verliefd,vlinders in j buik,nou ik heb er me buik vol van,lijk wel of er een baksteen in zit inplaats van vlinders,nee verliefd vind ik geen lekker gevoel
ik ben zo vaak op me hard getrapt,dat ik er lelijke litekens aan over gehouden heb.doe me gewoon zeer om er over te praten

Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 4 en een halve maand waarvan we ook 4 en een halve maand een relatie hebben....het was meteen raak...ALhoewel.... Doordat we allebei het nodige hadden meegemaakt besloten we een open relatie te beginnen, en of er nu echt sprake was van verliefdheid...
Na een maand trok hij bij mij in...en ik werd verliefd op hem.
Gisteravond kwam er een meisje langs dat hij had leren kennen op het i-net. Ze bleek 16 te zijn. (wij zijn beiden 24).
Hij wilde desondanks toch met haar uit en vroeg mij later te komen, zodat ze samen lol konden hebben.
Ik stemde hiermee in.
Later die avond vertrok ook ik naar de discotheek waar zij waren. Tot mijn grote verbazing ontdekte ik dat ze met elkaar gezoend hadden (en dat terwijl ze pas 16 is en hij mij op het hart had gedrukt dat er niets zou gebeuren) Allemaal nog niet zo'n probleem, tot het meisje naar mij toekwam en doodleuk vertelde dat zij en mijn vriend verliefd op elkaar waren.

heey lief dagboek,
waarom gebeurt mij dit altijd....ik ben al zolang verliefd op gijs en blijkt ie me eindelijk een beetje leuk te vinden gaat een vriendin van mij met hem flirten (die vind hem ook leuk)....en hij flirt ook nog ff terug.
nu maak ik helemaal geen kans meer.
en dan hebben we ook nog is die schoolfotos gekregen....gatverdamme wat sta ik daar lelijk op ik verscheur hem gelijk.
maar dat is niet alles........iedereen heeft die foto gekregen.
en als gijs die ooit ziet......dan ga ik dood!
weetje eerlijk gezegt heb ik er wel is over nagedacht om zelfmoord te plegen......en heus niet alleen om gijs want die kan echt de pot op (heey dat gaat goed:D) maar gewoon ik heb heel vaak vreselijke dingen en is echt erg:(

Ik moet echt ff mijn hart luchten.
Als je denkt dat je iemand kent, kom je bedrogen uit.
Ik kreeg vannacht een smsje van mijn beste vriendin(eigenlijk was ze meer) en de enige die ik hier in de buurt heb. Ze wil me niet meer zien, omdat ik teveel van haar zou verwachten. Ze zoende me dinsdag, vind je het dan gek dat ik meer verwacht??? Het rare is heb haar niet eens het gevoel gegeven dat ik meer van haar verwacht dus ik weet echt niet waar dit opeens vandaan komt.
Het enige dat ik wel weet is dat ik me nog nooit zo rot heb gevoeld als nu. Ik hield echt van haar en nog steeds, hoe kan ze me

Lieve, lieve schat, ik mis je zo verschrikkelijk! Het leven is een hel zonder jou. Ik denk de godganse dag aan je. Al 5 maanden is het over nu. We wilden samen oud worden, jij en ik. We hadden samen een huisje gekocht. Al 4 jaar waren we samen. Waarom zijn we ermee gestopt? We hadden het moeilijk, dat weet ik. Maar een maand voor we er mee stopten, wilde jij er nog helemaal voor gaan. Ik worstelde nog teveel met mijn gevoelens en heb het daarmee verpest...Jij wilde toen nog latten, want je miste me toch wel heel erg. Ik vond dat fijn, ik had nog hoop dat het toch weer goed zou komen. Maar weer een maand later, wilde jij niet meer.

Lieve schat,

God, wat mis ik je. Bijna 4 weken is het nu geleden dat je bij me wegging en de pijn is nog geen minuut minder geweest. Het voelt allemaal nog net zo sterk en heftig als de allereerste dag, de allereerste seconde dat ik me realiseerde dat je net zo snel wegging als je eigenlijk gekomen was.

Eindeloze gesprekken hebben we inmiddels gevoerd hierover, met telkens weer dezelfde eindconclusie: je kont het niet. En ik weet dat je de waarheid spreekt, dat maakt het allemaal juist zo verrekte moeilijk. Ik zie je ogen soms in een onbewaakt moment over mijn lichaam glijden, ik zie dat je voor me voelt...en toch ben je nu weg omdat je angst sterker is dan jijzelf.

Zo verschrikkelijk, zo verschrikkelijk mis ik hem. Het is nu 4 weken uit en ik doe niks anders dan janken, janken en nog eens janken. Ik wist niet eens dat je lichaam zoveel traanvocht kon produceren, maar het is er.

Na maandenlang goede vrienden te zijn geweest kregen M. en ik iets met elkaar. Er zaten al eerder gevoelens, maar zowel hij als ik wilde geen relatie meer: omdat we in het verleden al te vaak met ons hoofd tegen de muur waren gelopen in de liefde.

Toch bleek er niet tegen te vechten en de twee meest zalige weken van mijn leven volgden. Nooit geweten dat je zo gelukkig kon zijn, en dan nog wel met iemand die precies hetzelfde voelde. Op een avond gingen we naar de film, The Italian Job, en bij het zinnetje "find the girl you wanna spend the rest of your life with, and hold her forever" kneep hij heel zachtjes in mijn hand. God, wat waren we verliefd.