zo teleurgesteld!

afbeelding van jelle71

Hallo allemaal,

Ben nieuw hier en sinds zaterdag een hoopje ellende... In het kort hier mijn verhaal: Ik ontmoette 6 maanden geleden m'n ex. Liefde op het eerste gezicht, van beide kanten. Een prachtige zomer volgde, weekend Parijs etc.etc. We maakten al toekomstplannen (niet al te serieus maar toch..) onze kinderen konden goed met elkaar overweg. De hemel op aarde leek het en we hadden elkaar helemaal gevonden...tot eind oktober. Ineens kreeg hij het op z'n heupen, was oververmoeid (bezig met opzetten eigen bedrijfje) en wilde ff niks meer. Hij wees mij af, wilde rust.. heb het een paar dagen aangekeken en hem met rust gelaten (ik helemaal in de war) en toen zocht hij me weer op. Dat ging 3 weken goed, terug naar het begin zeg maar en daar gebeurde het weer, nu nog iets heftiger. Twijfel alom, misschien wel een burn-out zei hij maar hij gaf wel heel veel om me en wilde zeker niet stoppen. Ik heb hem weer de ruimte gegeven, met een flinke deuk in m'n zelfvertrouwen, dat wel. Begon hij me weer op te zoeken. Helemaal klef en verliefd, maar ik inmiddels wat sceptisch. Tot dus afgelopen weekend: ineens reageert hij niet op m'n telefoontjes, na een nacht met nog behoorlijk veel intimiteit. Toen ik hem eindelijk te pakken kreeg zei hij dat hij geen zin had om op te nemen of om mij te bellen. Ik vroeg wat er dan aan de hand was en hij wist het niet. Wel vond hij dat het zo niet langer ging en dat het erop ging lijken dat hij me aan het lijntje aan het houden was en dat het zo niet werkte en dat dit een x moest stoppen waarop ik heb geantwoord dat dat dan nu moest zijn. De dag erop heb ik nog wat sms contact gehad maar op mijn vraag of we nog een x een normaal gesprek konden hebben en niet via de telefoon, heb ik tot op heden nog niks gehoord.

afbeelding van ssarah

aai

Het valt niet mee, ik weet het. Ik snap het ook. Aai over je bol. Je komt er wel'....

afbeelding van lisa1

Hoi Jelle, kan me

Hoi Jelle,

kan me voorstellen dat je hier helemaal van onderste boven ben.

Ik vind het niet normaal dat hij in feite de relatie over de telefoon heeft verbroken.
Als je beide volwassen bent (met kinderen) dan mag je toch wel wat meer verwachten.

Zijn gedrag is erg onvolwasen en respectloos.
Ken me voorstellen dat je door enorme drukte, soms prikkelbaar bent.
En dat hij daardoor je wat meer ruimte nodig had.
Maar door drukte kan toch je verliefheid en houden van niet overgaan???
Het lijkt er meer op dat hij twijfelt aan zijn gevoelens voor jouw, en je daarna toch weer mist. En dus weer terugkomt, totdat de twijfels weer toeslaan.

Dat is inderdaad iemand aan het lijntje houden. En je hebt groot gelijk dat je dat niet accepteert. Zoals je zelf al schrijf, geeft dat je zelfvertouwen ook nog eens flinke deuk . Bovendien ga je zo niet met iemands gevoelens om . Dat aantrekken en afstoten, vind ik ronduit kinderlijk gedrag.

Dat hij nu niet eens de moeite neemt om nog eens persoonlijk over dingen te praten vind ik een teken aan de wand.
Dan heeft hij toch niet genoeg respect voor je??? Misschien laat hij nu pas zijn ware kleuren zien???
Over de telefoon kan je niet een volwassen relatie van 6 maanden beeindigen , en een persoon die denkt daar mee weg te komen is een lafaard.
En wil je eigenlijk met zo'n iemand een relatie?? Ik denk toch van niet, zo in je verhaal te lezen.
Je verdient beter dan dat!

