WIE HERKENT SERIEUZE BINDINGSANGST???

afbeelding van vlindertje59

Ik ben net nieuw hier en zou ook graag mijn verhaal willen doen. In maart 2010 leerde ik hem kennen en we werden verliefd op elkaar. Ik was het einde en de beste en de geweldigste vrouw. Ik was de eerste vrouw die hij tegenkwam nadat hij paar jaar daarvoor was gescheiden van een vrouw die hem de laatste jaren van zijn huwelijk ontzettend heeft bedrogen. Al snel (in augstus 2010) wilde hij gaan samenwonen. Mijn dochter, toen nog 16 jaar wilde dat ook graag omdat ze niet de helft van een nieuw schooljaar naar een andere school zou moeten mochten wij later besluiten. In die tussentijd had mijn vriend al wat problemen op het gebied van sex (een typisch mannenprobleem). Paar keer naar de huisarts geweest etc. en die zei steeds het zijn de spanningen, nieuwe relatie etc. Maar het probleem bleef aanhouden en werd zelfs erger. In het begin ik natuurlijk denken o jee het ligt aan mij etc. maar volgens hem was dat absoluut niet het geval en tot op de dag van vandaag zegt hij dat nog steeds. Maar door zijn probleem raakte hij steeds meer gefrustreerd en geirriteerd en ik ook gefrustreerd etc. dus we kregen heel veel ruzietjes. Toen naar het ziekenhuis gegaan voor onderzoeken en het bleek, lichamelijk was alles in orde, het zat tussen zijn oren. Ik steeds vragen en zeggen ga dan andere hulp zoeken maar dat wilde hij steeds niet. Hij is erg gesloten dus kon hij niet. 3 x zijn we geweest voor een gesprek bij de sexuoloog maar ook daar wilde hij mee stoppen omdat ie zoch onzeker voelde daarbij. Kortom alleen maar frustraties etc. Toen na een jaar samenwonen wilde hij weer gaan latten, ik terug naar huis en dan elkaar de weekenden zien zodat het wellicht beter zou gaan. Nou het probleem bleef en werd alleen maar erger. Nu woon ik weer 4 maanden alleen maar het is er eerder slechter op geworden dan beter. Hij zegt steeds dat ie niet meer weet wat ie wil etc. en wil nu even afstand, maar heeft wel besloten hulp te gaan zoeken. Hij wacht nu op een oproep. 2weken geleden ben ik eens goed gaan proberen uit te zoeken wat nu eigenlijk echt het probleem zou kunnen zijn. Ik kwam terecht op sites over bindingsangst en dit schijnt echt een psychisch probleem te zijn. Alle dingen die er gebeurd zijn met ons en wat er gezegd is door hem zijn zo herkenbaar!! Bindingsangst kan o.a komen doordat je bedonderd bent door je partner en je dit nooit hebt verwerkt. En die angst kan naar boven komen tijdens een nieuwe relatie. Ik heb artikelen gekopieerd en geplakt etc. en het aan hem gegeven om te lezen. Gisteravond had ik hem nog aan de telefoon en vertelde me dat hij het nog niet had gelezen.
Ik denk dat hij het niet durft.
Ik moet nu dus maar afwachten hier hoe zijn gesprekken gaan bij de pscyholoog en ik ben op van de zenuwen want ben ook bang dat ie over 3 weken alsnog zegt we kappen ermee.
Ik weet dat toen zijn ex bij hem weg is gegaan hij meteen de kroeg in is gedoken en hele weekenden weg was met vrienden om alleen maar te drinken en vooral niet te hoeven nadenken.
Ik zou zo graag iemand willen horen die bindingsangst herkent???? want het schijn iets heel serieus te zijn.
Ik hoop dat ik een klein beetje duidelijk ben met mijn verhaal?
Ps. Mannen kunnen nu gaan beginnen over Viagra etc. maar zelfs dat hielp niet meer op het laatst.

afbeelding van SensitiveMale

Ik heb last van ontbindingsangst.

afbeelding van vlindertje59

waarom geef jij altijd van

waarom geef jij altijd van die rare antwoorden???

afbeelding van SensitiveMale

Dit is jouw eerste blog en mijn eerste reactie op een blog van jou.
Dus hoezo altijd?!

