Verscheurd door gevoel en verstand

afbeelding van verlorenhoop

Ik wil graag het volgende kwijt waar ik het tot op heden erg moeilijk mee heb.

Ik ga proberen aan te geven hoe de situatie is en neem mij alvast niet kwalijk voor de behoorlijke lap tekst:

Mijn ex vriendin en ik (man) zijn nu ongeveer 4 maanden geleden uit elkaar gegaan na een relatie van 5 jaar. Zij heeft een zoontje van bijna 9 waar ik 5 jaar lang stiefvader voor ben geweest. Zij heeft de relatie beëindigd vanwege de enorme ruzies die wij met elkaar hebben gehad. Onze relatie was erg gepassioneerd en heftig maar ook erg liefdevol. We hebben nu ongeveer 9 maanden geleden een huis gekocht en zijn daar ook druk mee bezig geweest en ook het laatste half jaar samen met veel overgave bezig geweest om zwanger te worden. Dit is nu door de relatiebreuk allemaal weg en ik merk dat ik er wel heel erg veel moeite mee heb om het los en achter mij te laten. In de periode dat het uit is hebben we elkaar nog wel een paar keer gezien vanwege ons koophuis , zijn zelfs een dag samen weg geweest op een leuk uitje. Die dag was erg leuk maar ook wel frustrerend omdat ik nog zo veel gevoelens voor haar heb. Nadat ze het uitgemaakt heeft lijkt het wel alsof ze haar gevoelens voor mij helemaal heeft uitgeschakeld. Omdat alles zo'n impact op ons heeft gehad heb ik ook hulp gezocht van een psycholoog. Hier heb ik veel over mijzelf geleerd en werd er een spiegel voorgehouden wat behoorlijk confronterend is geweest maar ook erg verhelderend. Ik heb na vele sessies de ingesleten patronen doorbroken en hierdoor ook een beter mens geworden. Door de technieken die geleerd heb ben ik ook veel beter in staat om ervoor te zorgen dat ruzies niet meer zo heftig worden en compromissen te sluiten. Het zal altijd een continue proces zijn en ik ben ook niet ineens een ander mens geworden, maar heb wel veel geleerd en de scherpe kanten van mijn persoonlijkheid afgehaald. Helaas geeft mijn ex aan dat ze mij niet vertrouwd en het niet gelooft. Ze denkt dat ik toch wel terugval in de oude patronen dus ziet een verzoening niet reëel zijn, alleen zegt ze het mij niet in die woorden. Ik moet het tussen de regels doorlezen. Ze heeft me vaak via whatsapp benader waarin ze heel erg kwaad en boos op mij is, waar ik alleen met begrip op heb gereageerd, d.w.z. niet meer meegaan in de ruzies en woorden die er gezegd worden wat haar vaak nog bozer maakte. De gewenning was natuurlijk dat we dan beide ruzie zouden maken maar nu werd het eenzijdig en dat was voor haar natuurlijk ook wel vreemd.

Maar er zijn door haar en anderen de volgende opmerkingen gemaakt waar ik niet zo veel van snap en hopelijk kan iemand mij hierbij helpen. Ik weet dat het waarschijnlijk stom was om het aan haar te vragen maar ja de gevoelens en emoties in mijn hoofd en hart razen als een storm door mij heen:

Ik heb aan haar gevraagd of ze nog van me houdt dan zegt ze dat ik dat wel moet weten en dat daar niet om gaat. Op de vraag of ze mij ook mist dan zegt ze dat ik dat niet moet vragen. Ze geeft aan dat ze sterk moet zijn voor haar zelf en haar zoon. Op facebook staat nog steeds dat wij een relatie hebben, ook alle foto's staan er nog steeds op zelfs degene waarop we samen kussen. Heb haar dit ook gezegd omdat ik dat wel vreemd vond dat ze dit allemaal liet staan terwijl ze de relatie verbroken heeft, maar haar antwoord was dat ik het er dan maar moest afhalen en zij dit niet doet. Zelfs gezamenlijke vrienden gaven aan dat de kans heel groot is dat we weer bij elkaar kunnen komen maar het beste voor ons is om ieder ons eigen weg te gaan, wij konden namelijk water en vuur zijn naar elkaar. Ook zei ze dat als het aan haar had gelegen dat we dan nog een relatie hadden gehad. Als we elkaar tijdens het uitgaan tegen komen dan negeert ze mij en doet bijna alsof ik lucht ben. Dat is wel pijnlijk en blijft moeilijk te bevatten.

