Goed, daar gaan we dan, beetje moeilijk om te kijken waar ik moet gaan beginnen in het hele verhaal. Kweet ook niet wie er allemaal mee kunnen lezen, laat staan, als men dat zou kunnen, wie het dan lezen.

Klinkt gek, maar voor de zekerheid heb ik mijn naam en leeftijd gefingeerd. Dus mocht je een bekende in mij herkennen, dat zou toeval kunnen zijn.

Mochten er idd mensen kunnen meelezen, dan maar wat korte uitleg. Ik ben van nature niet echt open. Mijn verleden heeft me oa geleerd dat je soms beter gesloten kunt blijven en soms ook weer niet. Verleden kun je nooit helemaal achter je laten, immers, lidtekens (en zeker de innerlijke) blijven je hele leven zichtbaar, of je dat nu wil of niet.

Ja, het gaat beter, eindelijk! Maar... nu wordt die vraag helemaal niet meer gesteld. Dit omdat ik al mijn vrienden en familieleden allang en breed heb verteld dat het beter ging, soms zelfs goed. En misschien was dat ook wel zo. Maar dan kwamen die nachten alleen, in het donker in bed. Waar ik bijelkaar uren heb liggen huilen, en aan hem moest denken. Tot ik nu bijna 2 weken geleden op het idee kwam om hier een stuk te posten. En, of je het nu gelooft of niet, het heeft geholpen (thnx serendipity)! In zijn reactie stond precies wat ik van iemand moest horen, dat ik door moest gaan en die jongen moest vergeten.

na 26 jaar gedeumt veel pijn gehad hij is nu 1 jaar huis uit. ikleg nu in scheiding heb het heel moeilijk. ik zoek een volwassen arm.

Op 1 januari vond mijn vriend het tijd om mij te vertellen dat hij is vreemdgegaan met iemand van zijn werk...iemand die ik ook ken.Volgens hem is het een keer gebeurd en hij heeft er spijt van en wil me niet kwijt en uit respekt voor mij vertelde hij het me!
Ik had het liever niet geweten want nu voel ik me behalve boos en verdrietig ook heel erg vies!Ik heb hem het huis uitgetrapt en denk er niet over om nog verder met hem te gaan.Hij zegt dat hij er alles aan wil doen om het goed te maken maar er is niets te doen.Als ik met suggesties kom begint hij al te zuchten.
Ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was en heb alles gegeven wat ik kon, terwijl ik het nodige heb meegemaakt en me had voorgenomen nooit meer iets aan geen enkele man meer zou geven.Toen kwam hij en we hadden het fijn samen.Er was niets waarom hij zou moeten vreemdgaan, hij had alles bij mij.Ik begrijp er dan ook helemaal niets van en ben radeloos verdrietig!Ik vraag me af of ik het hem ooit zou kunnen vergeven.Ik denk dat ik altijd wantrouwig zou blijven en dat is geen basis voor een relatie.Dus de enige manier is een einde aan de relatie te maken.Helaas is mijn kind hierin betrokken want zij is ook van hem gaan houden en nu moet ze weer afscheid nemen van iemand in haar leven!

Bij deze een kort welkom voor alle Patrick Kicken fans die hier langs komen, we hopen dat jullie de site net zo briljant vinden als Patrick en straks met een iets opgewekter gevoel de site weer verlaten.

De redactie wenst iedereen een gelukkig(er) nieuwjaar met hopelijk veel nieuwe liefde, hervonden moed en opluchtende schrijverij.

Hoe kan je iemand los laten om wie je om de 1 of andere reden toch om geeft en verschrikkelijk van houdt maar waar je van weet dat hij je altijd pijn zal blijven doen en je opzij schuift als er een ander is.