Ik heb een relatiebreuk van nu 2 maanden.
Prachtige relatie gehad van anderhalf jaar.
Vol met liefde, aandacht, romantiek, genegenheid, goede sex.
Kortom alles perfect, ik dacht dat ik mijn droomprins gevonden had, mijn soulmate.
3 maanden geleden zouden we zelfs samen een huis kopen en verbouwen voor onze kids.
Maar ... plots had hij tijd nodig voor zichzelf zei hij en dit terwijl het huis zijn idee was.
En toen begon de hel, mijn wereld stortte in elkaar.
Hij vroeg me om hem even tijd te geven.
Dit deed ik niet, ik bleef bellen en appjes sturen.

But there will come a time, you'll see, with no more tears.
And love will not break your heart, but dismiss your fears.
Get over your hill and see what you find there,
With grace in your heart and flowers in your hair.

Ik heb voor de rest eerst niet zoveel te melden. Het leven is wederom een hel zoals gewoonlijk. En elke keer tuin je weer in dezelfde smoezen en gelul. Ik ben er klaar mee, helemaal!

Tegelijkertijd.... Je maag begint te draaien, de eenzaamheid, herinneringen komen op.... Gatverdamme...

voorgeschiedenis:

ben ik weer heb nu 10 jaar een knipperlichtrelatie gehad.ben nu 6 maanden bij haar weg.heb haar 6 maanden niet gezien of gesproken.zij had wel apps gestuurd maar daar heb ik steeds niet op geantwoord.maandag stuurde ze waar ik was .toen kon ik de verleiding niet weerstaan en heb terug geappt.we hebben elkaar even gesproken.maar nu voel ik me toch weer zo slecht .maar ik moet haar loslaten ze heeft me nu 5 keer vaarwel gezegd .maar wat hou ik nog van die vrouw.5 keer in de liefdesverdriet gezetten voor 1 vrouw.hoe kom ik los van haar ?

Doei,

Soms is het beter, als je ziek word, beter te blijven.
Ik ben nu heel gelukkig. Ik heb zelfvertrouwen, ben trots en heb geen zin om mn hart te delen meer op het net.
Zo eerlijk als ik ben, ik ben meer waard.
Ik ga hier niet eens meer op in.
Ik zie een patroon en ga deze vermijden.

Wat denk je wel niet over jezelf??

Dat zit echt niet goed met jou.

[i]Waar heb je het over?
IK heb niets dan liefde in me.
IK leef hoe ik dat wil, en niemand mag oordelen over mijn gevoel.
Erg dat ik iets positiefs erop zet en zo wordt afgesnauwd. Je spoort zelf niet.
Ik heb mn handen gewassen.
Ik kom nooit meer in jou buurt.
Gelukkig kan ik het nog net verwerken, maar bah bah, wat een naar figuur ben je.
Je praat en je praat maar, terwijl je je door haat laat meeslepen, snap je heel het verhaal niet.
Ik had eerst moeite met besef van wat is hier nou aan de hand.
Een situatie waar ik ver bij uit de buurt blijf.

Bah! Wat een pijn. Afgelopen vrijdag kwam ze niet binnen met het doel om te stoppen met me, maar het gebeurde toch. Ik zag namelijk in haar ogen dat het niet goed zat en ze wist het, ik kijk dwars door haar heen. Ze moest wel open kaart spelen: ze bleef toch twijfelen. Ze wilde het heel graag, maar haar gevoel zei dat ze bang was dat ze niet genoeg van mij hield. Probeer dat maar eens te begrijpen, als man, waar dit soort woorden (die vrouwen vaak niet specifiek kunnen uitleggen) me laten zoeken naar wat het dan precies was.