Vrouw met borderline verschuift problematiek naar partner.

afbeelding van Pim56

Man, circa een jaar relatie gehad met een vrouw met borderline. Omdat ik onbekend was met Borderline, begreep ik het pas, toen de relatie al door haar was beëindigd. Ik heb mij eerst verdiept in de materie. Over borderline (of ERS) heeft ze nooit gesproken. Wel wist ik, dat ze therapie had bij een haptonoom. Daar sprak ze wel over, deze therapie had voornamelijk te maken met gebeurtenissen uit haar jeugd en met name de relatie met haar moeder. (nu achteraf gezien en met meer inzicht en kennis, was dit wel een indicatie).
Zij vertelde ook dat onze relatie aspecten ook tijdens de therapie werden besproken. Mijn voorstel eens mee te gaan naar de therapie heeft ze in september 2015 afgewezen.
Ze heeft mij zo goed als leeggezogen, bijna alles wat ik deed of zei deugde niet, ik kon het nooit goed doen (dat maakte mij erg onzeker in mijn doen en laten en bracht een hoop spanningen met zich mee), ze kon geen kritiek verdragen, praten 'in haar straatje' was geen probleem. Ze vertoonde zeker 5 tot 6 verschijnselen, die horen bij borderline. Extreme stemmingswisselingen, depressieve periodes variërend van een paar uur, tot een paar dagen waarbij ze zich helemaal afsloot, verlating- en bindingsangst, contacten afstoten en weer aanhalen, wisselende seksuele contacten, onnodig geld uitgeven.
Ze was ook heel gevoelig voor afwijzing. Voorbeeld: Als we elkaar een paar dagen niet gezien hadden en we kwamen weer bij elkaar was mijn begroeting 9 van de 10 keer niet zoals zij het verwachtte. Ik maakte dan volgens haar geen goede verbinding. Meerdere keren van de zomer kwam het meteen tot een vrijpartij bij de begroeting, dat vond ze absoluut een bevestiging 'dat ik echt voor haar ging'. Dagelijks 1 of 2 keer seksueel contact was voor haar ook belangrijk om de verbinding te blijven voelen. Het uitblijven van een orgasme bij mij, bij seksueel contact, leidde bij haar ook tot een afwijzing van haar persoon; in de trant van 'ben ik het dan niet waard' of 'ben ik niet goed genoeg'. Dit leidde ook tot spanningen bij haar en bij mij en bij haar tot stemmingswisselingen. Seksueel contact (voor het slapen gaan en na het wakker worden) was voor haar een soort 'dwangmatig gedrag' om verbinding en bevestiging te zoeken.
Bij tijd en wijl hadden we het leuk met elkaar op divers gebied, activiteiten ondernemen (wandelen, fietsen, winkelen, een stad verkennen enz.), familie uitjes, intiem contact (knuffels tussendoor, altijd elkaars handen opzoeken, kort naast elkaar zitten enz.). Ze kon onnoemelijk lief zijn en ze had soms de mooiste plannen voor de toekomst met ons twee. Ik merkte wel, als er ook maar even iets mis ging, sloeg haar stemming van de een op de andere minuut om. In ons contact moest ik mij steeds aanpassen, waarbij ik steeds onzekerder werd en zij voerde daarbij de regie en - nu achteraf gezien raar - ik deed het gewoon. Ik moet wel zeggen dat ik knetter verliefd op haar was (en nog ben) en dan gaat een mens heel ver. Het kwam op een gegeven moment zo ver, dat ik in therapie ging en ik niet wist waarvoor. Ik was mezelf kwijt geraakt en in de ban van haar gekomen. Ik merk ook dat ik moeite heb los te komen van het geheel, omdat ik helemaal voor haar ben gegaan en mij volledig heb weggecijferd ten koste van mezelf. Mocht zij wederom contact met mij opnemen, twijfel ik er momenteel aan of ik toch niet overstag zou gaan. Ik merkte dat zij haar problematiek verschoof naar mij en dat ik hierin verandering moest aanbrengen. Omdat ik hierin mezelf niet meer kon zijn, werkte dat natuurlijk niet, waarop zij de relatie begin januari - na een fantastisch nieuwjaarsweekend - heeft verbroken. Ik heb haar wel nog in het 'na contact' gewezen op haar problematiek van haar extreme stemmingswisselingen en andere aspecten, en dat ik een vermoeden had wat bij haar speelde, maar ze wilde er niets van weten en er ook niet over praten. Ik heb een wijze les geleerd en heb met haar te doen, zo'n lieve vrouw. Ze wil momenteel absoluut geen contact meer met mij.

