Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Waarom????
Vorige week zondag heeft mijn vriend het, na een relatie van 4 jaar (waarvan 2 jaar te hebben samengewoond), uitgemaakt. Hij had een paar weken daarvoor al aangegeven dat zijn gevoelens voor mij niet meer waren zoals dat hoort te zijn in een relatie. Ik woon nog steeds in 'ons' huis en hij woont nu bij een vriend. Ik mis hem echt zo verschrikkelijk, echt niet normaal meer! Ik probeer hem niet te bellen, en hem met rust te laten in de hoop dat hij mij gaat missen en bij me terugkomt. Maar als ik hem niet bel belt hij mij ook niet. Hij zegt wel iedere keer: hoe kan ik je nou gaan missen als ik iedere dag je stem hoor? Ik weet ook wel dat ik hem even moet laten gaan maar het is zo moeilijk...het is net of ik verslaafd aan hem ben...als ik hem niet gesproken heb krijg ik een heel onrustig gevoel in mijn lichaam en geef ik er snel aan toe door hem weer te bellen.....ik moet dan ook heel vaak huilen aan de telefoon en dan wordt hij heel erg boos op me en zegt dat ik maar niet meer moet bellen als ik alleen maar moet huilen.
Op dit moment lijkt het net of heel m'n leven voorbij is...en de grond onder m'n voeten vandaan is gezakt.
Verder is het ook nog eens moeilijk omdat we reeds een half jaar bezig waren voor een kleine, en ik dus gestopt was met de pil....en dan ineens is het over.....ik kan het gewoon niet bevatten.
Ik mis hem zo vreselijk!
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hey Daphne, Jaa, de grond
Hey Daphne,
Jaa, de grond zakt onder je voeten vandaan. Vreselijk dat gevoel.
Het gevoel is weg, die ken ik ook. Ook van: ik wil nu geen verplichtingen meer. Hij voelde me als een verplichting. Zo'n pijn doet dat.
Meid, zoek afleiding en zoek geen contact met hem. Hoe moeilijk dat ook lijkt.
Voor de rest wens je ik je veel sterkte en kan je hier altijd op deze site terecht...
Liefs,
Dearest...
Bedankt voor je reactie. Ja
Bedankt voor je reactie. Ja inderdaad...hij wil geen verplichtingen meer, hij heeft het te druk met z'n werk, en het bevalt hem eigenlijk wel zo.....
Hij heeft gewoon voor de makkelijkste weg gekozen, ervoor weglopen i.p.v. er voor werken! Ja het doet echt heel erg pijn. Ik probeer ook wel afleiding te zoeken maar doordeweeks zit ik dan toch wel eens alleen thuis en dan is het gewoon moeilijk om hem niet te bellen...ik mis hem zo verschrikkelijk!
Dus jij zit ook in hetzelfde schuitje?? al lang??
Liefs, Daphne
Ja, al aardig lang ja, t?ɬ©
Ja, al aardig lang ja, t?ɬ© lang!
Maar dat komt doordat ik mijn ex nog regelmatig zie en elke keer weer dingen over hem hoor. Hij weet ook op de ?ɬ©?ɬ©n of andere manier steeds mijn leven weer opnieuw in te springen net als ik denk er een punt 8er gezet te hebben.
Daarnaast is zijn gedrag zo vreemd dat ik hoop cre?ɬ´er (lees mn blogs maar). Dus dat is erg lastig. HIj liep er ook voor weg, volgens iemand was hij gwn bang om weer gekwetst te worden. Want hij is ooit in zn leven helemaal kapot gemaakt door een meisje. Een angst dat ik nu ook heb...
Ach, konden we er samen maar uit komen h?ɬ©?
Nog even over dat loslaten wat hieronder word besproken. Ik negeer mijn ex nu. Ik neem geen contact met hem op. Hij neemt contact met mij op. Dat is toch wel een erg fijn gevoel. Het is misschien lastig, maar het werkt wel.
Je stelt je dan niet meer zwak op en dat is misschien voor hem ook prettiger.
Liefs,
Dearest...
