Oh ja, Ik heb me voorgenomen niet meer in te checken in The Heartbreak Inn. Op het moment dat ik dit schrijf moet ik om mezelf lachen. Ik ken mezelf want ik weet dat het me een volgende keer weer gebeurt. Wie niet? En dan zie ik wel weer. Maar ik ga nu op zoek naar de vrouw die naar mij op zoek is! En ik vind haar!!

Ik heb best behoefte aan gesprekken met gelijk gestemden ik denk dat het misschien een goed idee zou zijn om een chat te openen?
Ik weet niet of het haalbaar is. Wie is er nog meer met mij eens?

het is uit, en wel heel definitief nu. 2 maanden geleden ging het al niet goed. we hebben toen 2 dagen een 'break' gehad maar toch besloten om het nog eens te proberen. ik had er vertrouwen in, ik dacht dat ik hem en mezelf zou kunnen veranderen, als we er maar hard aan zouden werken.

Zo wat ben ik blij dat er dit soort sites bestaan. Het geeft een hele hoop troost om te beseffen dat je niet alleen staat en dat vele mensen hetzelfde in meer of meerdere mate is overkomen. Ook het feit dat het vrij anoniem is helpt ook een heleboel.

Mijn eerste berichtje hier... Anderhalf jaar, en nu voorbij. De relatie was niet bestand tegen een half jaartje dat mijn vriendin in het buitenland zat. Een week voordat ze definitief terug was liep het uiteindelijk mis. Zij begon weer te twijfelen, en bij mij knapte er iets. Nu is ze terug en vastbesloten haar eigen weg te gaan, en ik voel erg veel ldvd.

Zo, na een begin, een einde dient er ook een afsluiting te zijn nietwaar? En die is - overigens al enige tijd geleden - gekomen. Geen weken meer dat zij alleen centraal staat in mijn gedachten. Geen drang meer om contact met haar te zoeken. Geen hoop dat zij met mij contact zoekt.

Ik voel een gigantische woede in me zitten. Dat schijnt normaal te zijn, ik begrijp mezelf helemaal niet. Hoe kan het dat ik allang geen heil meer zag in mijn relatie en vanaf hem afwilde. Hij weigerde gewoon te vertrekken uit mijn huis. Hij heeft net zo lang gewacht tot ie een ander had voordat ie echt werkelijk wegging en eindelijk weg bleef. Nou doet het me pijn, heel veel pijn. Meer dan ik verwacht had. Ik heb zin om hem een flink pak slaag te geven en véél meer. Maar ja dat heeft ook geen zin. Ik moet maar eerlijk toegeven dat ik jaloers ben. Omdat hij schijnbaar verliefd is en ik met pijn loop omdat ik teveel heb gestopt in iemand die het niet eens waard is in mijn schaduw te lopen. Wat moet ik doen? Hoe kom ik van dit kut gevoel af? Ik weet dat het geen zin heeft het zelfde te doen als hij, ik heb er trouwens niet eens zin in. Hoe lang duurt het voordat je erover heen bent? Ik heb geen zin om 6 weken te rouwen. Volgens deskundigen duurt het namelijk ongeveer zolang om over verlies heen te komen. Dat is hij niet waard. Een vriend van mij zegt dat ik jaloers ben en dat ik niet boos moet zijn omdat ik zelf vanaf hem af wilde en nu hij weg is zit ik met al die negatieve gevoelens.