Hallo ,

Mijn naam is Eline en heb een relatie achter de rug van 2,5 jaar. Het is nu inmiddels alweer 5 maanden uit maar ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee. Ik zal vertellen hoe alles tot nu toe is verlopen , en ik hoor graag adviezen van jullie hoe hiermee om te gaan ! Het is best wel een lang verhaal maar ik zou het fijn vinden als jullie het toch even lezen en jullie mening geven , daarmee help je mij enorm ! Altijd fijn om mening van mensen die buiten de situatie staan te weten vind ik.

Ik heb mijn exvriend leren kennen op vakantie, in het begin liep onze relatie best wel moeizaam, veel meningsverschillen etc. Maar ik was erg verliefd, na een aantal maanden heeft hij het toen uitgemaakt omdat hij het niet meer wist omdat we vaak ruzie hadden. Ondanks alles waren we binnen 2 dagen weer bij elkaar, omdat we toch erg gek op elkaar waren. Na lange tijd groeide we steeds meer naar elkaar toe. (Mijn ex is iemand die zichzelf niet snel geeft en moeilijk over zijn gevoelens praat, stukje bij beetje won ik meer zijn vertrouwen ) We hadden een super relatie en hadden erg veel lol met elkaar, en amper ruzies of meningsverschillen meer eigenlijk. Na 1,5 ging mijn ex op stage en had daar wat problemen waardoor hij vaak sago was tegenover mij . Ik vond dit erg vervelend en heb dit toen meerdere malen aangegeven. Het veranderde niet en toen had ik besloten om er een punt achter te zetten, ik was zijn chagrijnige gedrag meer dan zat. Mijn ex besefte dat die verkeerd bezig was geweest en deed erg veel moeite om me terug te krijgen. Uiteindelijk is het toen toch weer goed gekomen omdat ik hem ook gewoon miste , en ik wel geloofde dat hij van zijn fout had geleerd. Dit bleek ook zo te zijn , het laatste jaar was top! geweldige vakantie beleefd samen en veel leuke dingen mee gemaakt. ongeveer een half jaar geleden begon ik met een nieuwe opleiding en hij kreeg ander werk. Door alle verandering en minder tijd voor elkaar werd ik wat chagrijniger naar hem toe, niet bewust. Hij vond dit vervelend maar heeft dit pas achteraf tegen mij gezegd.. ( waarschijnlijk omdat hij niet zo prater is) De laatste week voordat het uitging was erg vervelend, ik probeerde moeite te doen door iets leuks te organiseren omdat ik besefte dat ik niet altijd even aardig tegen hem was geweest , maar hij kapte dit dan weer af. Dit leidde bij mij dan weer tot grote frustratie ik probeerde immers alleen me best te doen. Toen kwam de dag dat het uit is gegaan, ik had familiedag en hij zou aanwezig zijn maar omdat hij de dag ervoor ''teveel'' had gedronken wilde die niet komen. Ik had hem aan de telefoon en werd onwijs kwaad, en heb hem voor van alles en nog wat uitgemaakt. En in één keer zonder voorbedachte raden een punt achter de relatie gezet.

Later kreeg ik hier natuurlijk spijt van , het was totaal niet doordacht. Ik ben naar zijn huis gegaan om mijn excuses aan te bieden en te zeggen dat ik hem gewoon terug wilde. Ik heb hem nog een aantal mails gestuurd en gebeld, Maar hij wist het niet meer, hij vond dat ik goed fout zat en voelde zich enorm gekwetst waardoor hij een muur om zich heen plaatste . Ik was erg van slag , en leerde een andere jongen kennen. Door met hem leuke dingen te doen vergat ik mijn ex even,maar ik was mezelf niet echt meer, en deed dingen die ik normaal nooit zou doen ( gewoon weg omdat ik het gevoel had ''wat maakt het allemaal nog uit'') ik miste mijn ex gewoon enorm. Een aantal weken ging ik veel met deze jongen om maar uiteindelijk kwam ik erachter dat ik alleen maar met hem was omdat ik mijn ex miste. En dat was niet erg slim , dus ben met hem gestopt, en heb alles weer een beetje op de rails nu.

