Zondagmorgen

afbeelding van jaspera

Ik weet het niet zeker, maar het lijkt wel of de zondagmorgen synoniem staat voor het gevoel dat ik haar zo graag terug zou willen en de gedachte dat het echt wel zou kunnen lukken. Ik kan me herinneren dat ik dit gevoel al vaker heb gehad op dit tijdstip in de week.

Het voelt een beetje als de situatie waarin ik zat toen het (ongeveer 1.5 jaar geleden) een half jaar uit was. Er zouden verschillende dingen gaan veranderen. Zij zou gaan studeren en op kamers gaan. Ik dacht dat dat heel goed zou zijn voor haar en voor onze relatie. Ze had thuis nogal eens problemen, die dan ook weer voor spanningen zorgden in onze relatie. Bovendien trok ze mijns inziens te veel naar mij toe. Als ze op kamers zou zitten in de stad dan zou ze ongetwijfeld meer voorhanden gaan krijgen. Bovendien zou ik zelf ook wat dingen aan mezelf veranderen. Ik zag het helemaal zitten, maar het mocht niet baten, want na een jaar was het weer over en nu definitief. Nu heb ik weer het gevoel dat wanneer we het nu opnieuw zouden proberen, het zeker beter zou gaan. Reden hiervoor is dat de situatie ook nu wat anders is. De belangrijkste reden voor onze ruzies was toch vooral dat ik volgens haar niet genoeg liet merken hoe veel ze voor me betekende. Dat idee haalde ze vooral uit het feit dat ik niet altijd veel tijd had voor haar. Dit zou vandaag de dag wel anders zijn. Vorig jaar had ik het druk met mijn studie en daarnaast neemt sport natuurlijk een erg groot deel van mijn tijd in beslag. Gevolg hiervan was dat ik mijn tijd strak in moest delen en daar had zij vaak problemen mee. Er ontstonden irritaties, waardoor we uiteindelijk in een vicieuze cirkel belandden omdat ik daardoor ook minder zin had om meer tijd voor haar te maken, waardoor zij nog ge?ɬØrriteerder raakte, etc. Dit jaar heb ik het een stuk minder druk. Vooral het eerste semester heb ik tijd genoeg. Tijd die ik maar al te graag met haar zou besteden. Bovendien denk ik dat ik wel in staat ben om wat makkelijker dingen opzij te schuiven voor haar. Ik vond dat ik dat altijd al wel deed, maar zij dacht daar anders over. Het was wel zo dat ik altijd veel waarde hechtte aan het doen van mijn eigen dingen. Ik zou nu bereid zijn om dat minder belangrijk te vinden, ten faveure van haar. Dat zou er dan voor zorgen dat er minder of geen ruzies zouden zijn, waardoor ik me ook weer opener en liefdevoller naar haar zou kunnen opstellen, waardoor zij zich ook weer beter zou voelen, waardoor we nog gelukkiger zouden zijn met onze relatie, enz. Dan maar een keer wat minder lang slapen, dan maar een keer een kortere training of zelfs een keertje overslaan, dan maar een keer de goedbetaalde krantenwijk op zondagmorgen door iemand anders laten doen waardoor ik op zaterdagavond met haar uit zou kunnen gaan en we zondagmorgen gewoon in bed konden blijven liggen. Ik zou het er nu allemaal voor over hebben. En boven alles hou ik natuurlijk nog heel erg veel van haar.

Maar ach, ik zit dat hier wel zo mooi uit te dokteren, maar ik weet toch dat het nooit in de praktijk gebracht zal worden. Ik weet natuurlijk niet of het ook allemaal zou lopen zoals ik in gedachten heb. Nu zeg ik dat ik dat kan, maar toen we nog wat hadden kon ik het ook niet, al is de situatie zoals gezegd nu wel anders. Buiten het feit dat ik meer tijd heb is zij sinds het uit is ook wel wat veranderd. Ze onderneemt nu veel meer, geniet echt van het studentenleven. Dat was iets waar ik ten tijde van onze relatie ook op aandrong maar wat ze toch nooit echt doorzette. Nu doet ze dat wel en weet ze dat ze mij niet persé nodig heeft om een leuke dag te hebben. Haar vriendinnen zeggen zelfs dat ze veel leuker is nu ze niks meer met mij heeft (:Dronken. Ook voor onze tijdelijke breuk was dit al het geval. Toen het uit was werd ze ineens veel ondernemender, ging ze meer met vriendinnen om en meer van dat soort dingen waar ze gelukkig van werd. Dat inzicht plus het feit dat ik haar meer te bieden heb dan dat ik had toen we nog een relatie hadden, geeft mij het vertrouwen dat het heus wel kan.

