Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Wat te doen?
Hoi,
Ik ga het porberen zo kort mogelijk houden maar wil mijn verhaal toch ff kwijt.
Ik heb een relatie achter de rug van 4j. Eentje van veel ups en downs.
Ik heb mijn (ex)vriend leren kennen op een moment dat ik net een huisje had gekocht.
We hebben beiden een dochter van dezelfde leeftijd uit eerdere relatie.
Toen ik hem leerde kennen was hij mijn prins oh witte paard. Ik was zijn koningin, echt waar!
Jammer genoeg heb ik na een paar maanden de ware aard van zijn ouders en zus leren kennen.
In het begin waren ze vol lof over me en men dochter, ze stelden voor om voor mijn dochter te zorgen zoals het hun eigen kleindochter was. Voor mij hoefde dit niet maar wou niet ondankbaar zijn tov zijn ouders dus liet ik het toe. Mijn vriend had me verteld dat zijn ouders veel voor zijn dochter hadden gezorgd. Vond ik normaal id gegeven omstagheden (lang verhaal).
Toevallig raakte ik 2 weken thuis v werk door rugproblemen en mijn vriend vroeg om zijn de zorg van beide dochters op me te nemen. Ik vond dit normaal omdat we toch een koppel waren. Kreeg ik na de tweede dag te horen van mijn schoonmoeder dat ik niet voor zijn dochter moest zorgen, dat ik niet moet denken dat ik haar dochter ging afnemen. Was geschokt vd manier waarop en omdat het haar kleindochter toch was!? Nu een beetje later kam de tijd eraan dat ik naar mijn pas aangekocht huisje mocht verhuizen en mijn vriend vond het eigenlijk wat stom om nog nr mijn huisje te verhuizen terwijl ik en mijn dochter bij hem konden intrekken. Zogezegd zo gedaan. Kort na onze intrekbij hem kwam het toevallig tot een gesprek tss mij en mijn schoonmoeder waarin ze plots zei; Je moet u huisje verkopen! Je bent nu bij mijn zoon en je hebt dat niet meer nodig.
Ik hield er een andere mening op na aangezien ik al een stukgelopen relatie achter de rug had. Het was mijn zekerheid. Ik deed het dus NIET! Ze was kwaad en ik moest opeens 25 euro per maand betalen voor opvang van mijn dochter om ze 10 dagen nr school en terug te brengen terwijl ze toch moet rijden voor haar kleindochter.
Ondertussen had ik ook al in de gaten dat zijn dochter geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken was. Eerst dacht ik dat ze ad nieuwe situatie moest wennen maar dit was het niet! Steeds vaker zei de dochter: Jij hebt hier niks te zeggen, jij bent de vrouw in huis dus jij moet dit, ik bel nr mijn papa en jij zal boeten enz....toen ik mijn vriend er attent op maakte nuanceerde hij het altijd in zijn dochter haar voordeel.
Wat volgde waren veel discussies en ik kreeg geen vat op de dochter. Mijn schoonmoeder heeft er dan maar voor gezorgd dat er een andere vrouw op het toneel kwam.
Ik was razend en ben nr mijn huisje gegaan. Direct na mijn vertrek was hij bij die vrouw maar na een week stond hij terug bij me. Hij wou mij ni kwijt maar kon de vete tss mij en zijn dochter ni aan. Wat ik ondertussen wel weet is dat zijn dochter steeds opgemaakt wordt door mijn vriend zijn ouders en zus. Het jammere is dat wel al enkele malen is gebeurd en telkens omdat hij geen ballen aan zijn lijf heeft om zijn familie tot de orde te roepen.
Ik ben al heel wat respect van mijn familie en vrienden verloren doordat ik telkens hem vergeef.
Hij is echt niet door en door slecht! Hij heeft gewoon de verkeerde opvoeding gekregen en weet niet hoe de echte wereld in elkaar zit! Hij wordt geleefd door zijn familie!!
Ik weet ergens wel dat ik die vent moet loslaten maar het lijkt dat we niet met elkaar kunnen leven en niet zonder elkaar.
Mss moet ik gewoon verder alleen met mijn dochter maar ik heb het gevoel dat ons verhaal nog niet klaar is.