Nu staan we beiden op een splitsing en heb haar nog een brief gestuurd waarin ik mijn oprechte excuses heb gemaakt voor mijn aandeel aan wat er mis is gegaan in onze relatie en wat ik in de afgelopen maanden allemaal geleerd heb door zelfreflectie met behulp van mijn psycholoog. Ook al mijn gevoelens die ik nog steeds voor haar en haar zoon voel heb ik aangegeven. Dit was geen smeek- of verwijtende brief, maar een brief waarin ik mijn verantwoordelijkheid neem en dat we keuzes moeten maken voor de toekomst met het huis etc. Maar ook laten zien waarom ik verliefd op haar werd en alles wat zij voor mij betekend. Ik heb in de brief ook een de mogelijkheid gegeven om samen een nieuwe start te maken. D.w.z. niet doorgaan met het oppakken van de relatie die we hadden maar een nieuwe start maken met alles wat we geleerd hebben waardoor het verkeerd is gegaan en goed met elkaar blijven communiceren. De reactie die ik kreeg was dat ik haar heb gevraagd om een 2e kans en dat ik wel wist dat dat niet kan. Ik had gehoopt op een wat uitgebreidere reactie omdat een verzoening alleen een mogelijkheid zou kunnen zijn maar dit niet de hoofd intentie was van mijn brief.

Maar ik ben nu eigenlijk nog niet echt verder en blijf mezelf afvragen of ze nou wel of geen gevoelens meer voor mij heeft en of we nu wel door moeten zetten met de verkoop van het huis, want die stap word niet gemaakt.

Ik mis haar en haar zoon enorm veel en het verscheurt mij van binnen. Ik word als het ware heen en weer geslingerd door verstand en gevoel. Doorgaan met vechten of opgeven...

afbeelding van waterman

Hoi Verlorenhoop

Ik vind dat jij dappere pogingen doet te snappen wat er aan de hand is, en jouw rol daarin te zien. Uit jouw verhaaltje lees ik dat jullie wel een passionele relatie hadden, maar ook heel vaak op elkaar botsten. Zo vaak, dat het uiteindelijk tot een breuk geleid heeft. Bijzonder pijnlijk voor jou, bijzonder pijnlijk voor haar. De schade is nu zo groot, dat er waarschijnlijk nu geen goed gesprek mogelijk is. Dat merk je zelf waarschijnlijk nu ook.

Het wantrouwen bij haar is ook groot. Of dat terecht is, dat weet ik natuurlijk helemaal niet, maar er is aan haar kant veel wantrouwen. Dat neem je niet zomaar weg, natuurlijk, dat gaat om de daden, niet om de woorden.

Ik denk dat je effe afstand moet nemen. Niet moet proberen te communiceren met haar, geen contact zoeken met haar. De ergste onrust moet weg, de ergste pijn moet weg. Zolang die er zijn, is er GEEN goed gesprek mogelijk. Echt niet. Teveel emotie, te veel pijn..... Dus weg daar, weg daar, weg daar. Totdat er weer rust is. Bij jou. En dan heel voorzichtig polsen of er met haar gepraat kan worden. Over wat er fout ging, hoe jullie tegenover elkaar stonden, hoe jullie tegenover elkaar staan. Geen verwijten, geen beschuldigingen. Maar proberen te snappen hoe die andere persoon in elkaar zit, wat haar/hem beweegt en emotioneert. Maar nu niet. Nu lukt dat nog niet. Rust zoeken, zelf nadenken.

Echt echt echt.....

Heel veel sterkte
Waterman

afbeelding van verlorenhoop

Waterman

Bedankt voor je woorden. Het klopt dat ik haar met rust moet laten en haar de ruimte en liefde geef die ze nodig heeft. Daarnaast veel moet nadenken over de situatie. Ik neem ook geen contact met haar op. Af en toe vraagt zij mij wel eens wat over financiën of over het huis dan reageer ik wel, want deze verantwoordelijkheden ga ik niet uit de weg. Merk de laatste tijd wel dat ze veel en lang online is op Facebook of whatsapp en dat zorgt soms wel voor onzekerheid aan mijn kant. Zou ze al met andere mannen bezig zijn... Is nu 4 maanden verder en weinig emotie of uiting van gevoelens van haar naar mij. Maar goed die gedachten moet ik maar ombuigen en als ze het wel doet dan heb ik er toch geen controle over. Ik vertrouw haar zoals ze is, dat legt de weg open om mij ook weer te kunnen vertrouwen. Daden zeggen zeker meer dan woorden. Dus mijn woorden en beloftes die ik maak zet ik dan ook in daden om. Hopelijk kunnen we over een tijd weer met elkaar een poging wagen om met elkaar te praten. Zou ik erg fijn vinden. Nu radiostilte.

Nogmaals bedankt voor je woorden. Het sterkt mij in mijn effort.

afbeelding van waterman

Hoi VerlorenHoop

Citaat:

Zou ze al met andere mannen bezig zijn... Is nu 4 maanden verder en weinig emotie of uiting van gevoelens van haar naar mij.