afbeelding van hortensia

@Pim56

Het lijkt me heel zwaar om met een partner te leven die borderline heeft , ik vraag me af of je zoiets voor jezelf wel moet willen ook . Het lijkt me een totale aanslag op je geestelijk vermogen om dit vol te kunnen houden zonder dat je eigen zelfbeeld vertekent begint te raken . Zoals jij ook al zei dat je in therapie ging....
Ik wens je veel sterkte want ook jij moet herstellen van deze relatie , jezelf weer terug vinden en alles verwerken wat er in die periode is voorgevallen nog buiten je verdriet om ...

afbeelding van Pim56

Herstel

Hallo hortensia,

Bedankt voor uw reactie. Het verdriet begint deze dagen wat 'te zakken'. Mezelf terugvinden is nu aan de orde.
Heb binnenkort een intake bij Life Change in Venlo, om te beoordelen of EFT (Emotional Freedom Technique (Emotioneel Bevrijdende Techniek) iets is wat mij verder kan helpen.
Tegen ex-partners van borderliners zeg ik: als je ex nog/weer contact opneemt in welke zin dan ook; ga er niet op in en stel jezelf op de eerste plaats. En ik weet dat dit moeilijk is, als je van diegene houdt.
Ik zeg dit zonder mensen met een borderline aandoening te oordelen, zij kampen met een niet te benijden persoonlijke stoornis, waar ze zelf het meeste onder lijden.

Groet, Pim

afbeelding van hortensia

@Pim56

Beste Pim56,

Ik vind toch dat je behoorlijk sterk bent hoor Pim om het contact te kunnen weren , lijkt me behoorlijk zwaar ook om er niet aan toe te geven.
Kun je me uitleggen waarom het niet mogelijk is om als vrienden ieder eigen weegs te gaan ? of wat dat dan met jou zou doen als je voor die optie zou kiezen.

afbeelding van Pim56

vrienden blijven na breuk partner met borderline

Hallo hortensia,

Mijn reactie die ik hier bovenstaand gaf is een subjectieve, specifiek toegespitst op het door mij meegemaakte, maar inderdaad ik geef een stellig (vrijblijvend) advies.
Ik zal proberen er iets over te zeggen. In mijn relatie met nu mijn ex-partner met borderline (waar ik zielsveel van hield en nog hou), die een 'klein jaar' duurde, heeft mijn ex tot tweemaal toe de relatie beëindigd en kwam hier ook tot tweemaal toe op terug, uiteraard met mijn instemming (eigen verantwoordelijkheid en de daaruit voortkomende consequenties).
Na de tweede 'breuk', was het meer haar bedoeling elkaar af en toe te zien (vrienden) en van de 'geneugten des levens te genieten' en dan weer 'ons' weegs te gaan, tot een volgende keer; een van symptomen van borderline, wisselende (seksuele) contacten.
Dit was niet iets wat ik voorstond, daar mijn insteek een duurzame relatie was; de week daarop kon ze zich hierin weer helemaal vinden, (ik had toen nog 'niet door' dat het om borderline handelde). Dit hebben we nog circa een halfjaar volgehouden, totdat we in de 'haatfase' in de 'borderline relatie' terecht kwamen, daarop heeft zij de relatie beëindigd op een manier waarover ik hier niet wil uitweiden.
Ik kan iemand waar ik zielsveel van hou, waar ik helemaal voor gegaan ben en alles heb gegeven wat ik in me had, niet delen met iemand anders. Mijn keuze is dan: ik ga voor mijn eigen herstel en ik blijf mezelf trouw.
Dat lijkt egoïstisch over te komen, maar ik spreek uit ervaring, weliswaar korte ervaring, maar wel genoeg.
Bij ons laatste contact heb ik haar geschreven, dat zij de liefde van mijn (nieuwe) leven is, na het overlijden van mijn vrouw in 2013 en dat ze een speciale plek in mijn hart heeft, waar ik haar heb opgeborgen, met daarbij de goede herinneringen en liefdevolle tijden die we hadden.
Tot nu toe heeft ze het contact nog niet proberen te herstellen, als dat wel gebeurt, dan zal ik voor mezelf dienen te kiezen, omdat ik dat waard ben en omdat ik OK ben.

