Dag Allemaal,
Ik ben nieuw hier,mijn naam is Jennifer en ik wil jullie iets vertellen over cultuurverschil...

Ik had vorig jaar 7 maanden een relatie met Hakan,
we waren echt serieus met elkaar ik hield (hou) van hem ....
en hij van mij.
na 7 maanden besloot hij om zijn vader hiervan op de hoogte te brengen
3 x raden wat hij zei!
Hij zei bne je wel niet goed wijs !! JIJ gaat trouwen met een Turks meisje en niet met een Nederlands meisje...!
Dus toen besloten we maar om onze relatie direct te verbreken.
Maar zo makkelijk was dat niet we konden elkaar niet vergeten dus we bleven bellen en af en toe afspreken en hoe vaker we elkaar zagen hoe moeilijker het voor ons werd om elkaar te vergeten...

waarom mislukt alles bij mij? ben pas 17 en ze zegge van dat is nie erg en alles , maar voor mij wel , heb nooit serieuse relatie gehad en dat doet pijn.Elke dag mense zien die gelukkig zijn , dat doet ook pijn,het liefste van al zou ik gwn binnen willen blijven zitten zoda ik al die gelukkige mensen nie zie , snap het echt niet meer.Zou niem kwaad doen ofzo en alles geven en toch...toch niem die iets met mij zou willen.En nu kunnen er sommige onder jullie niet mee eens zijn , maar ik zeg da de wereld 1 grote oppervlakkige plaats is.ofwel hebde alles wa een vrouw wilt en vindt ge ook iemand ,

Kan iemand mij vertellen hoe lang het duurt voordat je echt het gevoel hebt dat je na de breuk dit verwerkt hebt, en eindelijk weer kunt genieten van het leven? 5 Maanden geleden heeft mij ex het uitgemaakt terwijl ze nog van me hield. Terwijl ik echt toe was aan huisje boompje..... kreeg zij juist het gevoel vast te zitten. mede veroorzaakt door het leeftijdsverschil. Toen zij mij dit vertelde kon ik het mij ook nog wel enigszins voorstellen en we zijn dan ook op een "goede manier" uit elkaar gegaan. Wij woonden samen in een koophuis enomdat ik haar niet uit hoefde kopen kan ik hier blijven wonen. Maar toch denk ik als ik ga slapen aan haar, en kan het niet echt los laten. Wat ik echt zou willen is lekker in m''n vel zitten en niet als ik op de bank zit een nerveus gevoel hebben. Gelukkig heb ik veel vrienden die helaas allemaal een relatie hebben. Dus als lk ga stappen zijn dit altijd mensen waar je niet echt een band mee hebt. Heb het gevoel dat ik de breuk wel geaccepteerd hebt maar het leven dat dan overblijft niet. Zeker omdat andere vrouwen mij op dit moment niets intresseren?

het gaat op zich goed met mij, maar heb toch van die momenten dat ik Maaike mis. Zoals gisterenmiddag toen ik haar zag. Ik werd helemaal misselijk van verdriet. Ben er die middag wel slecht van geweest. Het voetballen ging ook niet al te goed. Maar ja niets aan te doen. Het slapen en eten gaat op zich goed. Heb daar verder geen problemen mee. Vandaag een paar klusjes gedaan. Het gaat op dit moment wel goed. Sta nu op het punt om naar de verjaardag van Marcel te gaan. Heb er weinig zin in. Maar ja het moet nu eenmaal. Marcel heeft al genoeg geholpen in het huis. Ik mis Maaike toch wel heel erg. Aan de ene kant kan ik het wel geloven dat het dit keer echt voorbij is, maar aan de andere kant heb ik nog steeds een gemengd gevoel dat ze over een paar weken toch weer aan de deur staat. We zullen wel zien. Ik ga de draad gewoon weer oppakken, lijkt me het allerbeste. Goed dagboek ik ga nu. Dank je voor het luisteren naar mij.

Al geruime tijd was ik smoorverliefd op een meisje die bij hetzelfde bedrijf werkt als ik. Ik wist dat ze een relatie had en dat ze samenwoonde. Heb altijd veel interesse in haar getoond, maar nooit echt signalen afgegeven dat ik zo zwaar verliefd op haar was. Soms kon ik wel merken dat ze me wel leuk vond, het waren vaak van die kleine dingen. Samen een sigaret roken in de rookkamer na werktijd, omdat ik op de helpdesk werk meldde ze soms problemen met haar pc terwijl die er niet waren. Het contact werd dit jaar wel wat intensiever maar nog niet echt van die liefdesprikkels. Maar je kon voelen dat er toch enige spanning was. De echte spanning ontstond een keer dat ze, ik woonde toen nog bij mijn ouders, dat ze mij thuis belde.

Vandaag had ik een zeer kort telefoongesprek met Henk.
Ik denk niet dat hij het beseft, maar ik mis hem verschrikkelijk. Het is nu een maand geleden, maar ik heb er nog steeds verdriet om. Hij was/is zo speciaal, als we samen waren, voelde het alsof ik heel de wereld aan kon. Ik voelde me zo speciaal. De tijd die we samen hebben doorgebracht in SFH. Het begon allemaal met "die ene blik". Ik voelde iets, wat wist ik toen niet, maar toen hij me kort daarna belde en smsjes stuurde, wist ik dat ik niet de enige was die zich zo speciaal voelde. We konden het allebei omschrijven als een speciaal gevoel, toch een soort verliefdheid, aantrekkingskracht. Maar wat kon ik er nu mee doen, jij had een vrouw, dus ik wachtte maar af. Tot de smsjes begonnen met "wat zou je doen als..."...

Vorige zomer leerde ik op mijn vakantiejob een droom van een jongen kennen. Vanaf de eerste seconde dat ik hem zag was ik al smoorverliefd. Het klikte tussen ons, we hadden veel gemeen, en een paar weken later zijn we een relatie begonnen. Die anderhalve maand later voorbij was. Ik heb hem nooit uit mijn hoofd kunnen zetten, ik wist gewoon dat hij de enige voor me was, dat ik alleen op deze wereld gezet was om er voor hem te zijn. En ik kreeg gelijk. Sinds een paar weken zijn we weer samen. Maar de droom lijkt nu wel véél minder rooskleurig dan toen. Hij belt niet meer, mailt niet meer, neemt zijn gsm niet op...