zou ik ooit nog een kans krijgen

afbeelding van lizette

Mijn ex waar ik 6 jaar een relatie mee gehad heb en in 2014 een huis mee gekocht heb hij wilde dit dolgraag samenwonen en na het huis helemaal verbouwt te hebben en in begin 2015 echt mee ging samen wonen kwam in eind november 2015 met het bericht dat hij het allemaal niet meer wist, in oktober heeft tie me hiermee al 5 weken laten zitten maar toen kwam die zelf met het verhaal en woorden van waar ben ik mee bezig dit slaat nergens op, jij bent waar ik bij wil zijn en bij ons huis jij bent mijn toekomst, ik hard er aan werken en naar mijn idee wilde hij dit ook na zijn woorden. maar als ik iets leuks wilde plannen wilde hij het elke x niet of kon geen vrij nemen van zijn werk of hij was moe ( nou was die ook wel extreem moe hoor) eind november 2015
toen heeft hij de keuze gemaakt om er niet meer voor te vechten en de relatie te beeindigen.zijn gevoel was weg zei die verder geen reden.
vanaf het begin zijn emotie weggestopt en vanaf het begin gezegt ik heb het allang verwerkt allemaal en en het doet me niet zoveel jammer van het huis maar het is niet anders.en ( dat kan je als normaal persoon toch niet zo denken denk ik dan.)alle schuld elke keer op mij afschuiven.ab normaal doen, echt van hoe kan je dit doen na zoon lange relatie en wat je samen allemaal heb mee gemaakt en je zit absoluut niet in een vecht scheiding.toen kon die opeens wel veel stappen en naar de kroeg geweest en ja hoor binnen 2 maanden een meisje leren kennen die in diezelfde kroeg werkt achter de bar en een paar jaar jonger is. en na een maand al een relatie mee. hij gedraagd zich heel anders dan dat ik hem 6 jaar ken en doet heel overdreven. ik vraag me echt af heeft hij het überhaupt al verwerkt ook al zeg hij van wel vanaf dag 1 dat tie er geen moeite mee heb dat kan echt niet na 6 jaar .(hij was zo trots op ons huis.) en zal hij in een rebound relatie zitten?
als ik hem zie doet tie net of tie me niet ziet en kan niet eens hoi zeggen ik begrijp dat ook echt niet dat hij zo op deze manier ermee kan gaan,, hij zegt dan ik ontloop je niet hoor k doe wat ik zelf wil. maar als zijn vriendin er niet bij is houd tie me wel constant in de gaten.
hij kent mij als geen ander en weet donders goed hoeveel pijn hij me de afgelopen tijd gedaan.ik weet hij heeft mij super veel aangedaan en afgepakt,en zijn gedrag keur ik absoluut echt niet goed hij heeft me keihard vernederd en deuken in me zelfvertrouwen gemaakt met zijn woorden en daden de afgelopen maanden.maar ik hou zoveel van die jongen hij is voor mij echt de waren jongen, het is ook geen prater over zijn gevoel etc. en ik denk ook dt het samenwonen verantwoordelijk heid etc hem gekilkt heb en het gevoelsverandering van verliefdheid na houden van niet kans scheiden.
maar ik wil hem zo graag terug in mijn leven. Verdrietig

afbeelding van BenIkTeLief

Klinkt mij helaas bekend in de oren.

Ik ook na vele jaren een(voor mij) toch wel onverwachte breuk. Vind haar nog net zo leuk als de eerste dag, en ook zoveel samen meegemaakt. En natuurlijk was het allemaal niet perfect, dat weet ik ook wel. Maar dan toch die breuk. Dan zit je met dat machteloze gevoel, en het waarom....... het had zo mooi kunnen zijn. En zelf heb je er dan nog een schepje bovenop gedaan om het toch nog zo leuk mogelijk te maken, maar krijg je elke keer weer een neutrale reactie hierop, heel frustrerend als je toch zo je best doet. Ik deed blijkbaar mijn best voor de verkeerde dingen, naar nu blijkt.
Het doet heel veel pijn, ook dat herken ik helaas. Begin net een heel heel klein beetje op te krabbelen, maar dan toch nog steeds dat onwerkelijke gevoel. Ik heb er wel veel van geleerd, das dan een klein pluspuntje. Waarschijnlijk zul jij er uiteindelijk ook wel nieuwe inzichten aan overhouden, al heb je daar nu natuurlijk niks aan. Zoals ik het lees heb jij in iedergeval je best gedaan, meer dan dat kun je uiteindelijk niet doen.

