Valse hoop

afbeelding van Nientjuh1

Ik heb mezelf betrapt dat ik nog best wel wat hoop heb. Te veel eigenlijk. Ik fantaseer nog steeds dat hij ineens inziet dat hij een fout heeft begaan. Stom he? Die gevoelens had ik even uitgeschakeld, maar omdat hij morgen jarig is zit ik steeds aan hem te denken en te bedenken wat voor berichtje ik ga sturen. Zou ik hem mailen of whatsappen? Stiekem wil ik iets sturen waar hij wel op moet antwoorden, maar ik wil niet wanhopig overkomen.

Begrijp me niet verkeerd. Ik weet dat ik hem kwijt ben en we nooit meer samen komen. Dat besef is er echt wel, maar die hoop komt af en toe even om het hoekje kijken. Dan denk ik weer aan die leuke tijd die we hebben gehad:
onze eerste ontmoeting, eerste keer seks, zijn optredens waar ik altijd vooraan stond, naar de film gaan, samen koken, knuffelen op bed, grapjes maken, hij kon me altijd heel verlegen maken terwijl ik dat helemaal niet ben, de filmavonden, dolfinarium, blijdorp, dierenpark antwerpen, steden bezoeken zoals Utrecht, Delft, Leiden, Den Haag, Amsterdam en Rotterdam, naar de Heineken Experience, al die keren uit eten, de avonden in de kroeg, al die biertjes die we samen hebben gedronken, alle concerten/festivals waar we zijn geweest zoals DeWolff, Dotan, Westerpop, Bevrijdingsfestival, Night At The Park en Parkpop, met de hele familie koken en boogschieten, in scheveningen rondlopen, naar Alexandrium, elke keer weer naar de Mediamarkt voor snufjes, hij kon er niet voorbij lopen haha, echt een vent, het parkeren in Kralingse zoom om vervolgens met de metro naar Rotterdam centrum te gaan, zodat we veel goedkoper uit kwamen, samen muziekje luisteren, hij een liedje op zijn gitaar spelen, ik meegaan naar zijn band repetitie, samen uitslapen en dan nog uren in bed knuffelen en natuurlijk de vakantie naar Berlijn.

Ik weet eigenlijk niet wat ik het meeste mis. Alles eigenlijk. Ik moet er niet aan denken, maar het gebeurt. En morgen is hij jarig, dat wordt erg moeilijk. De hele dag denken dat hij een leuke dag heeft en ik er niet deel van uitmaak. Ik had een fles whiskey voor hem, omdat hij dat zo lekker vind. Ik wilde een taart in de vorm van een gitaar maken (gitaart) en ik wilde hem dit weekend mee uit eten nemen.

Volgend weekend zouden we naar Drive Like Maria gaan. Daar gaat hij nu ook zonder mij heen. Het wordt alleen nog maar moeilijker. De frustraties dat hij niks zegt worden ook alleen maar groter. Hoe kan je iemand laten praten zonder dat hij het irritant vind? Ik wil hem niet steeds berichtjes sturen, die negeert hij toch. Zooooo frustrerend!!

afbeelding van Pim56

Verstand en gevoel

Beste Nientjuh1,

Ik snap helemaal waar je doorheen gaat. Mijn relatie eindigde begin januari 2016. In mijn relatie die 1 jaar duurde, waren hoogte- en dieptepunten, helaas kampte mijn ex met een psychische aandoening, dat maakte dat ik bijna constant in een achtbaan zat.
Ondanks dat, ben ik 'kapot geweest' van de breuk en er zijn dagen, dat ik het nog 'te kwaad' heb. Ik ken de gevoelens bij - zoals ook in jouw geval - een verjaardag of andere activiteiten die al waren gepland, echt heel pijnlijk.

Je schrijft: "ik weet dat ik hem kwijt ben en we nooit meer samen komen. Dat besef is er echt wel,", dit besef is je verstand en in dit geval heeft je verstand gelijk.
Je gevoelens zijn echter nog niet zover, jouw gevoelens houden vast aan al de fantastische activiteiten die jullie samen gedaan hebben, je hebt er heel wat opgesomd. Dit herken ik maar al te goed en zoals ik al schreef, ik heb het er soms nog moeilijk mee, met dien verstande, dat mijn fantastische momenten voorkwamen in een destructieve relatie en ik een strijd voerde tussen mijn verstand en mijn gevoel.
Er is niks mee, om goede herinneringen aan een relatie in je hart te bewaren, daar kun je met plezier aan terugdenken, maar tevens gaat je leven ook verder, met nieuwe inzichten, nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen, nieuwe contacten enz.
Probeer hem los te laten, wordt geen 'gevangene van hem', maar stel jezelf weer open, want de rest van je leven begint op dit moment.
Ik weet, het is knetter moeilijk, maar kies bewust voor jezelf, want je bent het waard. Ik heb ook je andere blogs gelezen en ik ervaar dat je een lieve meid bent, met veel mogelijkheden en potenties, die in deze fase van je leven zijn vertroebeld, maar ze zullen weer helder voor je worden.

