hoi allemaal,
na een paar maanden op deze site veel verhalen gelezen te hebben, vele antwoorden te hebben geformuleerd, wat mij gedwongen heeft na te denken over wie ik was, wat ik wilde, welke behoeften ik had en ook hoe ik communiceerde heb ik een paar conclusies getrokken welke ik graag met jullie wilde delen. Ik hoop dat jullie er minstens net zo veel aan hebben als ik. heb hier een aantal blogs van gemaakt, dit is de eerste.

1
het voelt ongelooflijk goed als iemand daadwerkelijk in staat is naar mij te luisteren, zonder te oordelen, zonder een oplossing te willen aanreiken...dat is immers wat ik zelf moet vinden

het is vreemd te zien en leuk tegelijk hoe je door je verhaal te vertellen in staat bent om heel ingewikkelde zaken die te maken hebben met je gevoel kunt oplossen en kunt ontrafelen en hoe je de dingen helder kunt krijgen

is dit nu ook niet meteen het verschil tussen man en vrouw ?
dat mannen vaak een oplossing willen realiseren en dat de vrouw nu juist wil dat de man gewoon luistert, zonder oordeel , zonder oplossing ?

2 ik merk dat ik het plezieriger vind om een reactie van iemand te lezen die zijn of haar eigen gevoel in het antwoord stopt, die meeleeft in wat de ander geschreven heeft want dan heb ik het idee beter begrepen te worden. kortom een stuk empathie.

de conclusie die hier bij hoort voor mij is dat ik merk dat als iemand een stukje terug geeft van wat ik schreef of zeg, samenvat en daarmee eigenlijk aangeeft wat hij / zij begrepen heeft van het verhaal van mij, dat ik mij weer beter begrepen voel.zodat je dichter bij de reactie van deze persoon kunt komen

is dit ook niet wat velen van ons ervaren hebben in hun leven, het niet begrepen voelen ? is dat nu niet wat empathie , begrip, met ons doet ? is het niet zo dat wij door empathie te geven aan een ander, door ons kwetsbaar op te stellen dat wij een gevoel van veiligheid ervaren in plaats van onveiligheid en verwijten ?

en is het ook niet een stukje respect en begrip dat wij zoeken ? als een van de basisbehoeften van een mens ?

is dat niet nu juist essentieel om uit deze periode van liefdesverdriet of andere crisis te komen ? het bewust worden van wat er werkelijk in iemand omgaat ? weten welke gevoelens er leven bij iemand, welke behoeften deze persoon heeft.......en daar vervolgens een luisterend oor voor te vinden ? is dat nu niet hoe je kunt verwerken ?

door jezelf kwetsbaar op te stellen, je in te leven in de ander, begrip voor de ander te hebben, ongeacht hoe je jezelf voelt, maar tegelijk ook begrip voor jezelf te hebben kom je er achter of iets wel of niet kan werken. daardoor zul je ook in staat zijn de nee te kunnen accepteren...ook al komt de nee nog zo hard aan ! door met empathie te reageren, door begrip op te brengen in plaats van te vervallen in boosheid en de ander verwijten te maken zul je in staat zijn verder te komen, los te laten, nee niet langer als een afwijzing te zien, en de eventuele boosheid om te zetten in positieve energie....je zult zelfs in staat zijn op een andere manier te gaan communiceren, waarbij je zelfs saaie gesprekken weer tot leven kunt wekken....door zelf te beginnen met empathie zul je ook empathie terug gaan krijgen !

liefdesverdriet kan opgelost worden door dat mensen met empathie luisteren !

als je wilt dat de ander veranderd, stop daar dan mee ! verander je zelf en schaaf hoogstens wat scherpe puntjes er af bij de ander.

of zoals gandhi ooit heeft gezegd : laat ons zelf de verandering worden die we zo graag zouden zien in de wereld !

groetjes bjm
binnenkort schrijf ik deel 2 over boosheid

door je kwetsbaar op te stellen