Maar dat alles maakt de pijn er voor jouw natuurlijk niet minder om.
Lieve Jelle, huil en schreew erom. Wordt eens flink boos.
Schrijft het van je af en lees andere hun verhalen.
Het is misschien een schrale troost maar je bent niet de enige met liefdesverdriet.

Liefs,
Lisa

afbeelding van jelle71

Oh drama hier! Ik liep

Oh drama hier! Ik liep vanmorgen letterlijk tegen hem aan in de trein. Totaal onverwacht, ik had een latere trein dan normaal. Grote schok en ik moest echt even gaan zitten omdat m'n benen trilden.

We hebben de hele weg gepraat, hij vroeg wel tig keer hoe het met me gaat. Ik heb gezegd dat het 'gaat'. Met hem gaat het ook niet echt goed. Wel voelt hij het alsof hij een zorg minder heeft maar hij weet nog steeds niet waarom hij me niet meer zo leuk vindt als in het begin. Want daar komt het gewoon op neer, het gevoel van in het begin is er niet meer. Nu vind ik dat op zich niet alarmerend maar hij dus blijkbaar wel. Verder zei hij dat hij me niet durfde te bellen of sms-en en hoe langer hij wachtte, hoe moeilijker het werd. De dag dat ik vroeg of we nog een keer konden praten, had hij geen zin om iets af te spreken, of te bellen (?). Dat zijn dus steeds van die steken..

Ook denkt hij niet dat hij het op een/de burn out kan gooien. Zelf denk ik ook van niet.

het is inderdaad een vrij onvolwassen manier van omgaan met gevoelens van anderen en dat heb ik 2 maanden geleden ook tegen hem gezegd toen hij me de eerste keer afwees. Helaas vrees ik ook dat dat er niet meer uitgaat en dat ik mezelf dan nu in ieder geval een hoop ellende in de toekomst bespaar.

Maar: natuurlijk ben ik nog steeds gek op hem en ik kon het nog net opbrengen om hem een kus en een knuffel te geven en toen gingen we allebei een andere kant op. Ik heb de hele weg lopen huilen en de tranen zitten nu nog heel hoog.
Een voordeel is wel dat ik hem nu voor morgen heb gezien zodat de eerste confrontatie niet op het schoolplein is.

Hij zei ook nog dat hij, als hij het gevoel toelaat en hij niet druk is met z'n werk, mij ook wel mist. Maar hij wil gewoon niet wat ik wel wil, of zoiets.. pfff.

Hij vroeg me of ik nog steeds koffie wilde drinken een keer en ik zei dat ik daar over na moet denken. Moet ik ook echt.
Daarna vroeg hij of ik heb dan zou bellen of dat hij het moest doen en ik antwoordde dat hij dat maar moet doen. Nu durft ie wel zegt ie..

Wat een toestand, ging het net de goede kant op voor m'n gevoel!

afbeelding van Haplo

Je verdient veel beter!

Beste Jelle

Ik herken dat zo goed dat afstoten en aantrekken! Dat gebeurde bij mij ook steeds weer, keer op keer.
Het afstoten is elke keer weer vreslijk want op de een of andere manier wordt dat op zo'n respectloze manier gedaan dat je je echt afvraagt of diegene wel gevoel en empathie in zich heeft.

Het ergste is natuurlijk dat je er ook keer op keer weer invliegt! Je geeft om de ander en je hoopt dat het de volgende keer beter gaat. Vaak is dat dan ook zo voor een tijdje maar op een gegeven ogenblik is het weer zo ver en begint het afstoten weer.
Na de zoveelste keer zouden we zelf beter moeten weten, maar gevoel en ratio zijn twee verschillende werelden en helaas is op dit soort momenten gevoel toch vaak weer sterker.
Zoals je ook al zegt krijgt je zelfvertrouwen elke keer weer een nieuwe deuk en ga je de relatie al niet meer voor de volle 100% in.

Het is mij ook overkomen en je voelt je dan uiteindelijk heel erg gebruikt en kwaad.

Je verdient veel beter dan dit en je moet je niet op deze manier laten gebruiken! Op deze manier behoor je niet met iemand om te gaan waar je om geeft of om hebt gegeven!