Eigenlijk moet je je daar gewoon niet mee bezig houden, nu. Facebook en dat soort moeilijke zaken. Eigenlijk moet je alleen maar kijken of ze terugkomt naar jou, en of jullie dan verder kunnen/willen. Als zij je nu al vergeten blijkt te zijn, dan gaat dat dus niet meer lukken. Maar laat haar eventjes, en wacht even af of ze naar jou terugkomt..... Anders geeft het alleen maar weer meer onrust, bij jou. Ga even je eigen gangetje. Het is immers uit, toch?

Eventjes afwachten of ze wat later toch wil praten, en daarna omdraaien en niet meer omkijken.

Waterman

afbeelding van verlorenhoop

Waterman

Ja klopt, ik moet me daar ook helemaal niet mee bezig houden. Maar in deze tijd van sociale media kan je er niet altijd om heen. Het zou wel zonde zijn als ze mij al vergeten zou zijn aangezien we 4 maanden geleden nog bezig waren om zwanger te worden. Maar goed als het gevoel weg is dan is het weg toch.. Je hebt gelijk, het is uit en ik moet mijn aandacht ook op mezelf richten en wie weet komt het contact wel weer en anderzijds heb ik mijn best gedaan en zijn we al een stuk verder in het herstel. We zullen zien hoe het gaat maar voor mijn gevoel heb ik nog niet alles gegeven, dus ik kan haar nog niet opgeven. Ze stuurt me net weer een berichtje over het huis dus ga maar bedenken wat ik ga zeggen. Komt vast wel goed met mij.

afbeelding van waterman

Citaat:Het zou wel zonde

Citaat:

Het zou wel zonde zijn als ze mij al vergeten zou zijn aangezien we 4 maanden geleden nog bezig waren om zwanger te worden.

Ja he....... Soms moet je gewoon gaan accepteren dat het niet loopt, he.............. En accepteren is dan de makkelijkste, snelste en meest respectvolle manier uit de ellende.

Ik hoop heel erg dat jullie hier nog een keer over kunnen praten. Ik denk alleen dat als de emoties nog te hoog oplopen dat praten niet goed lukt.

afbeelding van hortensia

@verlorenhoop

Ik wil je even zeggen dat ik het heel knap van je vind , dat jij zo hard je best hebt gedaan om hulp te zoeken en te willen veranderen .
Eigenlijk denk ik ook dat het wantrouwen van haar is , want wees eerlijk, de herinneringen zijn daar en nieuwe zijn nog niet gemaakt. Het is natuurlijk ook heel moeilijk voor haar om meteen weer in het diepe te springen en ik denk ook dat ze in het belang van haar zoon ook voorzichtig is .
Jij bent veranderd , maar iemand die moeite heeft met het gedrag in het verleden van de ander , wil ergens garanties .... en niemand kan die geven, ook jij niet . Hoe kun je iemand garantie geven dat alles anders is /wordt nu?
Misschien door heel voorzichtig op te bouwen, misschien kunnen jullie weer eens samen een uitje ondernemen, of neem haar mee uit eten. Alleen door wel in contact te blijven kan ze zien dat jij wel bent veranderd. Maar wel voorzichtig opbouwen . De liefde is blijkbaar nog aanwezig tussen jullie en dat is toch wel heel belangrijk, misschien dat die liefde wint van haar wantrouwen en ze het nog een kans wil geven.
Misschien helpt het ook om te vertellen waar je spijt van hebt , misschien dingen die je hebt gezegd of hebt gedaan en dat je nu inziet waarom dat niet oke was , uit kunt leggen wat je bezielde en het daar zelf ook moeilijk mee hebt dat je dat hebt gedaan/.gezegd . Dergelijke ruzies in de toekomst niet meer op die manier zullen voorkomen .

Het is nu 4 maanden geleden ik denk zelf dat de ergste scherpe randjes er nu wel af zijn en jullie misschien weer eens voorzichtig in gesprek moeten komen , niet via whats app natuurlijk ...gewoon in real .

