Het is al weer even geleden dat ik wat geschreven heb. Het feit dat ik nu weer even van me af wil schrijven betekent helaas dat ik weer even in een aardig diepe dip zit. Heb 'n tijd gehad dat ik er van overtuigd was dat het beter is zoals het is. Dat ik er volledig voor ging en de hele wereld aankon. Maar nu ben ik daar weer even niet zo zeker meer van. Diep in mijn hart weet ik ook echt wel dat het zo moet zijn. Maar het is zwaar. Zwaar om helemaal opnieuw te moeten beginnen. Zwaar om alleen mijn zoontje op te voeden.

Waarom kan ik je niet haten? Waarom lukt het me niet boos op je te worden. Na alles wat je me geflikt hebt, laat ik het nog steeds niet toe om boos op je te worden. Ik zou zo graag willen schreeuwen, schelden, gillen, krijsen....

Hoe is het mogelijk dat 10 jaar van je leven in 5 minuten verdwenen kunnen zijn?
Ik heb na 10 jaar een relatie gehad te hebben, waarvan we 9 jaar samengewoond hebben vorige week te horen gekregen dat het over is. Zonder het te hebben zien aankomen, zonder dat er over gepraat is heeft hij besloten dat het gevoel weg is, dat we te verschillend zijn, dat we te ver uit elkaar gegroeid zijn.....sprakeloos, lamgeslagen, totaal verbijsterd toen ik het hoorde. Samen een prachtig zoontje van ruim anderhalf jaar. Een mooi huis en