Maar goed, zoals ik al zei, ik weet dus niet zeker of het wel zou gaan zoals ik nu voor ogen heb. Maar zelfs als ik dat wel zeker zou weten, dan nog is het niet aan de orde. Haar nieuwe lover heeft haar immers doen beseffen dat ze absoluut geen relatie meer met me wil. Zoals ze zelf zei: "Als er iemand is op deze wereld waar ik niks mee zou beginnen dan ben jij het." Die kan ik in m'n zak steken.

Het zal allemaal wel beter zijn zo. Het is niet voor niks uitgegaan. Een nieuwe mislukking zou het verdriet wellicht nog erger maken, omdat we dan misschien wel niet in harmonie uit elkaar zouden kunnen gaan. Bovendien zullen weinig mensen ons nog serieus nemen wanneer we voor de zoveelste keer wéér bij elkaar komen.

Het is beter zo, ik weet het. Maar toch, wat vind ik dat ontzettend jammer! Voor mijn gevoel is het namelijk helemaal niet beter zo. Zo veel verdriet als dat ik heb, dat kan toch niet goed zijn? Blijkbaar is alles niet altijd even logisch.

Ik mis haar zo erg! En de gedachte dat het heus wel kan laat me niet los. Wij horen toch gewoon bij elkaar?! Nee, kennelijk niet?¢‚Ǩ¬¶:-(.

afbeelding van Ikke78

Wat een lastige situatie....

Wat een lastige situatie.... Ik moet trouwens eerlijk zeggen dat ik je ex enigzins kan begrijpen, dat ze het gevoel had dat je niet genoeg voor haar betekende. Ik heb zelf net mijn relatie om diezelfde reden verbroken... Door problemen van mijn ex, werd er zoveel in onze relatie belemmerd. Iedere keer werd ik teleurgesteld, kreeg ik weer het gevoel dat hij niet zo graag met mij SAMEN wilde zijn als ik met hem.

Mannen komen er vaak achter wat ze in handen als ze het niet meer hebben.... Zoals het liedje ook uitspreekt, een man weet pas wat hij mist, als ze er niet is.

Wel verdomde moeilijk en lastig voor jou.. Ook de hoop die je hebt dat het misschien wel had gekund allemaal. Ik kan je wel zeggen dat het met de tijd allemaal meer en meer naar de achtergrond zal vagen, maar daar heb je nu niets aan he. Je moet er even doorheen, net als wij allemaal hier.
Het zal echt slijten, en het wordt echt minder. Ik spreek uit ervaring, en dat is waarom ik mezelf nu niet helemaal laat wegzakken. Omdat ik er vertrouwen in heb dat ik straks weer gelukkig zal zijn als ik dit verwerkt heb.

Heel veel sterkte!

afbeelding van melancholie

Aan jezelf denken

Jezelf verwijten maken helpt je niet hoor. Ik heb het laatste half jaar/ jaar heel veel opgegeven om zoveel mogelijk bij mijn vriendin te kunnen zijn. Toch bleef ze maar ontevreden. Op den duur draaide het zelfs om en ging zij meer weg dan ik. Wat ik wil zeggen: onze relatie was achteraf gezien minder goed dan ik toen dacht. Als je niet de moed hebt om er dan samen het beste van te maken, gaat het vroeg of laat fout.

Sterkte

afbeelding van jaspera

verwijten

Bedankt voor je reactie! Ik weet dat ik er niets mee opschiet wanneer ik mezelf nu verwijten ga maken, maar het voelt nu eenmaal alsof ik zo veel dingen anders had moeten doen. Als ik terugdenk aan onze relatie en me dan bedenk dat wanneer ik op sommige momenten anders zou hebben gehandeld of mijn instelling iets anders geweest zou zijn, we nu misschien nog wel samen zouden zijn, dan word ik daar erg verdrietig van. Het voelt alsof ik gefaald heb. Ik was niet bij machte om haar gelukkig te maken. Nu heeft ze iemand anders gevonden die dat waarschijnlijk wel kan, die op vrijwel elk aspect superieur is aan mij. Waarom kan ik dat niet? Wanneer ik mezelf met hem vergelijk voel ik me zo'n ontzettende prutser, niksnut, loser, dramaat, kortom: ik voel me waardeloos en niets waard.