Succes en sterkte!

Haplo

afbeelding van Incognito78

Oh jee, nou ja misschien wel

Oh jee, nou ja misschien wel goed heb je die eerste confrontatie gehad en ietsjes meer duidelijkheid. Maar dit lijkt dan echt veel op de mannier waarom mijn ?ɬ©x' het geeindigd heeft zeg maar..
dat gevoel was weg bij hem, zomaar. Raar he?!!

Gr Incognito78

afbeelding van jelle71

Ja, ik heb nu wat meer posts

Ja, ik heb nu wat meer posts gelezen en ook die van jou en zie nu dat het heel erg (eng) op elkaar lijkt. DAt is ook onbegrijpelijk, dat hij de ene dag je kapot knuffelt en sms-t alsof z'n leven ervan afhangt en je met smachtende ogen aankijkt en dan de volgende dag is alles 180 graden gedraaid. IK persoonlijk snap dat echt niet!! Heb het zelf nog nooit meegemaakt.

Je gaat echt kapot door dat aantrekken en afstoten en als het dan nog van onze kant zou komen dat aantrekken, zou je kunnen denken dat je ze teveel claimt of pusht maar het komt notabene van hun kant. Ik heb me de afgelopen 2 maanden constant lopen inhouden en op m'n verstand geleefd en daar ging ik aan onderdoor.

Heb net wel veel zitten nadenken en denk dat dit nooit meer iets zou kunnen worden ook al zouden we het willen. Zoiets zit in iemand's karakter en als een gevoel weg is komt het niet zo makkelijk terug als het niet gevoed wordt. Ergens in m'n achterhoofd weet ik ook best dat er vast honderden betere en leukere mannen moeten rondlopen die wel 100 % voor mij gaan, ik moet er alleen (nog) niet aan denken!

afbeelding van eeffie

Het lijkt erop of hij een

Het lijkt erop of hij een probleem heeft dat hem opslokt, het enige wat je kunt doen is aangeven wat jij voor hem voelt en het dan loslaten. Wacht af wat hij doet, maar ga door met jou leven. Ik heb dit twee keer mee gemaakt de ene kwam terug na een jaar maar ik wilde niet meer. Hij zou er nooit helemaal kunne zijn voor mij en ik zag de grote verschillen ook, vrienden ja dat zijn we een zwqk voor elkaar ja nog steeds. Maar verder niets. De ander is nooit terug gekomen maar komt nog wel, maar dan als goede vriend. Maar ik ken ook verhalen dat hij terug komt en echt komt, er echt is en blijft, sterkte dus in deze moeilijke tijd

Eeffie

afbeelding van Freespirit

Beste Jelle,Ik kan mij

Beste Jelle,

Ik kan mij alleen maar voegen bij het gegeven commentaar...
Het is gewoon een flapdrol (sorry)Eerst lopen ze het vuur uit hun sloffen voor je en dan ineens hebben ze geen puf meer...zijn ze moe...moeten ze denken...dan weten ze het ineens niet meer..ppppf wordt echt kots van zulke mannetjes..mietjes eigenlijk. Zetten je hele wereld op zijn kop, hebben schijt aan wat ze voor kinderleed teweeg brengen,(oeps, oja..die waren er ook nog) en zijn zo achterbaks laf dat ze nog niet eens een telefoontje kunnen plegen, laat staan face to face eerlijk zeggen dat ze er geen zin meer in hebben...gewoon zeggen dat jij het niet ben
Het is nou dat je hem tegen het lijf liep anders had die lafbek n?ɬ?g niks van zich laten horen.En dan zit hij als een sukkel zich te verontschuldigen..kwijl, kwijl..Het is dat ik je berichtje las dat je `m had gezien, anders had ik je een berichtje geschreven dat je hem bij school eens flink een veeg uit de pan had moeten geven..zo luid dat iedereen het kom horen..Weten ze gelijk wat voor mannetje het is die daar zo schijnheilig bij school staat, net te doen alsof zijn neus bloed...burnout..aan me hoela..niet weten..nog een keer aan mn hoela..Kan alleen maar zeggen, wees blij dat je van zo`n zak af bent, want dat is hij...een beetje vent had ruggengraad getoond en je met respect behandeld.
Hou vooral vast aan je laatste zin die je schreef...voor hem tien andere en betere...
Het zal niet minder pijn doen, maar beter dat het nu gebeurt als over drie of vier jaar wanneer je dieper verankerd ben en er veel meer in heb gestoken dan nu..Je hebt je bevestiging gekregen en nu naar je gevoel luisteren...je ziet en voelt het goed. Het is een schrale troost ik weet het..zucht..
Sorry voor mijn pittig schrijven maar ik ben een beetje opstandig vandaag geloof ik...Glimlach