Er zijn genoeg tips en truc's hier op het forum te vinden hoe met deze gevoelens om te gaan. Ieder moet hier zijn eigen weg in volgen. Mijn weg is nog niet duidelijk.

Uiteindelijk vind ik nog de meeste troost in het feit dat ik niet de enigste ben die in deze ellende zit. Gedeelde smart is voor mij blijkbaar inderdaad halve smart. Wat over praten bij een zeer goede vriend(in), of hier het op het forum een beetje van je afschrijven wilt ook wel een beetje helpen. Maar het blijft moeilijk.

Ik wens je sterkte in deze nare tijd

afbeelding van lizette

Ja het blijft inderdaad heel

Ja het blijft inderdaad heel moeilijk,en kan der niet zo goed mee om gaan. hierbij heb ik ook wel hulp gezocht via proffesionele kanten, alleen ga ik dit niet verwerken.
ben ook te veel bezig met hoe deze jongen terug te krijgen, wil zo graag weer ons leven samen oppakken.
en nee inderdaad niet alles was perfect bij ons, maar dat is nergens zo het geval overal is er wel iets.
en zeker als je dan die woorden naar je hoofd krijg dat het hem allemaal niks doet dat kan ik me bijna niet voorstellen maar dat is elke x wel een messteek in je hart. dan denk je echt wat hebben al die jaren voor jou betekend überhaupt.
of hij verwerkt dit op een hele rare manier en komt hij er later nog wel achter waar die mee bezig is, omdat hij zelf zijn gevoel van begin af aan weg gedrukt heeft. ik heb geen idee. ik krijg totaal geen hoogte van hem, en hij laat niet kanten zien waar ik hem bijna niet terug herken, is zo moeilijk en frustrerend en pijnlijk, weet gewoon niet meer hoe ik met hem om moet gaan.

jij ook sterkte in het verwerken van jou situatie.

afbeelding van BenIkTeLief

Is een moeilijke situatie.

Ook ik heb wat proffesionele hulptroepen ingeschakeld, helaas een wachtlijst, moet nog even wachten. Wordt af en toe echt knetter van mijn eigen emoties en gedachten. Vind het ook moeilijk te bevatten dat die afgelopen jaren dus blijkbaar meer voor mij betekende dan voor haar. Snap ook niet goed waarom iemand dan(voor mijn gevoel dan toch) zomaar de handdoek in de ring gooit. Ik dacht te werken aan een mooie toekomst, dat zag zij blijkbaar dus net iets anders. Heb ook het gevoel dat ik niet echt de mogelijkheid heb gehad om er voor te vechten. Zeker met de nieuwe inzichten die ik nu de laatste tijd heb opgedaan.

Net zoals jij vind ik het heel moeilijk om te accepteren dat het over is. En denk veel in de trant van, had ik maar dit, of had ik maar dat gedaan. Maar 1 ding weet ik wel de boel proberen te forseren is zinloos. Als zij mij terug zou willen zou dat moeten omdat zij dat echt wil, niet omdat ik er druk op zet. Heb me er dus maar een beetje bij neergelegd. Veel meer kan ik uiteindelijk niet doen. Jij lijkt ook een beetje met je rug tegen de muur te staan, dat rotte machteloze gevoel.

Je zou eigenlijk eens in het hart van je ex partner moeten kunnen kijken, dan zou er vast veel duidelijk worden... Ook ik kan het, net als jij allemaal nog niet goed bevatten.

Meer dan je sterke toewensen en een luisterd oor bieden kan ik helaas niet.

afbeelding van lizette

Oke hopelijk gaat dat snel

Oke hopelijk gaat dat snel die wachtrij, ik zit nu al in een traject bij hun.
je staat gewoon machteloos en een soort van buitenspel je kan niks doen.
hij vond ook dat we er samen aan gewerkt hebben , maar goed k zou niet weten wanneer dat is geweest, hij heeft het in zijn eentje gedaan en alleen dat gaat niet, en het lukt ook niet in die 4 weken dat hij me al in maling genomen heb daar an je niks in opbouwen daar gaat langer tijd in zitten.

ik weet niet of jullie al samenwoonde of etc?

maar het ergste vind ik nu nog dat hij zo snel weer in een relatie stapt dat kan toch bijna niet, zal je denken.
en dat tie tegen mij echt niet normaal kan doen of hoi zeggen en dan denk ik heb jou niks aan gedaan. waar is dit voor nodig.