Vanmorgen werd ik wakker met een vreemd opgewonden gevoel.
Wist niet waar het vandaan kwam...

Gisteren was het de 3e dag zonder mijn Kevin...
Drama, want als je de andere stukjes gelezen hebt weet je dat mijn beste vriendin mij mee heeft gesleurd naar de Discotheek waar ik Kevin destijds heb leren kennen...

De 2e nacht was zo mogelijk nog beroerder dan de eerste.
Zo als ik de eerste nacht niet in slaap kon komen....

Waar zal ik eens beginnen?... het begin maar?¬ø?

De eerste Keer...

Verschrikkelijk,
van8 was werkelijk de ergste nacht van mijn leven....

Weet je dat diep pijnlijke gevoel verborgen ergens in je lichaam. Dat gevoel dat niet veel aanleiding nodig heeft om terug zijn weg naar boven te werken en je te herinneren aan die pijnlijke momenten van toen. Gisteren was weer zo een moment....

Tja, waar zal ik eens beginnen..Ach, gewoon bij de eerste dag dan maar.

Als je mazzel hebt kom je iemand tegen zoals in mij geval Esther waarvan je zegt tjeeemig! En als ik dat zeg, doe ik haar zelfs nog vreselijk tekort. Een mooie vrouw met van die fantastische ogen waarin je verdrinkt. En dat deed ik.