Zou je 'raar' willen definiëren?

afbeelding van PoemLover

Logisch

Het lijkt mij volkomen logisch dat als de vrouw denkt 'dat het aan haar ligt', en bevestiging gaat zoeken bij de man -dat dat niet zo is-, dat de man dan onzeker wordt. Heb een beetje begrip voor hem, en ga niet laten merken dat je het eigenlijk heel vervelend vindt, want dan loopt hij weg, dat is zeker. Maar misschien is het daar al te laat voor, wie zal het zeggen? En -als- je er zoveel last van hebt, waarom zou je dan bij hem blijven?

afbeelding van vlindertje59

Hai PoemLover, Ik heb nergens

Hai PoemLover,

Ik heb nergens last van, ik wil hem juist alleen maar helpen met zijn psychische problemen. Ik wil er juist voor hem zijn. Maar hij wil dit nu even alleen gaan oplossen en dat zal ik moeten respecteren.

afbeelding van dorus d

Herkenbaar ja, m,n

Herkenbaar ja, m,n zielsliefde had/heeft hetzelfde... al achtien jaar lang..
Tussen dat ene (eerste) vriendje en mij zat dus achtien jaar... Ik was de tweede jongen(man) waar zij verliefd op werd...
Toeval of niet, ik deed haar erg aan hem denken, maar ik had daar voor de rest geen problemen mee hoor, vond het wel een `eer` eigenlijk...
Ik ben ook geen jaloers persoon ofzo, en ik zie _ook nu_ nog de blik in haar ogen toen we voor het eerst zoenden... Wij waren zo verliefd op elkaar...

Tot zover het leuke, Want toen zei ze ineens 'tussen mij en G..... is het nooit wat geworden dus tussen ons zal het ook niet gaan lukken..`
Het hele verhaal zal ik je besparen, maar ik weet zeker dat hij haar sowieso heeft bedrogen, minstens, ik heb het nooit gevraagd eigenlijk omdat achteraf pas de puzzel in elkaar paste... Zielsliefde wens je niemand toe..
Achteraf hoor je dan dat ze verschrikkelijk jaloers was op vrouwen waar ik weleens om ging, weekendtas, binnenzakken, alles controleren ook...

Ik hoop echt het allerbeste voor jou, voor jullie beide, maar denk ook wel aan jezelf..!!
Mannen (mensen) die al introvert zijn, en dan ook nog bedrogen worden... Dat komt niet zo snel meer goed, vrees ik, want zij wachten echt op het moment dat ze kunnen zeggen `Zie je wel, ik heb het toch gezegd..!!`
Raar he, maar denk er maar eens goed over na..!! En ik hoop echt dat ik er totaal naast zit....

Veel liefs...

afbeelding van vlindertje59

Dank je wel Dorusd. Ja ik kan

Dank je wel Dorusd.

Ja ik kan moeiijk aan mijzelf denken, helaas. zit alleen maar met mijn gedachten bij hem en dat het weer goed komt. Maar ik kan het niet alleen! Ik zal nu moeten respecteren dat hij even de rust nodig heeft en er iets mee gaat doen, anders is inderdaad onze relatie al gedoemd om te mislukken en dat zo heel erg jammer zijn, want buiten dat gedoe hebben we het toch altijd heerlijk gehad samen.

Ik wens jou ook sterkte met alles.

afbeelding van violettaa

en dit allemaal in een jaar?

Er is wel heel veel gebeurt in relatief korte tijd lijkt me.. Samenwonen, Paar keer naar de huisarts geweest, ziekenhuis onderzoeken, gesprekken bij de sexuoloog.. Ik zie hier eigenlijk helemaaaaal geen bindingsangst in.. Als hij dit hele traject met jou heeft afgelegd in deze korte tijd.. Integendeel ik zie alleen maar dit alles misschien veeelste snel is gegaan en dat jullie misschien even wat afstand moeten hebben!

afbeelding van Quasimodo

Dag Vlindertje, Jullie (meer

Dag Vlindertje,

Jullie (meer hij) hebben een serieus, moeilijk te achterhalen probleem.
Nu uit medisch onderzoek is gebleken dat het geen somatisch probleem is ligt het voor de hand dat een psychische oorzaak heeft. Met je meegedacht en gezocht. Mogelijk is het niet specifiek “bindingsangst” maar een algemener “psychisch probleem”. Om het kort te houden, hieronder enkele links die je misschien kunnen helpen.