Mijn ex had binnen een maand ook alweer een andere vrouw, ik was er kapot van toen ik dat hoorde. Ze is een stuk ouder als hem, 27 namelijk en hij is 23. Maar goed dit deed me erg veel pijn. Ik heb nog een aantal keer gesprekken met mijn ex gehad en dit voelde vaak gewoon nog steeds fijn, maar het frustreerde me dat het niet gewoon goed kon komen tussen ons en dat hij met een ander was. Ik besloot het op te geven , en dat het het beste voor mezelf was om het contact volledig te verbreken, heb hem toen een afscheids mail gestuurd. Ik heb hem die zelfde avond nog gezien om ''echt'' afscheid te nemen, dat wilde ik graag. Nou dat was erg heftig natuurlijk, beide hadden we het erg moeilijk , huilen, zelfs nog gezoend ( terwijl hij dus eigenlijk met haar was). Maar nu kon ik het dus wel echt afsluiten, vechten in je eentje heeft geen zin bedacht ik me.
Na ongeveer 2 weken geen contact vertelde me ex dat hij me erg miste en dat hij me terug wilde. Ik vond dit super om te horen natuurlijk, en zei hem dat als hij wilde dat het ooit nog goed zou komen tussen ons , hij dan nu wel meteen moest kappen met die andere vrouw. Nja hij is naar haar toe gegaan en heeft toen gezegd dat het over was tegen haar. We hadden een fijn telefoon gesprek en ik hing met een lekker gevoel op. Dezelfde week was hij jarig dus belde ik hem op om hem te feliciteren, ik voelde een soort van afstand tussen ons en raakte daar een beetje door in paniek, ik dacht namelijk ''het komt goed'' maar hij deed opeens erg onverschillig. Nja toen hebben we met ruzie opgehangen, en ik dacht bekijk het dan maar! Eind die week ging hij op wintersport met zijn vader (zij zou ook eigenlijk mee gaan maar dat ging dus niet meer door omdat hij met haar was gestopt) . Ik had niks meer van me laten horen en hij ook niet. Twee weken nadat we met ruzie op hadden gehangen, kreeg ik een sms hoe het met me ging , ik antwoordde kortaf en ik kreeg daarna weer een sms dat die me even miste en met wat die aan het doen was. Ik vroeg hem om me met rust te laten ( ik werd gek door onduidelijkheid van zijn kant). Savonds kreeg ik weer een sms: Ik heb er echt een puinhoop van gemaakt , ik wil jou zo graag terug , ik mis je en ik hou gwn van je verdomme .
Ik wist niet wat ik hiermee moest en besloot hem op te bellen.
Na een erg leuk gesprek spraken we af om elkaar weer te zien. Nadat ik had opgehangen kreeg ik een email. Hier stond in dat hij me wat moest vertellen, nadat hij ruzie met mij had gehad aan de telefoon heeft die weer contact met die vrouw gehad, hij was erg boos en heeft aan haar gevraagd of ze toch mee wilde op wintersport. Ze is mee geweest. Ook stond erin dat toen hij zei dat het over was met haar , dat dat toen ook echt zo was. De eerste dag dat hij haar weer zag was dat dag dat ze op wintersport gingen. Omdat hij ruzie had met mij en dacht '' bekijk het allemaal maar lekker'' heeft die haar toch weer meegevraagd. Hij begreep als ik hem nou niet meer wilde zien , maar hij wilde gwn eerlijk tegen me zijn en als die alles terug kon draaien had die dat gedaan blabla etc.

Ik werd natuurlijk erg kwaad. We hebben drie uur lang gepraat en hij zei dat hij gewoon weer samen met mij wilde zijn , zijn leven met mij was perfect blabla. Door gemende gevoelens wist ik gewoon niet wat ik hiermee aan moest. Ik heb hele boze smsjes naar hem gestuurd omdat ik gewoon zo kwaad was op hem dat hij die vrouw had meegevraagd op wintersport en dat zij met hem mee is geweest , ik zag telkens beelden voor me , terwijl hij tegen mij zij dat die me terug wilde.

Maar ondertussen hou ik gewoon nog erg veel van hem.

Vorige week kreeg ik een sms of hij savonds langs mocht komen. Ik heb hiermee ingestemd. Ik heb met hem een gesprek van 2 uur gehad maar er kwam niet erg veel uit, we zijn er beide niet veel mee opgeschoten, ik wist niet wat ik moest zeggen tegen hem en voelde me gespannen, en omdat hij niet z'n prater is klapte hij ook dicht. Waardoor ik alleen maar grapjes ging maken, het kwam er uiteindelijk op neer dat hij mij terug wilde maar nog steeds met die vrouw was ( die weet van niks) en hij nou niet weet wat die moet doen etc. Ook zei hij dat ik hem heel erg heb gekwetst toen ik het uitmaakte en hij dit nooit had verwacht, hij is bang dat ik hem ooit weer zo zou kwetsen. ( we hebben wel weer gezoend toen)

Toen is hij weggegaan en dat is nu precies een week geleden. Ik heb niks meer van me laten horen nadat hij is langs geweest en hij ook niet. Maar ik heb het er echt weer zo moeilijk mee nu nadat ik hem weer heb gezien , en ben er sinds het uit is eigenlijk nog elke dag mee bezig, ik vind het moeilijk niks van me te laten horen, maar hij is fout geweest in mijn ogen , dus ik ga niet achter hem aanlopen, dat vertik ik.

maar heel diep in mijn hart wil ik hem gewoon terug , ik wil weer samen zijn en ons oude leventje terug. Maar ik ben bang als ik dat tegen hem zeg , hij me gaat zeggen dat het niet meer goed komt ofzo omdat ik hem dan een soort va macht geef dat ik hem nog wil ( dat is vaker gebeurd en hij is immers gewoon nog met een ander ) ik wil niet meer gekwetst worden.

Ik zou graag jullie mening willen weten van buitenaf! ik zit erin met zoveel gevoel.. dat ik soms misschien niet meer realistisch kan nadenken.

Kan het ooit nog goed komen? of moet ik hem gewoon los laten en echt vragen of hij me gewoon voorgoed met rust laat?
Ik weet het echt niet meer... Ik hou nog zoveel van hem