Wel er is ondertussen vanalles gebeurd, enkel zit ik nog vast met mijn thesis hier in Noorwegen.

Als jullie de vorige post lezen weten jullie ongeveer wat de situatie is, een leifdesverdriet waarbij ik de kans niet eens heb gehad om de persoon nog te zien sinds 5 maand voor het uit was.

Ben hier in noorwegen terug een oude vriending tegen gekomen, en met haar heb ik mij de eerste keer teruggoed gevoeld. Ik voelde echt iets voor haar en stond versteld van al haar kwaliteiten ze zou misschien zelfs beter zijn dan mijn ex. Zij zat in hetzelfde schuitje, ook afscheid aan het nemen met een ex die ze nog graag zag. En we verstonden elkaar goed. En er kwam iets van.

Maar ik (en zij) konden nog niet 100% er voor gaan dus we besloten om heel voorzichtig en langzaam te gaan, er is niet veel druk want we zijn goeie vrienden. Ik was nog steeds niet over mijn drang om direct naar canada te gaan om te redden wat te redden valt met het meisje dat tot dan toe het meisje van mijn dromen was geweest, mijn ex.

Had vlak daarna een gerucht van thuis ontvangen dat in de tijd dat ik samen was met ex maar ik in spanje zat en zij in belgie, ze zich toch niet zo trouw had gedragen... Ik heb haar dus een mail vol degout geschreven om te vragen hoe het nu zat, en ze had daar verschrikkelijk op gereageerd. Maanden heropbouw van onze lange afstandscommunicatie (ze zit in canada) om zeep leek het en ik was er eventjes weer kapot van. Maar gelukkig geraakten we toch aan de praat via email, en er was precies een blockage weg, want we konden blijkbaar plots alle dingen tegen elkaar zeggen die op onze maag lagen. Tijdens een msn gesprek moest ze plots door, want 'iemand' wachtte op haar. Toen kwam de schok. Ik was haar echt kwijt. Ik heb toen heel de avond geweend en besloten om NIET te gaan. Een enorme druk valt van mijn schouders af!

En de mogelijkheid met het nieuwe meisje, de goeie vriendin ligt nu open. Maar zo simpel is het niet om canada te vergeten, ik weet dat ik mij altijd zal afvragen wat het geweest zou zijn als ik toch gegaan was? Want ik mail nog met haar en ik zie haar verdomd graag, zelfs als ik nu besef dat ze met iemand anders is. De gedachte is nog zo vers, dat ik haar waarschijnlijk nooit meer ga zien. Dit mag ik niet, zeker uit respect voor het nieuwe meisje, met wie ik het denk ik wel serieus zie zitten...

Er is nu een enorm gat na de thesis, want dat gat was al meer dan een jaar gevuld met een emigratie naar canada.