Weer terug....

afbeelding van Gast

Vorig jaar september hebben we het weer goed gemaakt. Je kwam bij me terug, waarom was ik zo zwak?? ik ken mezelf niet zo. En nu na 7 maanden weer terug geslingerd. Weer heb je er een einde aan gemaakt.

Je moet uit mn hoofd, ik wil je niet daar hebben. Waarom zit je daar? Je veroorzaakt frustratie, ellende, pijn. Je bent er niet in mn leven dus je mag mn hoofd verlaten. Weer door die rollercoater van verdriet, confrontatie, jou moeten zien dat je naar andere meisjes kijkt. En ik? Ik? Ik zit nog steeds met mn hoofd bij jou, kan niet verder omdat ik nog steeds altijd hoop dat je me gaat missen? En waarom in hemelsnaam??? Je gaf me blijkbaar ergens een gevoel. Toch een goed gevoel, ja want bij jou voelde ik dat ik thuis kwam. Vertrouwd, maar het voelde ook eng, vol angst. Kwam ik dan thuis bij mezelf? Was jij gewoon die spiegel die alle angsten in mij aan het licht bracht? Want hoe vertrouwt het ook voelde ik ging eraan onderdoor. Mn leven veranderde in verwarring, frustratie, angst, verdriet, woede.

Kan iemand me vertellen hoe je uit deze cirkel stapt? We hebben geen contact en dat hoef ik gelukkig ook niet, maar hij gaat niet uit mijn gedachten. Ik kan deze keer gelukkig wel functioneren en heb geen lichamelijke klachten zoals vorig jaar, maar loslaten valt mij zoo zwaar. (sinds 2 weken is het weer over)