ik ook niet. Zoals je zelf aanhaalt, haar niet afwijzen noch aanhalen. Ze is wel heel gevoelig, dat wel. Zo haalde me laatst aan dat als en alleen als, ze me zou opbellen in de toekomst, ik de telefoon niet mocht opnemen als ik haar niet meer wou. (Vrouwelijke logica. Knipoog .