Ik wens je veel sterkte en wees sterk, jij bent nu het belangrijkste.

Lieve groet, Pim

afbeelding van Nientjuh1

@Pim

Dankjewel voor je berichtje. Denk dat ik dat even nodig had. Wat je allemaal zegt weet ik uiteraard allemaal. Dat zeg ik ook tegen andere in dezelfde fase, maar dat gevoel zit zo in de weg. Soms moet iemand, die er met een nuchtere blik op kijkt, even zeggen hoe het zit. Even terug naar de realiteit.

Ik heb nog heel erg het gevoel alsof het nog niet klaar is tussen ons. En dan bedoel ik niet per se de relatie, maar hoe het geëindigd is, daar kan ik me nog niet bij neerleggen. Helaas.

afbeelding van Ik3000

Lieve Pim, misschien moet je

Lieve Pim, misschien moet je hem helemaal geen appje sturen om zijn verjaardag?
Hij is jou kwijt he...

afbeelding van Ik3000

Lieve Pim, misschien moet je

Lieve Pim, misschien moet je hem helemaal geen appje sturen om zijn verjaardag?
Hij is jou kwijt he...

afbeelding van Pim56

kleine vergissing?

Beste Ik3000,

Ik denk dat jouw reactie bedoeld is voor Nientjuh1.

Groet, Pim

afbeelding van BenIkTeLief

Helaas begrijp ik je maar al

Helaas begrijp ik je maar al te goed.
Die machteloosheid, het rond je mobiel lopen en hopen op misschien toch nog een fijn APP-berichtje. Duizend gedachten hoe het toch nog misschien wel goedkomt, terwijl je diep van binnen weet dat dit nagenoeg kansloos is. Maar doet te veel pijn om dat voor je zelf toe te geven. Ik word helemaal knetter van deze gevoelens, weet ook niet hoe ik er mee om moet gaan.

Ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt, dat hoop ik dan maar.
Gedeelde smart is halve smart, is dan ook zo'n nog een klassieker
Meer kan ik niet echt verzinnen.

Niet echt de beste tips, sorry

afbeelding van Nientjuh1

@beniktelief

Je hoeft echt niet altijd de beste tips te hebben. De verhalen en steun van andere is ook al heel fijn.
Ik kan zelf ook alleen maar uit mijn eigen ervaringen tips geven.

Ik vind het vervelend voor je dat je je zo voelt. Dat gun je niemand natuurlijk.
En het is waar dat de tijd alle wonden heelt. In ieder geval liefdesverdriet.
Maar het ligt er wel heel erg aan hoe je er mee omgaat. Je mag je kut voelen, dat is ook echt wel goed. De tijd nemen om naar je gevoel te luisteren en lekker te janken. Dat moet zeker ook gebeuren, anders negeer je het en komt het later nog harder terug. Dus je hoeft je niet te schamen om te huilen.

Maar naast dat je af en toe de tijd neemt om je kut te voelen, moet je ook proberen weer op 2 benen te staan. Het heeft geen zin om er "zo snel mogelijk" van af te komen. Zoals ik al zei, dan krijg je later die klap. Bij mij gaat het overdag best prima, as 's avonds komt dat rotgevoel weer terug. That sucks.

Het gevoel van iemand terug willen is heel normaal, ik denk dat iedereen die een ongewilde break-up heeft meegemaakt dat gevoel kent. Maar probeer je er niet te veel aan vast te houden. En jezelf de schuld geven kan eigenlijk niet. Helemaal niet in mijn geval (het gebeurt uiteraard vanzelf, daar kan ik niks aan doen), maar hij is degene die nooit met mij heeft gepraat of het heeft willen proberen. Dat is zijn schuld! Hij heeft het zo ver laten komen. Dat had niet hoeven gebeuren denk ik. Ik ben een redelijk persoon. Ik luister goed, dus als hij had gezegd wat hem irriteert of dat er iets miste of whatever had ik dat echt wel begrepen en hadden we samen er iets aan kunnen doen. Maar nee!! Dat heeft meneer niet gedaan. Sorry, wordt nou een beetje pissig weer haha XD

Maar heel goed van je dat je op deze site zit. Als je iets kwijt moet moet je het gewoon schrijven. Van je afschrijven noemen ze dat. Dat werkt, in ieder geval voor eventjes.

Sterkte

afbeelding van BenIkTeLief

Onze verhalen lijken een

Onze verhalen lijken een beetje op elkaar. Waren onze partners maar wat duidelijker geweest, dan hadden we met alle liefde van de wereld er wat aangedaan........ moet je wel een kans krijgen.... Maar waarschijnlijk denken ze wel dat ze die ons gegeven hebben.
De waarheid is relatief.

Maar helaas het is te laat, voor mij dan toch.

Nu maar een beetje proberen te overleven