Een warme groet,Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

afbeelding van jelle71

haha, freespirit, geweldige

haha, freespirit, geweldige tekst, ik voel m'n boosheid alweer opborrelen. Nu vasthouden tot morgen op school...

BEdankt voor jullie reacties, ik heb er heel veel aan.

En wat dat lafbek betreft: dat had ik al gemerkt tijdens de relatie, dat zegt hij zelf ook steeds, dat ik een grotere held en stoerder ben dan hij.

Wat me nu van mezelf irriteert is dat ik hem eigenlijk niet terug wil, niet nu en misschien wel nooit maar dat ik hem toch niet kwijt wil. Dit heeft iedereen van ons natuurlijk, dat is nou net de ellende. Kon je het proces maar versnellen.

Nu heeft hij gezegd (hij sms-te me vanmiddag) dat hij me volgende week of de week daarop gaat bellen om af te spreken om koffie te gaan drinken. In eerste instantie wilde ik graag maar nu begin ik te twijfelen of het wel verstandig is. Ik wil graag de boel normaal afsluiten maar ben bang dat ik niet sterk genoeg zal zijn om mijn gevoelens te weerstaan. O, wat een gedoe weer..Dit is voor het eerst dat ik zoiets meemaak, heb wel meerdere relaties achter de rug maar die scheidingen gingen met heel wat minder verdriet gepaard. Ben nog nooit zo gek op iemand geweest als nu.

Toch zou het wel eens een studie waard zijn om te ontdekken wat het toch is dat dit type man zo wispelturig kan zijn en wat ze dan eigenlijk willen??? Helaas komt dat type man niet op dit soort sites om het ons te kunnen uitleggen, zoveel is zeker!

Ben nu trouwens het boek 'monsterverbond' van Lydia Roodvoets aan het lezen. Best interessant.

afbeelding van maartjemarij

Hey Jelle, het zou een

Hey Jelle, het zou een broertje van die van mij kunnen zijn..Ook zo'n dokus die niet weet wat hij wil en inderdaad zichzelf heel zielig naar beneden haalt (zo van ik ben inderdaad een slapjanus).. Als je monsterverbond uitgelezen hebt..dan kun je ons vertellen waarom we op van die slappe wispelturige kerels vallen.. ik heb soorgelijk meegemaakt.. ook een vent die me aantrok en dan gigantisch weer afstootte..zonder mij nu echt duidelijk te kunnen maken waarom..dat doet zo veel pijn en roept ook veel vragen op.. waar je uiteindelijk toch geen antwoord op krijgt..ze weten het waarschijnlijk zelf niet..groetjes maartje marij

afbeelding van jelle71

Kon je ze maar herkennen he?

Kon je ze maar herkennen he? Dat je bepaalde eigenschappen direct bij het begin al herkent. Het zou zoveel schelen maar in het begin lijkt alles normaal en met de een lukt het dan wel en met de ander krijg je dit. Terwijl je geen verschil ziet tussen de 1 en de ander. Ik in ieder geval (nog) niet. beetje vaag verhaal maar jullie snappen het wel denk ik.

