Kan me voorstellen dat het echt héél zuur is als de omstandigheden het onmogelijk maken om samen iets te beginnen.. ik geloof echt dat je door de zorg voor je kinderen -zeker als je daar door omstandigheden grotendeels alleen voor staat- domweg geen tijd hebt voor een relatie.
Of het ooit nog wat wordt: je weet het nooit maar je kan er beter niet op gaan zitten wachten

Ik wil je toch nog even bedanken voor het delen van je verhaal omdat ik nu besef dat ik er ECHT goed aan gedaan heb om NIET af te spreken met een man die ik via via had leren kennen, alleen gemaild en urenlang gebeld met elkaar. Zo leuk, alsof we elkaar al jaren kenden!
We zouden afspreken om eens wat te gaan drinken alleen wanneer was al heel moeilijk: door zijn werk, mijn werk én het feit dat hij in dezelfde situatie zit als jouw vriend met een kindje van 4. O ja, woonde ook 200 km verderop..
Mijn zoon woont al zelfstandig voor alle duidelijkheid.

Echt mijn complimenten voor jullie beiden, jullie kinderen boffen met zulke lieve ouders! Dat viel me echt direct op dat jullie beiden het geluk van jullie kinderen op de eerste plaats zetten: daar mogen heel wat mensen een voorbeeld aan nemen, wees gerust trots op jezelf!!
Maak je niet teveel zorgen over je kinderen, als je griep hebt ben je ook even niet de vrolijke gezellige mamma die ze gewend zijn. Kunnen kinderen best tegen als ze weten dat er van ze gehouden wordt en dat weten ze -denk ik zomaar-

Nogmaals heel veel sterkte, ik hoop echt voor je dat jullie ooit de draad weer op kunnen pakken als de kinderen wat ouder zijn..