Ik heb iemand 2002 ontmoet via de chat, hij had een vriendin ik ben nog getrouwd (lig in scheiding). Ik was net 37 hij 28 het klikte meteen we hadden een paar maanden lol, totdat hij vreemd ging met een ander, we hebben er over gesproken en ik heb het naast mij neergelegd. Het ging uit met zijn vriendin (raar genoeg hielp ik hem op alle mogelijke manieren zodat ze samen bleven) toen het uit was begon hij heel vreemd te doen. Alle vrouwen waren mooi ik was opeens oud en lelijk, ik wist dat hij nooit trouw zou zijn en heb gezegd ga je gang maar niet thuis het eerste wat hij deed was 2 vrouwen thuis uitnodigen "alleen een kus" zei hij.

Ook ik heb er last van..liefdesverdriet. Nooit echt iets gehad maar wel 6 maanden heftig contact. Hij vindt me leuk, maar heeft bindingsangst. We kunnen elkaar niet loslaten, er blijft contact. Meestal door mij veroorzaakt. Ik weet rationeel dat dit niet klopt, maar emotioneel laat het me niet los. Hij blijft in mijn kop. Ik word er gek van.
Op het moment heb ik geen baan, dus ik heb alle tijd om aan hem te denken. Ik slaap s'nachts niet en overdag ben ik zo moe als wat. Niets boeit me, alleen hij. Een smsje laat me glimlachen als een kind, laat staan een telefoontje. Heeft iemand tips?

Al weer bijna een jaar voorbij sinds zij een einde aan onze relatie maakte.Een moeilijk jaar achter de rug met veel janken en een vervelend
eenzaamheidsgevoel wat maar steeds sterker wordt.

Twee jaar geleden is het allemaal begonnen.Een nieuwe vrouwelijke collega kwam bij ons bedrijf "ons team" versterken.In het begin was zij nog gewoon een leuke collega voor me, die wel veel met me praatte en vaak naar me toe kwam, maar ik zocht daar eigenlijk niks achter.Er waren van mijn kant nog niet echte gevoelens.Totdat we, bij een afscheid van een collega, wat meer persoonlijke dingen bespraken (hobbies, gevoelens, verleden etc...).

Een jaar geleden ging het uit met mijn vorige vriend na 5 maanden... we hadden vaak ruzie en we ergerden ons aan elkaar... ik zat ook in een erg moeilijke periode en ik vond dat hij mij nooit steunde wanneer dat nodig was. Hij weet dat aan de grote afstand tussen ons (150 km) ik weet dat aan een gebrek aan interesse.
In het begin had ik niet eens zoveel liefdesverdriet. Natuurlijk, het was niet leuk ofzo, maar wel beter...
Na een week of 3 was hij al volop aan het rondkijken en over de breuk heen. Toen begon juist de ellende voor mij, ik kreeg daardoor alleen maar meer verdriet. Was ik zo weinig waard dat hij zo maar verderging?

Ik zit dus met hetvolgende Ik ben Joachim, 16 jaar nu en werd 3,5 jaar geleden verliefd op Vanessa, 19 nu.Ze is mijn allerbeste vriendin en ik haar allerbeste vriend.Toen ik zei dat ik verliefd op haar was zei ze dat ze gewoon goeie vrienden wou blijven.We konden er zeer open over praten en eigenlijk heeft het onze vriendschapsband versterkt, wat eigenlijk wel raar is.Nu het laatste jaar zegt dat ze ooit iets met me wil en dat ze ervan droomt mij haar liefde te geven, maar dat ze er nog niet klaar voor is.Ik geloof dit echter, volgens mij zouden we al lang iets gehad hebben als ze me echt zag zitten en nog redenen genoeg denk ik om daar niet in te geloven.Mijn liefde voor haar is nog altijd minstens even sterk als in het begin, het is een gevoel waar geen einde aan lijkt te komen.Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik zou graag op haar wachten maar het risico dat het niets wordt en ze me dan heel hard zal kwetsen lijkt me te groot..Ik weet het gewoon niet meer, ik weet gewoon dat ik zielsveel van haar hou en dat ik niemand anders dan haar wil.Wel even verduidelijken, ze is 19 , maar biologisch is ze 16 ongeveer, ze gedraagt zich ernaar en trekt ook met deze groep van mensen op..Zelf is ze single, ook ik ben single ..

Hallo mensen ik ben nieuw hier
Ik zit al een hele tijd met liefdesverdriet
Ik ben smoorverliefd geweest op een Nederlandse jongen en zelf ben ik
turks.
We leerden elkaar kennen als collega's.
We vielen meteen als een blok voorelkaar.
Maar het is nooit echt wat geworden tussen ons.
Maar toch hebben we iets speciaals met elkaar gedeeld. AL was het maar
een telefoontje, een warme blik, hoe hij mij overal opzocht, hoe hij
de zenuwen kreeg als ik in de buurt was, hoe hij naar me keek.
Maar deze jongen gaf nooit hoogte van zichzelf.
Hij vertelde me wel hoe geweldig hij me vond maar de rest kwam nooit.