Vier weken vrijgezel.

afbeelding van 073

Vandaag (donderdag) is het vier weken geleden dat zij het uitmaakte. Hoe is t nu met me?

Het ging eigenlijk best goed de laatste tijd, sinds ze haar spullen weg heeft gehaald uit ons appartement. Ik weet dat het beter is dat het uit is. Een relatie met haar zou op dit moment gewoon onmogelijk zijn geweest. Daar is er te veel voor gebeurd en vooral veranderd (bij haar). Ben niet kwaad op haar, maar verwijt haar wel hoe ze me behandeld heeft het laatste halve jaar. Hoewel ik daar ook wel weer begrip voor kan opbrengen (ik weet namelijk als geen ander hoe ze in elkaar zit).
Maar eigenlijk viel het missen wel mee de laatste anderhalve week. Ook niet meer echt gesproken (slechts een kort gesprekje), heb haar zelf uit mijn msn gehaald. Ik merk wel dat ik haar dingetjes op internet (hyves, facebook, forum etc) steeds weer op zoek, meerdere malen per dag. Alsof ik zelf nog niet helemaal besef dat het echt over is. Dat laatste beetje houvast aan haar dat ik niet los kan laten ofzo. Terwijl er niet echt iets boeiend gebeurd op die dingen. Een keer heb ik moeten lezen over jongens met wie ze gezoend had. Dat was het enige wat ze op dat forum nog postte.. beetje raar, want ze weet goed dat ik dat lees. Heb haar ook gezegd dat ik het van erg weinig respect vind getuigen.. daarna niets meer gelezen.
Verder.. maak ik me nog wel een beetje zorgen om haar. Ze is nu bezig een groot avontuur te beleven en dat is op zich wel goed voor haar ontwikkeling. Maar haar toekomst is zo onzeker. Terwijl ze al zoveel onzekerheid heeft gehad in haar leven. Maar daar heeft ze dit keer helemaal zelf voor gekozen, want bij mij had ze alle zekerheid van de wereld. Hoop dat ze wel heel erg gelukkig wordt later (met zichzelf), maar zou het niet erg vinden als ze nu ff flink haar kop zou stoten (wraak!).

Het heeft gewoon niet zo mogen zijn. Het is beter dat het uit is en ik zal weer een ander tegen gaan komen, ooit... Maar het gevoel blijft knagen.. We hebben 6 jaar iets gehad, waarvan 5,5 echt super waren. Maar ik wilde nog zoveel meer met haar doen en beleven. Zie nog steeds overal kleine dingetjes die ik voor haar zou willen kopen, dingen die ik met haar zou willen doen. Het maatje mis ik enorm. Degene voor wie ik iets extra's kan doen, bij wie ik alles kwijt kon. Aan wie ik een vluchtige kus kon geven in het voorbij gaan. Tegen wie ik lekker aan kon kruipen als ik weer eens te laat naar bed ging. Een spontane knuffel als ik haar zie.
Het is heel raar. Vandaag bijvoorbeeld een wii gekocht.. allemaal heel leuk. Maar ik zou hem zo graag met haar delen, samen met haar die spelletjes spelen. Dat gevoel knaagt. Of misschien niet zozeer het gevoel met haar, maar gewoon met iemand. Het is toch echt anders met familie of vrienden.

En het is ook niet zo dat ik niet alleen kan zijn, ik weet van mezelf dat ik dat heel goed kan. Ben een echte huismus, kan mezelf makkelijk een hele dag vermaken met vanalles in huis. Maar bijna de hele dag blijft er zo'n onbestemd onderbuikgevoel hangen. Niet continu. Als ik flink bezig ben of echt met iemand aan het praten (of msn'en) ben, dan is 't er niet.
Kortom, mijn doel voor mezelf wordt nu echt dat ik niet in de ledigheid ga vallen die op de loer ligt. Heb alle vrije tijd van de wereld (een 8 tot 5-baan zou beter voor me zijn nu), maar ik laat alles liggen. In huis is nog genoeg te doen en ik moet mijn scriptie afronden. Genoeg vrienden en mensen met wie ik wil afspreken. En niet zo laat opblijven als nu!
Allemaal dingen waar ik mee aan de slag moet gaan. Dan pas kan ik echt een goed leven opbouwen na 'haar'. En ik weet zeker dat ik het kan, alleen nu het doen nog.

Dit verhaal heeft niet alles meer te maken met ldvd. Onderbuikgevoel hangt er nog. Maar dat wordt ook deels veroorzaakt door de ledigheid waar ik mijn laatste dagen mee gevuld heb. Dat moet echt anders, dan zal 'zij' vanzelf ook steeds meer afgesloten worden.
Nu de daden nog bij de woorden voegen, ook al ben ik nog zo gedemotiveerd voor mijn studie (moet het alleen afronden, dan kan ik bij een bedrijf door waar ik nu al werk). Het is gewoon fijn om het af en toe van je af te kunnen schrijven. Glimlach

afbeelding van emotional

onderbuikgevoel zal wel ff blijven

Ja, het is nu echt moeilijk. Onderbuikgevoel zal waarschijnlijk nog wel even blijven hangen. Je leeft natuurlijk nog steeds met haar in je gedachten. Als je dingen koopt of zo. Ik ken dat wel. Denk nu ook vaak als ik iets zie: Dat had ze wel mooi gevonden. En 4 weken is vrij kort. Wel goed hoor, met vrienden afspreken. Is een goede afleiding, in ieder geval niet in een isolement vervallen. Wat dat lang opblijven betreft, daar maak ik mezelf ook vaak schuldig aan. Heeft wel een voordeel, je valt dan wel meteen in slaap zonder veel te piekeren Knipoog

Trouwens, je zei dat je nu gedemotiveerd bent voor je studie. Ik heb eens een relatie gehad die net twee maanden voor mijn examen stuk ging. Had er toen echt geen zin meer in maar was met een 9 ervoor geslaagd! Heb toen alle woede en frustratie in de studie gegooid. Ook een manier van wraak nemen Knipoog
Dus zet hem op! Rond de studie goed af! Heel veel succes en ook sterkte. En inderdaad, fijn om af en toe van je af te schrijven. doe ik ook en lucht echt op Glimlach

afbeelding van Steef71

Ik zit in een soortgelijke

Ik zit in een soortgelijke situatie, alleen 4 weken verder. Ik wil je niet ongerust maken, maar houd rekening met een (tijdelijke) terugval. Je hart is na 4 weken nog niet zover als je verstand.
Je hebt ongetwijfeld mooie jaren met haar gehad, maar probeer haar niet te idealiseren. Sterkte !