het was een rare dag, gister via de chat iemand ontmoet was heel gezellig, we hebben ook gebeld en hij klonk heel leuk en zijn foto was heel leuk..we hebben voor woensdagaovnd afgesproken, en even gaf me het een geod gevoel en dacht dat ik HEM zo zou kunnen vergeten..maar ik moet heel de tijd aan hem denken en weet dan ook dat deze nieuwe nooit nu al aan hem zou kunnen tippen..dus nu twijfel ik of ik wel meot afspreken. Vandaag is het zo mooi weer en daar baal ik van, dat is weer een mooie gelegenheid om leuke dingen te gaan doen met HAAR..ik mis hem zo ergggg
elke keer als ik me hotmail open en ik zie dat ik een nieuw bericht heb maakt mijn hart een vreugdensprong en denk dat hij dan gemaild heeft, maaar nee hoor...

Weer een nacht opgezeten
Ik herinner het me nog als de dag van gister...
Bijna een jaar geleden heeft mijn exvriendin het uitgemaakt.
Het was mijn eerste serieuze liefde, ik kwam haar tegen en was opslag verliefd
iedereen kent dat gevoel wel, je kijkt iemand voor de allereerste keer in de ogen en bent
verkocht. Je bent de hele dag in de wolken en kan aan niks anders denken....
Damn wat was ik blij zeg dat ik haar nog voor me gewonnen kreeg ook

Bij haar voelde ik me mezelf en was ik op me gemak.
Met haar had ik niks anders nodig om volledig gelukkig te zijn, zij was mijn zin van het leven

Mis je

Ik word wakker
Het bed is leeg
De stilte voelbaar
En het besef?¢‚Ǩ¬¶
Je bent er niet
't Is over
Dat zei je me nog
Wilde niet, maar moest wel accepteren
Maar het is zwaar
Mis je veel te veel
Nu hier naast me en morgen als je er weer niet bent?¢‚Ǩ¬¶
God, wat mis ik je
Dit is een droom en die komt nooit uit
Een droom die vervaagd
Of niet...?
En ben je echt weg
En kan ik alleen maar voelen
Hoe zeer het doet
Jou te moeten missen vanaf vandaag?¢‚Ǩ¬¶

12-04 2004

Nog 1 dag en dan is het eerste lange weekend uit meerdere voorbij.
Ik moet zeggen vandaag de dag redelijk goed doorgekomen, Pasen gevierd bij mijn zus en gelukkig was heel het gezin er dus dan zijn we al snel met 15 man incl de kleinkinderen en dan krijg ik niet veel tijd om aan hem te denken, ja vorige jaar waren we er samen dus dat doet weer even pijn en mijn kleine neefjes en nichtjes hebben nog helemaal geen idee hoe het allemaal zit dus die vragen nog lekker naar hem maar gelukkig heb ik dan mijn zus die het snel over iets anders heeft.

Gister het smsje niet meer verstuurd mijn oergevoel heeft langer doorgewerkt dan dat ik dacht maar ik moet ook eerlijk bekennen ik gooi het nu dus weer over een andere boeg gewoon niets laten horen dan gaat ie me misschien wel missen.

Na 7 jaar samen hebben we allebei de handdoek in de ring gegooid.
We waren te verbonden en teveel op elkaar gericht. Elkaar verstikt zodat er geen ruimte was voor groei. We wilden niets liever dan de veiligheid en geborgenheid bewaren.
Ik voel nog zo veel voor haar en weet tegelijkertijd ook dat het nu onmogelijk is.
Ik moet eerst zelf groeien.
Het verdriet, de pijn, de alleenheid, het gemis zijn allemaal zo verwarrend.
Zou het liefste willen schreeuwen en de alleenheid niet zo voelen.
Ik weet dat ik haar los moet laten. Wil eigenlijk niets liever dan haar vasthouden.Haar stem horen.
Ons huis moet worden verkocht. Ben daar nu alleen met al mijn herinneringen. Zij is bij haar moeder. Afgesproken dat we alleen nog zakelijk contact hebben om het elkaar niet te moeilijk te maken. Maar ik wil haar bellen en bij haar uithuilen. Zeggen dat ik nog van haar houd. Dat ik nog lang niet klaar ben met haar.

Zaterdagavond idols is op en ik zit met mijn breezertje te kijken ... alleen ...
Diep triest, tranen over mijn wangen voel me echt klote daarom maar besloten om mijn verhaal maar weer even in mijn dagboek te schrijven want hoe raar het klinkt als ik hier weer mijn verhaal heb gezet krijg ik altijd zo'n oergevoel ik kan de wereld aan ik heb hem niet nodig. Dan heb ik echt zoiets van dit komt wel goed met mij en zodra dit oergevoel is afgelopen is het bedtijd en ben ik weer een avond doorgekomen.

Een vriend ( mijn enigste op dit moment ) belde al op ga je mee op stap maar daar ben ik nog helemaal niet aan toe, ging ik eerst lekker voor de lol beetje zuipen en dansen en om 5 uur mijn bed in rollen ga je nu toch vanuit een heel ander standpunt op stap, beetje gedragen want je weet maar nooit wie je tegenkomt misschien een potentiele levenspartner ??? HAHA nog helemaal geen zin in mijn hart behoort nog tot hem.

Ruim een maand geleden gaf hij al te kennen niet met mij verder te willen, de 3 weken erna samen in een soort twijfel-fase gezeten en omdat ik zonodig duidelijkheid wilde heeft hij de knoop doorgehakt, sinds 2 weken is het defintief over, voorbij...
Al die tijd leef ik tussen hoop en verdriet, afgewisseld met boosheid.
En zolang ik in mijn boosheid blijf "hangen", dan gaat het allemaal wel, maar zodra het verdriet weer aan de oppervlakte komt... het doet zo'n zeer!!!
Ik wilde hem helemaal niet kwijt en toch... moet ik zonder hem verder en weet niet eens of ik dat wel wil!
Dagen lijken wel 4 keer zo lang te duren dan normaal en vooral de weekenden zijn eindeloos, althans zo voelt het.