afbeelding van maartjemarij

Ja stond er maar op hun

Ja stond er maar op hun voorhoofd "Ik heb bindingsangst, ben leuk voor even en zolang ik daar zin in heb"..Ja in het begin overwelmen ze je met aandacht en dan zwakt t zo af dat jezelf maar weer aan de bel trekt..dan hebben ze meteen weer hun zin..even van je af..maar als je dan afstand neemt komen ze ineens weer met hangende pootjes en tranen in hun ogen terug..en dan trap je er w?ɬ©?ɬ©r in!Want ze zijn dan zooooooooo kwetsbaar en weer zooo lief, dat je er voor zwicht en denkt "dan moet het toch wel de ware zijn?" "Ik geef hem nog ?ɬ©?ɬ©n kans". En dan ben je ineens een jaar en heel veel energie (van het piekeren en twijfelen en onzekerheid) verder..want het breekt je op..en toch maar weer op hem wachten..ik zou bijna willen dat ik zo'n vent was, krijg je toch maar wat je wilt he..Maar of hij er zelf nou echt zo gelukkig van wordt..betwijfel ik.. Dan ben ik liever dat meisje dat er in trapt..er uiteindelijk iets van leert..en een leuke lieverd tegenkomt..

afbeelding van jelle71

Voor ik mocht besluiten om

Voor ik mocht besluiten om er weer in te trappen (alhoewel, dat besluit je niet echt) ga ik eerst goed weer alle verhalen hier lezen en weet ik vast weer waarom ik het niet moet doen.

Ik zat vanavond ook nog te denken: hij laat zo wel een spoor van gekwetste vrouwen na als hij zo doorgaat (ervan uitgaande dat hij bij iedereeen zo is en niet alleen bij mij Knipoog). Zijn ex zie ik ook nog 2 x per week op het schoolplein. Soms heb ik neiging om haar te vragen of ze dit ook heeft meegemaakt, maar wat schiet ik ermee op? Misschien alleen om te weten dat het echt niet aan mij persoonlijk ligt, dat ik echt wel leuk genoeg ben om iemand blijvend te boeien. Dat is best lastig om die gedachte vast te houden als je 34 bent, gescheiden en een dochtertje van 4,5 hebt. Niet echt een aantrekkelijke partij..

afbeelding van Angelo

Maartje Marij, Misschien

Maartje Marij,

Misschien zoek je wel iemand waar de uiterste houdbaarheidsdatum op staat. Niet te gebruiken na...

Knipoog

Groetjes,
Angelo

afbeelding van jelle71

haha angelo, die is wel

haha angelo, die is wel grappig! Weet je in ieder geval waar je aan toe bent..

afbeelding van maartjemarij

Ja hihi!! Een keer bedorven

Ja hihi!! Een keer bedorven melk drinken.. vergeet je ook nooit meer! En toch doen he.. voortaan eerst ruiken en dan voorzichtig een beetje proeven..en vooral geen grote slok nemen Glimlach Dan heeft spoelen nog een beetje nut.. en blijft die nare smaak niet zo lang hangen.. Ja een houdbaarheidsdatum.. mischien toch wel een goed idee Angelo!

afbeelding van Incognito78

haha ja grappig. Af en toe

haha ja grappig. Af en toe moeten we er ook maar om lachen!
Want dit type is ook wel triest, vooral als ze dan zeggen "tja ik snap het zelf ook niet" en wij weer denken "Ach gossie" jaja nou heb heb het ook gehad met het bindingsangst type, ze moeten inderdaad gemerkt worden! Glimlach Ik ga voortaan kijken of mijn nieuwe 'lovers' een knop hebben, indien die tot 180 graden kan draaien ren ik hard weg hihi

Alvast fijn weekend all! Ga nu maar weer aan de arbeid!

Groetjes Incognito78

afbeelding van jelle71

nieuwe lovers, dat klinkt al

nieuwe lovers, dat klinkt al positief, Incognito. tja af en toe erom lachen moet wel, al lukt me dat nu even niet. heb hem net op het schoolplein zien staan maar in de verte. We zouden vandaag gaan zwemmen met de kinderen en de juf en haar zoontje. Ik zag ze bij elkaar staan maar ben er maar met een boog omheen gegaan. Wilde bijna sms-en of bellen, heb mezelf echt moeten bedwingen en het toch niet gedaan. Kwam wel weer huilend thuis. Ik vind het echt erg dat ik gedwongen ben hem elke vrijdag te moeten zien. Ga nu weer een k..weekend in.. snik..