Pim

afbeelding van David1986

Relatiebreuk met borderliner

Hey Pim,

Heeft je ex uiteindelijk nog contact opgenomen met je?
En heb je uiteindelijk wat gehad aan de EFT?

Ik herken zeer veel uit je herhaal in mijn relatie die net is afgelopen...
Ik begon anderhalf jaar geleden een relatie met een borderliner.
Ze leek de ideale vrouw. Ze was knap, spannend, intelligent en seksueel.
Maar ze vertelde me dat ze borderline had.
Na een maand kwamen de eerste tekenen, maar we gingen samen naar de psy en ik smeet me volledig om haar te steunen.
Na 5 maand werd het haar even teveel, maar mijn liefde bracht haar terug. De symptomen werden echter erger een frequenter.
Ik kreeg zo vaak op mijn kop voor kleine domme dingen...
Op de goeie dagen konden we daar samen om lachen,
maar de andere dagen leek elke muis een olifant in haar hoofd.
Ik voelde de druk maar bleef alles doen om haar goed te doen voelen.
Ze bleef mijn grote liefde maar ik had zo vaak het gevoel op ijs te lopen.
Ik cijferde mezelf weg voor haar en uiteindelijk werd het me even te veel.
Ik vertelde haar bij de psy dat ik verbinding miste op haar moeilijke momenten en dat kwam bij haar aan als een bom.
De weken erna was ze niet meer te genieten. Ze maakte alles kapot
en toen zei ik haar die ene avond dat het me gewoon even teveel werd...
4 dagen later beïndigde ze prompt de relatie. Ik kwam uit de lucht gevallen. Ik trachtte nog alles goed te maken maar stootte op een emotionele muur.
Ze was plots in een ijskoningin veranderd.
Amper 2 weken later kroop ze in een zatte bui met een tinderdate in bed en starte ze een nieuwe relatie met hem...

afbeelding van b1983

Hoi Hier ook net sinds een

Hoi Hier ook net sinds een week de realtie uit.

partner niet gediagnostiseerd maar bijna zeker dat ze bordeline heeft.
jaren lang misbruikt 20-25 keer verhuisd door haar moeder die telkens verhuisde en wisselde van partner
armoede en verwaarlozing.

ik dacht dat ze bij mij een fijn en stabiel leven kon leven.in de vier jaar dat ze bij mij in huis woonde eerste twee jaar geweldig na de geboorte van onze dochter was het allemaal niet meer goed.
ze voelde de liefde niet genoeg ik gaf haar niet genoeg aandacht.
niks is goed en het ligt altijd aan mij, altijd al depressief. ze heeft nooit naar werk gezocht of dagelijkse activiteiten altijd wachte ze op mij om wat te gaan doen.

alles lag aan mij en zij deed niks verkeerd. als ik iets aangaf was het altijd ja maar jij,
de kleinste dingen konden reden zijn tot boosheid.
ik kon dagen genegeerd worden als we ruzie hadden gehad en maakte niet uit of ik uit mezelf erop terug kwam of afwachte het was nooit goed.
ze heeft het uitgemaakt omdat ze niet het gevoel heeft dat ik voor haar vecht en niet genoeg intimiteit voelt etc. maar nu is er op dit moment ook helemaal niks goeds meer over mij te melden als je haar mag geloven.