Sorry voor het lange verhaal al heb ik het beknot gehouden.
- loevely2's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi
Hoi
Altyd lastig zulke relaties .probeer duidelijk naar jezelf te zijn is het idd de liefde voor de rest van je leven? Of geeft het nu al zoveel problemen en negatieve energie .dat het een hele poos van je leven gaat vragen en je eigenlijk de afloop al weet.
Loslaten is heel erg moeilijk maar jaren in iets blijven hangen wat heel veel energie en verdriet geeft is nog veel erger zeker als het dan blijkt dat het niet heeft gewerkt.veel wijsheid toegewenst gr dolfijn
Hoi Loevely
Wat ik me bij jouw verhaal afvraag is: Wat is de rol van jouw vriend hier in? Luistert hij naar jou? Praat hij met jou hierover? Kiest hij wel eens jouw kant? Of kiest hij consequent de kant van zijn moeder?
De rol die hij hierin speelt is volgens mij namelijk erg belangrijk. Als hij met jou optrekt in deze, als hij ondubbelzinnig voor jou kiest, als hij bereid is zijn moeder op iets meer afstandje te zetten, ietsje tegengas te geven, dan kan jij de strijd met zijn moeder aan. Als hij dat niet doet, als hij consequent partij voor zijn moeder kiest, als hij niet bereid is ondubbelzinnig voor jou te kiezen, dan wordt het wat moeilijker.
Het jammere is dat wel al enkele malen is gebeurd en telkens omdat hij geen ballen aan zijn lijf heeft om zijn familie tot de orde te roepen...... Hij wordt geleefd door zijn familie!!
Dit is altijd lastig. Als je dat niet met hem kunt bespreken, en het gaat je erg dwars zitten, en erg veel kosten, dan zit er maar een ding op. En dat weet jij zelf ook.
Heel veel sterkte!!!!!!
Waterman
Loevely
Even een vraag Waterman: Waarom zou Loevely de strijd met de moeder van haar vriend aan moeten gaan? Lijkt me toch meer ZIJN pakkie an... Maar dat even terzijde het viel me gewoon op
Loevely mij valt vooral op hoe je over de kinderen in dit verhaal spreekt.
JIJ kan opstappen en naar je eigen huis gaan, je kind heeft maar te volgen.
Wat me ietwat tegen de borst stuit is de manier waarop je over de kinderen schrijft
Het komt op mij HEEL akelig over, als twee kinderen die vechten om aandacht van pappa. Een volwassen vrouw, een moeder n.b. die verongelijkt zegt: "hij nuanceert de zaken altijd in HAAR voordeel".. really?
Ja dank je de koekoek, het is een kind die haar moeder moet missen en nu opeens de aandacht van haar vader met jou EN jouw kind moet delen; ik vind het nogal wat.
Eigenlijk vind ik dat je best veel met de consequenties VOOR JOU van je EIGEN beslissingen bezig bent en veel zaken afschuift op anderen.
Zoals bijvoorbeeld de andere vrouw die 'zijn moeder ten tonele voerde' huh??
Hij heeft toch echt ZELF de keuze gemaakt om iets met een andere vrouw te beginnen, zijn moeder heeft ze wellicht aan elkaar voorgesteld maar zoals jij het verteld had hij geen andere keuze en dat is natuurlijk niet zo... :/
Op zich ben ik het wel met Waterman eens in de zin dat je hierover met je vriend moet spreken, zo gaat het niet langer! Dat de kinderen, of liever kwesties over halen en brengen worden ingezet om ongenoegens te uiten moet stoppen, vandaag nog. Het moet toch mogelijk zijn om ze zelf naar school te brengen?
Kan het zijn dat je erg onzeker bent geworden door gebeurtenissen in je leven, niet zo goed voor jezelf op durft te komen? Wie weet helpt het om met een therapeut te gaan praten om onverwerkte zaken uit het verleden nog eens tegen het licht te houden.
Als je wat steviger in je schoenen staat wordt het wellicht ook makkelijker om STOP te roepen als iets helemaal niet loopt zoals je graag zou willen.