Hi hi, 180 graden... ha ha.. ook een leuke

afbeelding van Cornelia

Herkenbaar!

Haha, Maartje Marij, grappig die stempel!
En die knop zou ook wel handig zijn!
En dan die houdbaarheidsdatum! (Goed voor maximum 7 weken plezier en minimum 3 maanden ellende en getreur...)

Is 'Monsterverbond' inmiddels uitgelezen? Want ik wil echt wel weten waarom ik altijd op de verkeerde mannen val... Hoewel: het is hier op deze site al vaak aan de orde geweest. We vallen op de foute mannen omdat we diep in ons binnenste misschien vinden dat we niks beters verdienen...

Maar echt: is het boek een aanrader?

C.

afbeelding van maartjemarij

Hee Cornelia! ik moet

Hee Cornelia! ik moet eerlijk zeggen dat ik nog geen van deze boeken gelezen heb.. maar ik wil er wel zo snel mogelijk een van aanschaffen.. En inderdaad Monsterverbond lijkt me in mijn (en vele andere op deze site) situatie wel een goed idee.. Gek is dat toch he dat we op dat soort mannen vallen.. Ik denk inderdaad dat gebrek aan zelfvertrouwen daar wel aan meewerkt..groetjes MaartjeMarij

afbeelding van Cornelia

Bindingsangst en bekeringsdrang...

Hoi Maartje Marij,

In mijn geval koos ik ook de foute mannen omdat ik zelf genoeg bindingsangst had (heb) voor twee... Maakt het makkelijker om op de vlucht te slaan, want de man in kwestie geeft je genoeg redenen om het uit te maken. En word je zelf gedumpt, dan is het natuurlijk omdat hij zo'n ****** is. Het was een soort ingebouwde veiligheid.

(Sorry dat ik dit antwoord nog even bewerk... Met bindingsangst bedoel ik dus NIET dat ik dat ik me niet aan 1 man wil binden en liever wat 'in het rond shop'! Het is gewoon de angst om je echt aan iemand te binden, je te geven, je over te geven enzovoort om daarna tot in het diepst in je ziel gekwetst en afgewezen te worden. Door een man te kiezen die je vanaf het begin slecht behandelt, met wie je hoe dan ook geen toekomst hebt (wegens buitenlander bijvoorbeeld), vermijd je een echte, diepe binding en dus ook het risico dat je ziel vertrappeld wordt, eenvoudig omdat je die nooit gegeven hebt. Ik hoop dat het nu wat duidelijker is.)

En dan is er natuurlijk die illusie dat je mannen kunt veranderen of dat het met JOU wel anders zal zijn dan met zijn vorige vriendinnen. Toen ik dan eindelijk dacht dat ik klaar was voor het echte werk, koos ik weer een man met bindingsangst, in de hoop dat ik hem wel kon 'bekeren', precies omdat ik net bij mezelf bovenstaand mechanisme ontdekt had en ik dacht hem te kunnen 'redden'. Bleek dik tegen te vallen. Had ik natuurlijk wel kunnen weten!

Gevolg is wel dat mijn arme zelfvertrouwen opnieuw een knauw gekregen heeft! Intussen ben ik erachter dat ik dat zelfvertrouwen echt wel uit mezelf zal moeten halen! Door weer leuke dingen te gaan doen bijvoorbeeld. En door Ik denk dat het voorlopig beter is om wat voor mezelf te zorgen. Het verlangen naar een maatje is er wel, maar ik denk dat eerst maar eens maatjes moet worden met mezelf. Het is een clich?ɬ© zo groot als een huis, maar het klopt wel! Anders val ik toch weer op de verkeerde, waardoor ik me weer waardeloos ga voelen. En dan is de cirkel weer rond. En ik wil die cirkel dringend doorbreken!

