Jeetje dit is gewoon echt een rotweekend, ging de week hartstikke goed, gaat het weekend weer gewoon klote.
Lig in mijn bedje en de tranen rollen wederom over mijn wangen ik mis m nu zo erg zit echt over na te denken om m te smsen gewoon ik mis je maar ik mag het niet doen gewoon niet doen.

Daarom maar besloten hier maar weer snel mijn verhaal neer te zetten dan zal het dadelijk wel weer beter gaan ( hoop ik ).

Ik lig maar gewoon weer te malen, zouden ze nog samen zijn, zou hij mij ook missen, waarom laat hij niets van zich horen is hij me nu al vergeten, wat zouden ze gister hebben gedaan en wat gaan ze vandaag doen, zie hij haar wel doordeweeks ( wij zagen elkaar alleen in het weekend ivm de afstand 75 km ), alles wat ik zou willen weten maar ook liever niet omdat het alleen pijn kan doen.

Jeetje wat een irritante zondag zeg! Het is nu 2 weken uit en heb hem dinsdag voor het laatst gesproken. Bel maar hoor lieverd als je er behoefte aan heb zei hij nog voordat ie weg ging. Ja wat heb ik daar aan als hij zelf zegt voorlopig geen contact op te willen nemen met zowel mij als zijn ex. Dus heb mezelf beloofd geen contact meer met hem te zoeken, maar geloof me het is echt zo moeilijk. Iemand een half jaar lang elke dag horen, zien, spreken en nu helemaal niks meer!! 1 grote leegte lijkt het wel. Ik heb zo'n behoefte om hem te horen, hem te zien, maar dat kan gewoon niet. Ik word toch alleen maar boos, of ga weer zitten huilen aan de telefoon. Ik moet het gewoon voorlopig laten rusten, maar het is elke dag weer vechten om niet zijn nummer in te drukken in m'n mobiel.

Het is weer zaterdagavond, een hele week voorbij en op de helft van het weekend.
Vanmorgen werd ik wakker met echt een gemisgevoel, ik keek langs me en daar was het leeg ik lag alleen in mijn bed zoals al enkele weken en toen kwamen de tranen weer.

Op zich is deze week heel erg goed gegaan, niet te veel gehuild een enkele keer maar, op het werk ging het lekker en zelfs donderdagavond en vrijdagavond weggeweest dus ook niet zoveel thuisgezeten.
Maar nu ik hier zo zit naar idols te kijken vind ik het wel weer raar, en komen de tranen toch weer hoog te zitten, al die weken heb ik eerlijk gezegd toch wel gedacht hij komt wel weer terug maar ik heb hem nu 3 weken niet meer gezien en hij heeft al die tijd helemaal niets van zich laten horen, geen excuses niets en dat had ik op zijn minst wel verwacht, ik heb nu ook wel van ja het heeft lang genoeg duurt kom nu maar weer terug maar hij komt niet meer en dat weet ik heel erg goed, maar soms ... dan denk ik dat hij geen contact meer durft op te nemen, de maandag nadat ik HAAR aan de telefoon kreeg heb ik nog een mailtje gestuurd echt zo'n afscheidsmailtje van het is genoeg ik kan dit ook niet meer ik hou van je enz enz en daarna heb ik dus niets meer van me laten horen en misschien dat hij nu denkt zie je wel ze houd toch niet van me, zij vind dit ook het beste want ze laat helemaal niets meer van der horen ... ja dat is dan weer zo'n scenario van me die maar maalt.

FUCK OFF MAN!!!!!!!!! ALS JIJ DIT LEEST MOET JIJ EENS GRONDIG NADENKEN OVER WAT PRIVE IS EN WAT NIET!!!!!!

Weer een week voorbij zonder hem en wéér een weekend voor de deur dat zonder hem zo eindeloos lang duurt.
Voor mijn gevoel deze week wat minder last gehad van gevoelens van verdriet en onmacht dan de week ervoor.
Niet dat het over is, oh nee, maar het mindert langzaam.
Lijkt er dus inderdaad op dat tijd alle wonden zal helen.
Hoewel het op sommige momenten nog wel écht zwaar is... en dat zelfs mijn hond hem mist!
Ineens is "het" er dan weer, zomaar of naar aanleiding van iets wat ik hoor of zie.
De stomste/kleinste dingen doen me aan hem denken: een nummer op de radio, een nieuwtje dat me aan hem doet denken, of waarvan ik denk: oooh, dat moet ik ff aan hem vertellen, 'zijn' auto, of een plantenbak die hij ook had, dingen die we nog samen gepland hadden en die aanstaande maandag op het programma staan, etc!!!Bah, bah, bah!

Wat is nu liefde vraag ik me steeds maar weer af en waar komt het gevoel
vandaan wat ik nog nooit eerder heb ervaren.

1 maand geleden mijn relatie die ik had liep stuk, van mijn kant om gezondheids
redenen om haar en haar dochtertje niet tot last te zijn. Ik had last van spanningen en wist niet waar ze vandaan kwamen, finacieel, relationeel of op het werk. Ik was 4 maanden samen met hun en als ik er nu op terug kijk heb ik iets stuk gemaakt bij ze wat volgens mij niet weer goed te krijgen is.

Ik heb meerdere malen contact proberen te zoeken maar als laaste kreeg ik te horen dat stalking strafbaar is......wat moet je daar nu mee ik stalkte niet ik probeerde alleen mijn goede kant te laten zien en te vertellen dat ik de grootste fout in mijn leven gemaakt had...

het was vandaag echt een rare dag...
ik had vanmiddag een vergadering, toen is mijn mobiel 4 keer over gegaan,met een geheim nummer..en HIJ belt ook altijd met een geheim nummer..

ik kon helaas niet opnemen omdat ik dat stomme overleg zat, en je raadt het al
toen het overleg klaar was, is me telefoon niet meer gegaan..
ik zat gelijk weer te denken, oh stel dat hij het is geweest en dan denkt ie dat ik expres neit opneem, en wat had hij willen zeggen??
maar goed,
ik kwam thuis en keek gelijk in mijn mail, want ik dacht als het bellen niet gelukt is dan probeert hij het misschien via de mail! maar nee geen mail! maar hij zat wel online maar met afwezig erbij, ik had niks tegen hem gezegd en was trots op mezelf..