Wees gerust trots op jezelf omdat je tegen je schoonmoeder durfde te zeggen dat JIJ bepaald of en wanneer je je huisje verkoopt en realiseer je dat ze jouw NEE gewoon accepteerde verder, ze moest wel want jij had je plan getrokken reken maar dat mensen dat aanvoelen!
Hoi Loevely en Mieke
Even een vraag Waterman: Waarom zou Loevely de strijd met de moeder van haar vriend aan moeten gaan? Lijkt me toch meer ZIJN pakkie an... Maar dat even terzijde het viel me gewoon op Glimlach
Nee, ik denk niet dat jij, Loevely, de strijd met de moeder van jouw vriend moet aangaan. Maar ik vrees dat je er wel steeds in getrokken wordt. Ik denk dat je vriend de strijd met zijn moeder aan moet gaan. Maar als zijn moeder jou er steeds in betrekt lijkt het me wel fijn als je op steun van je vriend kan rekenen.
Maar het lijkt me niet dat jij de strijd op moet zoeken. Maar dat is de mening van een buitenstaander.......
In ieder geval sterkte!!!!!
Waterman
Loevely
Nog even een aanvulling op wat ik gisteren schreef.
Niet langer hoeven zorgen: alleen nog leuke dingen doen (met beide dochters 
).
Graag wil ik nog gezegd hebben dat ik heel goed begrijp dat het moeilijk is om van 2 eenoudergezinnen 1 gezin te maken. Altijd, het gaat zelden vanzelf helaas.
Toch kan ik me voorstellen dat oma die een tijdlang de zorg voor haar kleindochter heeft gehad wegens omstandigheden er moeite mee heeft. Bang is dat ze haar kleindochter "kwijtraakt".
Probeer wat mededogen te hebben, aan jouw vriend de taak om haar ervan te verzekeren dat ze niet aan de kant geschoven gaat worden nu jij er bent.
Net zoals het ZIJN taak is om wat ruggengraat te kweken en zijn moeder duidelijk te maken dat ze kan gaan genieten van haar kleindochter als OMA
De strijd met zijn moeder zou ik niet aangaan. Beter hou je je afzijdig maar dat is mijn mening: voor een strijd zijn 2 mensen nodig. Als jij er niet in meegaat IS er geen strijd. Je LAAT je gewoon niet meetrekken
Als ze nare dingen zegt zou je ook kunnen zeggen dat je geen zin hebt in dergelijke discussies EN er ook domweg niet aan beginnen. 
Dat lukt wellicht beter als je steviger in je schoenen staat en haar ziet als een oudere vrouw die bang is haar zoon en kleindochter a.h.w. kwijt te raken.
Natuurlijk moet je vriend jou steunen, zonder meer, jullie zijn nu een gezin en moeten jullie draai zien te vinden dat is al moeilijk genoeg: je mag van je vriend verwachten dat hij JOU steunt als het erop aankomt niet zijn moeder; JIJ bent nu de vrouw in zijn leven!!!
Duidelijkheid is heel belangrijk voor alle partijen het schept rust. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen en met of zonder hulp van buitenaf een fijn gezin worden. Of besluiten voorlopig een LAT-relatie te hebben je hebt tenslotte je eigen huis nog, gelukkig!
Wellicht zijn jullie toch ietwat overhaast gaan samenwonen zonder het goed door te spreken met de kinderen, wat jullie van elkaar verwachten. Niets mis met een stapje terug als dat de lucht doet opklaren samenwonen is geen must tenslotte
@Waterboy-ke
Nee, ik denk niet dat jij, Loevely, de strijd met de moeder van jouw vriend moet aangaan.
Hmmm is wel wat je schrijft waterman, check je eerdere bericht...
,
als hij bereid is zijn moeder op iets meer afstandje te zetten, ietsje tegengas te geven, dan kan jij de strijd met zijn moeder aan.
Mooi voorbeeld van weer eens NIET lezen, en je eigen draai eraan geven...misschien MOET je gewoon eens NIET op een nieuweling willen reageren, en je alleen bezig houden met de verhalen waar je je in vinden kan, ipv op alles en iedereen te reageren, (om je eigen te bevredigen) en je vervolgens te moeten verontschuldigen over wat je wel of niet geschreven hebt....(dat kan je beter aan je dinnetje over laten)...of hoe je het wel of niet bedoeld, (je maakt die fout ook al bij tonke) als je een tegen reactie krijg...je hoeft echt niet IEDEREEN voor je te winnen heurrr, niet iedereen is gediend van dat elecktriese dekentje van jou...