Raar
Waarom worden exen ineens zo bot. Je moet maar niet meer bellen als je alleen maar moet huilen. Hij kan je toch ook gewoon adviseren om een vriendin te bellen of steun bij iemand anders te zoeken. Ik vind dat maar hard hoor. Waarom loopt het uiteindelijk bijna altijd toch op irritatie uit?
Roberto
Bedankt voor je reactie. Ja
Bedankt voor je reactie. Ja ik weet ook niet waarom hij ineens zo bot doet. Hij is ook absoluut niet zichzelf meer.
Maar het doet echt heel erg veel pijn....en ik weet dat ik hem niet moet bellen maar hij is altijd m'n alles geweest, m'n steun en toeverlaat, waarmee ik kon lachen en huilen , dus automatisch bel ik hem dan op.
Maar het is echt heel erg moeilijk....hoop dat ik me ooit nog beter ga voelen en voor mij het zonnetje weer zal gaan schijnen.
Maar waarschijnlijk zit jij in hetzelfde schuitje?
Roberto
Omdat ze niet met hun schuldgevoel om kunnen gaan of je weg willen trappen omdat ze denken dat dat voor jou makkelijker is ...daarom maar wel zwak vind ik
Eeffie
E?ɬ©n advies, iets wat je
E?ɬ©n advies, iets wat je zelf ook al zegt: je moet hem ?ɬ©cht niet meer bellen. Je geeft hem een aanhankelijke, afhankelijke indruk, die hem op den duur gaat irriteren. Je maakt het hem veel te makkelijk door hem te bellen. Als je iemand wilt terug winnen, is geen contact meer zoeken echt de beste manier. Hij gaat pas zien wat hij kwijt is, als hij het niet meer heeft. En voor zijn gevoel (en dat gevoel geef je hem), heeft hij je nog steeds. Ik zeg niet dat het goedkomt zodra je niks meer van je laat horen, maar mocht de kans er in zitten, dan verpest je 't door hem achterna te lopen. En hetgeen wat heel moeilijk hieraan is, is dat je erachter komt dat je op deze situatie totaal geen invloed hebt. Je hebt er geen controle over...maar je wil die controle zo graag, daarom bel je hem. Je moet het loslaten, en denken: als het zo moet zijn, dan komt het wel goed. Zo niet, dan kan ik er toch niks aan veranderen.
Heel veel sterkte!
p.s. Boos worden helpt ook heel goed. Zoek iets waardoor je boos op hem kan zijn...
En wederom
En wederom sluit ik me aan bij Najari. Alhoewel je wel contact kunt houden maar dan voorzichtig, beheerst en ga absoluut niet hem proberen "om te praten" want daar bereik je niets mee. Believe me. Zijn eigen gevoel moet het hem zeggen.
Probeer het los te laten. Ik weet het, het is verschrikkelijk moeilijk en mij ook pas na ruim 3 maanden gelukt. En loslaten betekent niet pers?ɬ© dat je een deur sluit. Dat dacht ik in het begin maar het ?ɬ©?ɬ©n hoeft het ander niet uit te sluiten. Zolang je jezelf altijd maar op de eerste plaats zet en wel "verder"gaat met je leven. Dat is dus: laat je leven niet door de hoop op hem be?ɬØnvloeden. Je mag best "hoop" hebben maar het moet niet jouw eigen leventje en geluk in de weg staan.
Wat dat boos worden betreft, ben ik het ook wel mee eens, maar toon het niet teveel aan hem h?ɬ®! Het helpt wel om eens een boze brief aan hem te schrijven en die vervolgens niet te versturen.
Liefs,
Hoop
Jep, Hoop en Najari hebben
Jep, Hoop en Najari hebben gelijk! Je kan de hele tijd achter zijn "reet" aanlopen, maar draai de boel nu eens om: hij komt niet jaar je toe. Het heeft absoluut geen zin! Laat hem maar eens contact opnemen.
