wat maakt liefde(sverdriet) kwetsbaar

afbeelding van indie77

Voordat ik verliefd op haar werd hadden we super fijn contact. Ik was opener dan ik ooit van mezelf verwacht had. We waren lief voor elkaar, konden alles delen en voelden ons onvoorwaardelijk gesteund. Toen we onze liefde voor elkaar pas hadden geuit, voelde het ook nog heel goed. Maar sinds duidelijk werd dat een relatie moeilijk zou worden onder de omstandigheden, zijn we ons voor elkaar gaan afsluiten. Ik probeerde mijn gevoelens voor haar nog wel te uiten, maar dat maakte me vreselijk onzeker. Het kwam alleen van mijn kant. En sinds we besloten dat een relatie er echt niet in zit, gedraagt zij zich als een verre kennis. Afstandelijk, alsof er nooit iets tussen ons geweest is. Voorheen voelde het alsof ik bij haar helemaal mezelf kon zijn, alsof zij me echt begreep en niet oordeelde. Nu voelt alles verkeerd. Ik voel me teveel en te gevoelig. Ik wil haar steunen in de moeilijke aspecten van haar leven, maar heb de indruk dat ze mij (vanwege mijn gevoelens voor haar) juist eerder als een last ervaart. Zo ervaar ik mijn gevoelens voor haar inmiddels trouwens ook. Ik denk dat ik bijna het punt heb bereikt dat ik ook van onze 'vriendschap' afscheid wil/ moet nemen.
https://

afbeelding van Wende

Misschien is vriendschap pas

Misschien is vriendschap pas echt mogelijk na een periode van loslaten!? Stop anders al die lieve, zorgzame energie nu in jezelf Knipoog!

Pas als de relatie gevoelens over zijn, kan je pas ervaren of de vriendschap blijvend en echt is.

Sterkte,
Wende

afbeelding van indie77

dank je, goede raad!

maar ik ben het niet meer eens met hoe ik dit verhaal begon. Ik zei/ zeurde dat zij zich voor mij afgesloten had, dat zij zich als een verre kennis gedroeg, maar wat ik nu besef: dat deed ik zelf ook! En wat heb ik daar nu spijt van! Ik kan mezelf wel voor mn kop slaan. Ik ben bang dat mijn besef te laat gekomen is. Verdrietig(