Ga nu maar snel samen met din iedereen achter de schermen instrueren dat jij de machtige ben van t forum.....en dat ze het beste hun blogs kunnen verwijderen...IVM de RUIS.....TOCH ADMIN WATERMAN!!
*pallie is nu weer als de sodemieter weg, voor ik weer (als het nieuwe poppetje van torn) die WOK pan tegen me harses krijg geslagen*
Hoi, Tof om eens reacties en
Hoi,
Tof om eens reacties en visies te lezen van anderen.
Het was een redelijke korte versie van wat ik de voorbije 4j heb ondervonden.
Sta mij toe om even nog een duidelijker beeld van de situatie schets.
Ik lees dat ik mij meer in de plaats van de kids zou moeten denken.
Wel dat doe ik hoor. Met alle begrip heb ik beide kids opgevangen in hun verwerkingsproces en aanpassingproces.
We hebben beiden co-ouderschap. Met mijn dochter loopt dit perfect! Ze hoe de regeling in mekaar zit en mijn stiefkind ook!
Alleen houdt mijn stiefdochter zich aan geen enkele afspraak. Zij komt en gaat wanneer zij het wilt, de ene dag mag ik haar nr school brengen de andere dag wilt ze dat oma dit doet! Heb ik gekookt wilt ze er niet van eten en eet zij boterhammen, als ik haar vraag om iets op te ruimen krijg ik steevast; JIJ bent de vrouw in huis, JIJ moet dit doen. Dit laat ik NIET gebeuren waarop ze de mobiel neemt en belt naar papa, mama en oma om te zeggen dat ik weer BEU doe! IK houd me aan mijn afspraken en wil mijn kinderen dit ook leren maar mijn partner vindt mij daarop te streng. Het is zo dat de stiefdochter bepaalt wat haar papa wel of niet mag doen. Ze heeft geen greintje respect voor haar papa wwaardoor er geregeld discussies zijn tss ons. In het begin heb ik dit met de mantel der liefde proberen toedekken maar toen ik als resultaat dat ik steeds met mijn stiefdochter bezig MOEST zijn en mijn eigen dochter zou ik achterwege moeten gelaten hebben? Dit kan niet.
Let wel dat ik maar al te goed begrijp dat het meisje er niet 100% kan aandoen dat ze zo doet. Het is en blijft een KIND dat kopieerd wat ze ziet! En dit is natuurlijk van bij de oma. Oma maakt haar kleinkind op om MIJ weg te jagen.
Iemand hier dat ik de strijd met mijn schoonmoeder NIET moet aangaan, dat doe ik ook niet meer sinds 3j. Ik heb geleerd in therapie dat je zulke mensen in hun eigen zijn moet laten.
Ik kan wel zeggen dat ik de weken dat de kids er niet zijn een goede relatie heb maar de weken met kids zijn een ramp want alles staat ih teken van zijn dochter. En die is natuurlijk zijn grote liefde. Als partner ervan accepteer ik dit maar een kind moet zich gedragen.
Dit geeft zoveel strubbelingen tss ons dat hij idd meermaals op zoek is gegaan nr een "betere" partner die het beter zou kunnen vinden met zijn dochter.
Ergens begrijp ik hem wel maar ipv op zoek te gaan nr een ander moet hij het thuis toch oplossen!?
Hou moet ik hem nog kunnen vertrouwen!? Ik heb echt wel nog mijn eigenwaarde hoor.
De meesten zeggen dat ik gewoon in mijn huis moet blijven en hem loslaten.
Bedankt voor de steun tot zover.