Dit kan je inderdaad het beste doen door hem compleet te negeren. En ik weet uit eigen ervaring dat is moeilijk... Dus wis hem uit je telefoon, en ga verder!! Laat hem los. Hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb ook te lang achter mijn ex aangelopen. Zo stel je het loslaten alleen maar uit. En wordt alleen maar lastiger om haar los te laten. Kies eerst voorjezelf en niet voor hem!
Hoi Daphne, Je zegt dat je
Hoi Daphne,
Je zegt dat je een soort van verslaafd aan hem bent,ja dat klopt.
Ooit is mij verteld nadat ik een lange relatie verbroken had ,dat ik t kon vergelijken met afkicken van die persoon,en dat is nu precies wat jij voelt.Meis wees blij dat je niet zwanger van hem bent geraakt dan had je nu met de gebakken peren gezeten.
als ik zo vrij mag zijn mijn mening te geven is t een eikel die niet weet wat ie wilt.
Eerst proberen een kind te verwekken en dan zeggen dat ie geen verplichtingen wilt,
en ook boos op je zijn als je huilend aan de telefoon hangt,
Hij snapt toch wel dat je ontzettend verdriet hebt?
Woorden schieten me tekort over zo een persoon die zo met een ander omgaat.
Werk aan je zelf meis,je verdient beter,hij is je niet waard.
Ik wens je ontzettend veel sterkte,en ookal geloof je t nu niet je komt wel door t afkickproces heen zoals zovele van ons.
Gr Onm
Wat een lieve reacties
Wat een lieve reacties allemaal....doet me goed.....
Ik probeer hem niet meer te bellen maar het is heel erg moeilijk want ik mis hem zo verschrikkelijk erg!
Ik heb het idee dat ik gek aan het worden ben...ik kan gewoon niet zonder hem!
Hai Daphne,
Het is niet zo verwonderlijk dat je hem mist. Ik heb dat ook gehad en was zo diep gevallen dat ik dacht dat het nooit meer goed kwam. Slecht slapen en eten, een hart wat ineens op hol sloeg en heeeeeel veel twijfels. Het denken van 'wat als ik dit of als ik dat, en dan nog denken dat het goed zou komen. Heb net zoals velen van jullie de wens om het 1x uit te spreken en na 4 maanden dat het uit was heb ik die kans gehad. Ooh zeker we hebben elkaar niet gespaard en daarna was er een lange tijd geen contact meer. Nu af en toe omdat we qua werk weer heel dicht bij elkaar zitten maar moeilijk is het allemaal niet meer.
Vergeet niet dat dit het moeilijkste deel van het verwerken is. Als er eenmaal de acceptatie aanwezig is dan gaat het snel maar voordat het er is dat is een lange harde weg. Constant struggelen met jezelf. Maar je wordt er zoveel sterker door al zou je dat nu niet denken.
Ik wens je heel veel succes
Groetjes asarpuk
Als je de neiging hebt
Als je de neiging hebt om hem te bellen, bel dan een vriendin of schrijf je ex een brief(maar geef die niet aan hem). Zo kan hij ook rustig nadenken. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Laat hem echt met rust. Het is heel moeilijk, bijna ondoenbaar, maar het is echt de beste oplossing. Gewoon wachten tot hij contact met jou zoekt.
If it doesn't kill you it makes you stronger!!!