Erectie Dysfunctie (ED): http://www.geensmoesjesmeer.nl/

Psychotrauma: http://www.psyq.nl/Programma/Psychotrauma/Trauma%20herkennen

Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS): http://www.ptss.info/

Nog even een kleine correctie.

Jij schreef:

“In die tussentijd had mijn vriend al wat problemen op het gebied van sex (………. een typisch mannenprobleem)”. Strikt taalkundig staat daar: “Een seksstoornis = per definitie een mannenprobleem!” Alsof vrouwen sowieso NOOIT last kunnen hebben van seks gerelateerde problemen. Beetje kort door de bocht. Tussen jouw haakjes had je als eerste woord “erectie” moeten plaatsen.

Jullie beide sterkte gewenst en succes bij het vinden van een adequate oplossing.

Groetjes van Quasi.

afbeelding van vlindertje59

Hoi Quasi, Ja je hebt gelijk,

Hoi Quasi,

Ja je hebt gelijk, ik bedoelde dat ook niet zo maar vond het een beetje raar om erectiestoornis te schrijven. Dank je wel voor de links die je me toegestuurd hebt. Ik ga er naar kijken.

Groetjes Vlindertje

afbeelding van droevigvrouwtje26

bindingsangst

Beste vlindertje,

Ik herken deze situatie heel goed al zijn er aantal dingen die bij jou afspeelt toch iets anders dan van mij.
2,5 jaar geleden leer ik mijn vriend kennen en wij hebben een weekend LAT relatie, sinds 2 weken geleden heeft hij het uitgemaakt.
Het begin zo.
Ieder zaterdag komt mijn vriend en zondag vroeg gaat hij weer naar huis vanwege zijn werk.
Mijn vriend is ook een workaholic door de weeks van 's ochtends tot laat in de avond is hij pas thuis dan belt hij mij 2 x in de week en daarnaast is hij heel vaak in het weekenden op reis naar buitenland.
Als we samen zijn dan genieten we zo veel mogelijk van elkaar.
Mijn dochters zijn weg van hem en hij ook op hun.
Als ik begin over de toekomst dat ik over een jaartje meer dan een weekenden relatie wil of als ik verlang om samen een weekje op vakantie gaan dan probeer hij een ander onderwerp te gaan praten.
Om een lang verhaal kort te maken.
Hij weet dat hij mij te kort komt in aandacht en liefde hij vindt dat ik te goed ben voor hem omdat ik altijd zoveel geduld heb met hem en vindt dat ik iemand anders heb verdient.
In het weekend leg ik hem altijd in de watten.
Het sex in onze relatie van 2,5 jaar is niet goed ik heb gemerkt dat hij zelf niet volledig kan geven.
En als hij slaapt is hij altijd onrustig en dan staat hij op in de nacht dan zit hij in de woonkamer na een half uurtje dan komt hij weer in bed slapen.
Hij heeft paar keer keer korte relaties gehad en die eindigt precies als nu alleen met mij ben ik de langste relatie die hij ooit heb had.
Wat ik wel heb gehoord is dat ooit jaren geleden in zijn verleden heeft hij samengewoond voor een jaartje waar hij heel erg teleurgesteld is met zijn relatie.
En nu dat het uit is tussen ons.
Heeft hij zelf gezegd dat hij het ook niet begrijpt wat hij eigenlijk wil in onze relatie hij zei als hij ziet hoe de familie en vrienden die samen gelukkig zijn dan wil hij dat ook maar er ligt een drempel waar hij het niet kan. Hij heeft nog steeds gevoelens voor mij maar denkt nu dat het beste is om mij los te laten en dat ik verder met mijn leven gaat en dat hij maar een opstakel is.

Ik zit te dobben is dit nou een combinatie van workaholic en bindingsangst?
Ergens hoop ik toch dat het weer goed zal komen tussen ons en dan wil ik hem graag helpen en steun geven om naar een psycholoog te gaan om al zijn angst en frustratie weg te halen zoals ik in vele website heb gelezen over bindingsangst en workaholic.

Tja het heeft heel veel energie gekost maar ik denk altijd aan zijn goedheid die hij mij al die jaren hebt gegeven.

Ik heb zoveel behoefte aan personen die dit zelf ervaart om erover te kunnen praten en ook advies is van harte welkom.