afbeelding van Chriske

Je weet niet zeker of het

Je weet niet zeker of het iets had uitgemaakt, als je anders had gereageerd. Dat is achteraf speculeren. Je hebt op die momenten gewoon gehandeld, waarvan jij dacht dat het op dat moment goed was.
Het heeft echt geen zin om te denken: had ik maar.., wat als...
Stel dat je op een bepaalde manier had gehandeld, dan weet je toch nog niet wat haar reactie zou zijn geweest. Misschien had ze er heel anders op gereageerd, dan je zou verwachten.

Stop met zo te denken, daar ga je aan onderdoor...

Veel sterkte...

* When does the hurting stop.. *

afbeelding van jaspera

Wat er gebeurd zou zijn

Wat er gebeurd zou zijn wanneer ik anders gehandeld zou hebben zal niemand ooit weten. Maar toch blijft dit me bezig houden. Deze gedachten onderdrukken is verre van eenvoudig. Ik zoek al maanden naar een medicijn tegen deze pijn van ldvd en wanneer ik me dan bedenk dat als ik anders gehandeld zou hebben, ik deze pijn niet eens gehad zou hebben, dan is dat erg frustrerend. Voorkomen is beter dan genezen, wellicht had ik deze ellende kunnen vermijden. Dat knaagt aan me.

Wat het weekend betreft, daar is de lol er de laatste tijd wel vanaf. Dat zijn juist de dagen dat de eenzaamheid toeslaat. Verdriet is dan een logisch gevolg. Ldvd, ik heb het er niet zo op :S.

afbeelding van judith66

hoi, vraag jezelf dat nou

hoi,

vraag jezelf dat nou niet af...je krijgt nooit garanties in het leven dus ook niet in een relatie... het is een samenspel van twee mensen.
niet doen,je pijnigd jezelf. leer van jezelf te houden... en geef jezelf
wat krediet...

sterkte,
groetjes,judith

afbeelding van melancholie

Alsof ik mezelf hoor praten

Het is alsof ik mezelf hoor praten. Momenteel denk ik er gelukkig anders over, maar op zwakke momenten .... Mijn vriendin had ook al een ander. Zij was en is ook heel veeleisend en nooit echt tevreden. Ik heb geleerd van mijn fouten. Dat wel. Maar ik ga ze gebruiken voor een nieuwe liefde. Ben ik nog niet zo aan toe nu, maar als ze er is treft ze het. Krijgt ze het nog beter dan mijn ex het al had Glimlach

En nu weekend! Spreek af met vrienden, zoek afleiding en wees happy.

afbeelding van judith66

onbegrip

hoi allemaal,

gedumpt, wat een pijn. na een jaar lief en leed te hebben gedeeld was het binnen 3 uur over.... ben in de war zit mezelf in de weg en heb het gevoel dat het nooit meer goed komt... het is nu 3 weken geleden en het gevoel word niet minder alleen maar erger. Ik heb geen huis meer want ik woonde bij hem... wanneer wordt het minder... help.....!!!!
groetjes,judith

afbeelding van jaspera

Met mijn ervaring van de

Met mijn ervaring van de afgelopen maanden kan ik de zondag met zekerheid bestempelen tot mijn minst favoriete dag van de week. Op deze dag voel ik de leegte het meest. Ik zit nog liever in een collegezaal te luisteren naar statistisch geratel over variantie- en tabelanalyse, dan dat ik hier alleen op mijn kamer zit.

We moeten er maar het beste van zien te maken. Zometeen eerst maar een flinke looptraining, daarna nog wat fitnessen en proberen te genieten van het wk-wielrennen en vanavond nog op verjaardag bij een vriend. Genoeg te doen dus. We zullen deze dag dus ook wel weer doorkomen, maar toch is daar altijd die leegte. Alsof er iets ontbreekt...

afbeelding van Unremedied

Ja, ik heb dat ook nog

Ja, ik heb dat ook nog steeds. Gaat dit weekend weer stukken beter dan vorig weekend, maar zo op deze zondag houdt het me ook allemaal weer bezig. Sommige dingen die ik hier op de site lees, werken daar ook een beetje aan mee. Eigenlijk moet ik misschien op zondag niet te snel op deze site komen haha.