@Loevely
Moeilijke situatie dat staat vast
Als ik je goed begrijp is vooral de band tussen zijn dochter en je schoonmoeder niet zo best en heeft dat zijn weerslag op jullie relatie. Ik ga er vanuit dat iedereen de beste bedoelingen heeft voor de kinderen begrijp me niet verkeerd! Omdat ik zelf nooit in die situatie heb gezeten heb ik niet het gevoel dat ik nog iets toe kan voegen aan wat ik al gezegd heb
Wel begrijp ik dat je veel te verduren hebt, de emmer overloopt, je je verhaal kwijt wilt en feedback van anderen nodig hebt. Mensen die aan een half woord genoeg hebben
Ik heb even op stiefmoeder gegoogeld en kwam meteen het volgende tegen
http://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna/de-boze-stiefmoeder
en nog veel meer dan alleen OudersOnline. Misschien lucht het op om met moeders die uit eigen ervaring weten hoe het is om stiefmoeder te zijn vrijuit te praten. Te lezen dat je echt niet de enige bent kan al een hele steun zijn. En hier kan je natuurlijk altijd je verhaal doen bovendien
Ook voor je vriend moet dit heel moeilijk zijn. Het lijkt alsof hij confrontaties liever uit de weg gaat maar ook niet gelukkig is met de gang van zaken, het graag anders zou zien maar niet goed weet hoe dat te bewerkstelligen.
Ik hoop dat jullie een tussenweg kan vinden, toch een LAT-relatie wellicht? Sterkte, ik hoop dat jullie een weg vinden om hieruit te geraken!
Hoi, Dank u voor de link.
Hoi,
Dank u voor de link.
Het lucht idd op om eens andere verhalen te lezen en te weten dat ik ni de enige ben in deze situatie.
Ik merk enkel het verschil dat deze stiefmoeders wel degelijk gesteund worden door hun partner, Dit ervaar ik helaas niet.
Integendeel!!! Hij loopt telkens weg met een andere vrouw en komt dan schoorvoetend terug naar me. Heb al heel veel vrienden en familie erdoor verloren omdat ze vinden dat ik mezelf verloochen op deze manier. Ik blijf echter realistisch over het feit dat een samengesteld gezin niet gemakkelijk is. Maar kan niet eromheen dat hij niet sterk genoeg is om het tij te keren en wel steeds me bedriegt. Ik vrees dat hij dit gaat blijven doen.
@Loevely
Maar kan niet eromheen dat hij niet sterk genoeg is om het tij te keren en wel steeds me bedriegt. Ik vrees dat hij dit gaat blijven doen.
Om eerlijk te zijn begrijp ik denk ik niet goed wat je hulpvraag is
Ik dacht de situatie met je schoonmoeder maar die problemen zijn al jaren geleden opgelost mbv je therapeut toch? Je trekt je niets meer van haar aan good for you!
Je beseft je dat HIJ verantwoordelijk is voor zijn daden niet zijn moeder. Alle begrip voor zijn dochter (gelukkig maar!)
Wat zou je nog willen?
De vraag is uiteindelijk
De vraag is uiteindelijk mss:
Denken jullie dat hij blijft bedriegen of dat we er uit kunnen komen?
Zou ik hem beter loslaten of het nog een keertje proberen?
@Loeveley2
Zou ik hem beter loslaten of het nog een keertje proberen?
Als je nou zelf dit hele blog terugleest.
Wat je hier zelf beschreven hebt, waar je tegen aanloopt irl met je (ex-)partner.
De houding en het gedrag van je partner, je stiefdochter en je schoonfamilie t.o.v jou.......
Wat zou voor jou dan de reden zijn om het nog eens met hem, zijn draak van een dochter (die er overigens ook weinig aan kan doen dat zij zich zo gedraagt) zijn moeder en de rest van de 'erfenis' die je er cadeau bij krijgt te willen proberen?
Echt veel waardering,begrip, respect en Liefde lijkt er voor jou als partner, stiefmoeder en schoondochter op basis van je verhaal totaal
niet te zijn.
Hoi Loevely
Als je heel goed naar jezelf luistert, wat denk je dan zelf? Eerlijk antwoorden, naar jezelf. Naar ons, dat hoeft niet
, maar mag natuurlijk wel. Maar je eerlijke antwoord naar jezelf toe, dat is van belang!
Heel veel sterkte! Wees een wijze vrouw, en neem wijze beslissingen!
Waterman
edit
*dubbel geplaatst*