Heb net een eerste stapje gezet met een iemand met wie ik mailde. Werd eerst vertrouwelijk om daarna niks meer te laten horen. Te druk... Heb hem verteld dat ik dat kwetsend vond. (Want wat doe je dan als je weinig zelfvertrouwen hebt? Je suf piekeren over wat je eventueel fout gedaan hebt!) Mijnheer schrok. Vind me te veeleisend, terwijl ik maar gewoon een antwoordje verwachtte. Zegt dat ik niet van mezelf houd. (Hiervoor had hij wel tijd...) Terwijl ik dit net een teken vind dat ik voor mezelf opkom! Mijn eerste reactie was: 'Goh, misschien vraag je inderdaad te veel...' Maar dat is NIET zo! Was er weer bijna in getrapt! Wat heb ik nu aan mensen die me een slecht gevoel geven? NIKS! En toch zit ik mezelf hier weer te verdedigen... Het is tekenend!

Groetjes,
Cornelia

afbeelding van maartjemarij

Hey Cornelia..zoals jij het

Hey Cornelia..zoals jij het beschrijft (de bindingsangst die je hebt/had) zou ik bijna denken dat ik het zelf ook heb...kies mischien wel onbewust de "foute" man uit omdat ik me zelf niet 100% durft te geven..en bang ben om een verkeerde beslissing te maken..Maar als ik dan iemand "heb" voel ik me wel weer heel erg gebonden aan die persoon en ben ik bang om hem kwijt te raken..Hmmm verwarrend allemaal..Maar hoe ben je van je bindingsangst afgekomen? Of heb je daar nog steeds wel last van? Tips zijn altijd welkom (vooral op deze site waar het wemelt van "slachtoffers"van mannen/vrouwen met bindingsangst Knipoog ) groetjes maartjemarij

afbeelding van Cornelia

Hoi Maartjemarij!

Ik heb er nog altijd last van, hoor! En net zoals bij jou slaat de bindingsangst om in verlatingsangst als ik iemand leer kennen... Ik vrees dat het iets is wat me altijd parten zal spelen, want het zit diep geworteld, maar nu weet ik tenminste wat er onbewust zoal in me omgaat. En ik hoop dus dat ik de 'symptomen' de volgende keer zal herkennen, zodat ik er beter mee om kan gaan. En betere keuzes zal maken... Inzicht in jezelf is al een goed begin, maar wondermiddeltjes zijn er volgens mij niet. Bij mij komt het uit mijn kindertijd ("onveilige hechting") en ik begin nu pas te snappen hoe het allemaal in elkaar zit. Daarom kan ik mijn ex ook begrijpen en vergeven. Hij was volgens mij nog veel banger dan ik. Wilde wel, denk ik, maar vluchtte altijd weg als het te close werd tussen ons. Waardoor ik me dan ofwel vastklampte, ofwel op een breuk aanstuurde. Doodvermoeiend was het, en ik kreeg een gloeiende hekel aan mezelf...
Iets wat ook meespeelt is dat je er diep in je hart van overtuigd bent dat niemand ooit echt van je zal houden, dat je toch weer in de steek gelaten zult worden. En dus wil je je liever niet binden, of ga je er zelf voor zorgen dat je angst om in de steek gelaten te worden waarheid wordt. Heb je het tenminste zelf in de hand, snap je? Ik denk dat het om controle gaat.
Ik denk dat de enige oplossing om er goed mee om te kunnen gaan, is dat je probeert meer zelfvertrouwen te krijgen en dat je jezelf graag genoeg ziet. Dat je ervan overtuigd bent dat je echt wel liefde verdient. Als je dat echt gelooft, gaat de angst volgens mij verminderen. En ga je ook niet langer op zoek naar mannen met hetzelfde probleem als jij. En ga je minder kapot zijn als het dan toch niet lukt...
Maar zoals je ziet, schrijf ik nog in de toekomstige tijd. Het is wel al verminderd bij mij, maar het zit er nog altijd diep in. Maar ik heb het wel echt geprobeerd de laatste keer! Ik wilde er echt voor gaan! Alleen koos ik de verkeerde...
Groetjes,
Cornelia