Zo koninginnedag is weer voorbij.

Ik heb vandaag nog wel aan hem gedacht maar niet zoals eerst niet met die pijn erbij. Dacht nog wel vanmorgen oh vorig jaar liep ik met hem in Amsterdam, maar meteen kwam die gedachte oh ja en we hadden ook nog ruzie vorig jaar op koninginnedag daar in Amsterdam dus echt geweldig was die koninginnedag nou ook weer niet.

Ben net nog wel op stap geweest en dat was wel weer raar dit was de eerste keer dat ik op stap was nadat we uit elkaar zijn gegaan, had hier steeds nog niet de behoefte aan gehad om om stap te gaan maar nu wel ik had er echt zin in en heb lekker gedronken en plezier gehad.

Mijn vriend en ik zijn al bijna een jaar bij elkaar.
Een hele prestatie voor iemand zoals ik, ik zit namelijk hoe zal ik het zeggen, nogal ingewikkeld in elkaar!
Ik weet al een tijdje dat ik BPS heb, en ben meestal dan wel voordurend depressief en dus ook vaak in een slecht humeur.
Heb mijn vriend *ik noem hem even jaap* leren kennen in een periode dat ik erg depressief was.
Hij was er voor me, en ik was/ben smoorverliefd! We kregen al vrij snel een relatie en hij hielp me erg met mijn problemen..
Hij vroeg soms wel dingen van me, die een beetje hoog gegrepen waren, en noemde mijn "ziekte" gewoon een minpuntje.
Ik dacht dat hij er gewoon aan moest wennen, en mij probeerde op te vrolijken met het feit dat ik niet echt "ziek" was!
Maar hoe langer het duurde, hoe meer ik mij ging ergeren aan het feit dat hij het niet horen wilde.
Ik stopte met mijn medicijnen, en heb ontzettend moeten afkicken, want ik was heel erg verslaafd!
Dat had ik voor hem over, ik kwam er immers van aan, en soms was ik zo ziek dat ik niks kon afspreken of alleen maar kon huilen!
Zag onze relatie kapot gaan door mijn schuld, dat ik weer depressief was... maar hij verzekerde mij dat dat nooit zou gebeuren!!!

Vandaag gebeurde het dan toch

Net als meisje25 zit ik dus ook op koninginnedag helemaal alleen!
Het ligt ook wel een klein beetje aan mezelf maar toch..
het is gelukkig al 16.30 en bijna zaterdag en word je niet meer geconfronteerd met feestende mensen! gisteren heb ik HEM nog gebeld, hij moest vandaag werken, maar hij had vrij genomen vandaag, en is met koninginnenacht uitgegaan met zijn vrienden! Ik heb me voorgenomen om hem niet meer te bellen, het kost me veel moeite..maar vandaag kan ik niet eens bellen want ik ga hem echt niet laten weten dat ik met koninginnedag alleen THUIS zit..

Wat een dag! Iedereen is lekker koninginnendag aan het vieren en ik zit dus gewoon thuis! Helemaal alleen thuis op een dag als dit. Sorry maar dan voel je je toch wel ellendig.

M'n ene vriendin is aan het inpakken, ze gaat morgen op vakantie, m'n andere vriendin heeft geen zin om wat te gaan doen. Vanmiddag gaan die 2 naar elkaar toe, maar ik kan helaas niet komen omdat de vorige vriendin van m'n ex daar is en zij wil mij niet zien.

Ja een situatie die ik zelf veroorzaakt heb, maar die zeker vandaag knap lullig is en waar ik dus ontzettend van baal. Gisteren was ik redelijk op weg, kon ik goed m'n gedachten verzetten, maar vandaag wil dat echt niet lukken. En om nou in m'n eentje de stad in te gaan, eer ik bekende mensen heb gevonden ben ik ook weer een halve dag verder.

Ik voel me rot...gisteren ben ik met 2 vrienden, incl. mijn ex, en 2 vriendinnen naar Amsterdam voor koninginnenacht. Ik had er echt onwijs veel zin in en we gingen er echt wat van maken, dacht ik. AJammer genoeg voelde ik me niet heel erg lekker (aankomende verkoudheid en dus keelpijn) Mijn ex was heel vrolijk en lollig en ik deed gezellig mee. Ik voelde me heel goed en er waren helemaal geen spanningen! Totdat er een andere vriendin van een vriendin bijvoegde. Ze is helemaal niet knap, maar wel heel aardig. Toch merkte ik dat ze steeds naar mijn ex toe trok. Dat is echt onwijs frustrerend! Gelukkig merkte ik dat mijn ex redelijk naar mij toe trok. Dat gaf me een goed gevoel. Helaas konden we niet echt een leuke plek vinden en we liepen een beetje te slenteren. Mijn ex heeft net iets aan zijn onderkant van zijn voeten weg laten halen. Na dat lange lopen kreeg hij er onwijs last van. Af en toe steunde hij op mij en hadden we dan eventjes heel goed contact. Ook zocht hij steeds oogcontact. Ik voelde me steeds minder lekker en werd heel erg moe. Ook mijn ex keek steeds zuurder en kon geen stap meer verzetten. Na een tijdje zei hij dat hij het echt niet meer uithield. Ik bood aan om met hem mee te gaan naar huis. Dat vond ie goed. Na een paar trams verder stapte we op de trein. We waren allebei redelijk stil (moe, chagerijnig, keelpijn,...) en ik deed ook geen moeite om een gesprek te beginnen. Af en toe wierp hij me een goedkeurende blik en glimlachte ik weer vriendelijk naar hem.

Het gaat vandaag goed met me, nou vandaag vanavond dan.
Ik had hem een smsje gestuurd of dat hij koninginnedag met me wilde vieren, ik weet het niet goed maar ja toch gedaan, kreeg ik zo'n bot smsje terug als of ik hem al maanden lastig viel, maar zoals iedereen kan lezen heb ik sinds het uit is niet gebeld, gesmst of wat dan ook op de brief van vorige week na.

Ik was natuurlijk boos en verdrietig en heb na een telefoontje met iemand die me de laatste tijd erg goed steunt en bij wie ik altijd mijn verhaal kwijt kan hem gebeld ( met onbekend nummer natuurlijk anders weet hij dat ik het ben ).