nu sinds een week is het uit en is ze bij haar zus in gaan wonen 200 km hiervandaan met onze dochter.ze wil nu onze dochter daar inschrijven en zelf iets gaan zoeken qua woning werk etc.
ik wil dit niet want ze heeft buiten haar zusje daar helemaal niks. dus niet echt een stabiele omgeving voor onze dochter. hier ging alles goed omdat ze beide in een veilige stabiele omgeving zaten maar ik heb geen idee hoe het haar daar vergaat

er is geen emotie meer te bekennen. net alsof ze dat heeft uitgezet. dit maakt het voor mij zo onbegrijpelijk alsof het haar niks doet.
ik ga hier in mn eentje kapot en zij doet alsof ze de tv heeft uitgedaan en het prima is zo.

sorry als het wat onsamenhangend is. ben nog een beetje in mijn emotie:(

afbeelding van Wandelaar

Heftige 4 maanden

Mijn relatie is nu 4 maanden geleden uitgegaan. Het was een relatie van nog geen 4 maanden. Wij hebben elkaar leren kennen op het werk, inmiddels werk ik er niet meer. Een ieder zag dat wij echt gek op elkaar waren en vonden ons ook een leuk stel. Ik 51 zij 47, alle bij nog jeugdig van geest en hip gekleed.

Uiteindelijk na zes maanden hebben we wat gekregen met elkaar. In het begin was ze heel open over haar verleden. Ze vertelde over haar jaren lange softdrugs gebruik, alcohol het hebben van ad random sex, verkopen van drugs en pillen op party’s werken in nachtclubs. Het steken van twee exen, waar ze geen spijt van heeft. Meerdere geweld incidenten, het verbreken van drie verlovingen en het hebben van relaties met verslaafde en een zware crimineel die het land niet uit mag. (woont in het buitenland)
Oke in 2015 is ze ziek geweest en heeft een andere koers gekozen. Ze was wel onder behandeling, maar is daar ook weer mee gestopt. Ze wilde nu een keer een stabiele relatie hebben met een Nederlandse man. (zelf heeft ze een buitenlandse achtergrond) Dus je denkt, en omdat je verliefd bent, het gaat lukken.

Haar familie mocht niets weten over het feit dat ze een relatie had, dus dat werd steevast ontkent. Ondanks dat men wat merkte aan haar. Uiteindelijke na 1,5 maand kon ze er niet meer omheen. Het gedonder begon al in de eerste week, vage mailtjes sturen en Whatsapp berichten waar in duidelijk werd gemaakt dat ze niet belazerd wilden worden. Ik werd neergezet als een player, iemand die manipuleert enz enz.
Dus ik dacht wat is dit nu weer, moest als een brug man praten om toch duidelijk te maken dat het klinkklare onzin is. Oke daarna was het even rustig tot dat de volgende issue zich voordeed, het denken dat ik mijn ex met haar vergelijk. Dit n.a.v. nicknames, dus dat werd een heel gedoe. Ik zelf ben vrij rustig, maar zij vloog helemaal uit de bocht. Gebruikte fysiek en verbaal geweld en wilde hebben dat ik weg ging maar ook weer moest ik blijven. Dus ik ben gewoon weggegaan. Uiteindelijk waren bovenstaande voorbeeld eerder regelmaat dan uitzondering. Ook uit het niets de relatie uit maken en vervolgens een week later weer voor de deur te staan. Ook het afstoten en aantrekken, ze vond dat ze niet verslaafd mocht worden aan mij want dat was niet goed. Verder was ze de sex heel belangrijk, de sex die zij voor ogen had was te vergelijken met de sex uit de porno industrie. Dus ook veel perversiteit.
Verder werd het slapen dus ook steeds minder bij haar, want zij bepaalde wanneer ik wel en niet kon komen.

