Hoi Allemaal,

Sorry voor dit lange verhaal, maar er gaat al 24 uur zoveel door mijn hoofd. Ik moet het allemaal kwijt.
Ook ik ben terug na het een tijd heel goed met me ging. Maar het gaat nu even helemaal niet zo goed nadat ik hem gisteren ben tegengekomen tijdens koningsdag.
Mijn worst case scenario is uitgekomen, hij was daar met een ander meisje!
Ik voel me zo ontzettend raar/rot/verward!! (ik weet niet eens hoe ik me voel, het is k**)

We hebben laatste gesprek gehad, het kwam (eindelijk) bij mij aan: je bent verder gegaan het is uit.
Ergens had ik nog een kleine sprankel hoop, ergens diep weggestopt maar het brandde toch hard genoeg om te wachten op jou.

Het kleine beetje hoop was een pleister op mijn bloedende hart, het deed allemaal een beetje minder pijn.
Maar nu is de hoop weg, en man wat voelt dit onwerkelijk...het is over. Wij horen bij elkaar, dit kan niet.
Ene moment voel ik me verdoofd, het andere moment het gemis het verdriet en dan het ongeloof.

Het valt me op dat hele ex-wil-vriendjes-blijven vaak voorbij komt op deze pagina.
Toevallig is mijn ex een grote aanhanger van het
-he-ik-wil-jou-niet-meer-als-vriendinnetje-maar-ik-kan-je-niet-loslaten-dus-daarom-wil-ik-wel-contact-houden- beweging

Is dit iets nieuws? Ik begrijp het misschien meer wanneer je jaren bij elkaar bent, de koek is op, je hebt kinderen en een geschiedenis samen. Maar vrienden worden na een korte en heftige (vlammende) romance, dat snap ik niet.

Gek, deze ochtend heb ik zo hard om je gehuild maar nu de avond komt voel ik me weer rustig.
Ik was bang om je te verliezen, en ik ben je kwijtgeraakt.
Ik was bang dat je uit mijn leven zou verdwijnen, en je verdween langzaam.
Het laatste lijntje heb ik zelf doorgeknipt; "we kunnen beter geen contact meer hebben".