Hey hey Daphne
Ik zit nu zo ff jou berichtje te lezen en het lijkt wel of ik naar mijn eigen verhaal zit te luisteren. Bij mij heeft het ook 4 jaar geduurd, waarvan 2 samengewoond en ook mijn ex heeft mij aangegeven dat zijn gevoelens weg waren. Ook hij is verhuisd en ik woon nog in ons huisje. Ik weet niet hoe dit voor jouw is, maar ik wordt er soms helemaal gek van. En ook ik bel hem de hele tijd en zoek het contact gewoon weer op, hoe vaker ik dit doe, hoe bozer hij op mij wordt. je vraagt je op ene gegeven moment af, waarom je niet meer waardevol genoeg bent voor iemand. Ook mijn ex is druk aan het werk, maar vervolgens gaat alles wat hij verdient op aan uitgaan, stappen en noem het maar op. Wat ik hier mee wil zeggen, al zal het niets veranderen aan hoe je jevoelt, is dat ik hetzelfde meemaak. voor jouw hoop ik echt dat er een tijd komt, dat je niet meer het gevoel van moeten hebt en dat je niet steeds weer die telefoon pakt om hem te bellen, ik doe het zelf ook bijna daagelijks, maar ik krijg hem er niet mee terug. Bedenk wel dat zolang jij hem beld en hij dus weet dat jij hem altijd met open armen zal ontvangen, hij een gelukkig leven zal leiden zonder zorgen. Ik zal het je proberen uit te leggen. zolang een ex weet dat jij hem terug zal nemen, kan hij gneieten van het leven, immers hoeft hij zich niet druk te maken over als het bijvoorbeeld niets wordt in zijn leven zonder jouw, hij dna nog altijd bij jouw terug kan komen. zodra hij het gevoel krijgt dat ook jij eroverheen bent en de deur voor hem niet meer openstaat, dan zal bij hem ook het besef komen dat hij je kwijt is en zal hij zich zorgen gaan maken over zijn toekomst. waar dit toe zal leiden, kan nietmand je voorspellen, maar jij houd je eigenwaarde en hij zal moeten handelen met de gevolgen van zijn eigen besluiten. Ik hoop dat ik er ooit ook zo over zal denken en mijn ex met rust zal laten, maar het zal hele moeilijk en pijnlijk zijn.
lieve daphne heel veel succes,
liefs....
Kleine bijdrage
Zat een beetje rond te neuzen toen ik dit verhaal tegenwam. Zoals al meerdere keren genoemd is, is het niet meer bellen en afhankelijk opstellen van degene die je terug wilt hebben absoluut het beste. 2 jaar geleden had mijn vriendin een relatie van 5 jaar verbroken en ik miste haar enorm. In het begin (5 maanden!!) wilde ik haar absoluut terug en deed ik hier alles voor zonder resultaat. Toen heb ik voor mezelf besloten dat het genoeg was en ben ik weer gaan leven. Juist op dat moment kwam ik iemand anders tegen waar ik mee ben gaan daten. Toen mijn ex hier achter kwam en zag dat ze mij niet zonder meer terug kon krijgen, draaide de hele boel om. Vanaf dat moment had ik de touwtjes weer in handen. Mijn ex wilde me terug en ik had ook nog eens lol met mijn nieuwe date. Ik zeg niet dat dit gangbaar is en dat je voor de neus van je ex met een ander moet gaan, maar feit is wel dat op het moment dat degene die je zo graag terugwil beseft dat hij of zij je niet zonder meer terug kan krijgen er wordt nagedacht. Als er op dat moment niks gebeurd, dan kun je er wel vanuit gaan dat het niks meer wordt. Ofwel: Je trekt aan door los te laten.
Om dit moment zit ik in een soortgelijke situatie, ik heb net een relatie van 5 maanden verbroken, omdat mijn ex zich ineens heel anders ging gedragen en mij min of meer buitenspel zette. Voor alles en iedereen was tijd beschikbaar, maar voor mij niet meer. Toch mis ik haar enorm omdat 4,5 van de 5 maanden heel leuk waren. Ik heb haar wel aangegeven graag terug te willen, maar hierop komt enkel een radiostilte. Nu heb ik dan ook besloten dat ik geen contact meer opneem en dat zij me maar belt als ze het echt de moeite waard vind. Waarschijnlijk zal het anders aflopen dan de vorige keer, maar haar het gevoel geven dat ik achter dr kont aan blijf lopen kost mij alleen maar energie en geeft het aan haar. Op dit moment heb ik het er al moeilijk genoeg mee heb ik die energie zelf nodig. 1 ding helpt mij ook gigantisch en dat is sporten! Iedereen schrijft het, maar dit helpt echt met je beter te voelen en geeft je minder tijd om te piekeren.
Hey Jurvh, ben toch even
Hey Jurvh, ben toch even benieuwd of het toen nog wat weer geworden is met je ex toen ze ineens zo als een blad aan een boom omdraaide omdat je ging daten. Of heb je zelf toen die boot afgehouden?