Sinds gisteren gaat het weer beter. Ik kan weer gewoon eten. Ik voel nog wel verdriet, maar het is niet meer zo dat ik telkens in huilen uitbarst. Ik was zelfs met de radio aan het meezingen (wil je niet horen hoor) De dromen zijn er nog wel.
Vandaag wordt misschien nog wel moeilijk. Mijn ouders komen thuis van vakantie. Dus ik mag weer even wennen aan het feit dat ik weer 'braaf' thuis moet wonen. Daarnaast moet ik ook toneelspelen. Ik kan niet vertellen wat er aan de hand is. Als ik dat vertel,dan gaat mn moeder eerst weer ff al zn negatieve punten opnoemen, terwijl mn moeder hem eigenlijk amper kent. Ja hij is een keer boos weggelopen, maar ja mn moeder weet niet waarom. Dat mijn stiefvader zich al de hele dag achterlijk tegen mij zat te gedragen zag ze niet. Ik was juist trots dat hij was weggelopen. Dat had hij voor mij gedaan om een scene te voorkomen. Maar ja iig ik kan dus niet zeggen dat ik hem gesproken heb. Ik kan niet zeggen dat hij binnenkort wil afspreken. Dan mag ik hem niet zien en dan zie ik dus ook onze katten niet. Dat wordt dus doen alsof er niks aan de hand is. Als ik me zo blijf voelen als nu, dan lukt dat wel, denk ik.