Poeh, wat een heftig verhaal........ Maar er een ding waar ik even de nadruk op wil leggen:

Je hebt HEM gevraagd of je denkt dat jullie toekomst hebben. Maar heb je het jezelf wel eens gevraagd? Of JIJ denkt dat jullie toekomst hebben? En wat is jouw antwoord? Denk je dat jullie samen toekomst hebben? Waar baseer je dat op? Op (valse) hoop en (valse) beloften? Of op werkelijke, stevige, acceptabele feitjes? Of denk je eigenlijk dat jullie geen toekomst hebben? Waarom ga je dan niet voor jezelf zorgen? Laat je hem achter je? Omdat dat beter is? Voor jou?

Ik kwam dit plaatje tegen. Misschien geldt dit eigenlijk wel voor jou....

Laat hem los. Ga eerst voor jezelf zorgen. Dat jij jezelf op de been houdt. En kijk dan of er mensen zijn die je in je leven wilt. Die je verrijken, maar het niet moeilijker maken. Anders is het het niet waard. Echt niet.

Sterkte
Waterman

ik ben echt helemaal stuk, ik weet dat ik veel dingen heb waar ik aan moet werken, maar samen... ik weet dat ik het prima alleen kan redden, maar ik wil het niet alleen, ik wil het met hem.

hij is mijn grote liefde, de papa van mijn kleine lieve kindje..en toen we weer opnieuw probeerde ging alles ook super.. tot ik met hem moest samenwonen tot mijn huis klaar was na die h
heftige gebeurtenis.

ik ben na die gebeurtenis direct bij mijn psycholoog gaan praten, maar van de gebeurtenis, het bij hem intrekken.. had ik soms weer moeite met het onder controle houden van mijn emoties.. ik heb toen gevraagd of we konden praten, omdat ik voelde dat we weer even meer afstand moesten nemen, maar er was geen tijd voor een gesprek, hij werkte overdag ik s avonds, en zo kregen we ruzie... en hij besluit meteen dat het definitief is, dat niks meer werkt..

ik weet dat hij van me houdt, maar hij denkt alleen aan de praktische zaken... waar ik de eerste keer nog hoop had, is dat nu niet..

wanr ja, hij komt echt niet voor een tweede keer terug.. hij verteld echt niet voor een tweede keer aan zijn familie die mij toch al haat dat hij het met mij wil proberen.

ik hou zo ontzettend veel van hem, ik huil alleen nog maar... schraap mezelf bij elkaar voor mijn zoontje, maar zodra die slaapt begint het weer... en als ik hem zie, huilt hij ook weer... waarom deze keuze...

Heel heftig allemaal en vind het heel erg voor je dat je hierdoor heen moet gaan. Weet wel dat deze man misschien wel heel erg veel van je heeft gehouden. Maar op een gegeven moment raakt iemand gewoon op, en die iemand is ook een persoon opzichzelf, iemand die ook aan zichzelf moet denken en zijn eigen geluk, anders gaat iemand er zelf aan onderdoor en dat mag ook niet gebeuren. Je draagt natuurlijk een grote rugzak mee wat niet erg is, maar als er geen hulp bij is of dergelijke, ja dan zal hij op een gegeven moment ook door zijn hoeven gaan van het dragen van die rugzak in zijn eentje, en dan moet iemand zichzelf gaan beschermen.
Ben blij met het mooiste geschenk wat het leven je kan geven, je kindje. Denk aan het feit dat als je jou kindje gelukkig ziet jij daar ook gelukkig van wordt, de lach van een kind is het mooiste wat er is. Zorg dat je kindje op 1 staat en zich veilig kan blijven hechten aan kullie beidde, dat is zo belangrijk, voor zijn toekomst.... Echt zo belangrijk, leg je kindje uit dat mama soms verdrietig is maar dat hij de wereld mooi maakt en dat jullie er samen uit komen en dat je nergens heen gaat, en dat hij je gelukkig maakt..... Zo belangrijk voor zo een kleintje.
Kop op, doe het voor hem, hoe moeilijk ook.
Zoek hulp bij een ggz of pro persona of gespecialiseerde psygoloog en praat met mensen over je probleem,