Ik blijf maar op en neer gaan in de pijn. Het is toch alweer bijna 2 weken uit, maar de pijn is in die 2 weken nauwelijks minder geworden.
Op momenten gaat het heel goed en kan ik het makkelijk aan. Maar dan komen de herinneringen naar boven, al die mooie momenten, ik herinner me haar alleen nog als dat geweldige meisje waar ik verliefd op werd. En dan doet het zo enorm veel pijn, op die momenten kan ik wel janken.

Ik heb nooit geweten dat liefdesverdriet zo'n hel kan zijn.

Ik zit met een verhaal wat ik graag kwijt wil. Maar
eerst moet ik iets over mezelf vertellen. Ik ben 33
jaar en werk in den haag. Ik ben getrouwd met een
prachtige, lieve vrouw en heb een zoontje van 2 jaar
oud.

Ongeveer 1,5 jaar geleden kreeg een nieuwe collega,
laten we haar sannie noemen. En ondanks dat ik haar een
knappe en erg sexy vrouw vond was ik in eerste
instantie nou niet echt gecharmeerd van haar. Ze kon
behoorlijk de arrogante bitch uithangen en omdat
nederlands niet haar moedertaal is ging de communicatie
nou ook niet altijd even soepel.

Een jaar geleden kwam ik, tot mijn grote schrik, door

mijn vrouw weet niet meer wat ze wil
ze heeft de tijd nodig om naar te denken zecht ze
ik heb twee kinderen en ben bang dat ze wil schieden van me en ik ben ban dat ik niet zonder haar kan en ook niet zonder mijn kinderen
ik heb vandaag naar de dokter gebeld voor hulp

want ik weet echt niet meer wat ik moet doen

we hebben ale eens eerder op dit punt gestaan dat we bij elkaar weg zouden gaan
en toen heb ik mijn pols door gesneden
en ben band dat ik weer iets stom ga doen maar dat wil ik niet want ik heb ook nog mijn meiden en daar wil ik voor zijn

maar ik snap mijn vrouw niet

Ben verward. Ken hem nog maar anderhalve maand en hij doet m'n hart sneller kloppen. Weet niet wat ik moet denken. Weet niet wat hij voelt. De ene dag hebben we sex, de volgende dag zegt hij met tranen in zijn ogen dat hij bang is mij te verliezen en gewoon vrienden wil zijn! Een week daarna geeft hij toe iets voor mij te voelen en brengen we opnieuw de nacht samen door. Hij heeft een relatie van 5 jaar achter de rug en is bang zich te binden. Ik durf niet toegeven dat ik iets voor hem voel. Ik denk dat ik van hem hou. We hebben urenlange gesprekken gehad, hij heeft me gevraagd of ik met hem meeging naar Brazilië.

Lost

If roses are meant to be red
And violets to be blue
Why isn't my heart meant for you

My hands longing to touch you
But I can barely breathe
Starry eyes that make me melt
Right in front of me

Lost in this world
I even get lost in this song
And when the lights go down
That is where I'll be found

This music's irresistible
Your voice makes my skin crawl
Innocent and pure
I guess you heard it all before

Mister Inaccessible
Will this ever change
One thing that remains the same
You're still a picture in a frame

Lost in this world
I even get lost in this song

Lost

If roses are meant to be red
And violets to be blue
Why isn't my heart meant for you

My hands longing to touch you
But I can barely breathe
Starry eyes that make me melt
Right in front of me

Lost in this world
I even get lost in this song
And when the lights go down
That is where I'll be found

This music's irresistible
Your voice makes my skin crawl
Innocent and pure
I guess you heard it all before

Mister Inaccessible
Will this ever change
One thing that remains the same
You're still a picture in a frame

Lost in this world
I even get lost in this song

Ik kreeg vanavond weer een mailtje van 'm. Of ik morgen af kan spreken, dat ik 'm ook mag bellen of smsen.
Dus sprak ik 'm op msn aan, hij halde toen de foto weg die hij van z'n vriendin bij msn had staan.
Ik vroeg hem ook waarom hij iemand met een depressie omruilt voor iemand met borderline, als dat zijn reden ervoor was.
Nou ja, hij vroeg zich dus af hoe ik het wist etc.
Hij had haar zelf een paar dgn al niet gesproken, en wou weten wat ze gezegd had.
Hij zei dat het ook niet zo goedging tussen hun.
maar het komt er nu op neer dat we elkaar wel gaan zien... als vrienden, leuke dingen doen, ik voel me er goed bij, ik was ook m'n beste vriend, m'n maatje kwijt.