Vraag het mezelf af

afbeelding van IComeFromHolland

Waarom is het zo moeilijk om jou geliefde los te laten? Waarom doet het zoveel pijn? Waarom is die hoop nog zo sterk en word het maar niet minder? Nu dag 4 van geen contact. Waarom ziet ze mij heel negatief, en ik haar juist heel positief? Waarom mis ik haar zo? Ik mag ondertussen toch wel gewend zijn aan het idee dat ik alleen ben? Ik vraag mezelf echt af of zij het nog wel waard is om gemist te worden maar toch doe ik het.. word gek van me eigen gedachten gang, krijg maar geen rust, hou die hoop en ben bereid om nog steeds voor haar te vechten. Maar helaas kan ik het niet alleen. Heel diep van binnen weet ik het. Ik moet door, het is over en uit. Maar lijkt wel of ik dat niet wil horen.. lijkt wel of ik emotioneel afhankelijk ben van der. Als ik een ding geleerd heb van mij psycholoog is dat je gelukkig met je zelf moet zijn, je zelf terug moet vinden want anders kan je een ander niet gelukkig maken.

Ik werk er nu kei en kei hard voor. Geen contact was de eerste grote stap. Want ik heb nu alle tijd om op mezelf te focussen. Mezelf te ontdekken en terug te vinden. Ik probeer om verder te gaan wat met vallen en opstaan zal zijn. Genoeg vrienden die me steunen en jullie die me gezeur willen lezen. Al deze mensen ben ik ontzettend dankbaar. De tijd zal het leren of zij terug komt of niet. Maar wat de meeste mensen zeggen, de weg van terug komen bij je ex of loslaten en verder gaan is het zelfde. Een hele harde, lange en moeizame weg. Maar geloof me, de littekens van een gebroken hart zal met de tijd slijten. Herringeren worden vervaagd, en op een duur ga je weer in jezelf geloven. Uiteindelijk komt het wel goed!

afbeelding van Vin0

Hoi

Goed dat je alle contact hebt verbroken. Dit is de beste weg om je zsm beter te voelen. Het is ontzettend zwaar jongen, ik merk het zelf ook. Maak gebruik van de steun die je van je vrienden krijgt en schrijf desnoods elke dag alles van je af hier.

Op de vraag waarom het allemaal zo moeilijk is? Ik vraag het mezelf ook elke dag af. Feit is wel dat dit allemaal gaat slijten. Vaak genoeg zul je je nog flink ellendig voelen, maar het wordt met de week minder. Probeer je daaraan vast te houden. Over een tijd zullen we zelfs kunnen lachen om onze dramatische berichten die we hier geplaatst hebben.

Ik herken mezelf wel in de verhalen die je schrijft, zoveel gedachtes die je gek proberen te maken. Het is zoals het is. Hang in there en alles komt goed!

afbeelding van Lotte94

Misschien een lichtpuntje

Misschien een lichtpuntje voor jullie: ik ben iets langer dan twee maanden verder en het gaat Beter! Probeer zo min mogelijk aan het verleden te denken en focus je op jezelf

afbeelding van IComeFromHolland

@lotte

Hey Lotte,

Hoe heb je dat in vredesnaam volgehouden? Ik heb echt elke keer die dwang om toch iets te sturen.. Doe het dan niet, althans nu niet..

afbeelding van Amandaaa

Misschien helpt deze gedachte je.

Ik heb vanaf het moment dat het uitging niks meer gestuurd, dit is ontzettend moeilijk, maar het is ook mij gelukt dus het kan jou ook lukken!
Wat mij ontzettend hielp was de gedachte dat wanneer iemand bij mij wil zijn, hij hier voor moet gaan. Ik voel me te goed om achter iemand aan te lopen en te smeken om bij me terug te komen (hoe graag ik het ook had willen sturen, ik kon me sterk houden door te bedenken dat dat niet is wie ik wil zijn). Hoe graag ik ook bij hem wilde zijn, het moet van twee kanten komen.

Wat mij ook hielp: hij heeft mij laten zitten, mocht hij zich bedenken/van gedachten veranderen, dan weet hij mij wel te vinden. Dit geldt ook voor jou. Bespaar jezelf de pijn van steeds berichten sturen en teleurstellingen ontvangen. Wanneer iemand bij je wil zijn, zoekt diegene jou wel op.

afbeelding van IComeFromHolland

@amandaa

Heel mooi gezegd en het doet me veel. Ik heb inderdaad die punt al bereikt dat ik nu voor mezelf ga kiezen. Het is geen wij meer maar nog wel volle hoop. Hoop die ik altijd onbewust zelf opgezocht heb. Nog een mailtje in de hoop van, nog een gesprek in de hoop van. Wat uiteindelijk altijd weer in een teleurstelling eindigde. Elke keer die klap in me gezicht ben ik klaar mee. Wat ik ook doe en probeer het werkt averechts. Enigste mogelijkheid is cold turkey gaan. Ik zal het volhouden.

Maar ik denk teveel na. Hoe voelt zij zich? Mist ze mij? Etc etc. Het is nu de tweede grote poging met het geen contact hebben. Eerste keer faalde we, beide. Valse woorden als ik zal nooit over je heen komen, geef nog om je maar wil geen relatie. Wil tijd voor mezelf maar misschien later. Ik verdedig haar nog zo. Eigenlijk ongelooflijk dat ik dat nog doe.. maar nogmaals ik ga het nu echt volhouden. Want inderdaad het slijt als mezelf de tijd gunt.

afbeelding van paradijsvogel

Op jezelf focussen

Op jezelf focussen is echt het beste advies ooit, maar zo zo lastig.
Been there, af en toe nog steeds moeilijk, maar echt je zult zien als je afleiding gaat zoeken en een uitlaatklep hebt zoals dit forum (of iets anders) dat het beter zal gaan. Al zul je dat nu misschien nog niet zo zien, heel begrijpelijk.

Luister gerust de "love sucks" liedjes, boze metal zelfs, als het maar helpt en voor JOU een uitlaatklep is.