afbeelding van verlorenhoop

@Hortensia

Dank je voor je bemoedigende woorden en ja ik doe ook met alles mijn stinkende best om van mijzelf een betere man te maken. Ja haar wantrouwen is nog steeds duidelijk aanwezig. Ze geloofd op dit moment ook nog niet echt dat ik verander. Hoe moeilijk dat ook klinkt als ik al 4 maanden voor mijn gezin aan het vechten ben. En het klopt dat er geen nieuwe herinneringen zijn gemaakt dus de oude blijven gehandhaaft. Ik begrijp haar motivatie ook dat ze juist nu sterkt moet zijn voor haarzelf en haar zoontje en dat de ruzies reden genoeg waren voor haar om het gezinsleven te verbreken. Dat zal ook een erg moeilijke en pijnlijke beslissing voor haar zijn geweest. En nee ik kan geen garanties geven. Ik heb ook aangegeven dat ik niet kan beloven dat we nooit meer ruzies of onenigheid zullen hebben maar wel dat we het beter uit kunnen praten en het niet meer zo hoog op laten lopen en te denken in oplossingen en compromissen door de vele technieken die ik geleerd heb van mijn psycholoog en door mijn eigen inzichten. Ja voorzichtig opbouwen is een goed gegeven en geef haar ook haar rust om alles een plekje te geven. Ik heb haar onlangs nog voorgesteld om voor haar en haar zoon te koken en hun lekkerste gerechtje te maken. Het enige wat ik daarop terug kreeg was dat ze het niet verstandig vond en ja dat accepteer ik dan en is het dus nog te vroeg, laat staan dat we een uitje kunnen plannen om leuke herinneringen aan te maken. Ik heb haar ook aangegeven dat ik erg veel spijt heb van alle dingen die in onze relatie zijn misgelopen waar ik een aandeel in had. Dwz niet onderdanig of alle schuld op me te nemen maar wel mijn verantwoordelijkheden.

We hebben nog wel eens contact via whatsapp, maar dat is alleen over het huis of financiën. En dan neemt zij het initiatief daarvoor. Want ik heb beloofd haar met rust te laten. Ik reageer dan ook netjes en duidelijk on topic, maar oh wat zou ik graag meer willen zeggen. Zoals dat ik haar en haar zoontje enorm mis en dat ik nog zo veel van haar hou. Maar weet ook wel als ik dat zou zeggen dat dat als irritatie wordt ervaren en de afstand nog groter maakt. Zoals ik ook al tegen waterman zei zit zijn nu constant op facebook en whatsapp en weet dat ik mij daar helemaal niets van moet aantrekken maar ben er zo huiverig voor dat ik zo enorm veel moeite aan het doen ben om ons gezin te redden en zij al haar aandacht aan iemand anders aan het geven is. Bah af en toe steekt onzekerheid de kop op..

Dus blijf kansen creëren om haar in real life te zien, maar daar is zij nog heel afhoudend in en ze vind het ook moeilijk voor haar zoontje om mij te zien. Want ze wil natuurlijk het liefste dat hij zich niet weer gaat hechten aan mij terwijl ik dan weer weg moet en niet kan blijven. Hij geeft ook aan dat hij me erg mist en dat breekt mijn hart..

afbeelding van waterman

VerlorenHoop

Effe een heel moeilijk verhaaltje, hoor.....

Citaat:

Ja voorzichtig opbouwen is een goed gegeven en geef haar ook haar rust om alles een plekje te geven.

Hier ben ik het HELEMAAL mee eens, he. Maar dat dacht je wel Knipoog

Citaat:

Ik begrijp haar motivatie ook dat ze juist nu sterkt moet zijn voor haarzelf en haar zoontje en dat de ruzies reden genoeg waren voor haar om het gezinsleven te verbreken. Dat zal ook een erg moeilijke en pijnlijke beslissing voor haar zijn geweest. En nee ik kan geen garanties geven.

OK.... goed.....

Citaat:

Ik heb ook aangegeven dat ik niet kan beloven dat we nooit meer ruzies of onenigheid zullen hebben maar wel dat we het beter uit kunnen praten en het niet meer zo hoog op laten lopen en te denken in oplossingen en compromissen door de vele technieken die ik geleerd heb van mijn psycholoog en door mijn eigen inzichten.

Oei oei oei.... pas op.... Je bent erg met haar aan het communiceren, op deze manier.... Misschien haar even met rust laten. Laat haar maar eventjes zelf pruttelen. Ze heeft echt input genoeg van je gehad. Ze moet nu zelf nadenken, en jij moet haar die ruimte geven.

Citaat:

Ik heb haar onlangs nog voorgesteld om voor haar en haar zoon te koken en hun lekkerste gerechtje te maken. Het enige wat ik daarop terug kreeg was dat ze het niet verstandig vond en ja dat accepteer ik dan en is het dus nog te vroeg, laat staan dat we een uitje kunnen plannen om leuke herinneringen aan te maken.

Ik denk dat je dit nu niet moet doen. Hoe goed je het ook bedoelt, ik denk dat je het eventjes achterwege moet laten. Echt, zij moet nadenken. Dit is niet de fase waarin je haar moet versieren, en leuke dingen voor haar moet bedenken, volgens mij. Volgens mij is dit de fase waarin je haar moet laten nadenken. De broedende kip, die niet gestoord mag worden, zoiets....

Ik zou erg terughoudend zijn met contact. Ook met de goedbedoelde, en lieve initiatieven van jouw kant.

Waterman