Uiteindelijk was 16 maart de dag dat het echt over en uit was. Aanleiding was een gesprek aan de telefoon, waarin ik het volgende heb gezegd: Ik ben nu bezig met eten maken en kom als ik gegeten heb direct naar je toe. Als reactie kreeg ik te horen, dat ik niet aardig ben. Waarop ik vraag, waarom niet, dat krijg je als je bij mij thuis komt wel te horen. Dus ‘s avonds vroeg zij of ik vond dat ik aardig was aan de telefoon.
Ze vertelde dat ze uit had gekeken naar een avond samen, samen koken, daarna relaxen enz enz. (note bene had ze Donderdagmiddag nog vertelde dat ze Vrijdag, Zaterdag en Zondag alleen wilde zijn) Ik bood mijn excuus aan, dat ik het verkeerd had beoordeeld, waarop ik zei dat ik gewend was dat alles vanzelf sprekend gaat en ik geen afspraken hoeft te maken. Dit was voor haar aanleiding om uit de bocht te vliegen en te zeggen ja jij bent gewend dat alle relaties van jou smooth gaan. Maar dat heb je niet met mij. Waarop ze een kussentje pakte, zo’n wat harde kussen, en begon volop op mijn hoofd te slaan. Ik stond op en heb gezegd ik ga weg, dus kwam ze vervolgens schreeuwend achter mij aan en gilde dat als ik nu weg ga nooit meer terug hoefde te komen. Geen prettige situatie, ik bleef staan en ze bleef schreeuwen en pakte mijn paraplu en gooide die tegen mij aan. Voorts zei ze dat ik haar liet vallen nu ze mij nodig heeft, ze staat nu met één been in de goot en alles wat nu gebeurd met haar is mijn schuld. Ik ben gewoon weggegaan. Ik vertelde dat ik mij niet hoef te laten slaan, het is maar een kussen vertelde ze. Nadien heb ik niets meer gehoord van haar.
Ik heb nog wel contact met één van haar collega’s, die vertelde ook tegen mij als ik eerder wist dat jullie gek op elkaar waren had ik je het sterk afgeraden. Want alle relaties tot nu toe lopen op niks uit.

Het lastige van de situatie is dat ik het moeilijk los kan laten, zo jammer. In die paar maanden is echt veel gebeurd, maar ook fijne dingen. Ik heb geen hekel aan haar of boos eerder teleurgesteld. Ze had de mogelijkheid om in therapie te gaan maar dat heeft ze afgeslagen, want die heks wist niets. Ze wilde haar zo in haar gezicht slaan of gaan blowen, toen ze hoorde dat ze ook anti sociale en narcistische aspecten heeft naast het borderline zijn.

afbeelding van Mo12345

Perverse wandelaar on the run

Dat van die paraplu tegen je aan gooien ging te ver. Eens.

Verder goed verhaal, alles komt voorbij. Drank, drugs, messen, Guns&Roses.
Antisociaal. Narcist. Borderline.
Was leuk maar nu is het afgelopen.

Over met de sex uit de pornoindustrie, nu gaan we weer gewoon doen.
Fijn dat je er op je 51e nog zo hip uitziet. Ik ben ouder dan jou en ik vind het al een oubollig woord. Hip. Zelfs mijn ouders heb ik nog nooit hip horen zeggen je zou er borderliner van worden.

afbeelding van mrpither

Re:

"Grow a spine!"

afbeelding van Antje

triest

Wat een triest verhaal. En heel herkenbaar. Ware het niet dat ik een vrouw ben die met een borderline-man heb omgegaan. Je zelfvertrouwen gaat er zo op achteruit als je met zo'n iemand samen bent. Ik kan je alleen maar adviseren om bij haar weg te blijven. Het ongeluk blijft je achtervolgen als je met zo'n persoon samen blijft. Je gaat er aan onderdoor. Ik weet dat die mensen er ook niets aan kunnen doen maar besef dat jij iets beters verdient. Deze mensen willen het niet, maar desondanks maken ze je kapot. Blijf in jezelf geloven, weet dat jij gelukkig kunt zijn, maar niet met dit soort persoonlijkheden, blijft alsjeblieft goed nadenken.